«Τόσο μεγάλος αριθμός μικρών επιχειρήσεων, στην Ελλάδα δεν είναι εναντίον μόνο της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας, αλλά και των ίδιων των μικρών επιχειρήσεων» μας είπε [1] ο υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών, Κωστής Χατζηδάκης.
Σε ποιες ακριβώς μικρές επιχειρήσεις αναφέρεται; Μήπως ο υπουργός εκνευρίστηκε από τις αλήθειες που είπε ο πρόεδρος του συλλόγου μικρών και μεσαίων σούπερ μάρκετ, κ. Γιάννης Πηλίδης; Μήπως το πρόβλημά του είναι τα πολλά χωριά; Τα πολλά νησιά μας;
Το Κόμμα Πειρατών Ελλάδας υπενθυμίζει στον υπουργό ότι το βασικότερο πρόβλημα που εμποδίζει την ανάπτυξη, πνίγει την ανταγωνιστικότητα κι ανεβάζει τις τιμές είναι η λειτουργία των καρτέλ στην χώρα μας.
Δεν είναι τυχαίο ότι αυτή τη στιγμή διερευνάται από την Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Καταπολέμησης της Απάτης (OLAF) ένα μεγάλο σκάνδαλο[2] που αφορά ευρωπαϊκά κονδύλια 2,5 δισεκατομμυρίων ευρώ που δόθηκαν σε μόλις 10 εταιρίες τηλεπικοινωνιών και πληροφορικής στην Ελλάδα. Οι εταιρίες αυτές ανέλαβαν περίπου 600 έργα, όμως σχεδόν σε όλα υπήρξε μονάχα μία προσφορά. Αυτό σημαίνει συνεννόηση κάτω από το τραπέζι ώστε να μην υπάρχει ανταγωνισμός. Το αποτέλεσμα; Να πληρώνει το υψηλό τίμημα για τις υπηρεσίες ο Έλληνας πολίτης. Ενδεικτικό είναι ότι για ένα και μόνο έργο το κόστος ήταν 44 εκατομμύρια ευρώ, ενώ το αντίστοιχο στην Ιρλανδία ήταν μόλις 4,6, δηλαδή σχεδόν 10 φορές μικρότερο!
Το Κόμμα Πειρατών Ελλάδας απαιτεί από τον υπουργό να κάνει την δουλειά του, που είναι η διαχείριση της οικονομικής πολιτικής του κράτους, με στόχο την προώθηση της ανάπτυξης, τη διασφάλιση της μακροοικονομικής σταθερότητας και την καταπολέμηση της φτώχειας. Αυτά συμπεριπεριλαμβάνουν την αντιμετώπιση των καρτέλ που έχουν πνίξει την ελληνική αγορά και σίγουρα δεν περιλαμβάνουν τον μικροεπιχειρηματία, τον ελεύθερο επαγγελματία ή τον καφετζή.
Ο Ν.3481/2005 «Κώδικας Ιατρικής Δεοντολογίας»[1] εμπεριέχει ορισμένες βαθύτατα προβληματικές διατάξεις που προτάσσουν τη «συνείδηση» (με ή χωρίς τον προσδιορισμό «ηθική») του ιατρού ως πρόσχημα για να πλήξουν τα δικαιώματα των ασθενών και κυρίως των γυναικών και των ΛΟΑΤΚΙ ατόμων. Τις διατάξεις αυτές παραθέτουμε και εξηγούμε παρακάτω:
Άρθρο 2 «Η άσκηση της ιατρικής ως λειτούργημα», παρ. 5:
«Ο ιατρός, επικαλούμενος λόγους συνείδησης, έχει δικαίωμα να μη μετέχει σε νόμιμες ιατρικές επεμβάσεις στις οποίες αντιτίθεται συνειδησιακά, εκτός από επείγουσες περιπτώσεις.»
