Tag: Δικαιοσύνη

Μια ακόμα γυναικοκτονία και μια ακόμη απόπειρα γυναικοκτονίας, ακόμα δεν πρόλαβε ν’ αρχίσει ο χρόνος. Ο φονιάς δολοφόνησε την έγκυο σύντροφό του, την έκλεισε σ’ ένα μπαούλο που το παράτησε σ’ ερημική περιοχή της Χαλκιδικής και μετά παρίστανε πως την αναζητούσε και… προσευχόταν γι’ αυτή.[1] Ο παρ’ ολίγον φονιάς έλουσε τη σύζυγό του με εύφλεκτο υγρό και της έβαλε φωτιά. Μπροστά στο γιό τους και τα εγγόνια τους.[2] Η εθνική μας νομοθεσία, σε πλήρη παραβίαση της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης, δεν αναγνωρίζει τη γυναικοκτονία. Γιατί;

Η Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης είναι διεθνής σύμβαση, στην οποία προσχώρησε σύσσωμη η Ευρωπαϊκή Ένωση, άρα και η χώρα μας.[3] Αποσκοπεί στη δημιουργία ενός νομικού πλαισίου για την προστασία των γυναικών από κάθε μορφή βίας και θα παρέχει νομικά μέτρα για την ποινικοποίηση διαφόρων μορφών βίας εις βάρος των γυναικών, προστασία των θυμάτων και την παροχή υπηρεσιών υποστήριξης, καθώς και προστασία των μεταναστριών και προσφυγισσών από έμφυλη βία.

Προ ολίγων ημερών όμως, ο υπουργός Δικαιοσύνης κ. Φλωρίδης συνέχισε τη γραμμή του προκατόχου του, κ. Τσιάρα, αρνούμενος για μια ακόμα φορά να αναγνωρίσει τον όρο και τα ειδικά χαρακτηριστικά της γυναικοκτονίας, υποσχόμενος ότι θα επιφέρει «αλλαγές» στο οικογενειακό δίκαιο. Κύριε Φλωρίδη, σας υπενθυμίζουμε το άρθρο 28 παρ.1 του Συντάγματος, το οποίο μάλιστα η κυβέρνησή σας επικαλείται για να παρακάμψει το άρθρο 16:

«1. Oι γενικά παραδεγμένοι κανόνες του διεθνούς δικαίου, καθώς και οι διεθνείς συμβάσεις, από την επικύρωσή τους με νόμο και τη θέση τους σε ισχύ σύμφωνα με τους όρους καθεμιάς, αποτελούν αναπόσπαστο μέρος του εσωτερικού ελληνικού δικαίου και υπερισχύουν από κάθε άλλη αντίθετη διάταξη νόμου. H εφαρμογή των κανόνων του διεθνούς δικαίου και των διεθνών συμβάσεων στους αλλοδαπούς τελεί πάντοτε υπό τον όρο της αμοιβαιότητας.»[4]

Τελικά, πότε σέβεται η κυβέρνησή σας τις διεθνείς συμβάσεις και τους διεθνείς κανόνες δικαίου που έχει υπογράψει η χώρα μας και πότε όχι, κύριε Φλωρίδη; Γιατί ενοχλείται η κυβέρνησή σας τόσο πολύ από την ιδέα της νομικής αναγνώρισης της γυναικοκτονίας; Μετράνε για σας οι ζωές των γυναικών, ναι ή όχι; Μπορείτε να μας πείτε;

Πηγές: 

1. ΕΦΣΥΝ. (2024). Η 40χρονη έγκυος το θύμα της πρώτης γυναικοκτονίας του 2024. [online] Available at: https://www.efsyn.gr/ellada/astynomiko/417834_i-40hroni-egkyos-thyma-tis-protis-gynaikoktonias-toy-2024 

2. ΕΦΣΥΝ. (2024). Διασωληνωμένη η γυναίκα την οποία πυρπόλησε ο σύζυγός της στο Μενίδι. [online] Available at: https://www.efsyn.gr/ellada/astynomiko/417831_diasolinomeni-i-gynaika-tin-opoia-pyrpolise-o-syzygos-tis-sto-menidi

