Η Παγκόσμια Οικονομική Κρίση από το 2008 και μετά επέφερε αύξηση της φτώχειας, των κοινωνικών ανισοτήτων αλλά και της οικονομικής ανασφάλειας σε όλη την κοινωνία .
Σε κάποιες χώρες η ανεργία εκτοξεύθηκε (8,2% 2007 σε 26,1% 2013) και μαζί με την ανασφάλεια για την στέγαση αποτέλεσαν τους κύριους παράγοντες με αρνητικές συνέπειες στην υγεία των πολιτών .
Η μείωση του αριθμού των εργαζομένων στην Υγεία με την ταυτόχρονη αύξηση για ιατρική φροντίδα λόγω οικονομικής κρίσης αύξησε αρκετά τον χρόνο αναμονής για υπηρεσίες υγείας ( ραντεβού με ειδικό , διαγνωστικές εξετάσεις ,θεραπείες σωματικής και ψυχικής υγείας , χειρουργικές επεμβάσεις ) με αποτέλεσμα να προωθούνται τα πιο επείγοντα περιστατικά .
Ο χρόνος απόκρισης στις λίστες αναμονής διπλασιάστηκε και οι περισσότεροι ασθενείς έπρεπε να ζήσουν με το πρόβλημα (και με χρόνιο πόνο ) λόγω αναμονής . Τα φάρμακα επιλέγονταν με μέτρο τη μείωση του κόστους. Την ίδια στιγμή υπάρχει υποβάθμιση της ποιότητας του ιατρικού εξοπλισμού , οι εργαζόμενοι στον χώρο της υγείας φτάνουν στα όρια τους με χαμηλούς μισθούς , άσχημες εργασιακές συνθήκες και επισφαλείς συμβάσεις που δημιουργούν υπερβολικό όγκο εργασίας ανά νοσηλευτή , με συνέπεια το άγχος και την εξάντληση του προσωπικού της Υγείας .
Πολιτική για την Υγεία
• Όλα τα άτομα έχουν δικαίωμα στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο σωματικής και ψυχικής υγείας .Αυτό περιλαμβάνει πρόγνωση , θεραπευτική και ανακουφιστική φροντίδα υγείας .Επίσης περιλαμβάνει και τους υποκείμενους καθοριστικούς παράγοντες για την υγεία ,όπως ασφαλή τροφή ,πόσιμο νερό , βασική υγιεινή και επαρκή στέγαση , ασφαλείς και υγιεινές συνθήκες εργασίας καθώς και υγιές περιβάλλον .
• Το δικαίωμα στην υγεία αφορά όλους και επεκτείνεται και στα άτομα που δεν είναι πολίτες του κράτους , τους πρόσφυγες , τους αιτούντες άσυλο , τα άτομα χωρίς κράτος , ανεξάρτητα από τη νομική τους κατάσταση ή τα δικαιολογητικά τους.
• Διάφορες ομάδες ανθρώπων ( π.χ.μεγαλύτερης ηλικίας , άτομα με ειδικές ανάγκες ) έχουν ιδιαίτερες ανάγκες υγείας και οι οποίες πρέπει να αντιμετωπίζονται επαρκώς από το κράτος .
Σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο το δικαίωμα στην υγεία σε ένα κράτος δεν έχει καταπατηθεί όταν :
● Οποιαδήποτε συμμετοχή στα έξοδα για τις υπηρεσίες υγείας και τα φάρμακα να διασφαλίζει ότι δεν αποκλείει ομάδες ανθρώπων από την πρόσβαση στην υγεία ( σε υπέργηρους, άτομα με ειδικές ανάγκες ,άτομα με χρόνιες παθήσεις, ψυχικά ασθενείς και άτομα με χαμηλά εισοδήματα).
● Η οικονομική συμμετοχή των ασθενών να είναι η μικρότερη δυνατή ώστε η φροντίδα υγείας να είναι προσιτή σε όλους και ειδικά στα πιο ευάλωτα άτομα .
● Οι νόμοι και οι πολιτικές για την υγεία πρέπει να σχεδιάζονται και να εφαρμόζονται με διαφανή τρόπο και με ουσιαστική συμμετοχή των ατόμων που επηρεάζουν.
