Category: Δημοκρατία

Σήμερα το Κόμμα Πειρατών Ελλάδας συμπληρώνει δώδεκα χρόνια από την ίδρυσή του. Στις πρώτες εκλογές που συμμετείχαμε καταφέραμε να πάρουμε ένα ποσοστό 0,52%, χωρίς να έχουμε υποστήριξη από κανένα κανάλι ή εφημερίδα. Μεγάλη επιτυχία για ένα «μικρό» κόμμα. Από τότε έχουμε συμμετάσχει σχεδόν σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις και έχουμε κάνει παρεμβάσεις σε έναν αριθμό σύγχρονων θεμάτων, στην εγχώρια αλλά και Ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή. 

Στην πολιτική, ακόμα κι ένα «μικρό» κόμμα, μπορεί να συνεισφέρει. Δε χρειάζεται να αναλάβει την εξουσία για να επηρεάσει πολιτικές. Αυτή ήταν η «δουλειά» του Κόμματος Πειρατών Ελλάδας από το 2012 και μέχρι σήμερα. Σε συνεργασία με τα υπόλοιπα Πειρατικά κόμματα και κινήματα στην Ευρώπη καταφέραμε περισσότερα από όσα ελπίζαμε, χωρίς ωστόσο αυτό να σημαίνει ότι ολοκληρώσαμε το έργο μας ή ότι δεν υπάρχουν νέες προκλήσεις  για ν’ αντιμετωπίσουμε. Σ’ αυτή μας την προσπάθεια χρειαζόμαστε τη βοήθειά σας. Σας χρειαζόμαστε κοντά μας. Όχι όμως  απλά ως ψηφοφόρους ή υποτακτικούς, αλλά ως πολίτες, ως ενεργά μέλη στη χάραξη και στην προώθηση της πολιτικής μας. 

Το Κόμμα Πειρατών Ελλάδας αναγνωρίζει ότι το σπίτι της Ελλάδας είναι η Ευρώπη. Η ενωμένη Ευρώπη. Αναγνωρίζουμε ότι οι προκλήσεις είναι πολλές και σημαντικές. Η Ευρώπη περνάει μια βαθιά κρίση ταυτότητας. Η πολυετής οικονομική κρίση που ξέσπασε το 2008 κατέδειξε ότι οι νεοφιλελεύθερες ιδεοληψίες που ακόμα και σήμερα παρεμποδίζουν την ευέλικτη και αλληλέγγυα άσκηση δημοσιονομικής πολιτικής καθιστούν τις υποσχέσεις για «Ευρώπη των Λαών, των Δικαιωμάτων και των Ελευθεριών» κενό γράμμα. Εξίσου μεγάλη καταστροφή στις όποιες ευρωπαϊκές αξίες προκάλεσε η δημοσκοπικού και λαϊκίστικου χαρακτήρα απόκριση των Ευρωπαίων πολιτικών στη δραματική αύξηση των μεταναστευτικών και προσφυγικών ροών που προκάλεσαν ή/και επιδείνωσαν οι πολεμικοί τυχοδιωκτισμοί των μεγάλων δυνάμεων της Δύσης. Σε ό,τι αφορά τη χώρα μας, ξέρουμε καλά ότι η οικονομική κρίση συνεχίζει να την ταλανίζει και φοβόμαστε ότι θα συνεχίσει για πολλά χρόνια ακόμα, καθώς ανατροφοδοτείται κι επιδεινώνεται από την εμμονή σε πολιτικές υφεσιακές, αντικοινωνικές, φιλικές προς τους ολιγάρχες. 

