Category: Δελτία Τύπου

Το Κόμμα Πειρατών Ελλάδας καταδικάζει με τον πιο απερίφραστο και κατηγορηματικό τρόπο το απαράδεκτο “χιουμοριστικό” σχόλιο της “free press” εφημερίδας Athens Voice για τον τραγικό θάνατο μετανάστριας που εργαζόταν ως αποκλειστική νοσοκόμα. Ο θάνατος μιας ευάλωτης εργάτριας δεν προσφέρεται για μικροπολιτική-μικροκομματική εκμετάλλευση, ειδικά όταν η προσπάθεια αξιοποίησης-εργαλειοποίησης του συμβάντος απευθύνεται στα χειρότερα ρατσιστικά ένστικτα μερίδας του κοινού.

Καταδικάζουμε επίσης την ανακοίνωση-”συγνώμη” που εξέδωσε η εφημερίδα κάτω από το βάρος της εντονότατης δημόσιας κατακραυγής και την απορρίπτουμε, καθώς δεν είναι ούτε καν προσχηματική. Στην “επανορθωτική” ανακοίνωσή της, η Ομάδα Σύνταξης της εφημερίδας δείχνει ότι δεν υπάρχει το παραμικρό ίχνος μεταμέλειας για την αρχική της πράξη. Με αυτή την ανακοίνωση, προσβάλλει βάναυσα τους πολίτες που την επέκριναν για το ρατσιστικό της “χιούμορ”, το ρίχνει στη συνωμοσιολογία και την αυτοθυματοποίηση με επιεικώς απαράδεκτους ισχυρισμούς περί “συντονισμένης επίθεσης από “κυβερνητικά trolls”, και διαχωρίζει τους ανθρώπους σε “κανονικούς” και “μη κανονικούς”. Αυτός ειδικά ο διαχωρισμός ήταν πάντα στην καρδιά όλων των ρατσιστικών, σεξιστικών και μισαλλόδοξων ιδεολογιών. Η – καθόλου τυχαία – επιλογή της Ομάδας Σύνταξης της εφημερίδας να τον επικαλεστεί δείχνει πάρα πολλά.

Επισημαίνουμε ότι δεν είναι η πρώτη φορά που η συγκεκριμένη εφημερίδα, μέσα από το “μη πολιτικό”, “μεταμοντέρνο” και “lifestyle” λόγο που έχει προτάξει εδώ και χρόνια ως “νεανική εναλλακτική”, έχει λειτουργήσει ως πλατφόρμα κανονικοποίησης, ωραιοποίησης και προώθησης του ρατσισμού, του διαχωρισμού μεταξύ “καλής Δύσης” και “κακής Ανατολής”, και του κοινωνικού αυτοματισμού. Θυμίζουμε επίσης ότι κάθε ενημερωτικό μέσο, έντυπο, ψηφιακό ή ηλεκτρονικό, είναι υποχρεωμένο να τηρεί απαρέγκλιτα τον Κώδικα Δημοσιογραφικής Δεοντολογίας.

Ως Κόμμα Πειρατών Ελλάδας, απαιτούμε από τη μεν ΕΣΗΕΑ να σταματήσει επιτέλους να παραβλέπει τις κατάφωρες παραβιάσεις του Κώδικα Δημοσιογραφικής Δεοντολογίας, οι οποίες πλέον έχουν γίνει ο κανόνας. Απαιτούμε να διερευνηθούν άμεσα οι συνθήκες του θανάτου της άτυχης εργάτριας και να αποδοθούν ευθύνες, όπου κι αν εντοπίζονται, όσο ψηλά κι αν εντοπίζονται. Απαιτούμε, τέλος, όσοι με τις εντολές, τις υποδείξεις και τις πράξεις τους δημιουργούν τις συνθήκες για τέτοια περιστατικά να τιμωρηθούν παραδειγματικά και να αφαιρεθούν οριστικά και αμετάκλητα από τον κρατικό μηχανισμό και από εταιρείες που συνεργάζονται με αυτόν.

