Category: Παρατηρητήριο Κυβερνητικού Έργου

Το 85% των Ελλήνων κατέχουν μόλις το 6,5% των καταθέσεων στις τράπεζες με το μεγαλύτερο ποσοστό να έχει μηδενικές καταθέσεις. Οι Έλληνες φαίνεται να έχουν ξεχάσει την αποταμίευση, όχι γιατί δεν τους ενδιαφέρει, αλλά γιατί δεν μπορούν. Οι καθημερινές ανάγκες είναι τόσες που εξαντλούν τον μισθό μέσα στις πρώτες μέρες κάθε μήνα. 

Στην αντίθετη όχθη, ένα 0,7% του πληθυσμού, κατέχει το 42% των καταθέσεων! Η ανισότητα είναι τόσο μεγάλη που μπορεί να εξηγηθεί μόνο από τον άκρατο καπιταλισμό. Από αυτό το 0,7% περιμένουμε να αγοράσουν περισσότερα μακαρόνια, όπως έλεγε ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας κ. Κυρανάκης, για να κάνει η κυβέρνηση κοινωνική πολιτική με τις εισπράξεις του ΦΠΑ;

Είναι προφανές ότι πρόκειται καθαρά για στυγνή εκμετάλλευση των εργαζομένων. Το κεφάλαιο δεν επενδύεται και δεν κυκλοφορεί. Συσσωρεύεται. Τα trickle-down economics που ευαγγελίζεται η κυβέρνηση δε λειτουργούν και το έχουμε πει πολλές φορές. Δε λειτούργησαν ποτέ και σε καμία χώρα: δε λειτούργησαν στις ΗΠΑ, δε λειτούργησαν στη θατσερική Αγγλία, δε λειτούργησαν στη Χιλή του αιμοσταγούς φασίστα δικτάτορα Πινοτσέτ, δε λειτούργησαν πουθενά. Κάθε φορά επιβεβαιωνόμαστε από την πραγματικότητα. Εκτός αν το ζητούμενο είναι να φτωχύνουμε όλοι για να πλουτίσει μια δράκα κολλητών της εκάστοτε κυβέρνησης.

Το Κόμμα Πειρατών Ελλάδας απαιτεί την άμεση αλλαγή της οικονομικής πολιτικής. Στον ιδιωτικό τομέα, ο εργαζόμενος πρέπει να έχει μερίδιο στα κέρδη και αυτό να θεσμοθετηθεί. Δεν είναι δυνατόν να συμμετέχει μόνο στους κινδύνους μίας επιχείρησης με απολύσεις και μειώσεις μισθών όταν αυτή έχει πρόβλημα, αλλά όταν τα κέρδη με την εργασία του γιγαντώνονται να περιμένει μήπως και θελήσει ο εργοδότης να του δώσει μια ελεημοσύνη. Στο Δημόσιο, ειδικά σε νευραλγικούς τομείς όπως η Υγεία και η Παιδεία, οι χαμηλοί μισθοί το μόνο που πετυχαίνουν είναι να επιδεινώνουν την υποστελέχωση και τελικά την αύξηση του κόστους για τους πολίτες. 

Πηγές: 

Δανδόλου, Ν. (2024). Τράπεζες: Καταθέτες των 1.000 ευρώ οι περισσότεροι Έλληνες. [online] Οικονομικός Ταχυδρόμος – ot.gr. Available at: https://www.ot.gr/2024/02/12/epixeiriseis/trapezes/trapezes-katathetes-ton-1-000-eyro-oi-perissoteroi-ellines

Στην δημοσιότητα ήρθαν τα στοιχεία υποχρηματοδότησης και υποστελέχωσης του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου. Από το 2009 ως σήμερα, η χρηματοδότηση του ΕΜΠ μειώθηκε σχεδόν στο ένα τρίτο, ενώ κατά ένα τρίτο μειώθηκε και το διδακτικό του προσωπικό. Φυσικά, την ίδια εικόνα παρουσιάζουν και τα υπόλοιπα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα της χώρας μας, αν όχι χειρότερη.

Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας εργαλειοποιεί την απαράδεκτη αυτή κατάσταση, την οποία δημιούργησε η ίδια, για να απαξιώσει ακόμα περισσότερο την δημόσια παιδεία και να ιδρύσει ιδιωτικά πανεπιστήμια. 

