Θα μιλήσουμε ανοιχτά για τη σταδιοδρομία του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, χωρίς ωραιοποιήσεις και «ο νεκρός δεδικαίωται»: ενταγμένος στο «σκληρό πυρήνα» του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος της τότε Δυτικής Γερμανίας από τα πρώτα χρόνια των σπουδών του, δεν άργησε ν’ αναρριχηθεί στην κομματική ιεραρχία. Τις ελπίδες του για την κατάκτηση της Καγκελαρίας τις κατέστρεψε ένα σκάνδαλο δωροδοκίας[1] που, αν υπήρχε στοιχειώδης συνέπεια κι ειλικρίνεια στη γερμανική ηθικολογία, θα είχε θέσει τέλος και στην πολιτική του καριέρα. Αργότερα, ως Υπουργός Εσωτερικών, ξεκίνησε, με πρόσχημα την «καταπολέμηση της τρομοκρατίας», ένα από τα συνήθη λαϊκίστικα προτάγματα της σκληρής Δεξιάς δηλαδή, την περικοπή των ψηφιακών και πολιτικών ελευθεριών των πολιτών, κερδίζοντας το παρατσούκλι «Στάζι 2.0» (από το διαβόητο Υπουργείο Κρατικής Ασφάλειας της πάλαι ποτέ Ανατολικής Γερμανίας)[2].
Εκεί όμως που «διέπρεψε» ήταν ως Υπουργός Οικονομικών κατά τη διάρκεια της ευρωπαϊκής κρίσης χρέους, σε αγαστή συνεργασία με «προσωπικότητες» όπως ο Γέρουν Ντάισελμπλουμ, ατιμασμένος λόγω «εκ παραδρομής»[3] αναγραφής ψευδών στοιχείων στο βιογραφικό του, κι ο πρωτόδικα καταδικασμένος για διαφθορά Πέτερ Κατσίμιρ[4], αλλά και με τον σκληρό δεξιό λαϊκίστικο Τύπο της Γερμανίας. Στα πλαίσια της εκστρατείας εκφοβισμού κατά όποιας χώρας της ευρωζώνης ζητούσε ανακούφιση από τις καταστροφικές πολιτικές λιτότητας που είχε επιβάλει, αξιοποίησε κι εργαλειοποίησε όλα τα ρατσιστικά στερεότυπα που αφορούν τους Έλληνες για να δικαιολογήσει το δίλημμα μπροστά στο οποίο έθεσε την τότε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ: «ή μένετε στο ευρώ, αλλά υποταγμένοι σ’ ό,τι υπαγορεύσω εγώ, τσακισμένοι οικονομικά, ηθικά, ψυχικά και στιγματισμένοι κι εξαναγκασμένοι να ξεπουλήσετε τα πάντα ή σας πετάω έξω και σας δίνω βορά στους άρπαγες “επενδυτές” που θα σας αφανίσουν την επόμενη στιγμή». Ήταν τότε που έδωσε στον ολίγιστο Ντράγκι την εντολή να κλείσει και την τελευταία στρόφιγγα ρευστότητας για την ασθμαίνουσα ελληνική οικονομία, οδηγώντας στο κλείσιμο των τραπεζών και στα capital controls.