Κόμμα Πειρατών Ελλάδας

Από τότε που θυμόμαστε τους εαυτούς μας, οι “νόμος και τάξη” φωνασκούν για το πανεπιστημιακό άσυλο και, όπου σταθούν κι όπου βρεθούν, κατηγορούν τους φοιτητές ως “μπαχαλάκηδες”, “τεμπέληδες που κάνουν καταλήψεις αντί να διαβάζουν”, “αναρχοάπλυτους με μολότοφ” κι άλλα ωραία. Τα δε πανεπιστήμια και ΤΕΙ της χώρας τα παρουσιάζουν, ούτε λίγο ούτε πολύ, ως κέντρα… αναρχοκομμουνιστικής τρομοκρατίας. Αυτοί οι κύριοι, που παρουσιάζονται ως “έγκριτοι” δημοσιογράφοι, καταξιωμένοι ακαδημαϊκοί, “σοβαροί” πολιτικοί κι “ανήσυχοι κι αγανακτισμένοι πολίτες”, δημιουργούν για τα πανεπιστήμια της χώρας μας μια εικόνα απόλυτα απωθητική, η οποία απέχει αρκετά απ’ την πραγματικότητα. Θα πείτε όμως “καλά, είναι όλα αγγελικά και ηθικά πλασμένα και καμωμένα στα ελληνικά πανεπιστήμια;”

Η απάντηση είναι κατηγορηματικά όχι. Υπάρχει ανομία στα ελληνικά πανεπιστήμια. Υπάρχει σήψη σ’ αυτά. Αλλά δεν είναι αυτό που σας λένε τα ΜΜΕ και οι “νόμος και τάξη”, και σε καμία περίπτωση δεν ευθύνεται το πανεπιστημιακό άσυλο που θέλουν οι “νόμος και τάξη” να καταργηθεί την επομένη των εκλογών.

Θα ξεκινήσουμε με το ζήτημα της ανομίας στα ελληνικά ΑΕΙ και ΤΕΙ από τους αμαρτωλούς Ειδικούς Λογαριασμούς Κονδυλίων Έρευνας. Δεν είναι λίγες οι φορές που αυτοί χρησιμοποιήθηκαν για πολύ ύποπτες οικονομικές κ.α. δραστηριότητες με αναθέσεις σε ανύπαρκτους προμηθευτές που ποτέ δεν παρείχαν τον εξοπλισμό ή τις υπηρεσίες που προέβλεπαν οι σχετικές συμβάσεις. Δεν είναι λίγες οι φορές που πρυτάνεις κι αντιπρυτάνεις, αλλά και επιστημονικοί υπεύθυνοι ερευνητικών προγραμμάτων, “φάγανε” λεφτά που προορίζονταν για αγορά εξοπλισμού ή για αμοιβές μεταπτυχιακών φοιτητών-υποψηφίων διδακτόρων που συμμετείχαν στα ερευνητικά τους προγράμματα. Θυμηθείτε, για παράδειγμα, το σκάνδαλο στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Οι Φοιτητικοί Σύλλογοι δεν έχουν καμία εξουσία στη διαχείριση αυτών των κονδυλίων, τα οποία διαχειρίζονται οι διοικήσεις των πανεπιστημίων κυριολεκτικά κατά το δοκούν. Έλεγχος γίνεται εντός πανεπιστημίου μονάχα αν ο παραβάτης καθηγητής έχει πέσει στη δυσμένεια των πρυτανικών αρχών ή της κοσμητείας. Για να επέμβουν εξωτερικές αρχές (π.χ. ΑΑΔΕ) πρέπει να έχει καταστεί αδύνατη η περαιτέρω συνέχιση της “ομερτά”. Εδώ όμως οι “νόμος και τάξη” δε βλέπουν κανένα πρόβλημα. Αντίθετα, φωνάζουν απαιτώντας σπάσιμο του ασύλου και κατάργησή του μόλις οι φοιτητές τολμήσουν να διαμαρτυρηθούν και να ξεσηκωθούν ζητώντας διαφάνεια και χρηστή διαχείριση των οικονομικών των πανεπιστημίων. Και πάντα απαιτούν βίαιη καταστολή των φοιτητικών κινητοποιήσεων. Γιατί; Νομίζουμε ότι μπορείτε πολύ εύκολα να δώσετε την απάντηση εσείς οι ίδιοι.

