Tag: Ευρώπη

Το σκάνδαλο Qatargate, στο οποίο εμπλέκεται η Εύα Καϊλή, αποτέλεσε αφορμή για την Ευρωπαϊκή Ένωση να εισαγάγει μια σειρά μέτρων για την καταπολέμηση της διαφθοράς και διαπλοκής ευρωβουλευτών με διάφορα λόμπι και για την ενίσχυση της διαφάνειας και της λογοδοσίας. Οι σχετικές ψηφοφορίες έγιναν το Σεπτέμβριο του 2023 και, όπως αποκαλύπτει σχετική έρευνα του δημοσιογραφικού οργανισμού Follow The Money[1] κι αναφέρεται στο ρεπορτάζ των Brussels Times[2], υπήρξε συντονισμός μεταξύ του «κεντροδεξιού» Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (ΕΛΚ), στο οποίο εντάσσεται η Νέα Δημοκρατία, με την ομάδα των Ευρωπαίων Συντηρητικών-Μεταρρυθμιστών για να τα καταψηφίσουν εν χορώ σε μια απόπειρα να αποτρέψουν την υιοθέτησή τους.

Ορισμένα από τα μέτρα ήταν τα εξής: 

1. «Οι ευρωβουλευτές να έχουν επαφές μονάχα με οργανισμούς που συγκαταλέγονται στο ενωσιακό Μητρώο Διαφάνειας».[3] 33 ευρωβουλευτές του ΕΛΚ το υπερψήφισαν, ενώ το καταψήφισαν 131. Από τους Συντηρητικούς-Μεταρρυθμιστές, το υπερψήφισαν 10 και το καταψήφισαν 54.

2. «Όλες οι συναντήσεις επί κοινοβουλευτικών θεμάτων με τρίτα μέρη πρέπει να αναρτώνται στο διαδίκτυο». Ψήφοι ευρωβουλευτών του ΕΛΚ: 22 υπέρ, 132 κατά. Ψήφοι ευρωβουλευτών των Συντηρητικών-Μεταρρυθμιστών: 48 υπέρ, 14 κατά.

3. «Οι ευρωβουλευτές δεν θα πρέπει να ασκούν αμισθί lobbying». Ψήφοι ευρωβουλευτών του ΕΛΚ: 7 υπέρ, 160 κατά. Ψήφοι ευρωβουλευτών των Συντηρητικών-Μεταρρυθμιστών: 7 υπέρ, 54 κατά.

Στις περισσότερες ψηφοφορίες, η ανίερη συμμαχία της Ευρωπαϊκής Δεξιάς δεν κατάφερε να αποτρέψει την υιοθέτηση των μέτρων. Κατάφεραν όμως να μπλοκάρουν μια πιο φιλόδοξη μεταρρύθμιση, η οποία θα εισήγαγε την απαίτηση οι ευρωβουλευτές να δηλώνουν όλες τους τις επαφές με τρίτα μέρη όπως ΜΚΟ και λομπίστες. Επιχείρησαν επίσης να μπλοκάρουν τη θέσπιση ενός ενωσιακού φορέα δεοντολογικού ελέγχου σε ό,τι αφορά το lobbying[4]. Όταν το Follow The Money ζήτησε σχόλιο από το ΕΛΚ, υπήρξε απαξιωτική άρνηση. Οι δε Συντηρητικοί-Μεταρρυθμιστές ισχυρίστηκαν ότι τα μέτρα αυτά είναι «υπερβολικά, επαχθή και ασαφή» και ότι «θα παρεμπόδιζαν το έργο των ευρωβουλευτών». Βεβαίως, αυτές οι δικαιολογίες περί «διοικητικού άχθους» είναι επιεικώς γελοίες.