3. eur-lex.europa.eu. (n.d.). EUR-Lex – 4301302 – EN – EUR-Lex. Προσχώρηση της ΕΕ στη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης. [online] Available at: https://eur-lex.europa.eu/EL/legal-content/summary/eu-accession-to-the-istanbul-convention.html

4. Hellenicparliament.gr. (2019). Σύνταγμα – Άρθρο 28: (Κανόνες του διεθνούς δικαίου και διεθνείς οργανισμοί). [online] Available at: https://www.hellenicparliament.gr/Vouli-ton-Ellinon/To-Politevma/Syntagma/article-28/

Για 14η φορά αλλάζει τον ποινικό κώδικα[1] η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Οι αλλαγές είναι τόσο συχνές και τέτοιες που δείχνουν πόσο ερασιτεχνικά και χωρίς κανένα απολύτως σεβασμό στο Σύνταγμα διαχειρίζεται η κυβέρνηση την όλη διαδικασία. 

Ενδεικτικά, σε 2  άρθρα (4 και 5), μόνο στην τελευταία προτεινόμενη αλλαγή, καταργείται ουσιαστικά το άρθρο 7 του Συντάγματος περί αναλογικότητας των ποινών. Το άρθρο 4 δίνει δυνατότητα επιβολής ποινών στην απόπειρα ίσες με την τέλεση του εγκλήματος και το άρθρο 5 επιβάλει ποινές αυτουργού σε απλή συνέργεια.

Αντίστοιχα, μειώνεται πολύ ο πήχης για έκτιση ποινής σε αρκετά αδικήματα, ακόμα και πλημμελήματα (άρθρο 17).

Ακόμα και για τους ανήλικους καταργείται η προϋπόθεση βίαιου κακουργήματος ή κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας για να οδηγηθούν σε κατάστημα κράτησης νέων (άρθρο 24).

Ένα ακόμα σημείο που προκαλεί σύγχυση είναι και η αλλαγή ως ελαφρυντικού, του “έντιμου βίου”, αντί του σύννομου. Γίνεται δηλαδή πιο υποκειμενικό το σχετικό άρθρο του Ποινικού Κώδικα (84ΠΚ) και μας πάει πίσω στη δεκαετία του 1950 (άρθρο 14). 

Ας μη γελιόμαστε. Το νομοσχέδιο αυτό δεν έχει καμία σχέση με την βελτίωση του σωφρονιστικού συστήματος και της απόδοσης δικαιοσύνης. Μόνος του σκοπός είναι, μέσω του γνώριμου για τη Νέα Δημοκρατία ποινικού λαϊκισμού, η αύξηση του αριθμού των φυλακισμένων, ώστε στο άμεσο μέλλον να εμφανιστεί η «ανάγκη» ιδιωτικών, κερδοσκοπικών φυλακών που θα επαναφέρουν στην οικονομία μας και επίσημα μια ιδιότυπη μορφή δουλοκτησίας που χρησιμοποιείται στις ΗΠΑ. 

Το Κόμμα Πειρατών Ελλάδας ζητά την άμεση απόσυρση αυτών των άρθρων που οδηγούν στον ευτελισμό της Δικαιοσύνης και στη μετατροπή της σε γραμμή παραγωγής κρατουμένων. Σκοπός του ποινικού κώδικα θα πρέπει να είναι ο σωφρονισμός και η απόδοση δικαιοσύνης. Όχι η υποδαύλιση της εκδικητικότητας κι ο εκφοβισμός των πολιτών με την απειλή της κάθειρξης για ψύλλου πήδημα.  Δε μπορεί το νομοσχέδιο αυτό να χρησιμοποιηθεί για να παραβιάσει τις αρχές που ορίζονται στο άρθρο 49[2] του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ[3], ούτε επιτρέπεται να συνεχιστεί ο επικίνδυνος κατήφορος της χώρας μας σε ό,τι αφορά το κράτος δικαίου.

