Ο υπουργός Δικαιοσύνης κ. Φλωρίδης[1] κάνει λόγο για «διαρκώς αυξανόμενη» συζήτηση σχετικά με την πολιτική κυριαρχία της Νέας Δημοκρατίας. Αυτή όμως η κυριαρχία οφείλεται αποκλειστικά στην επικοινωνιακή της υπεροπλία, η οποία της δόθηκε από τους ολιγάρχες που λυμαίνονται το δημόσιο χρήμα και τους διαύλους ενημέρωσης ως αντάλλαγμα για όσα τους χάρισε τόσο απλόχερα: από τις απανωτές «Λίστες Πέτσα» ως το ατελείωτο γαϊτανάκι προκλητικών απευθείας αναθέσεων και το καθεστώς πλήρους ατιμωρησίας που τους έχει εξασφαλίσει. Ο δημοσιονομικός εκτροχιασμός κι η συνεπαγόμενη οικονομική επιβάρυνση των πολιτών που πληρώνουν το μάρμαρο, η απόλυτη κατάργηση του κράτους δικαίου κι η διάβρωση ακόμα κι αυτής της έννοιας του νεωτερικού κράτους είναι «παράπλευρες απώλειες». Βοηθά σ’αυτό κι ο «influencer» alt-right πρωθυπουργός.
Ο κ. Φλωρίδης, με αυτό το άρθρο-μνημείο ιταμότητας, κουνάει το δάχτυλο στην «Αριστερά» και της υποδεικνύει πώς να είναι… αριστερή και πώς να αντιπολιτεύεται. Ο κ. Φλωρίδης, συντάκτης του πλέον οπισθοδρομικού και λαϊκίστικου Ποινικού Κώδικα από ιδρύσεως του ελληνικού κράτους – μόνο επαναφορά της θανατικής ποινής δεν είδαμε. Ο κ. Φλωρίδης, που έγινε υπουργός με μια παράταξη που αντιπολιτεύτηκε πιάνοντας στασίδι έξω απ’το Eurogroup και φωνάζοντας «βάστα Σόιμπλε», με απανωτές ξεδιάντροπες ψευτιές για το νόμο Παρασκευόπουλου (τις οποίες αναπαράγει ανερυθρίαστα κι ο ίδιος), με άθλια τυμβωρυχία για το Μάτι, τη Μάνδρα και τη Marfin. Ο κ. Φλωρίδης, που επί των ημερών του συνεχίζεται η έκρηξη των γυναικοκτονιών ενώ ο ίδιος αρνείται να τηρήσει τη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης. Ο κ. Φλωρίδης, που μισεί κάθε κοινωνικό αγώνα και κάθε λαϊκή διεκδίκηση. Αυτός ο υπουργός έχει την αξίωση να κάνει υποδείξεις στην Αριστερά.
Καλά θα κάνει ο κ. Φλωρίδης να κοιτάξει τα πεπραγμένα της παράταξης στην οποία εντάχθηκε για να γίνει υπουργός. Να μιλήσουμε για το έγκλημα των Τεμπών, όπου δολοφονήθηκαν 57 συνάνθρωποί μας; Για την απόλυτη διάλυση της παιδείας και της υγείας; Για τους 733.000 ελεύθερους επαγγελματίες που τους στέρησε την ασφάλιση η κυρία Μιχαηλίδου; Για την ασυδοσία των «επενδυτών» που για ένα κομμάτι ψωμί πετάνε κόσμο στο δρόμο; Για την Αστυνομία που δρα κυριολεκτικά ως ανεξέλεγκτος στρατός κατοχής; Για τα βασανιστήρια και τις δολοφονίες σε βάρος προσφύγων; Για την απερίσκεπτη εμπλοκή της χώρας σε πολεμικές δράσεις που μπορούν να αποβούν μοιραίες μεσοπρόθεσμα και βραχυπρόθεσμα σε διπλωματικό, γεωπολιτικό και – πολύ φοβόμαστε – στρατιωτικό επίπεδο; Για την παράδοση της χώρας στην κλιματική κρίση (πλημμύρες, πυρκαγιες κ.α.); Για το ότι έχει αφήσει τους φασίστες και τους σκοταδιστές ν’αλωνίζουν και να κάνουν το ένα πογκρόμ μετά το άλλο; Για την πλήρη διάλυση του κοινωνικού ιστού και τη βύθιση της κοινωνίας στον τραμπουκισμό και στον κανιβαλισμό; Για τα απανωτά ξεπλύματα μαστροπών και παιδοβιαστών με πολιτικές και «ιερές» διασυνδέσεις; Για τους 37.000+ νεκρούς της πανδημίας επειδή η κυβέρνηση δεν ήθελε να οργανώσει ΜΕΘ και να στηρίξει σοβαρά τη δημόσια υγεία, ενώ ταυτόχρονα έπαιζε διφορούμενο παιχνίδι με τους αντιεμβολιαστές; Για την άνευ προηγουμένου απευθείας ανάθεση ύψους 10 δις ευρώ (!!!!!!) για τα Rafale και τις φρεγάτες Belharra; Ας πει κάτι για όλα αυτά, που το καθένα μόνο του στην Ευρώπη (μένουμε ή δε μένουμε Ευρώπη τελικά;) θα έριχνε την κυβέρνηση και θα καταβαράθρωνε το κυβερνών κόμμα, ο κ. Φλωρίδης, αντί να παριστάνει τον… καλόκαρδο, ψυχοπονιάρη και συνετό… πατερούλη.