Δυστυχώς, οι πολιτικές ηγεσίες των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά και η ηγεσία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, απέτυχαν παταγωδώς σε όλα τα επίπεδα. Δε μίλησαν με ειλικρίνεια στους πολίτες τους. Αντίθετα, στράφηκαν στις εύκολες, λαϊκίστικες και βαθύτατα αντιευρωπαϊκές ρητορείες: από τον εμμονικό Σόιμπλε και τους υπασπιστές του που υπέδειξαν τους Νοτιοευρωπαίους ως αποδιοπομπαίους τράγους μέχρι τις κυβερνήσεις σε Ουγγαρία, Πολωνία, Ελλάδα κι εσχάτως Ιταλία, οι οποίες δαιμονοποιούν τους ξένους, τους κατατρεγμένους, τις γυναίκες, τους φτωχούς, τους νέους, τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα, αλλά και κάθε μειονότητα και κάθε φορέα κοινωνικής αλληλεγγύης και υπεράσπισης των ατομικών και πολιτικών ελευθεριών και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων με εξωφρενικές θεωρίες συνωμοσίας. Η μεγαλύτερη επιτυχία της αντιευρωπαϊκής προπαγάνδας και της alt-right (δηλαδή του φτιασιδωμένου νεοφασισμού-νεοναζισμού) ήταν το Brexit, το οποίο μετανιώνουν ήδη οι πολίτες της Μεγάλης Βρετανίας, καθώς αντιλαμβάνονται πλέον ότι οι συντηρητικοί λαϊκιστές πολιτικοί τους τούς είπαν ψέματα. Η άνοδος της συντηρητικής Δεξιάς και της Ακροδεξιάς στην Ευρώπη τροφοδοτείται ακριβώς από αυτή την προπαγάνδα. 

Στην Ελλάδα, ο συνδυασμός αυτής της διχαστικής ρητορικής με το γεγονός ότι η περίοδος 2015-2019 αποτέλεσε την εποχή της μεθοδευμένης συντριβής κάθε ελπίδας για αλλαγή έχει τροφοδοτήσει μια μηδενιστική θεώρηση των πραγμάτων που μας έχει κάνει να θεωρούμε τους  εαυτούς μας πολίτες δεύτερης κατηγορίας, ενώ οι υποσχέσεις για οικονομική ανάκαμψη βασίζονται στις ίδιες νεοφιλελεύθερες οικονομικές θεωρίες που οδήγησαν την Μεγάλη Βρετανία στην έξοδο από την Ε.Ε. και τη χώρα μας στον οικονομικό μαρασμό. Αυτές οι θεωρίες έχουν πλέον υιοθετηθεί, στο θατσερικό δόγμα του «δεν υπάρχει εναλλακτική», από την δεξιά μέχρι την κεντροαριστερά και τη «διευρυμένη προοδευτική» αριστερά. Όπως φάνηκε τα τελευταία είκοσι χρόνια σε όλο τον κόσμο, ο πολίτης δεν πρόκειται να εμπιστευτεί ένα νεοφιλελευθερισμό με ολίγη από «κοινωνική ευαισθησία». Προτιμά τους γνήσιους εκπροσώπους του, που είναι η Νέα Δημοκρατία κι οι κρατικοδίαιτοι φίλοι της. 

Εμείς στο Κόμμα Πειρατών Ελλάδας δεν πέφτουμε στην παγίδα της υιοθέτησης στοιχείων της ακροδεξιάς και νεοφιλελεύθερης ατζέντας. Αντίθετα, επιδιώκουμε να παρουσιάσουμε μια πρόταση που βασίζεται στα πλεονεκτήματα της χώρας μας, στη γεωγραφική της θέση, στο ανθρώπινο δυναμικό της και στους φυσικούς της πόρους, μακριά από λαϊκισμούς και φανφάρες. Είμαστε ένα σύγχρονο κόμμα για μια σύγχρονη κοινωνία και μια σύγχρονη οικονομία που σέβεται και προστατεύει κάθε μέλος της. Ένα κόμμα που έχει προτεραιότητα την ορθή χρήση πόρων ώστε οι επόμενες γενιές να μπορούν να ζήσουν σε αυτόν τον πλανήτη με καθαρό αέρα, καθαρό νερό και ίσες ευκαιρίες. Ένα κόμμα που θεωρεί την επιστημονική πρόοδο και την τεχνολογία εργαλεία για την βελτίωση της ζωής όλων και όχι αυτοσκοπό για τον πλουτισμό λίγων. Δεν έχουμε την αυταπάτη ότι όλα αυτά θα είναι εύκολα. Ξέρουμε καλά με τι και με ποιους έχουμε να κάνουμε. Είναι όμως απολύτως αναγκαία, αν μας ενδιαφέρει να εξασφαλίσουμε ένα καλύτερο μέλλον και για μας και για τις επόμενες γενιές.