Σύνδεσμοι:

    [1] http://www.opengov.gr/ministryofjustice/?p=17064

    [2] https://fra.europa.eu/el/eu-charter/article/49-arhes-tis-nomimotitas-kai-tis-analogikotitas-axiopoinon-praxeon-kai-poinon 

    [3] https://fra.europa.eu/el/eu-charter

Σήμερα ο δολοφονημένος Αλέξης Γρηγορόπουλος θα ήταν 31 ετών

Ο θάνατός του δεν ήταν ένα μεμονωμένο γεγονός. Δεν ήταν ατύχημα. Δεν ήταν «κακιά» στιγμή. Ήταν δολοφονία από έναν επικίνδυνο κρατικό μηχανισμό καταστολής. Δεν ήταν ένας ο δολοφόνος. Ήταν όλοι όσοι εκπαίδευσαν, ή μάλλον δεν εκπαίδευσαν, αυτόν που τράβηξε την σκανδάλη. Ήταν όλοι όσοι του έδωσαν το όπλο και τις οδηγίες.

Το να είσαι φαίνεται, νέος, το βράδυ, σε γειτονιά στα Εξάρχεια, είναι αδίκημα που τιμωρείται με θάνατο. Δεν εξηγείται αλλιώς το ερώτημα «τι ήθελε μικρό παιδί εκείνη την ώρα εκεί» που ακούγεται κάθε χρονιά από τους απολογητές του δολοφόνου.

Οι θιασώτες της λογικής «κοιμόμασταν με ανοιχτά παράθυρα» έλεγαν ότι ο δολοφόνος φοβήθηκε για την ζωή του. Μόνο που δεν υπάρχει ούτε ένα παράδειγμα αστυνομικού που να έχει κινδυνέψει τα τελευταία 40 χρόνια σε τέτοιες καταστάσεις. Και σίγουρα δεν ήταν γιατί πυροβόλησε. Αν ήταν έτσι, θα είχαμε πυροβολισμούς σε κάθε απεργία, σε κάθε διαμαρτυρία. Από τους 144 αστυνομικούς που πέθαναν σε ώρα καθήκοντος αυτά τα 40 χρόνια, σχεδόν 100 πέθαναν από θέματα υγείας ή τροχαία ατυχήματα, λιγότεροι από 40 έπεσαν θύματα πυροβολισμών, ενώ κανένας από αντικείμενα που του πετούσαν στο σκοτάδι και από απόσταση χωρίς οπτική επαφή ή από ψιθύρους στις σκιές. Τα ψέματά του, δε, για μολότοφ αποδείχτηκαν στην δίκη ότι ήταν μόνο αυτό, με δική του ομολογία, αλλάζοντάς την.

Δε θέλαμε τον Αλέξη ήρωα. Τον θέλαμε ζωντανό. Να έχει σπουδάσει, να ζει ανεξάρτητος, να δημιουργεί, να τον καμαρώνουν οι γονείς του. Αλλά αυτά του τα στέρησαν αυτοί που τον έκαναν ήρωα. Δυστυχώς ακόμα και σήμερα, αυτή η λογική της καταστολής δεν έχει αλλάξει. Οι αστυνομικοί πυροβολούν ακόμα αδιακρίτως και στο ψαχνό. Μόνο φέτος είχαμε δύο δολοφονίες νέων για μικροπαραβάσεις, επειδή κάποιος αστυνομικός δεν ήξερε πως να αντιδράσει – ή μήπως είχε εκπαιδευτεί για να θεωρεί ανάξιες ύπαρξης κάποιες κοινωνικές-εθνοτικές ομάδες;