Έχει ενδιαφέρον η στάση του κ. υπουργού: από τη μια προσπαθεί να δείξει πως τον έπιασε ο πόνος για τη «θνήσκουσα Αριστερά» κι από την άλλη επιχαίρει κι επαίρεται για την «αδύναμη/ανύπαρκτη αντιπολίτευση» και για το ότι «πλέον η Αριστερά μοιάζει με κάτι απαρχαιωμένο και μηδενικής σημασίας ως μία μειοψηφική κοινωνική τάση». Τα λόγια αυτά τα’χουμε ξανακούσει απ’τους τραμπικούς και προφανώς μια από τις στοχεύσεις του κ. Φλωρίδη είναι και το να μας πει «τέτοια Ελλάδα θέλουν οι Έλληνες, άρα σε ό,τι κάνουμε είναι συνυπεύθυνοι» – σαν το «μαζί τα φάγαμε» του Θεόδωρου Πάγκαλου. Η πραγματικότητα όμως είναι διαφορετική απ’αυτό που θα’θελε ο κ. Φλωρίδης.
Το Κόμμα Πειρατών Ελλάδας ενημερώνει τον κ. Φλωρίδη πως αν η Αριστερά, αν η αντίθεση προς τον ολοκληρωτισμό κι η διεκδίκηση δημοκρατίας, διαφάνειας, λογοδοσίας και κοινωνικής δικαιοσύνης, ήταν «απαρχαιωμένες», αυτός δε θα ένιωθε την ανάγκη να ποινικοποιήσει ακόμα και την αναπνοή. Δε θα σπαταλούσε το υστέρημα του ελληνικού λαού ο κ. Μητσοτάκης σε απευθείας αναθέσεις στους πουτινικών προδιαγραφών ολιγάρχες και στα ΜΜΕ τους για να εξαγοράζει τη στήριξή τους. Δε θα βγαίνανε οι γαλάζιοι πολιτευτές και κοντυλοφόροι με τόση λύσσα να συκοφαντήσουν τις αγροτικές διεκδικήσεις στα μπλόκα, τον ξεσηκωμό των φοιτητών, τις στάσεις εργασίας στα νοσοκομεία, τις απεργιακές μοτοπορείες των ντελιβεράδων. Δε θα επινοούσαν η Νέα Δημοκρατία κι η Λίστα Πέτσα ψεκασμένες θεωρίες συνωμοσίας για «ανθέλληνες» Ευρωπαίους που τάχατες χτυπάνε το… έθνος μας όταν βγάζουν τη Νέα Δημοκρατία στη σέντρα για τ’ανομήματά της. Επίσης, δεν πρόκειται να δεχτούμε καμία προσπάθεια εκ μέρους οποιουδήποτε να μας καταστήσει συνένοχούς του.
Αλλού αυτά λοιπόν, κ. Φλωρίδη. Όχι σε μας.
[1] Εφημερίδα των Συντακτών. (2024). Φλωρίδης, Γ. Αδυναμία αντιπολίτευσης και θνήσκουσα Αριστερά. [online] Available at:https://www.efsyn.gr/stiles/apopseis/425373_adynamia-antipoliteysis-kai-thniskoysa-aristera