Οι “νόμος και τάξη” ενοχλούνται από την εντός πανεπιστημιακών χώρων πολιτική δράση συλλογικοτήτων που δεν ανήκουν στον υπερσυντηρητικό-ρατσιστικό “εθνικό κορμό”. Είτε αρέσει είτε όχι, η πολιτική δράση, οι ιδεολογικοί κ.α. προβληματισμοί, αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της λειτουργίας ενός πανεπιστημίου και ακριβώς για την προστασία τους υπάρχει το άσυλο. Όποιος θέλει μεταλυκειακή εκπαίδευση αυστηρά επαγγελματικού χαρακτήρα, που να δίνει απλά ένα “χαρτί”, υπάρχουν και τα κολλέγια. Σημειώνουμε πάντως ότι με το εμπόριο θεμάτων, στο οποίο συμμετέχουν οι “καλές κι αποδεκτές” φοιτητικές παρατάξεις και τα “συνετά κι αξιότιμα” μέλη ΔΕΠ, το οποίο οδηγεί σε εξώφθαλμη καταδολίευση της εξεταστικής διαδικασίας, κατάργηση κάθε έννοιας αξιοκρατίας, εντιμότητας και σοβαρότητας, οι “νόμος και τάξη” δεν έχουν πρόβλημα. Αναμενόμενο άλλωστε. Δεν έχουμε δει ποτέ κανέναν “νόμος και τάξη” που να μην προσπαθεί να πάρει θέση που δεν την αξίζει, μαγειρεύοντας διαγωνισμούς πρόσληψης ή βάζοντας “βύσμα”.

Οι “νόμος και τάξη” δεν έχουν πρόβλημα με καθηγητές που ζητάνε φακελάκι για να περάσει ο φοιτητής το μάθημά τους, ούτε με καθηγητές που απαιτούν σεξουαλικά ανταλλάγματα από φοιτήτριες για να μην τις αδικήσουν στην εξεταστική ή για να μη μπλοκάρουν τη συμμετοχή τους σε ερευνητικά προγράμματα. Για τους “νόμος και τάξη”, το πρόβλημα δεν είναι ο διεφθαρμένος καθηγητής, αλλά το άσυλο που επιτρέπει στους φοιτητές να οργανωθούν και να διαμαρτυρηθούν.

Οι “νόμος και τάξη” έχουν πρόβλημα με τις φοιτητικές καλλιτεχνικές και πολιτιστικές δραστηριότητες. Τους είδαμε στο παρελθόν να παίρνουν το μέρος πρυτανικών αρχών που βάλανε τα ΜΑΤ να ξυλοφορτώσουν φοιτητές που διεκδικούσαν χώρο για τις καλλιτεχνικές ομάδες του ΑΕΙ τους. Βλέπετε, θεωρούν ότι στο πανεπιστήμιο ο άνθρωπος πάει μόνο για να πάρει ένα “χαρτί” που θα του δώσει “μόρια” και “γόητρο” στην οικογένεια. Μ’ αυτή τους την αντιμετώπιση δείχνουν πόσο πολύ στ’ αλήθεια περιφρονούν την τριτοβάθμια εκπαίδευση, αλλά και την Παιδεία γενικότερα. Κατά τα άλλα, θέλουν και… πολιτισμό.

Οι “νόμος και τάξη” ωρύονται όταν οι φοιτητές ζητούν κονδύλια για κτιριακές εγκαταστάσεις, εργαστηριακό εξοπλισμό, βιβλία, αξιοπρεπή σίτιση και στέγαση, καθαριότητα, προσιτή μετακίνηση. Πώς αλλιώς θα έχουν περιθώριο να αισχροκερδούν πάνω στους φοιτητές και στους γονείς τους νοικιάζοντας τρώγλες κι αυθαίρετα δώματα σε εξωφρενικές τιμές.

