Σαν κεραυνός εν αιθρία έπεσε η εκλογική «πρωτιά» του ξενοφοβικού ακροδεξιού Γκέερτ Βίλντερς στις ολλανδικές εκλογές. Δυστυχώς, ήταν αναμενόμενο να συμβεί και πλείστοι σοβαροί οικονομικοί και πολιτικοί αναλυτές προειδοποιούσαν εδώ και χρόνια, αλλά δεν τους άκουγε κανείς. Στην πολυετή και καταστροφική του θητεία, ο νεοφιλελεύθερος Μαρκ Ρούτε εφήρμοσε τις αντικοινωνικές νεοφιλελεύθερες πολιτικές των «τεχνοκρατών», δηλαδή των διαπλεκόμενων παιδιών του εταιρικού σωλήνα που «δεν υπολογίζουν το πολιτικό κόστος». Το αποτέλεσμα ήταν η πτώση του βιοτικού επιπέδου των Ολλανδών και η άνοδος των εταιρικών κερδών – μια αναδιανομή πλούτου από τους πολλούς προς τους ολιγάρχες. 

Απέναντι στη λαϊκή δυσαρέσκεια, ο Ρούτε, όπως και οι υπόλοιποι ομόλογοί του στον υπόλοιπο ευρωπαϊκό Βορρά, έστηνε αποδιοπομπαίους τράγους: τους άνεργους, τους φτωχούς, τους μετανάστες, τους πρόσφυγες. Ενθάρρυνε το ρατσισμό και τον κοινωνικό αυτοματισμό: κατά των «τεμπέληδων» και «σπάταλων» νοτιοευρωπαίων, κατά των μεταναστών, κατά των προσφύγων, κατά των αλλοθρήσκων. Υιοθέτησε μέχρι κεραίας, όπως έπραξαν και τα υπόλοιπα κόμματα του ιδεολογικού του χώρου, τη χυδαία και βγαλμένη απ’τις πιο σκοτεινές σελίδες της παγκόσμιας Ιστορίας ρητορική της Ακροδεξιάς, τη ρητορική του μίσους και της βιομηχανοποιημένης βίας.

Απέκρυψε όμως ότι το προσφυγικό κύμα οφείλεται στους νεοαποικιοκρατικούς πολέμους της Δύσης σε όλο τον κόσμο και στην εξαθλίωση τεράστιων πληθυσμιακών μαζών από την κλιματική κρίση. Απέκρυψε ότι η οικονομική πίεση που υφίστανται οι Ολλανδοί ωφελεί τα εταιρικά συμφέροντα που με τόση συνέπεια υπηρέτησε. Δεν αντιμετώπισε κανένα από τα προβλήματα που ο ίδιος δημιούργησε. Αντίθετα, έστησε σκιάχτρα κι έσπρωξε το εκλογικό σώμα να επιτεθεί λυσσαλέα σ’αυτούς που του υπέδειξε ως εξιλαστήρια θύματα, με τους ακροδεξιούς να ρίχνουν κι άλλο λάδι στη φωτιά του μίσους που άναψε ο «σοβαρός» Ρούτε.

Η υιοθέτηση της νεοφασιστικής ατζέντας όμως από τα «συνετά» και «σοβαρά» κόμματα του κεντροδεξιού χώρου τη νομιμοποίησε. Δεν πρωτοτυπούμε σ’αυτό που λέμε. Τα’χουν πει κι άλλοι, πολύ σοφότεροι από μας, πάμπολλες φορές. Κι έχουν πει επίσης ότι οι ψηφοφόροι, έχοντας πειστεί πως «για όλα φταίνε οι μετανάστες και τα ανθρώπινα δικαιώματα», θα ψήφιζαν το πρωτότυπο κι όχι το αντίγραφο. Αυτό ακριβώς έγινε στην Ολλανδία και στην Ιταλία. Ίδιος κίνδυνος υπάρχει στη Γαλλία.

