Category: Copyright

Άρθρα που σχετίζονται με την πνευματική ιδιοκτησία

Feb 16

Οι υπερσύνδεσμοι ΔΕΝ ΑΠΟΤΕΛOYN ΠΡΟΣΒΟΛΗ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ, αποφάνθηκε το Δικαστήριο της ΕΕ

  • 16.02.2014

Καθίσταται παράνομη παρουσίαση στο κοινό η δημοσίευση μιας υπερ-σύνδεσης σε ελεύθερα διαθέσιμο όγκο περιεχομένου και ως εκ τούτου αποτελεί προσβολή των πνευματικών δικαιωμάτων του δημιουργού, σύμφωνα με το ευρωπαϊκό δίκαιο;

Μετά την εξέταση μιας σχετικής υπόθεσης που υποβλήθηκε σε Εφετείο της Σουηδίας, το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης αποφάνθηκε σήμερα ότι: Όχι, δεν καθιστά.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει επεκταθεί από τη δημιουργία της το 1950 και σήμερα αποτελείται από 28 κράτη μέλη και κάθε ένα από αυτά υπόκειται στο κοινοτικό δίκαιο.
Ένας από τους βασικούς ρόλους του Δικαστηρίου της ΕΕ (Court of Justice of the European Union, CJEU) είναι να εξετάζει και να ερμηνεύει τη νομοθεσία της ΕΕ, για να εξασφαλιστεί η ομοιόμορφη εφαρμογή της, σε όλα αυτά τα κράτη μέλη. Το Δικαστήριο καλείται επίσης από τα εθνικά δικαστήρια για να διευκρινίζει λεπτομερώς τα σημεία της νομοθεσίας της ΕΕ, για την διεκπεραίωση των τοπικών υποθέσεων που έχουν ευρύτερες επιπτώσεις και σε όλη την Ευρώπη.

Μια τέτοια περίπτωση/υπόθεση, που αναφέρθηκε στο CJEU από Εφετείο της Σουηδίας, έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τους χρήστες του διαδικτύου, δεδομένου ότι αφορά τον ίδιο το μηχανισμό που κρατά όλο το web μαζί.

Στο επίκεντρο της διαφωνίας ήταν μια εταιρεία που ονομάζεται Retriever Sverige AB, μια συνδρομητική υπηρεσία που παρέχει ευρετήρια με συνδέσμους (links) προς άρθρα που μπορούν να βρεθούν ελεύθερα αλλού (σε άλλα sites) στο διαδίκτυο.

Το πρόβλημα ήρθε όταν το Retriever δημοσίευσε συνδέσμους προς τα άρθρα που δημοσιεύονται στον δικτυακό τόπο μιας εφημερίδας που τα εκεί άρθρα γράφτηκαν από Σουηδούς δημοσιογράφους. Η εταιρεία θεώρησε ότι δεν έπρεπε να αποζημιώσει τους δημοσιογράφους για την απλή σύνδεση με τα άρθρα τους, ούτε και πίστευε πως η ενσωμάτωση τους στο site της υπηρεσίας της καθιστούσε προσβολή των πνευματικών τους δικαιωμάτων.

Οι δημοσιογράφοι, από την άλλη πλευρά, θεώρησαν ότι οι συνδέσεις με τα άρθρα τους, στο Retriever, “επικοινωνούσαν” τα έργα τους στο κοινό, χωρίς άδεια. Με την πεποίθηση ότι θα πρέπει να τους αποδοθούν αποζημιώσεις, οι δημοσιογράφοι πήγαν την υπόθεσή τους στο Περιφερειακό Δικαστήριο της Στοκχόλμης. Έχασαν στην πρώτη εκδίκαση της υπόθεσης τους το 2010 και αποφάσισαν να παραπέμψουν την υπόθεση σε ανώτερο επίπεδο και να ασκήσουν έφεση. Εκεί, το Εφετείο ζήτησε την συνδρομή (τις συμβουλές) από το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Σήμερα το Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων δημοσίευσε την μακροσκελή του απόφαση και η απόφαση αυτή είναι σε μεγάλο βαθμό καλά νέα για το διαδίκτυο.

“Υπό τις περιστάσεις της υπό κρίσης υποθέσεως, πρέπει να παρατηρηθεί ότι η διάθεση των ενδιαφερομένων έργων μέσω επιλέξιμης (clickable) σύνδεσης, όπως αυτών της κύριας δίκης, δεν θα οδηγήσει τα εν λόγω έργα να μεταδοθούν σε ένα νέο κοινό“, γράφει το Δικαστήριο.

“Το κοινό στο οποίο απευθύνονται από την αρχική ανακοίνωση αποτελείται από όλους τους δυνητικούς επισκέπτες στην εν λόγω περιοχή, δεδομένου ότι η πρόσβαση στα σχετικά έργα με αυτό το site δεν υπόκειται σε περιοριστικά μέτρα, όλοι οι χρήστες του διαδικτύου θα μπορούσε, επομένως, να έχουν ελεύθερη πρόσβαση σε αυτά“, προσθέτει.