Πιστεύουμε ακράδαντα ότι μπορούμε, αν αγωνιστούμε μαζί, ενωμένες κι ενωμένοι, με οργάνωση, συντονισμό και χωρίς φόβο, να καταφέρουμε πολλά. To 2024 θα είναι για μας η χρονιά μιας καινούργιας αρχής.

Αν λοιπόν πιστεύεις κι εσύ ότι αξίζουμε καλύτερα,

Αν πιστεύεις κι εσύ ότι δεν πρέπει να τους αφήσουμε να σκοτώσουν την ελπίδα και το όνειρο για ένα καλύτερο αύριο στον τόπο μας,

Αν διψάς κι εσύ για πραγματική ελευθερία, ισονομία, ισοπολιτεία, κοινωνική δικαιοσύνη, αλληλεγγύη κι αληθινή ασφάλεια,

Αν θες κι εσύ πραγματική και ουσιαστική προστασία του φυσικού περιβάλλοντος,

Αν θες κι εσύ μια κοινωνία χωρίς μισαλλοδοξία, ρατσισμό, σεξισμό, μισογυνισμό,

Αν θες να γίνεις κι εσύ μέρος της λύσης και ν’ αγωνιστείς στο πλευρό ανθρώπων που θα σέβονται τον κόπο και την προσπάθειά σου,

Έλα μαζί μας. Είμαστε εδώ για σένα. Για να χτίσουμε όλες κι όλοι μαζί μια νέα, ανθρώπινη Ελλάδα, για μια νέα, ανθρώπινη Ευρώπη.

Όλο και πιο συχνά αναρωτιόμαστε αν, από το 2019 και μετά, η χώρα κυβερνάται από τους υποτιθέμενους φιλελεύθερους της Νέας Δημοκρατίας ή από τη σκληροπυρηνική ακροδεξιά πτέρυγά της που προέρχεται απ’τον ΛάΟΣ του Γιώργου Καρατζαφέρη, το «Ελληνικό Μέτωπο» και την ΕΠΕΝ. Πιο πρόσφατο κρούσμα ήταν η απαράδεκτη εντολή του Υπουργού Εξωτερικών Γιώργου Γεραπετρίτη για απόσυρση – και μάλιστα άμεση – του συγκλονιστικού έργου της Γεωργίας Λαλέ. 

Ο υπουργός εξωτερικών, υπακούοντας στο γελοίο, οπισθοδρομικό, σκοταδιστικό, εθνικιστικό παραλήρημα του αρχηγού ενός ακροδεξιού κόμματος της Βουλής, ατίμασε τον πολιτισμό μας, την ελευθερία της Τέχνης και την δημοκρατία μας, με το πρόσχημα του «σεβασμού στη σημαία», την οποία οι φασίστες, με την ανοχή – τουλάχιστον – όσων παριστάνουν τους πατριώτες, ατιμάζουν διαρκώς. Το χειρότερο όλων είναι ότι αποδεικνύουν έτσι πως δεν ενδιαφέρονται για το σοβαρό κοινωνικό πρόβλημα της κακοποίησης γυναικών. Αντιθέτως κάνουν ό,τι μπορούν για να ξεχαστεί. Γιατί δεν ενόχλησε το χρώμα. Δεν ενόχλησε το ύφασμα. Ενόχλησε που κάποιος παρουσιάζει, έστω και συμβολικά, την κοινωνία στην Ελλάδα γι’ αυτό που είναι σήμερα και που θέλουν με κάθε τρόπο να διατηρήσουν. Όπως αποδεικνύεται άλλωστε κι απ’ την πεισματική άρνηση της Νέας Δημοκρατίας να προβεί στη νομική αναγνώριση της γυναικοκτονίας.

Το Κόμμα Πειρατών Ελλάδας καταδικάζει αυτήν την ενέργεια του υπουργού εξωτερικών και απαιτεί να απομακρυνθούν από την κυβέρνηση και το κόμμα της όλοι οι ακροδεξιοί και οι συνεργάτες τους. Αν δεν το κάνει αυτό ο πρωθυπουργός, θα ξέρουν όλοι ποια ακριβώς πτέρυγα έχει επιλέξει ν’ αφήσει να κυβερνά αυτό τον τόπο. 

