Tag: Copyright

May 19

Οργανισμοί πνευματικής ιδιοκτησίας εναντίον Παρόχων Ίντερνετ.

  • 19.05.2012

CC photo by y Jose AnpradoΑσφαλιστικά μέτρα με πρόσχημα την Πειρατεία.

Αυτή την εβδομάδα γίναμε και στην Ελλάδα μάρτυρες προσπάθειας φίμωσης του διαδικτύου με αφορμή τις καταχρηστικές εξουσίες των “μη κερδοσκοπικών” οργανισμών (που έχουν στόχο την αύξηση των εσόδων τους) με πρόφαση τους απαράδεκτους νόμους περί πνευματικών δικαιωμάτων.

Τα συγκεκριμένα ασφαλιστικά μέτρα ζητούν το μπλοκάρισμα από τους παρόχους internet ενός site που έπαψε να λειτουργεί τον Ιούλιο του 2011 και ενός άλλου που ισχυρίζεται ότι λειτουργεί νόμιμα με βάση το νομικό καθεστώς της Ρωσικής Ομοσπονδίας και εν τω μεταξύ έχει αλλάξει διεύθυνση IP.

Το Κόμμα Πειρατών Ελλάδας είναι ενάντιο σε οποιoδήποτε τεχνικό τρόπο λογοκρισίας ή φίμωσης του διαδικτύου, με οποιαδήποτε αφορμή και ειδικά με το απαράδεκτο νομικό καθεστώς περί πνευματικών δικαιωμάτων.

Αν ανοίξουμε την πόρτα στη λογοκρισία, σήμερα μπορεί να είναι μια ιστοσελίδα που παρέχει links σε “πειρατικό” περιεχόμενο, αύριο μπορεί να είναι ένα blog, μεθαύριο ένα πολιτικό site, ένα θρησκευτικό site, ένα blog που διαφωνεί με τις μεθόδους μιας εταιρίας, μιας κυβέρνησης…

Ο εξαναγκασμός των παρόχων (ISPs) σε επιβολή μέτρων αστυνομικού χαρακτήρα τους προσθέτει επιπλέον έξοδα και τους μεταβάλλει από ουδέτερες εταιρείες παροχής υπηρεσιών, σε όργανα επιβολής νόμων.

H απόφαση ασφαλιστικών μέτρων του Πρωτοδικείου, που θυμίζει περισσότερο αναφορά Μηχανικού Πληροφορικής, ανοίγει την πόρτα σε ιδιωτικά μονοπώλια ώστε να αποκτήσουν λόγο στο πως θα λειτουργούν οι τεχνολογικές υποδομές ονοματοδοσίας στο διαδίκτυο.

Βέβαια αγνοεί ότι το Internet ερμηνεύει τη λογοκρισία ως βλάβη στο δίκτυο και δρομολογεί την κίνηση από εναλλακτικούς δρόμους, ξεπερνώντας τον αποκλεισμό.

Η πρόσφατη απαγόρευση με τον ίδιο τρόπο του Piratebay στην Αγγλία του προσέθεσε 12.500.000 επισκέψεις.

Το Κόμμα Πειρατών Ελλάδας, πέρα από αυτό το δελτίο τύπου, ενημερώνει ότι είναι έτοιμο να εφαρμόσει κάθε νόμιμο τεχνολογικό μέτρο, ώστε να διασφαλιστεί η ελευθερία της επικοινωνίας, του λόγου και της ανταλλαγής ιδεών στο διαδίκτυο αλλά και στην κοινωνία.

Ήδη λειτουργούμε σύστημα ανακατεύθυνσης για την παράκαμψη του αποκλεισμού του PirateBay από τους Ολλανδικούς παρόχους (ISPs), σε συνεργασία με τους Ολλανδούς Πειρατές.