Σε έκτακτη ανάγκη Δημόσιας Υγείας ( δημόσια ασθένεια ή επιδημία ) :
α) Δίνουμε προσοχή πώς μια έξαρση ( μαζική εμφάνιση) ξεκίνησε.
β) Να αναρωτηθούμε αν η κρατική αντίδραση στην επιδημία ήταν ανάλογα σύμφωνη με τους πρότυπους νόμους για τα ανθρώπινα δικαιώματα.
γ) Ψάχνουμε αν οι παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων συνεισφέρουν στην επιδημία .
δ) Αναλύουμε πώς η επιδημία έχει επηρεάσει τις υπηρεσίες γενικής υγείας .
● Όλες οι πολιτικές λιτότητας χρειάζεται να καταργηθούν αφού οδήγησαν σε υποβιβασμό της Δημόσιας Υγείας .
● Άμεση κάλυψη όλων των κενών θέσεων ιατρών και νοσηλευτών
● Εγκατάσταση ΜΕΘ σε όλα τα νοσοκομεία της χώρας .
● Άμεση απελευθέρωση των πατεντών κάθε φαρμάκου ή εμβολίου που θα χρησιμοποιηθεί για την αντιμετώπιση της επιδημίας ( πανδημίας ) .
Έχει παρατηρηθεί ότι τα μέτρα λιτότητας σε οικονομική κρίση οδήγησαν σε επιδείνωση στην πρόσβαση, στη διαθεσιμότητα και στην ποιότητα της υγείας για τα πιο ευάλωτα άτομα και εκείνα με τον υψηλότερο κίνδυνο.
Προς αυτό τον σκοπό προτείνουμε :
1. Την εφαρμογή της Πρωτοβάθμιας Περίθαλψης και δημιουργία δικτύου διάθεσης φαρμάκων στα δημόσια νοσοκομεία με εξειδικευμένο προσωπικό σχετικά με την πρόληψη και τα προγράμματα των εμβολιασμών.
2. Τα Κράτη πρέπει να εγγυώνται καθολική , δημόσια ιατροφαρμακευτική περίθαλψη καλής ποιότητας ,όπως και επαρκή πρόσβαση στην διάγνωση , την θεραπεία και την αποκατάσταση.
Την ενσωμάτωση της προώθησης της πρόληψης στην Πρωτοβάθμια Περίθαλψη .
3. Ένα υγιές Εθνικό Σύστημα Υγείας πρέπει να βασίζεται σε διαφανείς διαδικασίες και να καλύπτει τις ανάγκες στις διαδικασίες Διάγνωσης και Πρωτοβάθμιας Περίθαλψης.
4. Ένα καλό δίκτυο για την βασική υγεία σε όλη την χώρα ειδικά σε απομακρυσμένες περιοχές που προλαμβάνει να συμβούν τα πιο δύσκολα και ανεπιθύμητα συμβάντα καθώς και να αναγνωρίζει επικίνδυνες λοιμώξεις ( πρωταρχική μόλυνση ) .
5. Χρήση του δικτύου αξιολόγησης των τεχνολογιών που αφορούν την υγεία , την “ ηλεκτρονική “ υγεία και τα εργαλεία πληροφόρησης για την υγεία . Μια πολιτική μπορεί να εγκαθιδρύσει ένα δίκτυο ακριτικών κέντρων υγείας που παρέχουν πρωτοβάθμια περίθαλψη σε σύνδεση με ένα δίκτυο νοσοκομείων που παρέχουν δευτερογενή περίθαλψη καθώς και πλήρες φάσμα εξειδικευμένων ιατρικών υπηρεσιών .
6. Τροποποίηση των νόμων που συνδέονται με τις πατέντες για την υγεία και τα φάρμακα
7. Ανάπτυξη μηχανισμών έτσι ώστε τα άτομα να συμμετάσχουν αποτελεσματικά στις διαβουλεύσεις για τον κρατικό προϋπολογισμό και τις δημόσιες δαπάνες για την υγεία
8. Οποιεσδήποτε πατέντες σχετικά με την υγεία ( και την ευημερία / ανάπτυξη της υγείας ) πρέπει να απελευθερώνονται με την μεγαλύτερη ταχύτητα ,σύμφωνα με τις Παγκόσμιες ανάγκες για την υγεία.( π.χ. σύμφωνα με τον παγκόσμιο οργανισμό υγείας και τα πρότυπα για πρωτοβάθμια και νοσοκομειακή περίθαλψη,όπως και θεραπευτικά και διαγνωστικά πρότυπα).
