Mία από τις πρώτες μεγάλες ομιλίες μου, το 2007, ονομαζόταν το Καθεστώς του Κοπυράιτ εναντίον των ατομικών Ελευθεριών.
Στη 15λεπτη ομιλία μου στη Συνέλευση Ανοιχτού Λογισμικού, περιέγραψα όλες τις πολιτικές ελευθερίες που βρίσκονταν σε κίνδυνο εξαιτίας της επιβολής του μονοπωλίου κοπυράιτ και ότι η βιομηχανία του κοπυράιτ, προκειμένου να διατηρήσει τις επιχειρήσεις της είχε καταλάβει ότι αυτές οι ελευθερίες απαιτείται να τερματιστούν βίαια. Οτι ήταν περιθωριακή παράνοια πριν 5 χρόνια, τώρα γίνεται νόμος.
Εκείνη η ομιλία έδειξε πως το μονοπώλιο του κοπυράιτ είναι θεμελιωδώς ασύμβατο με την οριζόντια, ανέλεγκτη, ψηφιακή επικοινωνία και ως εκ τούτου με το Διαδίκτυο και την ιδιωτική επικοινωνία ως έννοιες.
Περιέγραψα το 2007 ότι θα έπρεπε να περιμένουμε να δούμε ολοκληρωτική λογοκρισία, λήψη αυστηρών μέτρων ενάντια στην ανωνυμία και την ελευθερία του λόγου, διάβρωση της ιδιωτικής ζωής, ακύρωση της προστασίας πληροφοριοδοτών και μακροπρόθεσμα, περικοπές στο ίδιο το δικαίωμα να διαμορφώσει κάποιος την ταυτότητά του.
Μίλησα από το 2007 για το ότι η παιδική πορνογραφία χρησιμοποιούνταν ως στρατηγική δικαιολογία από το λόμπι του κοπυράιτ προκειμένου να δημιουργήσει έναν πολιορκητικό κριό ενάντια στις θεμελιώδεις ελευθερίες μας, ακόμη και αν αυτό βλάπτει τα παιδιά (για τα οποία δεν ενδιαφέρονται καθόλου).
Πέντε χρόνια αργότερα, σχεδόν όλα αυτά είτε έχουν ήδη γίνει ή είναι έτοιμα να γίνουν.
Μπήκα στην πολιτική για δύο λόγους: Ο πρώτος είναι ότι σήμερα η εφαρμογή του μονοπωλίου του κοπυράιτ έχει αναληφθεί από δημοσίους υπαλλήλους. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν τρία χαρακτηριστικά: Δεν έχουν υποχρέωση να βλέπουν το δάσος, απλά και μόνο να φροντίζουν το δέντρο.
Δεν δίνουν λογαριασμό σε κανέναν και δέχονται συχνά πιέσεις από το μονοπώλιο του κοπυράιτ, εξαιτίας των δύο προηγούμενων λόγων.
Αντίθετα, ένας πολιτικός μπορεί να πει ότι “όχι, αυτό κοστίζει πάρα πολύ και διαταράσσει την ισορροπία των θεμελιωδών δικαιωμάτων, ας το πετάξουμε”, κάτι που ένας δημόσιος υπάλληλος δεν μπορεί να πει.
Ο δεύτερος λόγος που μπήκα στην πολιτική είναι επειδή ο μόνος τρόπος για να πάρεις αυτό το θέμα από αυτούς τους δημοσίους υπαλλήλους είναι να το πολιτικοποιήσεις και ο μόνος τρόπος με τη σειρά του για να το κάνεις αυτό είναι να αρπάξεις ψήφους από τους κατεστημένους πολιτικούς.
Στο κάτω-κάτω, αυτό είναι το μόνο πράγμα που τους νοιάζει – εάν προσπαθήσεις με οποιονδήποτε άλλο τρόπο να επηρεάσεις τη χάραξη πολιτικής, δεν θα έχει καμιά σημασία γι αυτούς. Πρέπει να επιτεθείς άμεσα στην ασφάλεια της θέσης τους. Αυτό δημιουργεί την αλλαγή και μόνο αυτό.
Η βιομηχανία του κοπυράιτ είναι μια επιχείρηση όπως οποιαδήποτε άλλη. Ανταγωνίζεται για χρήματα, βασισμένη σε αυτό που προσφέρει.