“Ως εκ τούτου, δεδομένου ότι δεν υπάρχει νέο κοινό, η άδεια των κατόχων των πνευματικών δικαιωμάτων δεν απαιτείται για την επικοινωνία με το κοινό, όπως αυτή της κύριας δίκης“.

Ωστόσο, η απόφαση καθιστά επίσης σαφές ότι, ενώ δημοσιεύοντας μια σύνδεση που σχετίζεται με ελεύθερα διαθέσιμο περιεχόμενο δεν συνιστά προσβολή, υπάρχουν περιπτώσεις όπου αυτό θα συνιστούσε.

“Όταν μια επιλέξιμη (clickable) σύνδεση καθιστά δυνατό για τους χρήστες του site στο οποίο εμφανίζεται η σύνδεση, να παρακάμψουν τους περιορισμούς που εφαρμόζονται από την τοποθεσία στην οποία το προστατευόμενο έργο εμφανίζεται, προκειμένου να περιορίσουν την πρόσβαση του κοινού σε αυτό το έργο μόνο σε συνδρομητές του τελευταίου τόπου και η σύνδεση συνιστά συνεπώς μια παρέμβαση χωρίς την οποία οι χρήστες δεν θα ήταν σε θέση να έχουν πρόσβαση στα έργα που μεταδίδονται, όλοι αυτοί οι χρήστες θα πρέπει να θεωρούνται ένα νέο κοινό“, γράφει το Δικαστήριο.

Έτσι, όσον αφορά τους βασικούς όρους, αν το περιεχόμενο είναι ήδη ελεύθερα διαθέσιμο, αφού δημοσιεύθηκε νόμιμα και δεν υπόκειται ήδη σε περιορισμούς όπως είναι η συνδρομή ή η επί πληρωμή πρόσβαση, η σύνδεση με αυτό ή η ενσωμάτωση με αυτό το περιεχόμενο δεν ανακοινώνει σε ένα νέο κοινό και ως εκ τούτου δεν συνιστά παράβαση του δικαίου της Ένωσης.

Η απόφαση, η οποία συνοδεύεται με τις απόψεις μιας ομάδας μελετητών, φαίνεται να είναι μια καλή είδηση για όποιον θέλει να ενσωματώσει ένα βίντεο από το YouTube στο blog του ή στην σελίδα του στο Facebook, αλλά είναι και κακά νέα για ορισμένες εταιρείες συλλογικής διαχείρισης που αισθάνονται ότι η οποιαδήποτε ένταξη θα πρέπει να οδηγεί και σε καταβολή του τέλους αδειοδότησης.

———-
μετάφραση από το torrentfreak, “HYPERLINKING IS NOT COPYRIGHT INFRINGEMENT, EU COURT RULES“, ANDY, 13 Φλεβάρη, 2014

Permanent link to this article: https://www.pirateparty.gr/2014/02/hyperlinks_its_free_to_use/

Jul 22

Απάντηση σε άρθρο εφημερίδας για τα πνευματικά δικαιώματα

  • 22.07.2013

Η εφημερίδα Καθημερινή με ένα άρθρο με τον δραματικό τίτλο “Η πειρατεία σκοτώνει το σινεμά” παραπληροφορεί χωρίς να παρουσιάζει και τις δύο πλευρές, αλλά μόνο αυτή των επιχειρήσεων και των οργανισμών προστασίας πνευματικών δικαιωμάτων.

Καταρχήν να ξεκαθαρίσουμε τι είναι προϊόν, τι αντίγραφο, τι προσωπική χρήση και τι εμπορία.

Οι κινηματογραφικές ταινίες μετά την περίοδο προβολής τους στις αίθουσες των κινηματογράφων, αντιγράφονται (σε DVD) από τις εταιρίες που έχουν αυτό το δικαίωμα σε αντίτυπα και πωλούνται είτε σε καταστήματα προς ενοικίαση είτε προς πώληση για τους καταναλωτές. Αυτή η νόμιμη αντιγραφή είναι για εμπορικούς σκοπούς. Η αγορά ή η ενοικίαση των νόμιμων DVD είναι για προσωπική χρήση.

“Το θέμα είναι πασίγνωστο και τα νούμερα σχετικά με την επιδημία διαδικτυακής πειρατείας στη χώρα μας, ειδικά σε ό,τι αφορά τον κινηματογράφο, προκαλούν εντύπωση.” αναφέρει χαρακτηριστικά το άρθρο.

Ας δούμε αναλυτικά τις 5 παραμέτρους που δίνει η εφημερίδα, ή μάλλον αυτοί που έγραψαν το άρθρο για την εφημερίδα καθώς και τον τίτλο:

1. Στις εκρηκτικές διαστάσεις που έχει πάρει το φαινόμενο τα τελευταία χρόνια.