Θέλουμε να επισημάνουμε ότι η πιθανή εφαρμογή τεχνολογικών μέτρων από μέρους του Κόμματος Πειρατών δεν προσβάλλει τα συγκεκριμένα ασφαλιστικά μέτρα, τα οποία αφορούν την παρεμπόδιση πρόσβασης από μέρους των παρόχων (ISPs) και όχι απαγόρευση επίσκεψης στις συγκεκριμένες ιστοσελίδες.

Πρέπει επίσης να διευκρινίσουμε ότι δεν είμαστε υπέρ παράνομων ενεργειών, αλλά θεωρούμε πιο σημαντικό το δικαίωμα πρόσβασης στην κοινωνία της πληροφορίας (όπως αναφέρεται στο Σύνταγμα) από την προάσπιση του απαράδεκτου νόμου περί πνευματικών δικαιωμάτων, που εξυπηρετεί συγκεκριμένα μονοπωλιακά οικονομικά συμφέροντα.

Απώτερος σκοπός μας είναι η προσαρμογή του νόμου, ώστε να υπάρξει μια δίκαιη ισορροπία μεταξύ των συμφερόντων των δημιουργών και του δημόσιου συμφέροντος για πρόσβαση στη γνώση και τον πολιτισμό.

Την πλήρη απόφαση μπορείτε να την διαβάσετε εδώ: 4658/2012

Για το άρθρο αυτό χρησιμοποιήθηκαν και τμήματα άρθρου από το  www.void.gr

Permanent link to this article: https://www.pirateparty.gr/2012/05/vs-isps/

Jan 16

Η παραπλάνηση περί «πνευματικής ιδιοκτησίας»

  • 16.01.2012

Σε μια σκηνή του «The Social Network», ο κινηματογραφικός Mark Zuckerberg απηυδισμένος από τις κατηγορίες των αδελφών Winklevoss πως έκλεψε από αυτούς την ιδέα του facebook, αναρωτιέται: «Άραγε ένας τύπος που φτιάχνει μια καλή καρέκλα χρωστάει λεφτά σε οποιονδήποτε έχει φτιάξει στο παρελθόν μια καρέκλα;»

Αυτό το ερώτημα συνοψίζει με τον καλύτερο τρόπο τον παραλογισμό αυτού που αποκαλούμε, παραπλανητικά, «πνευματική ιδιοκτησία». Και χρησιμοποιώ τη λέξη «παραπλανητικά», επειδή οι πατέντες και τα copyrights ελάχιστη σχέση έχουν με το θεσμό της ιδιοκτησίας, που είναι πράγματι το θεμέλιο της οικονομικής επιτυχίας του Δυτικού κόσμου.

Ιδιοκτησία λογίζεται σε αντικείμενα που η χρήση τους εμποδίζει κάποιον άλλον από το να τα χρησιμοποιήσει. Κάτι τέτοιο δεν ισχύει όμως για τις ιδέες. Δυο άτομα μπορεί να έχουν την ίδια ιδέα στο κεφάλι τους χωρίς να τη στερεί ο ένας από τον άλλον.

Όπως έγραψε και ο φιλελεύθερος οικονομολόγος Stephan Kinsella: «Εάν πάρεις το αυτοκίνητο μου, δεν θα το έχω πια. Αλλά εάν πάρεις ένα αντίτυπο του βιβλίου που έχω γράψει, και το χρησιμοποιήσεις για να κάνεις το δικό σου βιβλίο, ακόμη θα έχω το δικό μου βιβλίο».

Το ότι δεν μπορούμε να εξομοιώσουμε τη λεγόμενη «πνευματική ιδιοκτησία» με την ιδιοκτησία φαίνεται από το γεγονός πως ακόμη και οι υποστηρικτές της δέχονται πως οι πατέντες και τα copyrights πρέπει να έχουν περιορισμένη διάρκεια. Κανείς όμως υποστηρικτής του θεσμού της ιδιοκτησίας δεν θα υποστήριζε πως το δικαίωμα μου σε ένα χωράφι ή ένα σπίτι διαρκεί μόνο για κάποια χρόνια.