Το Κόμμα Πειρατών Ελλάδας επισημαίνει την υποκρισία και τη διγλωσσία της Δεξιάς. Από τη μια ξιφουλκούν κατά των ΜΚΟ και συνωμοσιολογούν κατά «παράκεντρων εξουσίας», από την άλλη θέλουν ν’αφήσουν την επιρροή τους στη νομοθετική διαδικασία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των κρατών-μελών απολύτως ανενόχλητη κι ανεξέλεγκτη. Από τη μια παριστάνουν τους σερίφηδες με το δόγμα «νόμος και τάξη» κι απ’την άλλη θέλουν να διατηρηθεί καθεστώς πλήρους συσκότισης για τις «κάτω απ’το τραπέζι» συναλλαγές ευρωβουλευτών και υπουργών με εταιρικά λόμπι και κάθε λογής οργανώσεις, μεταξύ των οποίων και πολλές ιδιαίτερα σκοτεινές σαν αυτές που χρηματοδοτούν, μέσω του διαβόητου αρχιερέα της alt-right Steve Bannon, τα ευρωπαϊκά νεοφασιστικά μορφώματα. 

Καιρός να τελειώνουμε λοιπόν με τις αυταπάτες για το τι είναι η Δεξιά. Ήταν, είναι και θα είναι η δύναμη της οπισθοδρόμησης, της διαφθοράς, της διαπλοκής, της καταπάτησης δικαιωμάτων κι ελευθεριών, της υπονόμευσης της δημοκρατίας και του κράτους δικαίου. Δεν πρόκειται ν’αλλάξει ποτέ. 

[1] Keepe, A. (2024). After calling for change, right-wing parties oppose a more transparent EU. [online] Follow the Money – Platform for investigative journalism. Available at: https://www.ftm.eu/articles/mep-misconduct-blocking-improvements.

[2] The Brussels Times. Qatargate: Right-wing MEPs voted en masse against key anti-corruption measures. [online] www.brusselstimes.com. Available at: https://www.brusselstimes.com/eu-affairs/998849/qatargate-right-wing-meps-voted-against-key-anti-corruption-measures.

‌[3] Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Μητρώο διαφάνειας – Ευρωπαϊκή Επιτροπή. [online] Available at: https://commission.europa.eu/about-european-commission/service-standards-and-principles/transparency/transparency-register_el.

[4] The Brussels Times. After Qatargate, the EU will have a new ethics watchdog. [online] www.brusselstimes.com. Available at: https://www.brusselstimes.com/eu-affairs/968454/after-qatargate-the-eu-will-have-a-new-ethics-watchdog.

Θα μιλήσουμε ανοιχτά για τη σταδιοδρομία του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, χωρίς ωραιοποιήσεις και «ο νεκρός δεδικαίωται»: ενταγμένος στο «σκληρό πυρήνα» του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος της τότε Δυτικής Γερμανίας από τα πρώτα χρόνια των σπουδών του, δεν άργησε ν’ αναρριχηθεί στην κομματική ιεραρχία. Τις ελπίδες του για την κατάκτηση της Καγκελαρίας τις κατέστρεψε ένα σκάνδαλο δωροδοκίας[1] που, αν υπήρχε στοιχειώδης συνέπεια κι ειλικρίνεια στη γερμανική ηθικολογία, θα είχε θέσει τέλος και στην πολιτική του καριέρα. Αργότερα, ως Υπουργός Εσωτερικών, ξεκίνησε, με πρόσχημα την «καταπολέμηση της τρομοκρατίας», ένα από τα συνήθη λαϊκίστικα προτάγματα της σκληρής Δεξιάς δηλαδή, την περικοπή των ψηφιακών και πολιτικών ελευθεριών των πολιτών, κερδίζοντας το παρατσούκλι «Στάζι 2.0» (από το διαβόητο Υπουργείο Κρατικής Ασφάλειας της πάλαι ποτέ Ανατολικής Γερμανίας)[2]. 