Ούτε είδαμε ποτέ τους “νόμος και τάξη” να ενοχλούνται όταν μέλη ΔΕΠ κλέβουν (δηλαδή παρουσιάζουν ως δική τους την εργασία άλλων και κερδοσκοπούν από αυτή) τον πνευματικό μόχθο των μεταπτυχιακών φοιτητών και των υποψηφίων διδακτόρων για να παρουσιάσουν συγγραφικό έργο.

Κι όσο για τους “μπαχαλάκηδες”, μήπως επιτέλους θα έπρεπε οι εκάστοτε πρυτανικές αρχές ν’ απαιτήσουν από την ΕΛ.ΑΣ. να πάψει να “οδηγεί” στους πανεπιστημιακούς χώρους αυτούς με τους οποίους συγκρούεται κάθε φορά στις διαδηλώσεις;

Είναι προφανές ότι η κατάργηση του ασύλου θα φιμώσει μια για πάντα το ενοχλητικό φοιτητικό κίνημα, κάτι που θα διευκολύνει πολύ τη λειτουργία των ιδιωτικών “πανεπιστημίων”, δηλαδή ιδρυμάτων πώλησης τίτλων σπουδών. Φυσικά, για την οριστική κατάργηση του φοιτητικού κινήματος, θα χρειαστούν οι κατάλληλες υπηρεσίες security, οι οποίες θα κάνουν χρυσές δουλειές – είπαμε, θέλουμε “ανάπτυξη” παντού.

Επειδή λοιπόν κάποιοι έχουμε ζήσει τον πανεπιστημιακό χώρο απ’ την καλή κι απ’ την ανάποδη και δεν έχουμε μνήμη χρυσόψαρου, ήρθε η ώρα να σταματήσει το παραμύθι. Δε φταίει το πανεπιστημιακό άσυλο. Δε φταίνε οι φοιτητές, που είναι περαστικοί από το πανεπιστήμιο, αλλά οι διεφθαρμένοι καθηγητές και πρυτάνεις, η διαπλοκή με τις κυρίαρχες κομματικές παρατάξεις και η πλήρης ασυδοσία που οι ίδιοι οι “νόμος και τάξη” τους έχουν χαρίσει. Αλλά η ασυλία όλων αυτών, η οποία προϋπήρχε της θέσπισης του ασύλου και μάλιστα ήταν ακόμα χειρότερη από την κατάσταση που περιγράφουμε, είναι, περιέργως, θεμιτή και επιθυμητή.

Κόμμα Πειρατών Ελλάδας

Ναι, το γνωρίζουμε ότι τελικά οδεύει προς ματαίωση, αλλά παίρνουμε εδώ την ευκαιρία να τονίσουμε, ως Κόμμα Πειρατών Ελλάδας, ότι δεν εκπλησσόμαστε καθόλου για το όλο στήσιμο αυτού του άθλιου σκηνικού, ούτε για το ότι αυτό θεωρείται “κανονικό”. 

Αφού η κρατούσα ορολογία μιλά για “κανονικότητα”, θα μιλήσουμε κι εμείς για “κανονικότητα”. Σε μια “κανονική” χώρα, κανείς δε θα τολμούσε ούτε καν να διανοηθεί να σχεδιάσει “debate” μεταξύ πολιτικών αρχηγών, στο οποίο οι δημοσιογράφοι ανήκουν (ως υποψήφιοι ή/και σύζυγοι στελεχών) στο ένα από τα κόμματα που συμμετέχουν σ’ αυτό. Πρώτον, γιατί θα το θεωρούσαν ντροπή τους και θα αυτοεξαιρούνταν λόγω σύγκρουσης συμφέροντος (Conflict of Interest – εκτός κι αν δεν ανήκει στη διδακτέα ύλη των Columbia, Yale και Harvard), δεύτερον γιατί, αν ξεκίναγε ο προγραμματισμός του, οι αρμόδιες αρχές θα έριχναν αμέσως πάρα πολύ αυστηρές καμπάνες. Και τρίτον, γιατί κανένα κόμμα δε θα ανεχόταν να γίνει μια τέτοια παρωδία, πόσο μάλλον να συμμετάσχει σ’ αυτή!