Δεν έχει το δικαίωμα να διαλύει τις ατομικές ελευθερίες, ακόμη και αν δεν μπορεί να βγάλει λεφτά με άλλο τρόπο, και ίσως ειδικά αν δεν μπορεί να βγάλει λεφτά με άλλο τρόπο. Για κάποιο λόγο, η βιομηχανία του κοπυράιτ έχει ξεφύγει κάνοντας ακριβώς αυτό: διαλύοντας τις ατομικές ελευθερίες.
Στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι αρχές κατάσχουν domains στο διαδίκτυο χωρίς καμία απολύτως νόμιμη διαδικασία,
σπάζοντας το χώρο του DNS. Αυτό δεν περιορίζει απλώς την ελευθερία του λόγου και τον πολιτικό λόγο – δημιουργεί επίσης ένα σενάριο υποκλοπών, καθώς μπορούν να δούνε ποιος επισκέφθηκε κάποιον συγκεκριμένο τομέα. Και οι δύο αυτές ενέργειες κανονικά απαιτούν την έκδοση εντάλματος, το οποίο αν ήμουν πρόεδρος δικαστηρίου, δεν θα χορηγούνταν ποτέ. Αλλά οι αρχές εγκρίνουν τέτοιες ενέργειες δεχόμενες απλά την άποψη της βιομηχανίας του κοπυράιτ.
Στο Ηνωμένο Βασίλειο, τα δικαστήρια δίνουν το δικαίωμα στον εαυτό τους να σπάσουν το Διαδίκτυο λογοκρίνοντας ορισμένα ονόματα χώρων. Δίνουν ακόμα και ειδικές εντολές σε Παρόχους Διαδικτύου να χρησιμοποιούν το προ-εγκατεστημένο φίλτρο παιδικής πορνογραφίας προκειμένου να εντοπίσουν παραβιάσεις του μονοπωλίου κοπυράιτ. Βλέπετε; Υπάρχει λόγος που η βιομηχανία του κοπυράιτ αγαπά τόσο πολύ την παιδική πορνογραφία.
Αν ψάξετε για την αντίστοιχη σουηδική λέξη στη σουηδική ιστοσελίδα Netopia του λόμπι του κοπυράιτ, θα βρείτε 62 άρθρα. Αν κάποιος δεν γνώριζε τον λόγο για αυτή την πολύ ισχυρή συσχέτιση με τη βιομηχανία του κοπυράιτ, θα ήταν πράγματι πολύ προβληματισμένος.
Την ίδια ώρα στις Ηνωμένες Πολιτείες, η Κίνα και το Ιράν παρουσιάζονται ως λαμπρά παραδείγματα χωρών που εξακολουθούν να έχουν μια λειτουργική ελευθερία του λόγου, παρά το γεγονός ότι έχουν δώσει στην βιομηχανία του κοπυράιτ όλα τα προνόμια που ήθελε. (Ούτε εγώ δεν θα μπορούσα να σκεφτώ κάτι τόσο παρατραβηγμένο)
Στη Σουηδία, υπάρχουν ισχυρά αποδεικτικά στοιχεία ότι η βιομηχανία του κοπυράιτ και οι Ηνωμένες Πολιτείες πιέζουν για τη “διατήρηση δεδομένων” – μια ωραία λέξη για την καταγραφή όλων των επικοινωνιών και των κινήσεών μας, ώστε να μπορούν να χρησιμοποιηθούν εναντίον μας στο μέλλον. Αυτό επίσης σκοτώνει το δικαίωμα των δημοσιογράφων να προστατεύουν τις πηγές τους, κάτι για το οποίο μιλάω από το 2007.
Δεν λείπουν τα παραδείγματα. Είμαι βέβαιος ότι θα μπορούσατε να προσθέσετε τα δικά σας.
Είναι ή το καθεστώς κοπυράιτ ή οι ατομικές ελευθερίες. Στοιχηματίστε και διαλέξτε πλευρά.
Rickard Falkvinge, Δεκέμβριος 2011
http://torrentfreak.com/copyright-regime-vs-civil-liberties-111211/
Απόδοση στα Ελληνικά: Ν.Σ.
0 σχόλια