Είναι ιδιαίτερα διαδεδομένη η άποψη πως χωρίς τους νόμους για την πνευματική ιδιοκτησία δεν θα υπήρχε κίνητρο για δημιουργία και το οικονομικό μας σύστημα θα κατέρρεε. Όμως στην πραγματικότητα, αυτοί οι νόμοι είναι που αποθαρρύνουν τη δημιουργία.

Στα τέλη του 18ου αιώνα ο James Watt ανακάλυψε την ατμομηχανή. Μόλις ο Watt και ο συνεταίρος του Matthew Boulton κατοχύρωσαν την πατέντα της εφεύρεσης τους, η εξέλιξη σε αυτό τον τομέα ουσιαστικά σταμάτησε. Ο Jonathan Hornblower έφτιαξε μια καλύτερη μηχανή, αλλά ο Watt τον πήγε στα δικαστήρια και τον εμπόδισε να τη φέρει στην αγορά. ‘Αλλοι εφευρέτες δεν μπήκαν καν στον κόπο να βελτιώσουν το αρχικό μοντέλο, αφού θα είχαν την τύχη του Hornblower.

Αλλά και ο ίδιος ο Watt δεν εξέλιξε την μηχανή του, αφού πολύ απλά, έχοντας εξασφαλίσει την ανυπαρξία ανταγωνισμού, δεν χρειαζόταν να το κάνει. Συν τοις άλλοις, ήταν απασχολημένος με το να σέρνει στα δικαστήρια τους ανταγωνιστές του. Όσο ίσχυε η πατέντα του Watt την περίοδο 1769-1800, στη συνολική ισχύ των ατμομηχανών στη Μ. Βρετανία προστέθηκαν μόνο 750 ίπποι κάθε χρόνο. Από το 1800 που έληξε η πατέντα, ο αριθμός της αύξησης εκτοξεύτηκε στους 4.000 ίππους το χρόνο.

Επίσης, χωρίς βάση είναι και το επιχείρημα πως χωρίς τους νόμους περι πνευματικής ιδιοκτησίας, οι δημιουργοί δεν θα έχουν κέρδη.

Πάντα, αυτός που θα ανακαλύψει πρώτος μια εφεύρεση ή θα εκδώσει πρώτος ένα βιβλίο, θα έχει ένα περιθώριο χρόνου, για να αποκομίσει αρκετά κέρδη. Όπως συνήθως συμβαίνει, οι ανταγωνιστές του θα βγάλουν τις δικές τους εκδοχές μόνο αφού διαπιστώσουν πως το αρχικό μοντέλο έχει πετύχει.

Επιπλέον, πολλές φορές μια δημιουργία ανοίγει δρόμους για άλλες δραστηριότητες που μπορεί να είναι πολύ επικερδείς. Πχ στον τομέα της μουσικής, όπου λόγω του ίντερνετ και του δωρεάν «κατεβάσματος» των τραγουδιών, το copyright έχει ουσιαστικά καταργηθεί, οι καλλιτέχνες χρησιμοποιούν τις νέες τους δουλειές σαν μέσο για να τους γνωρίσει ο κόσμος και έτσι, να μπορέσουν να βγάλουν χρήματα με άλλες δραστηριότητες, όπως οι συναυλίες. Εξάλλου και πριν το ίντερνετ, οι συναυλίες ήταν πιο επικερδείς από τις πωλήσεις δίσκων. Πολλοί δημιουργοί το έχουν καταλάβει αυτό και έτσι παρέχουν οι ίδιοι τα τραγούδια τους δωρεάν.

Αυτή τη στιγμή που μιλάμε, παρά τις απεγνωσμένες προσπάθειες κυβερνήσεων και μεγάλων εταιριών, εκατομμύρια άνθρωποι κατεβάζουν ταινίες και τραγούδια δωρεάν από το ίντερνετ χωρίς καμία τύψη ότι διαπράττουν κλοπή. Και πολύ καλά κάνουν.