Εκεί όμως που «διέπρεψε» ήταν ως Υπουργός Οικονομικών κατά τη διάρκεια της ευρωπαϊκής κρίσης χρέους, σε αγαστή συνεργασία με «προσωπικότητες» όπως ο Γέρουν Ντάισελμπλουμ, ατιμασμένος λόγω «εκ παραδρομής»[3] αναγραφής ψευδών στοιχείων στο βιογραφικό του, κι ο πρωτόδικα καταδικασμένος για διαφθορά Πέτερ Κατσίμιρ[4], αλλά και με τον σκληρό δεξιό λαϊκίστικο Τύπο της Γερμανίας. Στα πλαίσια της εκστρατείας εκφοβισμού κατά όποιας χώρας της ευρωζώνης ζητούσε ανακούφιση από τις καταστροφικές πολιτικές λιτότητας που είχε επιβάλει, αξιοποίησε κι εργαλειοποίησε όλα τα ρατσιστικά στερεότυπα που αφορούν τους Έλληνες για να δικαιολογήσει το δίλημμα μπροστά στο οποίο έθεσε την τότε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ: «ή μένετε στο ευρώ, αλλά υποταγμένοι σ’ ό,τι υπαγορεύσω εγώ, τσακισμένοι οικονομικά, ηθικά, ψυχικά και στιγματισμένοι κι εξαναγκασμένοι να ξεπουλήσετε τα πάντα ή σας πετάω έξω και σας δίνω βορά στους άρπαγες “επενδυτές” που θα σας αφανίσουν την επόμενη στιγμή». Ήταν τότε που έδωσε στον ολίγιστο Ντράγκι την εντολή να κλείσει και την τελευταία στρόφιγγα ρευστότητας για την ασθμαίνουσα ελληνική οικονομία, οδηγώντας στο κλείσιμο των τραπεζών και στα capital controls. 

Ας είμαστε ειλικρινείς: ο Σόιμπλε ήταν ένας εμμονικός θιασώτης αντιεπιστημονικών οικονομικών θεωριών που δεν πίστεψε ποτέ σε κανένα όραμα ισότιμης συμμετοχής όλων των Ευρωπαίων στην ευημερία, την ελευθερία και την αλληλεγγύη που παρουσιάστηκαν ως προτάγματα της «Ευρώπης των Λαών». Πίστευε με όλο του το είναι στην Ευρώπη των «πολλών ταχυτήτων», σε κατώτερα κι ανώτερα έθνη, σε κατώτερους κι ανώτερους λαούς. Όσο κι αν δεν το παραδεχόταν, ήταν αμοραλιστής, ρατσιστής και λαϊκιστής – γι’ αυτό άλλωστε «χάιδευε» με τόση ευχαρίστηση τ’ αυτιά του συντηρητικού ακροατηρίου με λαϊκίστικα, ρατσιστικά, χυδαία συνθήματα περί «τεμπέληδων και σπάταλων Νοτιοευρωπαίων» και «εργατικών και συνετών Γερμανών». Αυτά τα χυδαία λαϊκίστικα συνθήματα αξιοποίησε και για ν’ απορρίψει κάθε συζήτηση για τις πολεμικές αποζημιώσεις προς την Ελλάδα και το κατοχικό (δηλαδή αγύριστο) δάνειο που η κατεχόμενη και λεηλατημένη τότε χώρα μας υποχρεώθηκε να δώσει στο χιτλερικό καθεστώς. Ως γνήσιος αμοραλιστής και θιασώτης της Realpolitik, ήταν άσος της μηχανορραφίας και της δολοπλοκίας, ενώ η «συνετή» πολιτική που με λυσσώδη μανία επέβαλε μαζί με το θίασο των μαριονετών του οδήγησε στην εξάπλωση της φτώχειας και της απελπισίας στην Ευρώπη, την οποία θυσίασε για χάρη των φίλων του στις γερμανικές συστημικές τράπεζες. 