Ποιες είναι αυτές οι εκρηκτικές διαστάσεις; Είναι πραγματικές ή περιέχουν το στοιχείο της υπερβολής; Από που αντλούν τα στοιχεία που υποστηρίζουν τις “εκρηκτικές διαστάσεις”; Αγνοούν πλήρως το γεγονός ότι ο άνθρωπος δεν ζει μόνο με φαγητό, αλλά θέλει να ταΐσει και το πνεύμα του; Πως θα το κάνει αυτό όταν το μόνο που σκεφτόμαστε είναι το κέρδος; Η οικονομία υπάρχει για να υπηρετεί τις ανάγκες του ανθρώπου και όχι ανάποδα. Οπότε τα “αυταπόδεικτα” στοιχεία τους δεν σημαίνουν τίποτα αν δεν πουν από που προέρχονται. Οι παραθέσεις αριθμών χωρίς μεθοδολογία και στήριξη πηγών είναι ανούσια και το μόνο που κάνει είναι να δείχνει την προχειρότητα των ερευνών για την συγγραφή του άρθρου.

2. Στις συνέπειες που υφίστανται οι ιδιώτες, οι επαγγελματίες του σχετικού κλάδου, αλλά και το κράτος.

Πάλι με ποιον τρόπο υπολογίζονται αυτές οι συνέπειες. Και μιλάμε για την εμπορική εκμετάλλευση ή τον διαμοιρασμό αρχείων; Το άρθρο μιλάει για διαφυγή κερδών στο κράτος από φόρους, ύψους πάνω από μισό Δισεκατομμύριο Ευρώ. Αυτό σημαίνει ότι η ίδια η διαφυγή κερδών ξεπερνάει το 1 δις. Είναι τόσο μεγάλη η βιομηχανία κινηματογράφου και μουσικής στην Ελλάδα ώστε να χάνει τόσα πολλά; Θεωρεί αυτός που έβγαλε τα στοιχεία ότι ο “παραβάτης” θα πλήρωνε για το προϊόν αν δεν μπορούσε να το αντιγράψει; Θεωρεί ότι το προϊόν είναι έστω και διαθέσιμο; Για παράδειγμα λένε ότι μέσα σε ένα μήνα έγιναν 3.200.000 ολοκληρωμένα downloads. Δηλαδή υπήρχε περίπτωση αυτοί που κατέβασαν όλες αυτές τις σειρές ή ταινίες να τις δουν όλες πληρώνοντας το σχετικό αντίτιμο; Υπάρχουν όλες;

3. Στο θέμα της «κοινωνικής νομιμοποίησης» και της έλλειψης ενημέρωσης της κοινής γνώμης.

Αν υπάρχει “κοινωνική νομιμοποίηση” μήπως το πρόβλημα δεν είναι με την κοινωνία αλλά με τον επιχειρηματικό χώρο; Επίσης τι σημαίνει ενημέρωση της κοινής γνώμης; Θα πρέπει να γνωρίζει για παράδειγμα ο πολίτης ότι έχει δικαίωμα στην έρευνα για την οποία πλήρωσε ο ίδιος με τους φόρους του ή στο υλικό που συλλέχθηκε από την ΕΡΤ και τους προκατόχους της όλα αυτά τα χρόνια;

4. Στο ζήτημα της συνεργασίας των επαγγελματιών του κλάδου με τη Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος.

Η νομοθεσία στην χώρα μας δεν μπορεί να ξεχωρίσει ανάμεσα στα ηλεκτρονικά παίγνια τύπου Καζίνο και το “Age of Empires”. Θα μπορεί να ξεχωρίσει τι είναι ηλεκτρονικό έγκλημα και τι νόμιμος διαμοιρασμός αρχείων; Υπάρχει βούληση να φτιαχτεί μία ορθή νομοθεσία από γνώστες του χώρου, αντί από πολιτικούς που προσπαθούν να ικανοποιήσουν τους χρηματοδότες τους;

5. Στην έλλειψη πολιτικής βούλησης έως τώρα και στην επιτακτική ανάγκη ενός νομοθετικού πλαισίου για να παταχθεί το φαινόμενο.

Πράγματι όταν βλέπουμε την Δημόσια Τηλεόραση, που ακόμα δεν έχει νομοθετηθεί, να προβάλλει δουλειές δημιουργών χωρίς άδεια, υπάρχει σοβαρό θέμα. Επίσης όταν δεν υπάρχει καμία αναφορά που πάνε τα χρήματα που πληρώνουν δεκάδες χιλιάδες επιχειρηματίες σε εταιρίες όπως η ΑΕΠΙ, υπάρχει σοβαρό πρόβλημα. Που πάνε τα χρήματα υπέρ των πνευματικών δικαιωμάτων από τα κενά CD/DVD που αγοράζουμε άσχετα με το τι τα κάνουμε; Σίγουρα αν κάποιος προσπαθήσει να εισέλθει στα θέματα πνευματικών δικαιωμάτων θα πρέπει να ξεκινήσει από αυτά. Μπορεί;

Όταν λέει το άρθρο ότι η πειρατεία σκότωσε την Μουσική, εννοεί ότι οι πωλήσεις τραγουδιών που έχουν εκτοξευθεί ηλεκτρονικά, όπως στο iTunes της Apple είναι… θάνατος; Γνωρίζει ότι δεκάδες Έλληνες καλλιτέχνες αποφεύγουν τις δισκογραφικές εταιρίες και βγάζουν μόνοι τους την δουλειά τους έξω, με ποιότητα και καλή τιμή; Που είναι η αναφορά σε αυτούς τους καλλιτέχνες; Μόνο για ανώνυμες εταιρίες διαβάζουμε στο άρθρο.