Γιατί πράγματι, η παραβίαση των νόμων περί πνευματικής ιδιοκτησίας δεν είναι κλοπή, όπως και η πνευματική ιδιοκτησία δεν έχει καμιά σχέση με τα ιδιοκτησιακά δικαιώματα.

Οι πατέντες και τα copyrights δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα μονοπώλιο που παρέχει το κράτος. Και όπως κάθε μονοπώλιο, έτσι κι αυτό μπλοκάρει την πρόοδο, εμποδίζει τον ελεύθερο ανταγωνισμό και εξασφαλίζει υπερκέρδη στους ευνοημένους του.

του Τηλέμαχου Χορμοβίτη

Permanent link to this article: https://www.pirateparty.gr/2012/01/paraplanhsh-pneymatikh-idiokthsia/

Dec 30

Βιβλιοθήκες και copyright

  • 30.12.2011

books-lockedΆποψη του κ. Σπύρου Πιέρρου στη δημόσια διαβούλευση του ΥπΠ&Τ για τους ΟΣΔ http://www.opengov.gr/yppol/?c=911

Έχουν οι βιβλιοθήκες το δικαίωμα να δανείζουν βιβλία; Οι συγγραφείς λένε ότι δανεισμός βιβλίων προσβάλει τα πνευματικά τους δικαιώματα.
Ο Οργανισμός Συλλογικής Διαχείρισης Έργων Λόγου υποσχέθηκε 3.000 ευρώ στις βιβλιοθήκες που θα παραδεχτούν πως δεν έχουν δικαίωμα να δανείζουν κι έχει προσφερθεί να συλλέγει τα δικαιώματα δανεισμού. Επιπλέον υποστηρίζει ότι και η δημόσια ανάγνωση αποσπασμάτων πρέπει να χρεώνεται.

Πόσο μεγάλο μπορεί να είναι το απόσπασμα για να χρεωθεί; Αν ας πούμε πω “ως και σε μένα, σε μένα ακόμα που σας ιστορώ αντισταθείτε” οι κληρονόμοι του Μιχάλη Κατσαρού δικαιούνται αμοιβής; Σίγουρα η ανάγνωση ενός παραμυθιού (κάτι που συνηθίζουν οι βιβλιοθήκες) θα κοστίζει κάτι παραπάνω. Όλα τα παραμύθια θα κοστίζουν άραγε το ίδιο; η χρέωση θα γίνεται με την σελίδα; με τη λέξη; κατ’ αποκοπή; αν διαβάζω δικά μου παραμύθια; αν αυτοσχεδιάζω; αν διαβάζω παραμύθια μετά από συμφωνία με τους συγγραφείς ή από συγγραφείς που επιτρέπουν ρητά αυτές τις χρήσεις χωρίς άλλη συνεννόηση ή άδεια;

Οι βιβλιοθηκάριοι πιστεύουν πως προωθούν την ανάγνωση και το βιβλίο, ότι η βιβλιοθήκη, δίνει χώρο και χρόνο σε συγγραφείς και βιβλία που δεν ευνοούνται από την προβολή και την διαφήμιση, προσφέρει την δυνατότητα να βρει κάποιος ένα βιβλίο με πολλούς τρόπους, ακόμα κι αν έχει εξαφανιστεί από την επικαιρότητα και τα ράφια των βιβλιοπωλείων και σίγουρα, δεν φαντάζονται ότι οι συγγραφείς θεωρούν πως οι βιβλιοθήκες τους κλέβουν το ψωμί.
Ο Δήμαρχος, κάθε δήμαρχος, θα ενθουσιαστεί όταν μάθει ότι πρέπει να πληρώνει για κάθε δανεισμό που γίνεται στη βιβλιοθήκη, για κάθε παραμύθι που διαβάζουμε στα μικρά παιδιά.