Στην Ελλάδα, που χρησιμοποιήθηκε ως υπόδειγμα του τι περιμένει όποιον τολμήσει ν’ αμφισβητήσει την απόλυτα αντιεπιστημονική «ορθοδοξία» του Σόιμπλε και των εξαπτέρυγών του, η «σύνεσή» του μεταφράστηκε σε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους χωρίς περίθαλψη, χωρίς τα χρειώδη για να ζήσουν, σε μια γενιά με κατεστραμμένα όνειρα και ματαιωμένες προσδοκίες που δεν είχε πια μέλλον στην πατρίδα της. Για να μην πούμε τίποτα για τους χιλιάδες συνανθρώπους μας που οδηγήθηκαν, απελπισμένοι, στην αυτοκτονία. Κι είχε ως το τέλος την πεποίθηση ότι κάποτε θα του αναγνωρίζαμε τις… καλές του προθέσεις και τη… σοφία του! Το αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν, όπως πλείστοι σοβαροί αναλυτές προειδοποιούσαν, η άνοδος της Ακροδεξιάς. 

Το Κόμμα Πειρατών Ελλάδας δεν ξεχνά ούτε για μια στιγμή τι ήταν ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, τι ρόλο έπαιξε και πώς λειτούργησε σαν ολετήρας του ευρωπαϊκού πρότζεκτ κι επιταχυντής της ευρωπαϊκής παρακμής. Θα έπρεπε να θεωρείται μεταξύ των προστατών «αγίων» της σημερινής ευρωπαϊκής Ακροδεξιάς: υιοθέτησε και φτιασίδωσε τη ρητορική της, κανονικοποίησε και νομιμοποίησε τις κραυγές της, πολέμησε τις δημοκρατικές ελευθερίες, γενίκευσε τη φτωχοποίηση των Ευρωπαίων, έστρεψε φτωχούς εναντίον φτωχότερων κι εργάστηκε άοκνα κατά κάθε έννοιας δημοκρατίας και λογοδοσίας (θυμίζουμε το διαβόητο Eurogroup με τις «άτυπες» συνεδριάσεις του). Αυτή ήταν η κληρονομιά που άφησε στην Ευρώπη. Δε θα μας λείψει. Δυστυχώς για την Ευρώπη, φρόντισε κι άφησε πίσω του επιγόνους εξίσου εμμονικούς, φανατικούς, αμοραλιστές, λαϊκιστές, διεφθαρμένους, αντιδημοκράτες και πρόθυμους να εργαλειοποιήσουν με τον πιο χυδαίο τρόπο τα πιο ταπεινά ένστικτα των ψηφοφόρων. Η Ιστορία θα τον κρίνει πολύ σκληρά. Κι αυτόν και τους συνεργούς του και τους επιγόνους του.

[1] https://en.wikipedia.org/wiki/CDU_donations_scandal

[2] https://en.wikipedia.org/wiki/Stasi_2.0

[3] https://www.independent.ie/irish-news/dutch-finance-minister-amends-cork-university-degree-error/29195279.html

[4] https://www.politico.eu/article/slovakias-central-banker-convicted-of-bribery-in-absentia/

Σαν κεραυνός εν αιθρία έπεσε η εκλογική «πρωτιά» του ξενοφοβικού ακροδεξιού Γκέερτ Βίλντερς στις ολλανδικές εκλογές. Δυστυχώς, ήταν αναμενόμενο να συμβεί και πλείστοι σοβαροί οικονομικοί και πολιτικοί αναλυτές προειδοποιούσαν εδώ και χρόνια, αλλά δεν τους άκουγε κανείς. Στην πολυετή και καταστροφική του θητεία, ο νεοφιλελεύθερος Μαρκ Ρούτε εφήρμοσε τις αντικοινωνικές νεοφιλελεύθερες πολιτικές των «τεχνοκρατών», δηλαδή των διαπλεκόμενων παιδιών του εταιρικού σωλήνα που «δεν υπολογίζουν το πολιτικό κόστος». Το αποτέλεσμα ήταν η πτώση του βιοτικού επιπέδου των Ολλανδών και η άνοδος των εταιρικών κερδών – μια αναδιανομή πλούτου από τους πολλούς προς τους ολιγάρχες. 