Υπάρχει πράγματι πρόβλημα και που εντοπίζεται;

Βεβαίως και υπάρχει πρόβλημα. Και εντοπίζεται στην αδυναμία προσαρμογής από την πλευρά της βιομηχανίας διασκέδασης. Έχει αλλάξει πλήρως και το τεχνολογικό και το οικονομικό περιβάλλον, αλλά το μοντέλο τους αδυνατεί να συμβαδίσει. Δεν έχουν καταλάβει ότι υπάρχει αυτή τη στιγμή ένας πολύ μεγαλύτερος αριθμός “πελατών”, αλλά έχουν γίνει και περισσότερο απαιτητικοί και φυσικά δεν διαθέτουν το ίδιο κεφάλαιο για την διασκέδασή τους, ούτε με τον ίδιο τρόπο όπως παλαιότερα.

Αντιμετωπίζεται με μέτρα καταστολής ή πρέπει να αλλάξει ο τρόπος που δουλεύουν αυτές οι επιχειρήσεις;

Δυστυχώς ναι, αντιμετωπίζεται ως ένα σημείο με μέτρα καταστολής. Αν κάνουμε τον έλεγχο του διαδικτύου ασφυκτικό και γεμίσουμε τις αίθουσες δικαστηρίων με υποθέσεις 15άχρονων που κατέβασαν και μοιράστηκαν 10 τραγούδια του τελευταίου άλμπουμ του Justin Bieber είμαστε σίγουροι ότι θα υπάρξει “καταστολή”. Αυτό είναι όμως το ζητούμενο; Να καταστείλουμε μια δραστηριότητα που δεν θα έφερνε σχεδόν σίγουρα κανένα αποτέλεσμα οικονομικό ή να προσαρμοστούμε στο νέο τεχνικό και οικονομικό περιβάλλον; Θα μειώσει αυτό τα έσοδα των εταιριών; Όχι φυσικά. Γιατί ο κόσμος που δεν θα αγοράσει ένα CD ή δεν θα πάει να δει μία ταινία, τα ίδια χρήματα θα τα ξοδέψει σε μία ζωντανή συναυλία, ή σε ένα άλλο CD ή ταινία. Δεν αλλάζει η κατανομή του εισοδήματος υπέρ του τομέα της διασκέδασης και του πολιτισμού. Μόνο ο τρόπος που μοιράζεται η πίτα αλλάζει.

Τι θεωρούμε ότι πρέπει να κάνουν οι επιχειρήσεις και οι δημιουργοί; Έχουμε κάποια πρόταση ή απλά λέμε λόγια του αέρα;

Τα σινεμά
Οι κινηματογράφοι έχουν επιλογές. Υπάρχουν ταινίες που επιλέγουν να κυκλοφορούν επιτρέποντας την δωρεάν δημόσια προβολή. Αυτό γιατί το άγχος των δημιουργιών τους είναι πόσος κόσμος θα δει το όραμα τους, όχι ποσά χρήματα μπορούν να βάλουν από αυτές. Φανταστείτε το ποσοστό κέρδους ανά εισιτήριο για αυτά τα σινεμά. Θα μπορούσαν ίσως να μειώσουν τις τιμές του μπαρ (7€ το εισιτήριο, 7 το ποπ κορν και η το αναψυκτικό δεν είναι λίγα για την κρίση που περνάμε και το ποσοστό ανεργίας που έχουμε)

Οι δημιουργοί
Δεν χρειάζονται χρήματα για να κάνουν ταινίες, χρειάζονται όραμα και έμπνευση. Και όταν τα έχουν και τα επικοινωνήσουν με το κοινό τους, το ίδιο κοινό «που κατεβάζει ταινίες και κλέβει το κράτος και τις εταιρείες» δίνει τα χρήματα του για να χρηματοδοτήσει ταινίες που θέλει να δει και ας μην έχει δει ακόμα ούτε ένα πλάνο. Οι δουλειά των εταιριών γίνεται δουλειά του κοινού και αυτό τρομάζει περισσότερο από τα διαφεύγοντα κέρδη. Οι εταιρίες φοβούνται ότι η κοινωνία, ο κόσμος, δεν τους χρειάζεται πια, και δυστυχώς για αυτούς μάλλον έχουν δίκιο.
Απτό παράδειγμα η ταινία ALPHA που μάζεψε μέσα σε 2 μήνες 60000 ευρώ για την παραγωγή της με σχεδόν μηδενική διαφήμιση!

