Ακόμα μία φορά η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας αποδεικνύει ότι την ενδιαφέρει μόνο η εικόνα και η επικοινωνιακή διαχείριση. 

Τα προβλήματα του κράτους είναι βαθιά και δε διορθώνονται με τοποθετήσεις νέων (παλιών) υπουργών. Δεν αλλάζει για παράδειγμα η κατάσταση στο αστυνομικό σώμα γιατί τοποθετήθηκε “νέος” πολιτικός προϊστάμενος, που μάλιστα είχε απομακρυνθεί για άλλες αποτυχίες από την ίδια θέση. Ακριβώς όπως και οι επισκέψεις υπουργού σε νοσοκομεία που είναι υποστελεχωμένα και χωρίς επαρκή χρηματοδότηση δεν θα αλλάξουν την κατάστασή τους, πόσο μάλλον η αλλαγή πινακίδων σε… καθαρεύουσα στο Υπουργείο Υγείας και η πώληση της δημόσιας υγείας σε ιδιωτικά συμφέροντα.

Βέβαια, για την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, η επικοινωνιακή διαχείριση, μαζί με τη θατσεροποίηση και πινοτσετοποίηση του Ελληνικού κράτους, είναι βασικοί άξονες της πολιτικής. Οπότε, ως προς αυτά, ο ανασχηματισμός είναι μάλλον πετυχημένος. Ως προς την ουσία, είναι απλά μία από τα ίδια, παρά τις φανφάρες του προγράμματός της που αμφιβάλλουμε ότι έχουν διαβάσει τα ίδια της τα στελέχη.

Το Κόμμα Πειρατών Ελλάδας αναγνωρίζει ότι η σημερινή κατάσταση είναι αποτέλεσμα μακροχρόνιων προβλημάτων στα συγκεκριμένα υπουργεία που έγιναν οι αλλαγές. Δεν έχουν να κάνουν με τα πρόσωπα, αλλά με τις πολιτικές που ακολουθήθηκαν. Όταν η αστυνομία που υποτίθεται υπάρχει για την προστασία του πολίτη έχει μετατραπεί σε σώμα ξυλοδαρμών και σε φορέα που μαστίζεται από φαινόμενα διαφθοράς και κατάχρησης εξουσίας, ποιον ακριβώς θα προστατέψει; Όταν η Υγεία έχει σοβαρές ελλείψεις σε στελέχη, υποδομές και εξοπλισμό, τι περιμένουμε από αυτούς που δεν το αναγνωρίζουν;

Το Κόμμα Πειρατών Ελλάδας εύχεται καλή θητεία στο νέο δήμαρχο Αθηναίων Χάρη Δούκα και στο νέο Δημοτικό Συμβούλιο. Ως κόμμα στεκόμαστε με σοβαρότητα στα όσα είπε στην ορκωμοσία του σχετικά με τις τρεις προϋποθέσεις για να αλλάξει ρότα η πρωτεύουσα. 

Η ανάγκη για μια καθαρότερη περιβαλλοντικά πόλη είναι αυτονόητη. Σε ό,τι αφορά όμως τις άλλες δύο προϋποθέσεις, αυτές ελπίζουμε και προσδοκούμε ότι θα ικανοποιηθούν και στην πράξη. Πρώτα απ’ όλα, αναμένουμε να δούμε τη λειτουργία του νέου μοντέλου διοίκησης του Δήμου, που θα τον καθιστά πιο αποτελεσματικό και δεύτερον, περιμένουμε να δούμε συμμετοχή των πολιτών στη διαδικασία λήψης αποφάσεων μέσω δημόσιων διαβουλεύσεων. 

Είναι αυτονόητο ότι θα δώσουμε στον κ. Δούκα την απαραίτητη περίοδο χάριτος για να κάνει τα πρώτα του βήματα στο Δήμο Αθηναίων και να ξεπεράσει σκοπέλους κι εμπόδια που έχουν απομείνει από την προηγούμενη διοίκηση, με σημαντικότερο εξ αυτών την εκδικητική αφαίρεση της διοίκησης της προεδρίας του οργανισμού «ΑΝΑΠΛΑΣΗ ΑΘΗΝΑΣ Α.Ε» από το Δήμο, την οποία εντελώς πραξικοπηματικά αποφάσισε η κυβέρνηση. Ωστόσο, θα παρακολουθούμε από κοντά τις δραστηριότητες του ιδίου, των αντιδημάρχων και τις συνεδριάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου. Θα είμαστε παρόντες για να ασκούμε κριτική. Θα ζητάμε λογοδοσία και διαφάνεια και θα παρεμβαίνουμε εκεί που χρειάζεται. 