Το Κόμμα Πειρατών Ελλάδας απαιτεί από τα προοδευτικά κόμματα της αντιπολίτευσης (αν υπάρχουν ακόμα) να παρουσιάσουν ενιαίο μέτωπο υπέρ της δημόσιας παιδείας και να απαιτήσουν την άμεση και σοβαρή αύξηση της χρηματοδότησης, τουλάχιστον στο μέσο όρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και την αποκατάσταση της ορθής λειτουργίας των πανεπιστημίων μας.

Το Κόμμα Πειρατών Ελλάδας απαιτεί από τον υπουργό παιδείας να αφήσει κατά μέρος τις προσπάθειες για ίδρυση “μη κρατικών” πανεπιστημίων στην άκρη και να ασχοληθεί με την πραγματική του δουλειά, που σίγουρα δεν είναι να λειτουργεί ως πλασιέ ιδιωτικών συμφερόντων. 

Στηρίζουμε τους αγώνες των φοιτητών για ένα ποιοτικό δημόσιο πανεπιστήμιο, με δωρεάν φοίτηση και με πραγματική φοιτητική μέριμνα. Ζητάμε επίσης από τα κόμματα της αντιπολίτευσης, και ειδικά από το ΠΑΣΟΚ που λέει «ναι» με  «επιφυλάξεις» στα ιδιωτικά πανεπιστήμια, να ξεκαθαρίσουν, χωρίς περιστροφές, αν σέβονται το άρθρο 16 του Συντάγματος. Θα ήταν ενδιαφέρον να γνωρίζουμε και την αντίδραση της ΠΑΣΠ για αυτή τη θέση που παρουσίασε ο Νίκος Ανδρουλάκης. 

Η Ελλάδα δεν πρέπει να καταντήσει μαγαζί που θα ανοίγει μόνο για καφέδες και ξαπλώστρες, ώστε να κάνουν διακοπές οι «φοιτητές» των ιδιωτικών «πανεπιστημίων».

Μια ακόμα γυναικοκτονία και μια ακόμη απόπειρα γυναικοκτονίας, ακόμα δεν πρόλαβε ν’ αρχίσει ο χρόνος. Ο φονιάς δολοφόνησε την έγκυο σύντροφό του, την έκλεισε σ’ ένα μπαούλο που το παράτησε σ’ ερημική περιοχή της Χαλκιδικής και μετά παρίστανε πως την αναζητούσε και… προσευχόταν γι’ αυτή.[1] Ο παρ’ ολίγον φονιάς έλουσε τη σύζυγό του με εύφλεκτο υγρό και της έβαλε φωτιά. Μπροστά στο γιό τους και τα εγγόνια τους.[2] Η εθνική μας νομοθεσία, σε πλήρη παραβίαση της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης, δεν αναγνωρίζει τη γυναικοκτονία. Γιατί;

Η Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης είναι διεθνής σύμβαση, στην οποία προσχώρησε σύσσωμη η Ευρωπαϊκή Ένωση, άρα και η χώρα μας.[3] Αποσκοπεί στη δημιουργία ενός νομικού πλαισίου για την προστασία των γυναικών από κάθε μορφή βίας και θα παρέχει νομικά μέτρα για την ποινικοποίηση διαφόρων μορφών βίας εις βάρος των γυναικών, προστασία των θυμάτων και την παροχή υπηρεσιών υποστήριξης, καθώς και προστασία των μεταναστριών και προσφυγισσών από έμφυλη βία.

Προ ολίγων ημερών όμως, ο υπουργός Δικαιοσύνης κ. Φλωρίδης συνέχισε τη γραμμή του προκατόχου του, κ. Τσιάρα, αρνούμενος για μια ακόμα φορά να αναγνωρίσει τον όρο και τα ειδικά χαρακτηριστικά της γυναικοκτονίας, υποσχόμενος ότι θα επιφέρει «αλλαγές» στο οικογενειακό δίκαιο. Κύριε Φλωρίδη, σας υπενθυμίζουμε το άρθρο 28 παρ.1 του Συντάγματος, το οποίο μάλιστα η κυβέρνησή σας επικαλείται για να παρακάμψει το άρθρο 16:

«1. Oι γενικά παραδεγμένοι κανόνες του διεθνούς δικαίου, καθώς και οι διεθνείς συμβάσεις, από την επικύρωσή τους με νόμο και τη θέση τους σε ισχύ σύμφωνα με τους όρους καθεμιάς, αποτελούν αναπόσπαστο μέρος του εσωτερικού ελληνικού δικαίου και υπερισχύουν από κάθε άλλη αντίθετη διάταξη νόμου. H εφαρμογή των κανόνων του διεθνούς δικαίου και των διεθνών συμβάσεων στους αλλοδαπούς τελεί πάντοτε υπό τον όρο της αμοιβαιότητας.»[4]