Εδώ όμως δεν είδαμε τίποτε απ’ όλα αυτά. Καμία δημοσιογράφος και κανένας δημοσιογράφος δε ζήτησε ν’ αυτοεξαιρεθεί λόγω σύγκρουσης συμφέροντος. Η πλειονότητα των ΜΜΕ δεν είδε κανένα πρόβλημα και καμία δεοντολογική εκτροπή. Η ΕΣΗΕΑ, που τιμώρησε δημοσιογράφο γιατί τόλμησε να πει ότι ο λόγος του προέδρου της αξιωματικής αντιπολίτευσης μοιάζει ακροδεξιός, δεν ασχολήθηκε καν. Ομοίως και το ΕΣΡ – καλά, αυτό μάλλον ακόμα ασχολείται με το αν ένα σφουγγάρι συνωμοτεί για να κάνει ομοφυλόφιλα τα παιδιά μας… Αλήθεια, το ΚΙΝΑΛ (πρώην ΠΑΣΟΚ) δεν έχει πρόβλημα με το ότι η δημοσιογραφική σύνθεση ευνοεί ένα και μόνο κόμμα; Το ΚΚΕ δεν είδε τίποτα στραβό;

Το debate των πολιτικών αρχηγών, σε μια “κανονική” χώρα, είναι μια κορυφαία εκδήλωση του δημοσιογραφικού επαγγέλματος, καθώς συνδέεται άμεσα με το εκλογικό καθήκον των πολιτών και δίνει στους αρχηγούς των πολιτικών κομμάτων την ευκαιρία ν’ αντιπαρατεθούν απευθείας ο ένας με τον άλλο, αλλά και στους πολίτες τη δυνατότητα να κρίνουν πριν πάνε να ψηφίσουν. Στην Ελλάδα όμως των ολιγαρχών και της Τρόικας Εσωτερικού κι Εξωτερικού, ευτελίζεται, προσβάλλοντας τη δημοσιογραφία, το δημοκρατικό πολίτευμα και τους ίδιους τους πολίτες.

Δεν εκπλησσόμαστε. Όλα αυτά είναι εκφάνσεις της ιδιοκτησιακής αντίληψης που έχουν για τους πολίτες οι “νόμιμοι ιδιοκτήτες” της χώρας. Δυστυχώς, όσο οι πολίτες επιλέγουν να επιβραβεύουν τέτοιες συμπεριφορές, θα αποδεικνύουν ότι τέτοιες καταστάσεις είναι που αξίζουν σ’ αυτή τη χώρα, στους ίδιους και στα παιδιά τους.

Κόμμα Πειρατών Ελλάδας

Πρώτο κόμμα στις πρόσφατες τετραπλές εκλογές δεν αναδείχθηκε κανένα από τα κόμματα εντός κοινοβουλίου, αλλά η στεντόρεια αποχή. Το μήνυμα των πολιτών στις ευρωεκλογές και τις τοπικές εκλογές ήταν σαφές: “Σας βαρεθήκαμε! Δεν αξίζετε ούτε τη ψήφο μας!”

Τα αρχηγεία των κομμάτων το γνωρίζουν πολύ καλά και με βάση αυτό σχεδιάζουν τις καμπάνιες τους για τις επερχόμενες εθνικές εκλογές. Οι κομματικές ηγεσίες και τα επιτελεία τους δεν ενδιαφέρονται να μειώσουν την αποχή· άλλωστε είναι προς το συμφέρον τους, καθώς, χάρη σ’ αυτήν, οι “στρατευμένοι” ψηφοφόροι τους θα δημιουργήσουν μια εικόνα παντοδυναμίας των κομμάτων τους κυριαρχούν στο μετεκλογικό πολιτικό τοπίο.

Όποια όμως κι αν είναι τελικά τα ποσοστά των κομμάτων στις εθνικές εκλογές του Ιουλίου, οι πάντες γνωρίζουν ότι αυτά είναι κίβδηλα.
Μια μειοψηφία με μπόνους 50 εδρών, μέσω ενός ληστρικού εκλογικού νόμου στο πρώτο κόμμα, νομιμοποιείται να κυβερνήσει, χωρίς στην πραγματικότητα να αντιπροσωπεύει τους Έλληνες πολίτες.