Αυτά που αναφέραμε αποτελούν καθήκον του Κόμματος Πειρατών Ελλάδας, καθώς αγωνιστήκαμε κι εμείς για τη νίκη της παράταξης «Αθήνα Τώρα», με υποψηφίους δημοτικούς και διαμερισματικούς συμβούλους. Ελπίζουμε ότι η νέα δημοτική αρχή θα δώσει αυτό ακριβώς που χρειάζεται η πολύπαθη Αθήνα: ένα νέο ξεκίνημα.

Θα μιλήσουμε ανοιχτά για τη σταδιοδρομία του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, χωρίς ωραιοποιήσεις και «ο νεκρός δεδικαίωται»: ενταγμένος στο «σκληρό πυρήνα» του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος της τότε Δυτικής Γερμανίας από τα πρώτα χρόνια των σπουδών του, δεν άργησε ν’ αναρριχηθεί στην κομματική ιεραρχία. Τις ελπίδες του για την κατάκτηση της Καγκελαρίας τις κατέστρεψε ένα σκάνδαλο δωροδοκίας[1] που, αν υπήρχε στοιχειώδης συνέπεια κι ειλικρίνεια στη γερμανική ηθικολογία, θα είχε θέσει τέλος και στην πολιτική του καριέρα. Αργότερα, ως Υπουργός Εσωτερικών, ξεκίνησε, με πρόσχημα την «καταπολέμηση της τρομοκρατίας», ένα από τα συνήθη λαϊκίστικα προτάγματα της σκληρής Δεξιάς δηλαδή, την περικοπή των ψηφιακών και πολιτικών ελευθεριών των πολιτών, κερδίζοντας το παρατσούκλι «Στάζι 2.0» (από το διαβόητο Υπουργείο Κρατικής Ασφάλειας της πάλαι ποτέ Ανατολικής Γερμανίας)[2]. 

Εκεί όμως που «διέπρεψε» ήταν ως Υπουργός Οικονομικών κατά τη διάρκεια της ευρωπαϊκής κρίσης χρέους, σε αγαστή συνεργασία με «προσωπικότητες» όπως ο Γέρουν Ντάισελμπλουμ, ατιμασμένος λόγω «εκ παραδρομής»[3] αναγραφής ψευδών στοιχείων στο βιογραφικό του, κι ο πρωτόδικα καταδικασμένος για διαφθορά Πέτερ Κατσίμιρ[4], αλλά και με τον σκληρό δεξιό λαϊκίστικο Τύπο της Γερμανίας. Στα πλαίσια της εκστρατείας εκφοβισμού κατά όποιας χώρας της ευρωζώνης ζητούσε ανακούφιση από τις καταστροφικές πολιτικές λιτότητας που είχε επιβάλει, αξιοποίησε κι εργαλειοποίησε όλα τα ρατσιστικά στερεότυπα που αφορούν τους Έλληνες για να δικαιολογήσει το δίλημμα μπροστά στο οποίο έθεσε την τότε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ: «ή μένετε στο ευρώ, αλλά υποταγμένοι σ’ ό,τι υπαγορεύσω εγώ, τσακισμένοι οικονομικά, ηθικά, ψυχικά και στιγματισμένοι κι εξαναγκασμένοι να ξεπουλήσετε τα πάντα ή σας πετάω έξω και σας δίνω βορά στους άρπαγες “επενδυτές” που θα σας αφανίσουν την επόμενη στιγμή». Ήταν τότε που έδωσε στον ολίγιστο Ντράγκι την εντολή να κλείσει και την τελευταία στρόφιγγα ρευστότητας για την ασθμαίνουσα ελληνική οικονομία, οδηγώντας στο κλείσιμο των τραπεζών και στα capital controls. 