Απέναντι στη λαϊκή δυσαρέσκεια, ο Ρούτε, όπως και οι υπόλοιποι ομόλογοί του στον υπόλοιπο ευρωπαϊκό Βορρά, έστηνε αποδιοπομπαίους τράγους: τους άνεργους, τους φτωχούς, τους μετανάστες, τους πρόσφυγες. Ενθάρρυνε το ρατσισμό και τον κοινωνικό αυτοματισμό: κατά των «τεμπέληδων» και «σπάταλων» νοτιοευρωπαίων, κατά των μεταναστών, κατά των προσφύγων, κατά των αλλοθρήσκων. Υιοθέτησε μέχρι κεραίας, όπως έπραξαν και τα υπόλοιπα κόμματα του ιδεολογικού του χώρου, τη χυδαία και βγαλμένη απ’τις πιο σκοτεινές σελίδες της παγκόσμιας Ιστορίας ρητορική της Ακροδεξιάς, τη ρητορική του μίσους και της βιομηχανοποιημένης βίας.

Απέκρυψε όμως ότι το προσφυγικό κύμα οφείλεται στους νεοαποικιοκρατικούς πολέμους της Δύσης σε όλο τον κόσμο και στην εξαθλίωση τεράστιων πληθυσμιακών μαζών από την κλιματική κρίση. Απέκρυψε ότι η οικονομική πίεση που υφίστανται οι Ολλανδοί ωφελεί τα εταιρικά συμφέροντα που με τόση συνέπεια υπηρέτησε. Δεν αντιμετώπισε κανένα από τα προβλήματα που ο ίδιος δημιούργησε. Αντίθετα, έστησε σκιάχτρα κι έσπρωξε το εκλογικό σώμα να επιτεθεί λυσσαλέα σ’αυτούς που του υπέδειξε ως εξιλαστήρια θύματα, με τους ακροδεξιούς να ρίχνουν κι άλλο λάδι στη φωτιά του μίσους που άναψε ο «σοβαρός» Ρούτε.

Η υιοθέτηση της νεοφασιστικής ατζέντας όμως από τα «συνετά» και «σοβαρά» κόμματα του κεντροδεξιού χώρου τη νομιμοποίησε. Δεν πρωτοτυπούμε σ’αυτό που λέμε. Τα’χουν πει κι άλλοι, πολύ σοφότεροι από μας, πάμπολλες φορές. Κι έχουν πει επίσης ότι οι ψηφοφόροι, έχοντας πειστεί πως «για όλα φταίνε οι μετανάστες και τα ανθρώπινα δικαιώματα», θα ψήφιζαν το πρωτότυπο κι όχι το αντίγραφο. Αυτό ακριβώς έγινε στην Ολλανδία και στην Ιταλία. Ίδιος κίνδυνος υπάρχει στη Γαλλία.

Το Κόμμα Πειρατών Ελλάδας απευθύνει έκκληση-προειδοποίηση σε όλο τον πολιτικό και δημοσιογραφικό-δημοσιολογικό χώρο να σοβαρευτεί επιτέλους. Να σταματήσει να προβάλλει τους ασθενέστερους ως σκιάχτρα. Να αναλάβει τις ευθύνες του και να σταματήσει να συνεργεί σε εκστρατείες πτωχοποίησης των πολιτών και καταστροφής άλλων χωρών. Να καταλάβει ότι δεν υπάρχει «καλή» ή «χρήσιμη» Ακροδεξιά, όπως ακριβώς δεν υπάρχει και «σοβαρή Χρυσή Αυγή». Την τελευταία φορά που η Ευρώπη παραδόθηκε σε ακροδεξιές ηγεσίες αιματοκυλίστηκε όλος ο πλανήτης. Αν συμβεί και πάλι, τα αποτελέσματα θα είναι πολύ χειρότερα.