Τελικά, πότε σέβεται η κυβέρνησή σας τις διεθνείς συμβάσεις και τους διεθνείς κανόνες δικαίου που έχει υπογράψει η χώρα μας και πότε όχι, κύριε Φλωρίδη; Γιατί ενοχλείται η κυβέρνησή σας τόσο πολύ από την ιδέα της νομικής αναγνώρισης της γυναικοκτονίας; Μετράνε για σας οι ζωές των γυναικών, ναι ή όχι; Μπορείτε να μας πείτε;

Πηγές: 

1. ΕΦΣΥΝ. (2024). Η 40χρονη έγκυος το θύμα της πρώτης γυναικοκτονίας του 2024. [online] Available at: https://www.efsyn.gr/ellada/astynomiko/417834_i-40hroni-egkyos-thyma-tis-protis-gynaikoktonias-toy-2024 

2. ΕΦΣΥΝ. (2024). Διασωληνωμένη η γυναίκα την οποία πυρπόλησε ο σύζυγός της στο Μενίδι. [online] Available at: https://www.efsyn.gr/ellada/astynomiko/417831_diasolinomeni-i-gynaika-tin-opoia-pyrpolise-o-syzygos-tis-sto-menidi

3. eur-lex.europa.eu. (n.d.). EUR-Lex – 4301302 – EN – EUR-Lex. Προσχώρηση της ΕΕ στη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης. [online] Available at: https://eur-lex.europa.eu/EL/legal-content/summary/eu-accession-to-the-istanbul-convention.html

4. Hellenicparliament.gr. (2019). Σύνταγμα – Άρθρο 28: (Κανόνες του διεθνούς δικαίου και διεθνείς οργανισμοί). [online] Available at: https://www.hellenicparliament.gr/Vouli-ton-Ellinon/To-Politevma/Syntagma/article-28/

Ακόμα μία φορά η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας αποδεικνύει ότι την ενδιαφέρει μόνο η εικόνα και η επικοινωνιακή διαχείριση. 

Τα προβλήματα του κράτους είναι βαθιά και δε διορθώνονται με τοποθετήσεις νέων (παλιών) υπουργών. Δεν αλλάζει για παράδειγμα η κατάσταση στο αστυνομικό σώμα γιατί τοποθετήθηκε “νέος” πολιτικός προϊστάμενος, που μάλιστα είχε απομακρυνθεί για άλλες αποτυχίες από την ίδια θέση. Ακριβώς όπως και οι επισκέψεις υπουργού σε νοσοκομεία που είναι υποστελεχωμένα και χωρίς επαρκή χρηματοδότηση δεν θα αλλάξουν την κατάστασή τους, πόσο μάλλον η αλλαγή πινακίδων σε… καθαρεύουσα στο Υπουργείο Υγείας και η πώληση της δημόσιας υγείας σε ιδιωτικά συμφέροντα.

Βέβαια, για την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, η επικοινωνιακή διαχείριση, μαζί με τη θατσεροποίηση και πινοτσετοποίηση του Ελληνικού κράτους, είναι βασικοί άξονες της πολιτικής. Οπότε, ως προς αυτά, ο ανασχηματισμός είναι μάλλον πετυχημένος. Ως προς την ουσία, είναι απλά μία από τα ίδια, παρά τις φανφάρες του προγράμματός της που αμφιβάλλουμε ότι έχουν διαβάσει τα ίδια της τα στελέχη.

Το Κόμμα Πειρατών Ελλάδας αναγνωρίζει ότι η σημερινή κατάσταση είναι αποτέλεσμα μακροχρόνιων προβλημάτων στα συγκεκριμένα υπουργεία που έγιναν οι αλλαγές. Δεν έχουν να κάνουν με τα πρόσωπα, αλλά με τις πολιτικές που ακολουθήθηκαν. Όταν η αστυνομία που υποτίθεται υπάρχει για την προστασία του πολίτη έχει μετατραπεί σε σώμα ξυλοδαρμών και σε φορέα που μαστίζεται από φαινόμενα διαφθοράς και κατάχρησης εξουσίας, ποιον ακριβώς θα προστατέψει; Όταν η Υγεία έχει σοβαρές ελλείψεις σε στελέχη, υποδομές και εξοπλισμό, τι περιμένουμε από αυτούς που δεν το αναγνωρίζουν;