Οι πρόσφατες μάλιστα δηλώσεις στελεχών του ΚΙΝΑΛ (πρώην ΠΑΣΟΚ) και της Νέας Δημοκρατίας, με τις οποίες δηλώνεται απερίφραστα κι ανερυθρίαστα η απέχθεια αυτών των κομμάτων προς την απλή αναλογική, δείχνουν την απολύτως ιδιοκτησιακή αντίληψη που αυτά τα κόμματα τρέφουν για την ελληνική κρατική-κυβερνητική μηχανή, τη νομοθετική αρμοδιότητα και το δημόσιο κορβανά, δηλαδή τους φόρους των Ελλήνων πολιτών: θέλουν να έχουν την απόλυτη εξουσία και την απόλυτη ελευθερία να κάνουν ό,τι θέλουν, με την αντιπολίτευση, μείζονα ή ελάσσονα, να έχει αποκλειστικά και μόνο διακοσμητικό ρόλο. Βρισκόμαστε λοιπόν, χάρη στην κατάλληλα διαμορφωμένη εκλογική νομοθεσία και με τη σιωπηρή ανοχή και συνυπευθυνότητα όλων των πολιτών, ενώπιον μιας ελλιπούς, νοθευμένης δημοκρατίας. Αυτή εύκολα μπορεί να εκφυλιστεί στην κατάσταση της “ανελεύθερης δημοκρατίας” τύπου Ερντογάν.

Διαμορφώνεται λοιπόν ένα τοξικό πολιτικό, νομικό και θεσμικό περιβάλλον, που ευνοεί μονάχα την περαιτέρω εδραίωση και διαιώνιση της ασύδοτης και ατιμώρητης – σε αγαστή πάντα συνεργασία με μεγάλα επιχειρηματικά λόμπι – διαφθοράς των κυβερνητικών και κρατικών αξιωματούχων και η απονομιμοποίηση, ο εξευτελισμός, η ταπείνωση και η τιμωρία (με κάθε μέσο) των ανθρώπων εκείνων που θέλουν να ζήσουν έντιμα. Αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης είναι η διαμόρφωση μιας απελπισμένης μάζας που δεν καταγράφεται δημοσκοπικά, παρά μόνο στα εκλογικά αποτελέσματα, όπου και φαίνεται ότι οι περισσότεροι πολίτες πιστεύουν ότι οι εκλογές λίγη αξία έχουν, καθώς τίποτα δεν θα αλλάξει, όποιο κόμμα κι αν ψηφίσουν.

Ως Κόμμα Πειρατών Ελλάδας, έχοντας να αντιμετωπίσουμε ένα σύστημα αποκλεισμών, όπως το όριο του 3%, τον απαράδεκτο εκλογικό νόμο-μποναμά στα κόμματα που κατέστρεψαν την ελληνική οικονομία και κοινωνία, τη μηδαμινή ως ανύπαρκτη προβολή από τα μέσα ενημέρωσης (ακόμη κι απ’ τα “προοδευτικά”), απέχουμε πολύ από το να ισχυριστούμε ότι υπάρχει ισότιμη αντιμετώπιση των πολιτικών κομμάτων στη χώρα μας. Πέραν αυτών, η οικονομική δυσχέρεια και άλλοι παράγοντες που επηρεάζουν τη λειτουργία ενός οργανωμένου πολιτικού γραφείου υποστήριξης, μας οδηγούν στην απόφαση να μη συμμετέχουμε στις εθνικές εκλογές του Ιουλίου 2019.

Θα παραμείνουμε παρόντες στην πολιτική σκηνή, με συχνές παρεμβάσεις και με κατάθεση ολοκληρωμένων, τεκμηριωμένων θέσεων και ιδεών και θα συνεχίσουμε να μπολιάζουμε την κοινωνία με τις ιδέες και τις θέσεις μας, από κάθε βήμα και κάθε μετερίζι, προετοιμάζοντας προσεκτικά και μεθοδικά τις επόμενες κινήσεις μας.