Το Κόμμα Πειρατών Ελλάδας απαιτεί ριζική αλλαγή στον τρόπο που επιλέγονται, εκπαιδεύονται και δρουν οι αστυνομικοί. Απαιτεί να σπάσει οριστικά το απόστημα της στρατιωτικοποίησης, της έλλειψης λογοδοσίας, της ατιμωρησίας και του εναγκαλισμού με την Ακροδεξιά. Καθήκον των αστυνομικών είναι η προστασία του πολίτη κι όχι να παριστάνει το δικαστή και το δήμιο. Σε καμιά σοβαρή χώρα του κόσμου δεν έχουν για πρότυπα αστυνομικού τον επιθεωρητή Κάλαχαν και τον Στάθη Θεοχάρη. Την αστυνομία θα πρέπει να την εμπιστεύεται ο πολίτης, όχι να τη φοβάται. Όσο δεν συμβαίνει αυτό, θα έχουμε παιδιά που δεν θα γυρίζουν σπίτια τους.

Συνεχίζοντας στο δρόμο του επικοινωνιακά κατευθυνόμενου ποινικού-δικονομικού-νομοθετικού λαϊκισμού, η κυβέρνηση μας λέει ότι βρήκε τον τρόπο για ν’ αντιμετωπίσει τις παρελκυστικές τακτικές των αλλεπάλληλων αναβολών που ζητούν οι συνήγοροι της μιας ή της άλλης πλευράς και κάνουν έτσι πάμπολλες υποθέσεις να τραβάνε για χρόνια στα δικαστήρια. Ποιος είναι λοιπόν ο μαγικός τρόπος που σκέφτηκε ο Υπουργός Δικαιοσύνης κ. Φλωρίδης; Το «αναβολόσημο»! Ένα αρκετά  τσουχτερό παράβολο, με το οποίο υποτίθεται ότι θα κάνει τους δικηγόρους των διαδίκων να το ξανασκεφτούν πριν ζητήσουν αναβολή μιας δίκης. Χώρια που θα φέρει και ζεστό χρήμα στον κρατικό κορβανά!

Σύμφωνα με τον κ. Φλωρίδη, οι αναβολές που ζητούν οι δικηγόροι έχουν όλες σκοπό να καθυστερήσει μια δίκη και δεν οφείλονται ποτέ σε αντικειμενικούς λόγους, π.χ. ασθένεια διαδίκου, ασθένεια του δικηγόρου, λήξη ωραρίου του δικαστηρίου, υποχρέωση του δικηγόρου να παραστεί σε άλλη δίκη. Έτσι, λέει «θα σε βάλω να πληρώσεις για κάθε αναβολή». Θα πετύχει όμως αυτό την ταχύτερη απονομή δικαιοσύνης; Όχι. Αυτοί που έχουν για να πληρώνουν το «αναβολόσημο» και ξέρουν ότι η ταλαιπωρία του αντιδίκου τους ή η παραγραφή της υπόθεσης θα τους προσφέρει πολύ περισσότερα από όσο θα τους κοστίσουν δέκα-είκοσι αναβολές απλά θα το πληρώσουν. Αυτοί όμως που δεν έχουν τέτοια δυνατότητα, θ’ αναγκαστούν να υποστούν μια ακόμα οικονομική επιβάρυνση – ή τις συνέπειες μιας βεβιασμένης εκδίκασης, από την οποία ενδεχομένως να λείπουν και κρίσιμα στοιχεία που χωρίς αυτά δημιουργείται κίνδυνος εσφαλμένης δικαστικής ετυμηγορίας.

Το Κόμμα Πειρατών Ελλάδας εκφράζει την έντονη ανησυχία του για την πολιτική της κυβέρνησης, η οποία παίζει επικοινωνιακά παιχνίδια με τους νόμους, έχει αλλάξει εφτά (!) φορές μέσα σε πέντε χρόνια τον Ποινικό Κώδικα και μάλιστα σε ολοένα και πιο αυταρχική κατεύθυνση, και αδιαφορεί παντελώς για κάθε αρχή καλής νομοθέτησης, δημόσιας διαβούλευσης, κ.λπ. Καλούμε τον κ. Υπουργό Δικαιοσύνης να αναθεωρήσει άμεσα τις βλέψεις του και να λάβει υπόψη του την πραγματικότητα, αντί για τις επικοινωνιακές-δημοσκοπικές τάσεις.