Η εφημερίδα με ένα μονόπλευρο άρθρο προσπαθεί να μας πείσει για ένα σωρό πράγματα σχετικά με την πειρατεία. Έχει δίκιο μόνο σε ένα, οτι η πειρατεία είναι παράνομη. Αλλά η “πειρατεία” για προσωπική χρήση δεν θα έπρεπε να είναι γιατί:
Οι εταιρείες διανομής νομίζουν ότι μπορούν να αποφασίζουν Τι, Πότε και Αν θα παρακολουθήσουμε. Τι μας λένε στην ουσία;

  • Κάποιες ταινίες δεν βγαίνουν στα σινεμά γιατί δεν «πουλάνε» αλλά μην της κατεβάστε, περιμένετε κάποιους μήνες να βγει το DVD. 
  • Κάποιες Ταινίες προβάλλονται μόνο μεταγλωττισμένες αλλά μην της κατεβάστε, περιμένετε κάποιους μήνες να βγει το DVD. Κυρίως μην διανοηθείτε να της υποτιτλίσετε μόνοι σας για προσωπική χρήση, θα πάτε στην κόλαση.
  • Άλλες προβάλλονται ετεροχρονισμένα με την ελπίδα ότι ο κόσμος θα περιμένει πότε βολεύει να βγουν στα σινεμά. Μην βιάζεστε, θα βγουν κάποια στιγμή, όταν όλος ο κόσμος θα μιλαει για τη επόμενη ταινία εσείς θα μπορείτε να μιλάτε για την προηγουμένη.

Εμείς απαντάμε ότι ο πολιτισμός δεν είναι μόνο εμπόρευμα. Οι τεχνολογία επιτρέπει σε όλους τους φίλους του σινεμά να δουν ότι θέλουν όταν το θέλουν. Για να επιλέξουν να δώσουν τα χρήματα τους θα πρέπει να μην τους συμπεριφέρεστε σαν άτακτα παιδιά αλλά σαν ανθρώπους με επιλογές.

Το άρθρο μιλάει για “εντυπωσιακά στοιχεία” και “εντύπωση”. Πράγματι μας προκαλεί μεγάλη εντύπωση ότι κάποιοι επιχειρούν να παρουσιάσουν ως εγκληματίες τους νέους του 60% ανεργίας… Πράγματι μας προκαλεί εντύπωση που μιλάνε για διαφυγόντα κέρδη εταιριών και χαμένων θέσεων εργασίας όταν κλείνουν το μόνο εγχώριο μέσο παραγωγής πολιτισμού στην χώρα για να πριμοδοτήσουν τα κανάλια των κατασκευαστών δρόμων που δεν ρίχνουν πλέον ούτε ευρώ σε Ελληνικές παραγωγές ώστε να εργαστούν οι χιλιάδες ηθοποιοί, σκηνοθέτες, τεχνικοί και λοιποί εργαζόμενοι της βιομηχανίας διασκέδασης. Μας προκαλεί εντύπωση που ένας κλάδος που έχει πληγεί τόσο πολύ από το νέο μέσο, το διαδίκτυο, γιατί οι εργοδότες τους αρνούνται να το αντιμετωπίσουν ως εργαλείο αλλά ως μέσο μείωσης του κόστους τους, δεν καταλαβαίνουν ότι το να μην ερευνούν αρκετά το θέμα τους παρουσιάζοντας όλες τις πλευρές, τους κάνει όχι δημοσιογράφους, αλλά εντεταλμένους σε υπηρεσία σεναριογράφους. Πιθανών να θέλουν να διεκδικήσουν και πνευματικά δικαιώματα κάποια στιγμή…

Για το Κόμμα Πειρατών Ελλάδας
(υπογραφές)

 

Σύνδεσμοι:

Intellectual Property Rights
Fiscal Year 2012 Seizure Statistics
Prepared by U.S. Customs and Border Protection
Office of International Trade

WIPO Economics & Statistics Series 2012 
World Intellectual Property Indicators 

European Commission > Trade > Policy > Accessing markets > Intellectual property

The Case for Copyright Reform

Legalized file sharing, shorter protection times for the commercial copyright monopoly, free sampling and a ban on DRM.
These are the main points of the proposal for copyright reform that the Pirate Party is advocating and which the Greens/EFA group in the European Parliament adopted as its group position in September 2011.

Permanent link to this article: https://www.pirateparty.gr/2013/07/apantisi_se_arthro_pneumatika_dikaiwmata/

Mar 04

Κυνήγι μαγισσών

  • 04.03.2013

cut_offΗ βιομηχανία που εκμεταλλεύεται το μονοπώλιο στα πνευματικά δικαιώματα έχει εξαπολύσει ένα “κυνήγι μαγισσών” ενάντια στο Pirate Bay. Μια στρατιά από δικηγόρους και νομικούς (με τι κόστος άραγε;) έχουν πάρει στο κατόπι όλους όσους τολμάνε να παραχωρήσουν στέγη στο κυνηγημένο Pirate Bay.
Μετά την ευθεία νομική επίθεση στο Κόμμα Πειρατών Σουηδίας, τώρα επιτέθηκαν και στο Κόμμα Πειρατών Νορβηγίας.