9. Κάθε επιστημονική έρευνα για φάρμακα και διαγνωστικές μεθόδους πρέπει να μπορεί να διεξάγεται στα Πανεπιστήμια και στα Ερευνητικά Κέντρα και να μην είναι απαραίτητα άμεσα συνδεδεμένη με τους κατασκευαστές φαρμάκων.
10. Να δίνονται κίνητρα σε κατασκευαστές προϊόντων υγείας π.χ. με βραβεία , έπαθλα , χρηματοδότηση , δωρεές , ανεξάρτητα με τις πατέντες .
11. Αποσύνδεση του κόστους έρευνας και ανάπτυξης από την τελική τιμή των περισσότερων αναγκαίων προϊόντων υγείας . Η έρευνα να προσδιορίζεται από τις ανάγκες υγείας του πραγματικού κόσμου και όχι αναγκαστικά από τις ανάγκες των αγορών. Έτσι αποφεύγεται η απόκρυψη νέων προϊόντων και τεχνικών υγείας και προάγεται η διαφάνεια.
12. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας πρέπει να καθοδηγείται από προσωπικές μαρτυρίες και έρευνα ανθρώπων που είναι σε επαφή με τους ασθενείς και με ασθένειες και πρακτικές σε όλο τον κόσμο σε καθημερινή βάση.
13. Το Διαδίκτυο ως παγκόσμια δημόσια υπηρεσία μπορεί να έχει ένα σημαντικό ρόλο στη διάδοση της πληροφορίας και της γνώσης σε περιπτώσεις επείγοντος περιστατικού ή εξειδικευμένων ιατρικών περιπτώσεων σε απομακρυσμένες περιοχές.
14 . Βελτίωση των συνθηκών των εργαζομένων στην υγεία δηλ. αποκατάσταση των παροχών και επιδομάτων , μείωση της επισφάλειας στις συμβάσεις εργασίας , εξασφάλιση ικανού αριθμού εργαζομένων σε σχέση με τη ζήτηση στις υπηρεσίες υγείας .
15. Εναλλακτικοί τρόποι αύξησης εσόδων για τον προϋπολογισμό με αποτελεσματική φορολογική πολιτική για την φοροδιαφυγή ( η αύξηση έμμεσων φόρων ευνοεί την φοροδιαφυγή και την απάτη ) και ανάπτυξη μηχανισμών με τους οποίους οι πολίτες μπορούν να συμμετέχουν.(π.χ.το σύστημα υγείας να είναι πρωταρχικά τροφοδοτούμενο από γενικό φόρο ειδικό για την υγεία ).
16. Ανάπτυξη μηχανισμών ώστε οι πολίτες να συμμετέχουν αποτελεσματικά στον έλεγχο που αφορά τις αποφάσεις που έχουν παρθεί κατά την οικονομική κρίση για τις περικοπές στην υγεία .
17. Μείωση του χρόνου αναμονής στις λίστες και τον αριθμό των ατόμων που περιμένουν για υπηρεσίες υγείας και διάθεσης φαρμάκων.
18. Λήψη στοχευμένων μέτρων ανακούφισης για τα πιο ευάλωτα άτομα και ομάδες και εκείνα που έχουν επιβαρυνθεί περισσότερο από τα μέτρα λιτότητας .
19. Σταδιακά να επανέλθουν τα φάρμακα που απομακρύνθηκαν από τον κατάλογο του Δημοσίου φορέα , ειδικά σε χρόνιους ασθενείς και γηραιότερους και τα φάρμακα που θεραπεύουν “ και τα μικρότερα συμπτώματα “.
20. Η ζωή και η υγεία των ζώων πρέπει να αντιμετωπίζεται με σεβασμό και γνώση και κάθε ενέργεια εναντίωσης σε αυτό πρέπει να τιμωρείται παραδειγματικά
Πηνελόπη Πετροπούλου ,
Κόμμα Πειρατών