Είναι σαφές ότι κανένας γιατρός δε θα αντιταχθεί «συνειδησιακά» σε επέμβαση αφαίρεσης σκωληκοειδούς απόφυσης ή σε επέμβαση ανοιχτής καρδιάς. Οι μοναδικές νόμιμες ιατρικές επεμβάσεις στις οποίες ένας ιατρός ενδέχεται να αντιτίθεται «συνειδησιακά» είναι αυτές στις οποίες αντιτίθενται οι δυνάμεις του σκοταδισμού, δηλαδή το ιερατείο και η αδρότατα και σκοτεινά χρηματοδοτούμενη alt-right: δηλαδή η τεχνητή διακοπή της κύησης (άμβλωση) και οι επεμβάσεις και θεραπείες για τον επαναπροσδιορισμό φύλου. Όπως ανακαλύψαμε όμως με μεγάλη μας έκπληξη, εδώ συμπεριλαμβάνεται και η ιατρικώς υποβοηθούμενη αναπαραγωγή, ενώ στην πανδημία Covid-19 είδαμε και διάφορους αντιεμβολιαστές «γιατρούς».
Άρθρο 30 «Ιατρική υποβοήθηση στην ανθρώπινη αναπαραγωγή» παρ. 5:
«Ο ιατρός μπορεί να επικαλεσθεί τους κανόνες και τις αρχές της ηθικής συνείδησής του και να αρνηθεί να εφαρμόσει ή να συμπράξει στη διαδικασία της ιατρικώς υποβοηθούμενης αναπαραγωγής.»
Δηλαδή, με απλά λόγια: οι κυβερνήσεις που κόπτονται για το δημογραφικό, την υπογονιμότητα και την υπογεννητικότητα δίνουν στους γιατρούς τη δυνατότητα να πουν «όχι», επικαλούμενοι λόγους «συνειδήσεως» και μάλιστα «ηθικής», τη στιγμή μάλιστα που με το αντικείμενο αυτό ασχολούνται αποκλειστικά εξειδικευμένοι γιατροί, οι οποίοι αποκτούν τη σχετική κατάρτιση και εξειδίκευση οικεία βουλήσει!
Στο φλέγον θέμα του δικαιώματος μιας γυναίκας (ή ενός τρανς άνδρα) να μην επιβαρυνθεί με μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη και την ανατροφή ενός παιδιού που δεν είναι έτοιμη ή διατεθειμένη να φέρει στον κόσμο, ο Κώδικας Ιατρικής Δεοντολογίας προτάσσει για μια ακόμα φορά την «ηθική συνείδηση» του γιατρού κι όχι το καλό της ασθενούς. Πιο συγκεκριμένα:
Άρθρο 31 «Τεχνητή διακοπή κύησης»:
Ο ιατρός μπορεί να επικαλεσθεί τους κανόνες και τις αρχές της ηθικής συνείδησής του και να αρνηθεί να εφαρμόσει ή να συμπράξει στη διαδικασία τεχνητής διακοπής της κύησης, εκτός εάν υπάρχει αναπότρεπτος κίνδυνος για τη ζωή της εγκύου ή κίνδυνος σοβαρής και διαρκούς βλάβης της υγείας της. Στην περίπτωση αυτή, απαιτείται σύμφωνη και αιτιολογημένη γνώμη του κατά περίπτωση αρμόδιου ιατρού.
Ο ιατρός οφείλει να παρέχει συμβουλευτική υποστήριξη στη γυναίκα που ζητεί την παροχή των υπηρεσιών του, πριν προχωρήσει στη διακοπή της κύησης.