Ας είμαστε ειλικρινείς: ο Σόιμπλε ήταν ένας εμμονικός θιασώτης αντιεπιστημονικών οικονομικών θεωριών που δεν πίστεψε ποτέ σε κανένα όραμα ισότιμης συμμετοχής όλων των Ευρωπαίων στην ευημερία, την ελευθερία και την αλληλεγγύη που παρουσιάστηκαν ως προτάγματα της «Ευρώπης των Λαών». Πίστευε με όλο του το είναι στην Ευρώπη των «πολλών ταχυτήτων», σε κατώτερα κι ανώτερα έθνη, σε κατώτερους κι ανώτερους λαούς. Όσο κι αν δεν το παραδεχόταν, ήταν αμοραλιστής, ρατσιστής και λαϊκιστής – γι’ αυτό άλλωστε «χάιδευε» με τόση ευχαρίστηση τ’ αυτιά του συντηρητικού ακροατηρίου με λαϊκίστικα, ρατσιστικά, χυδαία συνθήματα περί «τεμπέληδων και σπάταλων Νοτιοευρωπαίων» και «εργατικών και συνετών Γερμανών». Αυτά τα χυδαία λαϊκίστικα συνθήματα αξιοποίησε και για ν’ απορρίψει κάθε συζήτηση για τις πολεμικές αποζημιώσεις προς την Ελλάδα και το κατοχικό (δηλαδή αγύριστο) δάνειο που η κατεχόμενη και λεηλατημένη τότε χώρα μας υποχρεώθηκε να δώσει στο χιτλερικό καθεστώς. Ως γνήσιος αμοραλιστής και θιασώτης της Realpolitik, ήταν άσος της μηχανορραφίας και της δολοπλοκίας, ενώ η «συνετή» πολιτική που με λυσσώδη μανία επέβαλε μαζί με το θίασο των μαριονετών του οδήγησε στην εξάπλωση της φτώχειας και της απελπισίας στην Ευρώπη, την οποία θυσίασε για χάρη των φίλων του στις γερμανικές συστημικές τράπεζες.
Στην Ελλάδα, που χρησιμοποιήθηκε ως υπόδειγμα του τι περιμένει όποιον τολμήσει ν’ αμφισβητήσει την απόλυτα αντιεπιστημονική «ορθοδοξία» του Σόιμπλε και των εξαπτέρυγών του, η «σύνεσή» του μεταφράστηκε σε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους χωρίς περίθαλψη, χωρίς τα χρειώδη για να ζήσουν, σε μια γενιά με κατεστραμμένα όνειρα και ματαιωμένες προσδοκίες που δεν είχε πια μέλλον στην πατρίδα της. Για να μην πούμε τίποτα για τους χιλιάδες συνανθρώπους μας που οδηγήθηκαν, απελπισμένοι, στην αυτοκτονία. Κι είχε ως το τέλος την πεποίθηση ότι κάποτε θα του αναγνωρίζαμε τις… καλές του προθέσεις και τη… σοφία του! Το αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν, όπως πλείστοι σοβαροί αναλυτές προειδοποιούσαν, η άνοδος της Ακροδεξιάς.
Το Κόμμα Πειρατών Ελλάδας δεν ξεχνά ούτε για μια στιγμή τι ήταν ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, τι ρόλο έπαιξε και πώς λειτούργησε σαν ολετήρας του ευρωπαϊκού πρότζεκτ κι επιταχυντής της ευρωπαϊκής παρακμής. Θα έπρεπε να θεωρείται μεταξύ των προστατών «αγίων» της σημερινής ευρωπαϊκής Ακροδεξιάς: υιοθέτησε και φτιασίδωσε τη ρητορική της, κανονικοποίησε και νομιμοποίησε τις κραυγές της, πολέμησε τις δημοκρατικές ελευθερίες, γενίκευσε τη φτωχοποίηση των Ευρωπαίων, έστρεψε φτωχούς εναντίον φτωχότερων κι εργάστηκε άοκνα κατά κάθε έννοιας δημοκρατίας και λογοδοσίας (θυμίζουμε το διαβόητο Eurogroup με τις «άτυπες» συνεδριάσεις του). Αυτή ήταν η κληρονομιά που άφησε στην Ευρώπη. Δε θα μας λείψει. Δυστυχώς για την Ευρώπη, φρόντισε κι άφησε πίσω του επιγόνους εξίσου εμμονικούς, φανατικούς, αμοραλιστές, λαϊκιστές, διεφθαρμένους, αντιδημοκράτες και πρόθυμους να εργαλειοποιήσουν με τον πιο χυδαίο τρόπο τα πιο ταπεινά ένστικτα των ψηφοφόρων. Η Ιστορία θα τον κρίνει πολύ σκληρά. Κι αυτόν και τους συνεργούς του και τους επιγόνους του.
[1] https://en.wikipedia.org/wiki/CDU_donations_scandal [2] https://en.wikipedia.org/wiki/Stasi_2.0 [3] https://www.independent.ie/irish-news/dutch-finance-minister-amends-cork-university-degree-error/29195279.html [4] https://www.politico.eu/article/slovakias-central-banker-convicted-of-bribery-in-absentia/