Το Κόμμα Πειρατών Νορβηγίας, μόλις έβγαλε ανακοίνωση (στα Νορβηγικά) και λέει ότι “οι απειλές από την βιομηχανία εκμετάλλευσης πνευματικών δικαιωμάτων έκλεισαν την διαδικτυακή πρόσβαση στο Pirate Bay από την Νορβηγία”. Χαρακτηριστικά ο επί κεφαλής του κόμματος, Geir Aaslid, ανέφερε “Είναι αποκαρδιωτικό το ότι το Πειρατικό Κόμμα δεν έχει την οικονομική δύναμη που είναι απαραίτητη, για να αγωνιστεί για την ελευθερία της έκφρασης, από μόνο του”.

Το μονοπώλιο που εκμεταλλεύεται τα πνευματικά δικαιώματα έχει καταλάβει ότι οι Πειρατές με την ιδεολογία τους και τον ακτιβισμό τους, θα τους “το κλείσουν το μαγαζί”.
Φοβούνται ότι θα επικρατήσει η κοινή λογική που λέει ότι, η ελευθερία και το δικαίωμα που έχει η ανθρωπότητα στο να μοιράζονται ελεύθερα ο πολιτισμός και η κουλτούρα, θα γίνει κατανοητή από τους νομοθέτες και θα αρχίσουν να αλλάζουν την παράλογη νομοθεσία σχετικά με τα πνευματικά δικαιώματα.

Το μονοπώλιο φοβάται πως θα χάσει από τα χέρια του “την κότα που κάνει τα χρυσά αυγά” και πως τα υπέρογκα κέρδη τους θα εξανεμιστούν με τον ίδιο τρόπο που τα απέκτησαν και τα αποκτούν, “στον αέρα”.

Βάζουν λοιπόν τα χρήματα που απέκτησαν για να σταματήσουν τον ακτιβισμό και την εγρήγορση των πολιτών σε όλο κόσμο, που πρώτοι οι Πειρατές ξεκίνησαν.
Κυνηγάνε με κάθε νομικό μέσο τους πάντες και τα πάντα, όσους τολμήσουν να επηρεάσουν αρνητικά ή και να σβήσουν την πηγή των εσόδων που καρπώνονται πάνω στις πλάτες των δημιουργών και εις βάρος της ανθρωπότητας. Θύμα τους αυτή την φορά το Κόμμα Πειρατών Νορβηγίας.

Εμείς απλά θα πούμε πως τα Πειρατικά Κόμματα σε όλο το κόσμο είναι 50+. Δεν θα κάτσουμε με σταυρωμένα τα χέρια, και τους διαμηνύουμε ότι η “στρατιά των δικηγόρων” τους θα έχει πολύ και δύσκολο έργο να κάνει.

Κόμμα Πειρατών Ελλάδας

Διαβάστε το σχετικό άρθρο από το INFOPOLICY (είναι στα αγγλικά):
The Pirate Bay Offline: Norway’s Pirate Party Cuts Rope Following Threats, Repression, Rick Falkvinge

Permanent link to this article: https://www.pirateparty.gr/2013/03/kinigi_magison/

Feb 07

Νίκη για τους Πειρατές και τους Πολίτες

  • 07.02.2013

niki_gia_toys_peirates_kai_toys_polites

Εισαγωγή:
Επιτέλους, οι Πειρατές εισακούστηκαν! Εδώ και πολύ καιρό το πειρατικό κίνημα βροντοφωνάζει και διεκδικεί το αυτονόητο, την θωράκιση και υπεράσπιση των πολιτικών μας ελευθεριών και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων πάνω από κάθε εταιρία εκμετάλλευσης δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.
Μετά την συντριπτική νίκη επί της ACTA, ακόμα ένα βασικό μας αίτημα έγινε αποδεκτό, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων το επιβεβαίωσε με απόφασή του. Διαβάστε τα καλά νέα:

(Αναδημοσίευση με μετάφραση στα ελληνικά από το INFOPOLICY: «Court Of Human Rights: Convictions For File-Sharing Violate Human Rights», CIVIL LIBERTIES, by Rick Falkvinge)

INFOPOLICY
Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων: «Οι καταδίκες για διαμοιρασμό/ανταλλαγή αρχείων (file-sharing) παραβιάζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα»
Πολιτικές Ελευθερίες

Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (Cour Européenne des Droits de l’Homme, European Court of Human Rights) έχει δηλώσει ότι το μονοπώλιο πνευματικών δικαιωμάτων έρχεται σε άμεση σύγκρουση με τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα, όπως αυτά ορίζονται στην Ευρωπαϊκή Ένωση και αλλού. Αυτό σημαίνει ότι από σήμερα, κανείς δεν μπορεί να καταδικαστεί στην ΕΕ με την αιτιολογία ότι απλά έκανε κοινή χρήση της κουλτούρας και πως αυτό αποτελεί παραβίαση του μονοπωλιακού νόμου για τα πνευματικά δικαιώματα, έτσι ανέβηκε πολύ ο δείκτης δυσκολίας για μια καταδίκη σε τέτοια θέματα. Όλο αυτό αναμένεται να έχει εκτεταμένες συνέπειες (θετικές για τους πολίτες και αρνητικές για τα μονοπώλια), όχι μόνο δικαστικώς, αλλά και επιβεβαιώνει ότι, το μονοπώλιο πνευματικών δικαιωμάτων βρίσκεται σε αντίθεση με τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου στο Λουξεμβούργο, δεν είναι κάποιος μετακλητός μικρός παράγοντας. Είναι το δικαστήριο που επιβλέπει την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (ECHR), η οποία σύμβαση αποτελεί μέρος του Συντάγματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των περισσοτέρων (αν όχι όλων) ευρωπαϊκών κρατών. Όταν αυτό το δικαστήριο παίρνει μια απόφαση, η απόφαση αυτή αποκτά συνταγματικό θέσφατο σε όλη την Ευρώπη (εκτός από την Λευκορωσία, η οποία δεν είναι συμβαλλόμενο μέρος).

Ως εκ τούτου, το μονοπώλιο δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας ως τέτοιο – που εντάσσεται στο κοινό δίκαιο για τις ευρωπαϊκές χώρες – ορίστηκε πλέον ως κάτι που έρχεται σε δεύτερη μοίρα ως προς την σημαντικότητα του σε σχέση με το βασικό συνταγματικό δικαίωμα να μοιράζουμε και να αναζητούμε τον πολιτισμό και τη γνώση, όπως αυτό ορίζεται και στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, στο άρθρο 10 : «Ο καθένας έχει το δικαίωμα στην ελευθερία της έκφρασης. Το δικαίωμα αυτό περιλαμβάνει την ελευθερία γνώμης και την ελευθερία λήψης ή μετάδοσης πληροφοριών ή ιδεών, χωρίς την ανάμειξη δημοσίων αρχών και ασχέτως των συνόρων.» (ECHR 10)

Έχουμε εδώ και πολύ καιρό που ισχυριζόμαστε ότι, το μονοπώλιο των πνευματικών δικαιωμάτων βρίσκεται σε άμεση σύγκρουση με τις πολιτικές ελευθερίες (μια από τις πιο γνωστές κεντρικές ομιλίες μου, «Το καθεστώς των πνευματικών δικαιωμάτων εναντίον των πολιτικών ελευθεριών», και όπως υπογραμμίζω ακόμη και στον τίτλο αυτού του άρθρου). Αν και το δικαστικό σύστημα, γενικά είναι αργό στις αντιδράσεις του απέναντι στα νέα φαινόμενα και ζητήματα που προκύπτουν, όπως και το συγκεκριμένο δικαστήριο, οι ετυμηγορίες που βγαίνουν σε τέτοιου είδους ανώτατα δικαστικά όργανα, είναι που κάνουν την διαφορά, και είμαι πολύ χαρούμενος που βλέπω ότι το όλο θέμα όντως έφτασε στο αρμόδιο δικαστήριο επιτέλους, και ότι το δικαστήριο εξέδωσε την μόνη λογική απόφαση που μπορούσε να βγει.

Ωστόσο, αυτή η απόφαση δεν σημαίνει ότι οι άνθρωποι που ανταλλάσουν πολιτισμό δεν μπορεί ποτέ να καταδικαστούν. Εξαιρέσεις μπορούν να γίνουν και για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, σύμφωνα όμως με έναν σαφώς καθορισμένο έλεγχο σε τρία στάδια: α) Η απόφαση πρέπει να είναι αναγκαία σε μια δημοκρατική κοινωνία, β) να προβλέπετε από το νόμο (για το μονοπώλιο δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας υπάρχει ήδη), και γ) να επιδιώκει έναν θεμιτό σκοπό (αυτό το τελευταίο μπορεί να συζητηθεί εκτενώς).

Αυτό σημαίνει ότι οι άνθρωποι δεν μπορούν πλέον να καταδικαστούν μόνο και μόνο για παραβίαση του μονοπωλίου πνευματικών δικαιωμάτων. Το δικαστήριο δήλωσε απλώς ότι είναι παράνομο για οποιοδήποτε δικαστήριο στην Ευρώπη να καταδικάσει κάποιον για παραβίαση του νόμου για το μονοπώλιο πνευματικής ιδιοκτησίας μονοπώλιο όταν γίνεται διαμοιρασμός/ανταλλαγή πολιτισμού, και να πάρει μια τέτοια απόφαση στηριζόμενο αποκλειστικά και μόνο στην επί της ουσίας παραβίαση του νόμου. Ένα δικαστήριο που δικάζει κάποιον για παραβίαση του μονοπωλίου των πνευματικών δικαιωμάτων πρέπει τώρα να δείξει ότι η καταδίκη είναι απαραίτητη επειδή κάτι τέτοιο υπερασπίζεται την ίδια την δημοκρατία, ώστε να καταλήξει έτσι σε καταδικαστική ετυμηγορία. Αυτό έχει ανεβάσει πλέον τον δείκτη δυσκολίας για την λήψη μιας καταδικαστικής απόφασης, από ότι πριν, για τέτοια θέματα.