Διάφορες βιβλιοθήκες έχουν στους τοίχους αποσπάσματα όπως “στήνοντας βιβλιοθήκες σημαίνει πως κατασκευάζουμε δημόσιες σιταποθήκες ….” και φαντάζομαι ότι θα κατέβουν γιατί θα υπάρχει και γι αυτά κάποια χρέωση. Είναι το μόνο πράγμα που μου αρέσει γιατί βαριέμαι να τα βλέπω. Ένα σωρό βιβλιοθήκες όμως δεν έχουν προϋπολογισμό και οι συγγραφείς θεωρούν ότι πρέπει να πληρώνουν γιατί είναι ακόμα ζωντανές και μπαίνει κόσμος. Μπορεί να αποδειχθεί η χαριστική βολή για τις βιβλιοθήκες αλλά εν τούτοις δεν είναι μέρος ενός πολέμου εναντίον των βιβλιοθηκών. Με όση ψυχραιμία μπορώ να έχω νομίζω ότι αντικρίζουμε το πνεύμα των καιρών.

Η ιστορία με τα πνευματικά δικαιώματα ξεκινάει από τα τυπωμένα βιβλία. Στα πρώτα τους βήματα δεν ήταν καθόλου πνευματικά δικαιώματα, ήταν copyright, δικαιώματα αντιγραφής για τους τυπογράφους – εκδότες και χρειάστηκαν πάρα πολλά χρόνια για να γίνουν και πνευματικά δικαιώματα. Η νέα τεχνολογία έδωσε κι έδωσε νέες δυνατότητες στην καταγραφή, αναπαραγωγή και διάδοση της πληροφορίας μεγαλώνοντας και το πεδίο εφαρμογής αυτών των νόμων, από το κείμενο, στην εικόνα, στον ήχο, στην κινούμενη εικόνα.

Αρχικά η διάρκεια του copyright ήταν μερικά χρόνια από την κυκλοφορία του συγκεκριμένου τίτλου και σιγά – σιγά έχει φτάσει στα 70 χρόνια από τον θάνατο του δημιουργού. Κι όταν σήμερα αγοράζεις κάτι που έχει πνευματικά δικαιώματα δεν έχεις αγοράσει παρά ένα περιορισμένο δικαίωμα χρήσης. Αν πρόκειται να διαβάσεις δημόσια αποσπάσματα πρέπει να πληρώσεις ξεχωριστά, αν πρόκειται να το δανείσεις πρέπει να πληρώνεις ξεχωριστά για κάθε δανεισμό.
Υποθέτω ότι αν σκάναρεις το εξώφυλλο και το εμφανίσεις στις νέες αγορές της βιβλιοθήκης και πάλι θα παραβιάζεις τα πνευματικά δικαιώματα των δημιουργών (κάτι που θεραπεύεται βέβαια με το κατάλληλο αντίτιμο).

Τα πνευματικά δικαιώματα μέχρι τώρα διαρκώς επεκτείνονται και εξελίσσονται. Μια διαφορετική τεχνολογία μπορεί να επιτρέπει διαφορετικές χρεώσεις ανάλογα με τα μέλη της οικογένειας. Όπως δεν παίρνεις μια μπριζόλα για να φάνε πέντε, έτσι ακριβώς και πέντε πιθανοί χρήστες σημαίνει πέντε δικαιώματα. Ή μπορεί να είναι απλούστερα τα πράγματα, να μην υπάρχουν προσωπικές βιβλιοθήκες, δισκοθήκες, ταινιοθήκες, να μην αγοράζεις ένα συγκεκριμένο αντικείμενο και την ψευδαίσθηση ότι κατέχεις κάτι· ένα λογισμικό αναζήτησης θα σου βρίσκει ότι θες και θα σε χρεώνει ανάλογα με την χρήση (με ακρίβεια δευτερολέπτου).