Ας είμαστε ειλικρινείς: ο Σόιμπλε ήταν ένας εμμονικός θιασώτης αντιεπιστημονικών οικονομικών θεωριών που δεν πίστεψε ποτέ σε κανένα όραμα ισότιμης συμμετοχής όλων των Ευρωπαίων στην ευημερία, την ελευθερία και την αλληλεγγύη που παρουσιάστηκαν ως προτάγματα της «Ευρώπης των Λαών». Πίστευε με όλο του το είναι στην Ευρώπη των «πολλών ταχυτήτων», σε κατώτερα κι ανώτερα έθνη, σε κατώτερους κι ανώτερους λαούς. Όσο κι αν δεν το παραδεχόταν, ήταν αμοραλιστής, ρατσιστής και λαϊκιστής – γι’ αυτό άλλωστε «χάιδευε» με τόση ευχαρίστηση τ’ αυτιά του συντηρητικού ακροατηρίου με λαϊκίστικα, ρατσιστικά, χυδαία συνθήματα περί «τεμπέληδων και σπάταλων Νοτιοευρωπαίων» και «εργατικών και συνετών Γερμανών». Αυτά τα χυδαία λαϊκίστικα συνθήματα αξιοποίησε και για ν’ απορρίψει κάθε συζήτηση για τις πολεμικές αποζημιώσεις προς την Ελλάδα και το κατοχικό (δηλαδή αγύριστο) δάνειο που η κατεχόμενη και λεηλατημένη τότε χώρα μας υποχρεώθηκε να δώσει στο χιτλερικό καθεστώς. Ως γνήσιος αμοραλιστής και θιασώτης της Realpolitik, ήταν άσος της μηχανορραφίας και της δολοπλοκίας, ενώ η «συνετή» πολιτική που με λυσσώδη μανία επέβαλε μαζί με το θίασο των μαριονετών του οδήγησε στην εξάπλωση της φτώχειας και της απελπισίας στην Ευρώπη, την οποία θυσίασε για χάρη των φίλων του στις γερμανικές συστημικές τράπεζες. 

Στην Ελλάδα, που χρησιμοποιήθηκε ως υπόδειγμα του τι περιμένει όποιον τολμήσει ν’ αμφισβητήσει την απόλυτα αντιεπιστημονική «ορθοδοξία» του Σόιμπλε και των εξαπτέρυγών του, η «σύνεσή» του μεταφράστηκε σε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους χωρίς περίθαλψη, χωρίς τα χρειώδη για να ζήσουν, σε μια γενιά με κατεστραμμένα όνειρα και ματαιωμένες προσδοκίες που δεν είχε πια μέλλον στην πατρίδα της. Για να μην πούμε τίποτα για τους χιλιάδες συνανθρώπους μας που οδηγήθηκαν, απελπισμένοι, στην αυτοκτονία. Κι είχε ως το τέλος την πεποίθηση ότι κάποτε θα του αναγνωρίζαμε τις… καλές του προθέσεις και τη… σοφία του! Το αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν, όπως πλείστοι σοβαροί αναλυτές προειδοποιούσαν, η άνοδος της Ακροδεξιάς. 

Το Κόμμα Πειρατών Ελλάδας δεν ξεχνά ούτε για μια στιγμή τι ήταν ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, τι ρόλο έπαιξε και πώς λειτούργησε σαν ολετήρας του ευρωπαϊκού πρότζεκτ κι επιταχυντής της ευρωπαϊκής παρακμής. Θα έπρεπε να θεωρείται μεταξύ των προστατών «αγίων» της σημερινής ευρωπαϊκής Ακροδεξιάς: υιοθέτησε και φτιασίδωσε τη ρητορική της, κανονικοποίησε και νομιμοποίησε τις κραυγές της, πολέμησε τις δημοκρατικές ελευθερίες, γενίκευσε τη φτωχοποίηση των Ευρωπαίων, έστρεψε φτωχούς εναντίον φτωχότερων κι εργάστηκε άοκνα κατά κάθε έννοιας δημοκρατίας και λογοδοσίας (θυμίζουμε το διαβόητο Eurogroup με τις «άτυπες» συνεδριάσεις του). Αυτή ήταν η κληρονομιά που άφησε στην Ευρώπη. Δε θα μας λείψει. Δυστυχώς για την Ευρώπη, φρόντισε κι άφησε πίσω του επιγόνους εξίσου εμμονικούς, φανατικούς, αμοραλιστές, λαϊκιστές, διεφθαρμένους, αντιδημοκράτες και πρόθυμους να εργαλειοποιήσουν με τον πιο χυδαίο τρόπο τα πιο ταπεινά ένστικτα των ψηφοφόρων. Η Ιστορία θα τον κρίνει πολύ σκληρά. Κι αυτόν και τους συνεργούς του και τους επιγόνους του.