Είμαι ευτυχής που βλέπω ότι οι άνθρωποι που διώκονται για την ανταλλαγή του πολιτισμού και της γνώσης σε όλη την Ευρώπη έχουν με το μέρος τους πλέον αυτή την πολύ ισχυρή δικαστική απόφαση να τους υποστηρίζει. Θα ήθελα πολύ να δω το λόμπι της βιομηχανίας των πνευματικών δικαιωμάτων να προσπαθήσει να αποδείξει σε μια υπόθεση, ότι είναι απαραίτητο να βγει μια καταδικαστική απόφαση για τον αντίδικό τους, επειδή κάτι τέτοιο
υπερασπίζει τη δημοκρατία, και να καταφέρουν έτσι να καταδικάσουν μια ανύπαντρη μητέρα με τρία παιδιά που απλά μοίρασαν ποπ τραγούδια.

Η περίληψη στα αγγλικά της ετυμηγορίας (που εκδόθηκε στα γαλλικά). Είναι καλό και αξίζει να την διαβάσετε (με την έμφαση που έχω βάλει σε κάποια σημεία):

 

[important]

Για πρώτη φορά σε μια απόφαση επί της ουσίας, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων διευκρίνισε ότι μια καταδίκη που βασίζεται στο δίκαιο πνευματικής ιδιοκτησίας για παράνομη αναπαραγωγή ή δημόσια επικοινωνία, υλικού προστατευμένου με πνευματικά δικαιώματα, μπορεί να θεωρηθεί ως παρέμβαση στο δικαίωμα της ελευθερίας της έκφρασης και της πληροφόρησης, σύμφωνα με το άρθρο 10 της Ευρωπαϊκής σύμβασης. Η παρέμβαση θα πρέπει να είναι σύμφωνη με τις τρεις προϋποθέσεις που αναφέρονται στην δεύτερη παράγραφο του άρθρου 10 της Σύμβασης. Αυτό σημαίνει ότι μια καταδικαστική απόφαση ή οποιαδήποτε άλλη δικαστική απόφαση που βασίζεται στην νομοθεσία περί πνευματικών δικαιωμάτων, που περιορίζει την ελευθερία έκφρασης ενός ατόμου ή ενός οργανισμού, θα πρέπει να έχει τα εύστοχα κίνητρα ως αναγκαία για μια δημοκρατική κοινωνία, και να προβλέπεται από το νόμο, και να επιδιώκει έναν θεμιτό σκοπό.

 Έτσι, με άλλα λόγια, δεν είναι πλέον επαρκές για να δικαιολογηθεί μια κύρωση ή οποιαδήποτε άλλη δικαστική απόφαση που περιορίζει την καλλιτεχνική ή δημοσιογραφική ελευθερία της έκφρασης κάποιου, μόνο στη βάση του ότι έχει παραβιαστεί διάταξη του νόμου περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Ούτε αρκεί για να θεωρηθεί ότι, μη εξουσιοδοτημένη χρήση, αναπαραγωγή ή δημόσια παρουσίαση ενός έργου επαρκεί για να γίνει επίκληση κάποιας από τις στενά ερμηνευμένες εξαιρέσεις του νόμου περί πνευματικής ιδιοκτησίας, συμπεριλαμβανομένης και της εφαρμογής της λεγόμενης τριών-σταδίων δοκιμασίας (three-step test) […]

[/important]

  

rick_falkvingeΣχετικά με τον Συγγραφέα: Rick Falkvinge
Ο Rick είναι ο ιδρυτής του πρώτου Κόμματος των Πειρατών και είναι ένας πολιτικός ευαγγελιστής, που ταξιδεύει σε όλη την Ευρώπη και τον κόσμο να μιλάει και να γράφει για τις ιδέες μιας λογικής πολιτικής για την πληροφόρηση. Έχει ένα υπόβαθρο επιχειρηματία της τεχνολογίας και αγαπά το ουίσκι.

Σχετικά:
Συμβούλιο της Ευρώπης, (τα) Ανθρώπινα Δικαιώματα και (το) Κράτος Δικαίου, Council of Europe, Human Rights and Rule of Law

Σχετικά άρθρα από το Κόμμα Πειρατών Ελλάδας:  Άρθρα που σχετίζονται με την πνευματική ιδιοκτησία

Permanent link to this article: https://www.pirateparty.gr/2013/02/niki_gia_toys_peirates_kai_toys_polites/