Τώρα που το σκέφτομαι γιατί να μην πρέπει πληρώνω κάθε φορά που την βλέπω και τραγουδώ στο μυαλό μου “Ἀπόψε τ᾿ ἀπόβραδο μιὰ μικρομάγισσα μ᾿ ἄναψε φλόγα στὸ νοῦ, στὸ κορμί νάτο πάλι! ” Και κάθε φορά που σκέφτομαι είμαι ερωτευμένος με τα μάτια σου …. κάθε δημιουργός (ή οι νόμιμοι κληρονόμοι μέχρι 110ης γενεάς) θα παίρνουν κάτι τις – κι οι φτωχότεροι θα αποφεύγουν να σκέφτονται για να μην πληρώνουν.

Φαντάζομαι ότι για να γίνει κάτι τέτοιο χρειάζεται μια αποτελεσματική αστυνομία σκέψης. (Μην τους δίνεις ιδέες σχολιάζει ευθύς στο μυαλό μου o σκιτσογράφος από τον οποίο δανείζομαι – υποθέτω κι αυτός δικαιούται πνευματικά δικαιώματα).

Στήνοντας βιβλιοθήκες, σημαίνει πως κατασκευάζουμε δημόσιες σιταποθήκες, πως συγκεντρώνουμε προμήθειες για να καταπολεμήσουμε το χειμώνα του πνεύματος, που από ορισμένα σημάδια, άθελά μας, τον βλέπουμε να ‘ρχεται λέει η Γιουρσενάρ μόνο που το σύγχρονο στάρι είναι υβριδικό και δεν μπορείς να κρατήσεις σπόρο να σπείρεις την επόμενη χρονιά γιατί παραβιάζεις κάποιου είδους πνευματικά δικαιώματα. Αυτό είναι το πνεύμα των καιρών αλλά δεν είναι φυσικό φαινόμενο, είναι πολιτικό.

Η συζήτηση για τα πνευματικά δικαιώματα είναι μια συζήτηση για τα λεφτά αλλά είναι και μια πολιτική συζήτηση για το πως αντιλαμβανόμαστε τον πολιτισμό, τί είναι πολιτισμός και σε τι χρησιμεύει, πως ζούμε τον πολιτισμό.

Κι είναι μια συζήτηση που χρειάζεται να κρατήσει περισσότερο χρόνο και να γίνει μεταξύ πολύ περισσότερων ανθρώπων για το πως θέλουμε να είναι τα πράγματα, μια συζήτηση που πρέπει να γίνει κατά κύριο λόγο μεταξύ ανθρώπων που δεν είναι οι άμεσα εμπλεκόμενοι, δεν είναι μόνο αυτοί ακριβώς που πρέπει να πληρώσουν ή να πληρωθούν.

 

Permanent link to this article: https://www.pirateparty.gr/2011/12/bibliothikes-kai-copyright/

Dec 19

Ή καθεστώς κοπυράιτ ή ατομικές ελευθερίες.

  • 19.12.2011

Mία από τις πρώτες μεγάλες ομιλίες μου, το 2007, ονομαζόταν το Καθεστώς του Κοπυράιτ εναντίον των ατομικών  Ελευθεριών.

Στη 15λεπτη ομιλία μου στη Συνέλευση Ανοιχτού Λογισμικού, περιέγραψα  όλες τις πολιτικές ελευθερίες που βρίσκονταν σε κίνδυνο εξαιτίας της επιβολής του μονοπωλίου κοπυράιτ και ότι η βιομηχανία του κοπυράιτ, προκειμένου να διατηρήσει τις επιχειρήσεις της είχε  καταλάβει ότι αυτές οι ελευθερίες απαιτείται  να τερματιστούν  βίαια. Οτι ήταν περιθωριακή παράνοια πριν 5 χρόνια, τώρα γίνεται νόμος.