[1] https://en.wikipedia.org/wiki/CDU_donations_scandal

[2] https://en.wikipedia.org/wiki/Stasi_2.0

[3] https://www.independent.ie/irish-news/dutch-finance-minister-amends-cork-university-degree-error/29195279.html

[4] https://www.politico.eu/article/slovakias-central-banker-convicted-of-bribery-in-absentia/

Για 14η φορά αλλάζει τον ποινικό κώδικα[1] η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Οι αλλαγές είναι τόσο συχνές και τέτοιες που δείχνουν πόσο ερασιτεχνικά και χωρίς κανένα απολύτως σεβασμό στο Σύνταγμα διαχειρίζεται η κυβέρνηση την όλη διαδικασία. 

Ενδεικτικά, σε 2  άρθρα (4 και 5), μόνο στην τελευταία προτεινόμενη αλλαγή, καταργείται ουσιαστικά το άρθρο 7 του Συντάγματος περί αναλογικότητας των ποινών. Το άρθρο 4 δίνει δυνατότητα επιβολής ποινών στην απόπειρα ίσες με την τέλεση του εγκλήματος και το άρθρο 5 επιβάλει ποινές αυτουργού σε απλή συνέργεια.

Αντίστοιχα, μειώνεται πολύ ο πήχης για έκτιση ποινής σε αρκετά αδικήματα, ακόμα και πλημμελήματα (άρθρο 17).

Ακόμα και για τους ανήλικους καταργείται η προϋπόθεση βίαιου κακουργήματος ή κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας για να οδηγηθούν σε κατάστημα κράτησης νέων (άρθρο 24).

Ένα ακόμα σημείο που προκαλεί σύγχυση είναι και η αλλαγή ως ελαφρυντικού, του “έντιμου βίου”, αντί του σύννομου. Γίνεται δηλαδή πιο υποκειμενικό το σχετικό άρθρο του Ποινικού Κώδικα (84ΠΚ) και μας πάει πίσω στη δεκαετία του 1950 (άρθρο 14). 

Ας μη γελιόμαστε. Το νομοσχέδιο αυτό δεν έχει καμία σχέση με την βελτίωση του σωφρονιστικού συστήματος και της απόδοσης δικαιοσύνης. Μόνος του σκοπός είναι, μέσω του γνώριμου για τη Νέα Δημοκρατία ποινικού λαϊκισμού, η αύξηση του αριθμού των φυλακισμένων, ώστε στο άμεσο μέλλον να εμφανιστεί η «ανάγκη» ιδιωτικών, κερδοσκοπικών φυλακών που θα επαναφέρουν στην οικονομία μας και επίσημα μια ιδιότυπη μορφή δουλοκτησίας που χρησιμοποιείται στις ΗΠΑ. 

Το Κόμμα Πειρατών Ελλάδας ζητά την άμεση απόσυρση αυτών των άρθρων που οδηγούν στον ευτελισμό της Δικαιοσύνης και στη μετατροπή της σε γραμμή παραγωγής κρατουμένων. Σκοπός του ποινικού κώδικα θα πρέπει να είναι ο σωφρονισμός και η απόδοση δικαιοσύνης. Όχι η υποδαύλιση της εκδικητικότητας κι ο εκφοβισμός των πολιτών με την απειλή της κάθειρξης για ψύλλου πήδημα.  Δε μπορεί το νομοσχέδιο αυτό να χρησιμοποιηθεί για να παραβιάσει τις αρχές που ορίζονται στο άρθρο 49[2] του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ[3], ούτε επιτρέπεται να συνεχιστεί ο επικίνδυνος κατήφορος της χώρας μας σε ό,τι αφορά το κράτος δικαίου.

Σύνδεσμοι:

    [1] http://www.opengov.gr/ministryofjustice/?p=17064

    [2] https://fra.europa.eu/el/eu-charter/article/49-arhes-tis-nomimotitas-kai-tis-analogikotitas-axiopoinon-praxeon-kai-poinon 

    [3] https://fra.europa.eu/el/eu-charter