Σήμερα ο δολοφονημένος Αλέξης Γρηγορόπουλος θα ήταν 31 ετών

Ο θάνατός του δεν ήταν ένα μεμονωμένο γεγονός. Δεν ήταν ατύχημα. Δεν ήταν «κακιά» στιγμή. Ήταν δολοφονία από έναν επικίνδυνο κρατικό μηχανισμό καταστολής. Δεν ήταν ένας ο δολοφόνος. Ήταν όλοι όσοι εκπαίδευσαν, ή μάλλον δεν εκπαίδευσαν, αυτόν που τράβηξε την σκανδάλη. Ήταν όλοι όσοι του έδωσαν το όπλο και τις οδηγίες.

Το να είσαι φαίνεται, νέος, το βράδυ, σε γειτονιά στα Εξάρχεια, είναι αδίκημα που τιμωρείται με θάνατο. Δεν εξηγείται αλλιώς το ερώτημα «τι ήθελε μικρό παιδί εκείνη την ώρα εκεί» που ακούγεται κάθε χρονιά από τους απολογητές του δολοφόνου.

Οι θιασώτες της λογικής «κοιμόμασταν με ανοιχτά παράθυρα» έλεγαν ότι ο δολοφόνος φοβήθηκε για την ζωή του. Μόνο που δεν υπάρχει ούτε ένα παράδειγμα αστυνομικού που να έχει κινδυνέψει τα τελευταία 40 χρόνια σε τέτοιες καταστάσεις. Και σίγουρα δεν ήταν γιατί πυροβόλησε. Αν ήταν έτσι, θα είχαμε πυροβολισμούς σε κάθε απεργία, σε κάθε διαμαρτυρία. Από τους 144 αστυνομικούς που πέθαναν σε ώρα καθήκοντος αυτά τα 40 χρόνια, σχεδόν 100 πέθαναν από θέματα υγείας ή τροχαία ατυχήματα, λιγότεροι από 40 έπεσαν θύματα πυροβολισμών, ενώ κανένας από αντικείμενα που του πετούσαν στο σκοτάδι και από απόσταση χωρίς οπτική επαφή ή από ψιθύρους στις σκιές. Τα ψέματά του, δε, για μολότοφ αποδείχτηκαν στην δίκη ότι ήταν μόνο αυτό, με δική του ομολογία, αλλάζοντάς την.

Δε θέλαμε τον Αλέξη ήρωα. Τον θέλαμε ζωντανό. Να έχει σπουδάσει, να ζει ανεξάρτητος, να δημιουργεί, να τον καμαρώνουν οι γονείς του. Αλλά αυτά του τα στέρησαν αυτοί που τον έκαναν ήρωα. Δυστυχώς ακόμα και σήμερα, αυτή η λογική της καταστολής δεν έχει αλλάξει. Οι αστυνομικοί πυροβολούν ακόμα αδιακρίτως και στο ψαχνό. Μόνο φέτος είχαμε δύο δολοφονίες νέων για μικροπαραβάσεις, επειδή κάποιος αστυνομικός δεν ήξερε πως να αντιδράσει – ή μήπως είχε εκπαιδευτεί για να θεωρεί ανάξιες ύπαρξης κάποιες κοινωνικές-εθνοτικές ομάδες;

Το Κόμμα Πειρατών Ελλάδας απαιτεί ριζική αλλαγή στον τρόπο που επιλέγονται, εκπαιδεύονται και δρουν οι αστυνομικοί. Απαιτεί να σπάσει οριστικά το απόστημα της στρατιωτικοποίησης, της έλλειψης λογοδοσίας, της ατιμωρησίας και του εναγκαλισμού με την Ακροδεξιά. Καθήκον των αστυνομικών είναι η προστασία του πολίτη κι όχι να παριστάνει το δικαστή και το δήμιο. Σε καμιά σοβαρή χώρα του κόσμου δεν έχουν για πρότυπα αστυνομικού τον επιθεωρητή Κάλαχαν και τον Στάθη Θεοχάρη. Την αστυνομία θα πρέπει να την εμπιστεύεται ο πολίτης, όχι να τη φοβάται. Όσο δεν συμβαίνει αυτό, θα έχουμε παιδιά που δεν θα γυρίζουν σπίτια τους.