Εκείνη η ομιλία έδειξε πως το μονοπώλιο του κοπυράιτ είναι θεμελιωδώς ασύμβατο με την οριζόντια, ανέλεγκτη, ψηφιακή επικοινωνία και ως εκ τούτου με το Διαδίκτυο και την ιδιωτική επικοινωνία ως έννοιες.

Περιέγραψα το 2007 ότι θα έπρεπε να περιμένουμε να δούμε ολοκληρωτική λογοκρισία, λήψη αυστηρών μέτρων ενάντια στην ανωνυμία και την ελευθερία του λόγου, διάβρωση της ιδιωτικής ζωής, ακύρωση της προστασίας πληροφοριοδοτών και μακροπρόθεσμα, περικοπές στο ίδιο το δικαίωμα να διαμορφώσει κάποιος την  ταυτότητά του.

Μίλησα από το 2007 για το ότι η παιδική πορνογραφία  χρησιμοποιούνταν ως στρατηγική δικαιολογία από το λόμπι του κοπυράιτ προκειμένου να δημιουργήσει έναν πολιορκητικό κριό ενάντια στις θεμελιώδεις ελευθερίες μας, ακόμη και αν αυτό βλάπτει τα παιδιά (για τα οποία δεν ενδιαφέρονται καθόλου).

Πέντε χρόνια αργότερα, σχεδόν όλα αυτά είτε έχουν ήδη γίνει ή είναι έτοιμα να γίνουν.

Μπήκα  στην πολιτική για δύο λόγους: Ο πρώτος είναι ότι σήμερα η εφαρμογή του μονοπωλίου του κοπυράιτ έχει αναληφθεί  από  δημοσίους υπαλλήλους. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν τρία χαρακτηριστικά: Δεν έχουν υποχρέωση να βλέπουν το δάσος, απλά και μόνο να φροντίζουν το δέντρο.
Δεν δίνουν λογαριασμό σε κανέναν και δέχονται  συχνά πιέσεις από το μονοπώλιο του κοπυράιτ, εξαιτίας των  δύο προηγούμενων λόγων.

Αντίθετα, ένας πολιτικός μπορεί να πει ότι “όχι, αυτό κοστίζει πάρα πολύ και διαταράσσει την ισορροπία των θεμελιωδών δικαιωμάτων, ας το πετάξουμε”, κάτι που ένας δημόσιος υπάλληλος δεν μπορεί να πει.

Ο δεύτερος λόγος που μπήκα στην πολιτική είναι επειδή ο μόνος τρόπος για να πάρεις αυτό το θέμα από αυτούς τους δημοσίους υπαλλήλους είναι να το πολιτικοποιήσεις και ο μόνος τρόπος με τη σειρά του για να το κάνεις αυτό είναι  να αρπάξεις ψήφους από τους κατεστημένους πολιτικούς.

Στο κάτω-κάτω, αυτό είναι το μόνο πράγμα που τους νοιάζει – εάν προσπαθήσεις με οποιονδήποτε άλλο τρόπο  να επηρεάσεις τη χάραξη πολιτικής, δεν θα έχει καμιά σημασία γι αυτούς. Πρέπει να επιτεθείς άμεσα στην ασφάλεια της θέσης  τους. Αυτό δημιουργεί την αλλαγή και μόνο αυτό.

Η βιομηχανία του κοπυράιτ είναι μια επιχείρηση όπως οποιαδήποτε άλλη. Ανταγωνίζεται για χρήματα, βασισμένη σε αυτό που προσφέρει.
Δεν έχει το δικαίωμα να διαλύει τις ατομικές ελευθερίες, ακόμη και αν δεν μπορεί να βγάλει  λεφτά με άλλο τρόπο, και ίσως ειδικά αν δεν μπορεί να βγάλει λεφτά με άλλο τρόπο. Για κάποιο λόγο, η βιομηχανία του κοπυράιτ έχει ξεφύγει κάνοντας ακριβώς αυτό: διαλύοντας  τις ατομικές ελευθερίες.

Στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι αρχές κατάσχουν domains στο διαδίκτυο χωρίς καμία απολύτως νόμιμη διαδικασία,
σπάζοντας το χώρο του DNS. Αυτό δεν περιορίζει απλώς την  ελευθερία του λόγου και τον πολιτικό λόγο – δημιουργεί επίσης ένα σενάριο υποκλοπών, καθώς μπορούν να δούνε ποιος  επισκέφθηκε κάποιον συγκεκριμένο τομέα. Και οι δύο αυτές ενέργειες κανονικά απαιτούν την έκδοση  εντάλματος, το οποίο αν ήμουν πρόεδρος δικαστηρίου, δεν θα χορηγούνταν ποτέ. Αλλά οι αρχές εγκρίνουν τέτοιες ενέργειες δεχόμενες απλά την άποψη της βιομηχανίας του κοπυράιτ.

Στο Ηνωμένο Βασίλειο, τα δικαστήρια δίνουν το δικαίωμα στον εαυτό τους να σπάσουν το Διαδίκτυο λογοκρίνοντας ορισμένα ονόματα χώρων. Δίνουν ακόμα και ειδικές εντολές σε Παρόχους Διαδικτύου να χρησιμοποιούν το προ-εγκατεστημένο φίλτρο παιδικής πορνογραφίας προκειμένου  να εντοπίσουν παραβιάσεις του μονοπωλίου κοπυράιτ. Βλέπετε; Υπάρχει  λόγος που η βιομηχανία του κοπυράιτ αγαπά τόσο πολύ την παιδική πορνογραφία.

Αν ψάξετε για την αντίστοιχη σουηδική λέξη στη σουηδική ιστοσελίδα Netopia του λόμπι του κοπυράιτ, θα βρείτε 62 άρθρα. Αν κάποιος δεν γνώριζε τον λόγο για αυτή την πολύ ισχυρή συσχέτιση με τη βιομηχανία του κοπυράιτ, θα ήταν πράγματι πολύ προβληματισμένος.

Την ίδια ώρα στις Ηνωμένες Πολιτείες, η Κίνα και το Ιράν παρουσιάζονται ως λαμπρά παραδείγματα χωρών που εξακολουθούν να έχουν μια λειτουργική ελευθερία του λόγου, παρά το γεγονός ότι έχουν δώσει στην βιομηχανία του κοπυράιτ όλα τα προνόμια που ήθελε. (Ούτε εγώ δεν θα μπορούσα να σκεφτώ κάτι τόσο παρατραβηγμένο)

Στη Σουηδία, υπάρχουν ισχυρά αποδεικτικά στοιχεία ότι η βιομηχανία του κοπυράιτ και οι Ηνωμένες Πολιτείες πιέζουν για τη “διατήρηση δεδομένων” – μια ωραία λέξη για την καταγραφή όλων των επικοινωνιών και των κινήσεών μας, ώστε να μπορούν να χρησιμοποιηθούν εναντίον μας στο μέλλον. Αυτό επίσης σκοτώνει το δικαίωμα των δημοσιογράφων να προστατεύουν τις πηγές τους, κάτι για το οποίο μιλάω από το 2007.

Δεν λείπουν τα παραδείγματα.  Είμαι βέβαιος ότι θα μπορούσατε να προσθέσετε τα δικά σας.

Είναι ή το καθεστώς κοπυράιτ ή οι ατομικές ελευθερίες.  Στοιχηματίστε και διαλέξτε πλευρά.

Rickard Falkvinge, Δεκέμβριος 2011

http://torrentfreak.com/copyright-regime-vs-civil-liberties-111211/

Απόδοση στα Ελληνικά: Ν.Σ.

 

Permanent link to this article: https://www.pirateparty.gr/2011/12/copyright-regime-vs-civil-liberties/