Είναι προφανές ότι η «ηθική συνείδηση» που επικαλείται ο συντάκτης του Κώδικα Ιατρικής Δεοντολογίας είναι η θρησκευτική πεποίθηση του γιατρού. Μόνο που ο συντάκτης του Κώδικα επιτρέπει στο γιατρό να επιβάλει στην ασθενή τις δικές του θρησκευτικές εμμονές. Η δεύτερη μάλιστα παράγραφος αυτού του άρθρου είναι τόσο υπέροχα ασαφής και γενικόλογη, που δίνει στο γιατρό νομιμοποίηση για να ασκήσει ψυχολογική πίεση κι εκφοβισμό στη γυναίκα ή να της κάνει θρησκευτικό κήρυγμα, ακόμα και με επιστράτευση παραθρησκευτικών οργανώσεων! Νομίζετε ότι υπερβάλλουμε; Το 2020 έγινε στο Κέντρο Υγείας Πατησίων αυτό ακριβώς που περιγράφουμε[2], ενώ υπάρχουν και πλείστες άλλες καταγγελίες για τέτοιες ανήθικες, μη συνάδουσες με τη δημοσιοϋπαλληλική ιδιότητα των ιατρών του ΕΣΥ, πρακτικές που καταπατούν βασικά ανθρώπινα δικαιώματα – αλλά απόλυτα προστατευμένες από τον Κώδικα Ιατρικής Δεοντολογίας που βάζει τις ιδεολογικές ή θρησκευτικές πεποιθήσεις του γιατρού πάνω απ’τις ανάγκες της γυναίκας! Τονίζουμε εκ νέου ότι είναι απολύτως ανεπίτρεπτο να επιτρέπεται σε γιατρούς να επιβάλλουν σε ασθενείς τις δικές τους πεποιθήσεις.
Το Κόμμα Πειρατών Ελλάδας απαιτεί την άμεση τροποποίηση των σχετικών διατάξεων του Κώδικα Ιατρικής Δεοντολογίας. Δε νοείται κράτος που θέλει να λέγεται ευρωπαϊκό, φιλελεύθερο, δημοκρατικό, δυτικό κ.ο.κ. να δίνει τέτοια απαράδεκτη εξουσία σε θρησκόληπτους γιατρούς να τσαλαπατούν την αξιοπρέπεια και τη ζωή των γυναικών και των ζευγαριών, ειδικά όταν βλέπουμε αποθρασυμένες ακροδεξιές κυβερνήσεις σαν της Μελόνι στην Ιταλία όχι μόνο να επιτρέπουν σε θρησκόληπτους ιατρούς να ασκούν εξουσία πάνω σε γυναίκες και ζευγάρια, αλλά και, με το πρόσχημα της «συμβουλευτικής», να διευκολύνουν την παρενόχληση γυναικών από πολέμιους των αναπαραγωγικών τους δικαιωμάτων[3]. Επισημαίνουμε δε την ανάγκη συμπεριληπτικότερης γλώσσας στο λεκτικό. Προτείνουμε λοιπόν τις εξής τροποποιήσεις και προειδοποιούμε την κυβέρνηση να μη διανοηθεί ν’ ακολουθήσει στα ίχνη της Μελόνι:
Άρθρο 2 «Η άσκηση της ιατρικής ως λειτούργημα», παρ. 5: «Ο ιατρός έχει υποχρέωση να βάζει την υγεία και την ευζωΐα του ασθενούς πάνω από τις προσωπικές του πεποιθήσεις και να φέρνει σε πέρας όλες τις νόμιμες ιατρικές πράξεις με ευσυνειδησία, ευαισθησία, ανθρωπιά, ενσυναίσθηση και υπευθυνότητα, λαμβάνοντας υπόψη τα επιστημονικά δεδομένα και τις ανάγκες του ασθενούς.»
Άρθρο 30 «Ιατρική υποβοήθηση στην ανθρώπινη αναπαραγωγή» παρ. 5: Καταργείται. Δεν έχει λόγο ύπαρξης, επειδή υπηρεσίες ιατρικώς υποβοηθούμενης αναπαραγωγής παρέχονται αποκλειστικά από εξειδικευμένους ιατρούς, οι οποίοι αποκτούν την απαιτούμενη εξειδίκευση οικεία βουλήσει.
Άρθρο 31 «Τεχνητή διακοπή κύησης»: Παρ. 1: Καταργείται. Παρ. 2 τροποποιείται ως ακολούθως: «Ο ιατρός οφείλει να παρέχει, βάζοντας τις ανάγκες του κυοφορούντος ατόμου που ζητεί την παροχή των υπηρεσιών του πάνω από τις δικές του πεποιθήσεις, συμβουλευτική υποστήριξη, με αποκλειστικό σκοπό την προστασία της υγείας και της ευζωΐας του κυοφορούντος ατόμου. Απαγορεύεται αυστηρά η άσκηση οποιασδήποτε ψυχολογικής ή συναισθηματικής πίεσης προς το κυοφορούν άτομο.»