Το Κόμμα Πειρατών Ελλάδας απευθύνει έκκληση-προειδοποίηση σε όλο τον πολιτικό και δημοσιογραφικό-δημοσιολογικό χώρο να σοβαρευτεί επιτέλους. Να σταματήσει να προβάλλει τους ασθενέστερους ως σκιάχτρα. Να αναλάβει τις ευθύνες του και να σταματήσει να συνεργεί σε εκστρατείες πτωχοποίησης των πολιτών και καταστροφής άλλων χωρών. Να καταλάβει ότι δεν υπάρχει «καλή» ή «χρήσιμη» Ακροδεξιά, όπως ακριβώς δεν υπάρχει και «σοβαρή Χρυσή Αυγή». Την τελευταία φορά που η Ευρώπη παραδόθηκε σε ακροδεξιές ηγεσίες αιματοκυλίστηκε όλος ο πλανήτης. Αν συμβεί και πάλι, τα αποτελέσματα θα είναι πολύ χειρότερα.

Η 17 Νοέμβρη δεν είναι μία απλή μέρα. Είναι η κορύφωση ενός αγώνα που ξεκίνησε οργανωμένα σχεδόν ένα χρόνο νωρίτερα από τους φοιτητές κι εξελίχθηκε σε λαϊκό κίνημα. Η κατάληψη του Πολυτεχνείου κλιμακώθηκε σε αντιχουντική εξέγερση που κατέληξε σε αιματοχυσία με τις δυνάμεις “ασφαλείας” και τους παρακρατικούς “εθελοντές” να δρουν ως αδίστακτοι εκτελεστές. 

Οφείλουμε πολλά στο φοιτητικό κίνημα της εποχής αυτής. Και το πρώτο που οφείλουμε είναι οι θυσίες του να μην πάνε χαμένες. Ο αγώνας τους δεν τελείωσε με την πτώση της χούντας. Η νοοτροπία της έχει παραμείνει και το βλέπουμε κάθε χρόνο στις προσπάθειες να σπιλωθεί ο αγώνας αυτός. Είναι ντροπή για τη δημοκρατία μας να έχουμε υπουργούς και βουλευτές θαυμαστές κι απολογητές των πρωταιτίων, δολοφόνων, βασανιστών και παρακρατικών της Χούντας.

Τα ονόματα που πρέπει να θυμόμαστε και να μην ξεχάσουμε ποτέ όμως είναι τα ονόματα των ηρώων που εκτελέστηκαν απο την Χούντα. Όπως του Μιχάλη Μυρογιάννη, που συμμετείχε στην εξέγερση και εκτελέστηκε με μία σφαίρα στο κεφάλι από τον επίορκο ταγματάρχη Ντερτιλή. Ή του μόλις πεντέμισι ετών Δημήτρη Θεοδώρα που δολοφονήθηκε δίπλα στη μητέρα του από πυρά ελεύθερου σκοπευτή, ο οποίος παρέμεινε αταυτοποίητος, ασύλληπτος κι ατιμώρητος.

    Δημήτρης Θεοδώρας (5,5 ετών)

    Σπυρίδων Κοντομάρης (57 ετών)

    Διομήδης Κομνηνός (17 ετών)

    Ιωάννης Μικρώνης  (22 ετών)

    Σωκράτης Μιχαήλ (57 ετών)

    Βασίλειος Φάμελλος (26 ετών)

    Torill Engeland Magrette (22 ετών)

    Γεώργιος Σαμούρης (22 ετών)

    Δημήτριος Κυριακόπουλος (35 ετών)

    Σπύρος Μαρίνος (Γεωργαράς) (31 ετών)

    Νικόλαος Μαρκούλης (24 ετών)

    Αικατερίνη Αργυροπούλου (76 ετών)

    Στυλιανός Καραγεωργής (19 ετών)

    Μάρκος Καραμανής (23 ετών)

    Αλέξανδρος Σπαρτίδης (16 ετών)

    Δημήτριος Παπαϊωάννου (60 ετών)

    Γεώργιος Γεριτσίδης (47 ετών)

    Βασιλική Μπεκιάρη (17 ετών)

    Αλέξανδρος Βασίλειος (Μπασρί) Καράκας (43 ετών)

    Αλέξανδρος Παπαθανασίου (59 ετών)

    Ανδρέας Κούμπος (63 ετών)

    Μιχαήλ Μυρογιάννης (20 ετών)

    Κυριάκος Παντελεάκης (44 ετών)

    Ευστάθιος Κολινιάτης (47 ετών)

Αθάνατοι!

Το σύνθημα Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία δεν είναι απλά επίκαιρο, είναι ένα διαρκές αίτημα.

Κόμμα Πειρατών Ελλάδας