Άρθρο 36 (πρώην 38) «Κυρώσεις»:
Παρ.2 τροποποιείται ως ακολούθως: «Επιπλέον, ο ιατρός που παραβιάζει τις διατάξεις των άρθρων 2 παράγραφος 5, 6 παράγραφοι 4 και 5, 19 παράγραφοι 5, 6 και 7, 24 παράγραφος 4, 28 παράγραφος 9, 30 παράγραφος 4, και 31, τιμωρείται με προσωρινή ανάκληση της άδειας ασκήσεως του επαγγέλματος και προσωρινή παύση από θέση που τυχόν κατέχει στο Δημόσιο για τουλάχιστον δύο (2) έτη και πρόστιμο ποσού πενήντα χιλιάδων (50.000,00) έως και διακοσίων χιλιάδων (200.000,00) ευρώ. Η ποινή επιβάλλεται με απόφαση του Υπουργού Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, μετά από γνώμη του Εθνικού Συμβουλίου Ιατρικής Ηθικής και Δεοντολογίας, η οποία εκδίδεται μέσα σε προθεσμία είκοσι (20) ημερών από την αποστολή σχετικού ερωτήματος. Σε περίπτωση τελέσεως εκ νέου μίας από τις ανωτέρω παραβάσεις, επιβάλλεται υποχρεωτικά, με όμοια απόφαση, οριστική ανάκληση της άδειας ασκήσεως του επαγγέλματος και οριστική παύση.
Με τις δηλώσεις τους, ο υπουργός Υγείας Σπυρίδων-Άδωνις Γεωργιάδης κι ο πρώην υπουργός Προστασίας του Πολίτη αποκάλυψαν τα σχέδια της «κεντροδεξιάς» Νέας Δημοκρατίας για την αντιμετώπιση της εγκληματικότητας: «Στην Ελλάδα ζούμε στο έξης παράδοξο: αν η αστυνομία δρα ρωτούμε γιατί έδρασε, αν δεν δρα γιατί δεν έδρασε. Είμαι υπέρ της πιο αυστηρής αστυνομίας, είμαι πολύ υπέρ των καμερών στους δρόμους» είπε ο Γεωργιάδης, ενώ ο Μηταράκης δήλωσε πως «[π]ρέπει να ξαναδούμε τους κανόνες εμπλοκής για τη χρήση όπλων από τους αστυνομικούς». Με απλά λόγια: αυτό που θέλουν να προωθήσουν είναι η δημιουργία ενός απόλυτα αστυνομοκρατούμενου κράτους, με κάμερες παντού, με παρακολούθηση των πάντων, με απολύτως καταργημένο για τους πολίτες το τεκμήριο της αθωότητας και με υπεράνω του νόμου αστυνομικούς-πιστολέρο σαν τον Επαμεινώνδα Κορκονέα και τον Αθανάσιο Μελίστα. Για το καλό μας βεβαίως-βεβαίως!
Αυτός είναι ο βασικός λόγος που αφήνουν τη βαριά εγκληματικότητα απολύτως ανεξέλεγκτη: θέλουν τους πολίτες φοβισμένους για να δεχτούν ως μόνη λύση την πλήρη καταστολή και την αφαίρεση των δικαιωμάτων και των ελευθεριών τους. Το ψευτοδίλημμα γνωστό: «ευνουχισμένη αστυνομία» ή «αστυνομία πιστολέρο». Στην πραγματικότητα, η Αστυνομία δεν είναι «ευνουχισμένη». Το έχει αποδείξει άλλωστε με τις πάμπολλες βιαιοπραγίες της εναντίον πολιτών. Το πρόβλημά της δεν είναι ότι έχει «δεμένα τα χέρια», αλλά ότι δεν επιθυμεί να ασχοληθεί καθόλου με την εκτέλεση των καθηκόντων της και με την πραγματική προστασία του πολίτη. Την Κυριακή την έστειλαν στο θάνατο η ολιγωρία μιας Αστυνομίας που δεν ενδιαφέρθηκε να προβεί σε αυτά που έπρεπε αυτεπάγγελτα να πράξει κι ένα αστυνομικό τμήμα που κάμποσα στελέχη του έπρεπε να είχαν απομακρυνθεί προ πολλού[1].
Οι πολιτικοί προϊστάμενοι της Αστυνομίας δεν δέχονται να εξετάσουν κανένα από τα μοντέλα [2][3][4] αστυνόμευσης που εφαρμόζονται στις πραγματικές δημοκρατίες και όντως επιτυγχάνουν την προστασία των πολιτών. Αντίθετα, προκρίνουν – ουσιαστικά – ως πρότυπα τον Κορκονέα, το Μελίστα και το Θεοφιλογιαννάκο. Για να καταλάβετε πού μας έφτασε το δόγμα «νόμος και τάξη» του Θεοδωρικάκου, του Μηταράκη και του Χρυσοχοΐδη, συζητούσαμε αν μπορούσε να κάνει κάτι η αστυνομία στο μισό μέτρο έξω από το τμήμα, αντί να συζητάμε γιατί η αστυνομία δε συνόδεψε ως όφειλε με ασφάλεια στο σπίτι της την γυναίκα που φοβόταν να κάνει μήνυση, μην τυχόν κι εξοργίσει ακόμα περισσότερο τον κακοποιητή της, την ώρα που ο πρώην αρχηγός της Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος έριχνε το φταίξιμο στη δολοφονημένη γυναίκα που «προκαλούσε» το φονιά της δείχνοντας χαρούμενη στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης – κι όχι μόνο αυτό, αλλά επέμενε κιόλας[5]!
Αυτή είναι η Νέα Δημοκρατία. Αυτές ήταν, είναι και θα είναι για πάντα οι αντιλήψεις της. Δε χωρούν αυταπάτες πως τάχατες την επόμενη φορά θα είναι «καλύτερη», πιο «ήπια», λιγότερο διεφθαρμένη, λιγότερο αυταρχική ή πιο φιλική προς τον πολίτη.
Με αγανάκτηση ακούσαμε σήμερα το πρωί τον πρόεδρο του συλλόγου μικρών και μεσαίων σούπερ μάρκετ, κ. Γιάννη Πηλίδη, στον Αθήνα 98,4 να περιγράφει την κατάσταση που έχει παγιωθεί στην χώρα μας και την ανούσια πρόοδο που έχει γίνει στα θέματα της ακρίβειας. Ενώ στην υπόλοιπη Ευρώπη, ο πληθωρισμός πέφτει από το 2,6% στο 2,4%, στην Ελλάδα, παρά τα μέτρα, ανέβηκε από το 3,1% στο 3,4%. Τα όποια μέτρα λαμβάνει η κυβέρνηση προφανώς είναι αναποτελεσματικά.
Το Κόμμα Πειρατών Ελλάδας απαιτεί από την κυβέρνηση να πάρει πραγματικά μέτρα κατά της ακρίβειας που θα αντιμετωπίσουν το πρόβλημα στην πηγή του. Και η πηγή του είναι οι προμηθευτές που έχουν διαφορετικούς τιμοκαταλόγους για την Ελλάδα από άλλες χώρες της Ευρώπης με διαφορές στις τιμές από 30% ως 300%. Σε τέτοιες καταστάσεις, η εφάπαξ μείωση κατά 5%-10% στις τιμές δε λύνει το πρόβλημα, καθώς ο πληθωρισμός την απορροφά σε 1 με 2 μήνες.
Η κυβέρνηση οφείλει να απαιτήσει από τις εταιρείες παραγωγής να δίνουν τις ίδιες τιμές στην Ελλάδα και να απειλήσει με εξοντωτικά πρόστιμα στην περίπτωση που δεν συμμορφωθούν. Ταυτόχρονα, πρέπει να φροντίσει οι προμηθευτές να πληρώνονται άμεσα μέσω τραπεζών και να μην λειτουργούν ως δανειστές των μεγάλων σούπερ μάρκετ, αυξάνοντας ακόμα περισσότερο τις τιμές.
