Category: Νομοθεσία

Για 14η φορά αλλάζει τον ποινικό κώδικα[1] η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Οι αλλαγές είναι τόσο συχνές και τέτοιες που δείχνουν πόσο ερασιτεχνικά και χωρίς κανένα απολύτως σεβασμό στο Σύνταγμα διαχειρίζεται η κυβέρνηση την όλη διαδικασία. 

Ενδεικτικά, σε 2  άρθρα (4 και 5), μόνο στην τελευταία προτεινόμενη αλλαγή, καταργείται ουσιαστικά το άρθρο 7 του Συντάγματος περί αναλογικότητας των ποινών. Το άρθρο 4 δίνει δυνατότητα επιβολής ποινών στην απόπειρα ίσες με την τέλεση του εγκλήματος και το άρθρο 5 επιβάλει ποινές αυτουργού σε απλή συνέργεια.

Αντίστοιχα, μειώνεται πολύ ο πήχης για έκτιση ποινής σε αρκετά αδικήματα, ακόμα και πλημμελήματα (άρθρο 17).

Ακόμα και για τους ανήλικους καταργείται η προϋπόθεση βίαιου κακουργήματος ή κατά της ζωής ή της σωματικής ακεραιότητας για να οδηγηθούν σε κατάστημα κράτησης νέων (άρθρο 24).

Ένα ακόμα σημείο που προκαλεί σύγχυση είναι και η αλλαγή ως ελαφρυντικού, του “έντιμου βίου”, αντί του σύννομου. Γίνεται δηλαδή πιο υποκειμενικό το σχετικό άρθρο του Ποινικού Κώδικα (84ΠΚ) και μας πάει πίσω στη δεκαετία του 1950 (άρθρο 14). 

Ας μη γελιόμαστε. Το νομοσχέδιο αυτό δεν έχει καμία σχέση με την βελτίωση του σωφρονιστικού συστήματος και της απόδοσης δικαιοσύνης. Μόνος του σκοπός είναι, μέσω του γνώριμου για τη Νέα Δημοκρατία ποινικού λαϊκισμού, η αύξηση του αριθμού των φυλακισμένων, ώστε στο άμεσο μέλλον να εμφανιστεί η «ανάγκη» ιδιωτικών, κερδοσκοπικών φυλακών που θα επαναφέρουν στην οικονομία μας και επίσημα μια ιδιότυπη μορφή δουλοκτησίας που χρησιμοποιείται στις ΗΠΑ. 

Το Κόμμα Πειρατών Ελλάδας ζητά την άμεση απόσυρση αυτών των άρθρων που οδηγούν στον ευτελισμό της Δικαιοσύνης και στη μετατροπή της σε γραμμή παραγωγής κρατουμένων. Σκοπός του ποινικού κώδικα θα πρέπει να είναι ο σωφρονισμός και η απόδοση δικαιοσύνης. Όχι η υποδαύλιση της εκδικητικότητας κι ο εκφοβισμός των πολιτών με την απειλή της κάθειρξης για ψύλλου πήδημα.  Δε μπορεί το νομοσχέδιο αυτό να χρησιμοποιηθεί για να παραβιάσει τις αρχές που ορίζονται στο άρθρο 49[2] του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ[3], ούτε επιτρέπεται να συνεχιστεί ο επικίνδυνος κατήφορος της χώρας μας σε ό,τι αφορά το κράτος δικαίου.

Σύνδεσμοι:

    [1] http://www.opengov.gr/ministryofjustice/?p=17064

    [2] https://fra.europa.eu/el/eu-charter/article/49-arhes-tis-nomimotitas-kai-tis-analogikotitas-axiopoinon-praxeon-kai-poinon 

    [3] https://fra.europa.eu/el/eu-charter

Δέκατη τέταρτη γυναικοκτονία για το 2023. Επειδή η ΕΛ.ΑΣ. ένιψε τας χείρας της διά της εγκατάστασης του “Panic Button”, αντί να μεριμνήσει άμεσα για τη μεταφορά της ήδη βάναυσα κακοποιημένης γυναίκας σε ασφαλή ξενώνα. «Με το πάτημα ενός κουμπιού σώζουμε ζωές» θριαμβολογούσε πάνω απ’το πτώμα της συμπολίτισσάς μας η Γενική Γραμματέας «Ισότητας» (ποιας ισότητας, αλήθεια; Δε διευκρινίζεται στο όνομα της Γενικής Γραμματείας…).

Ξέρουμε καλά ότι μια κοινωνία (εσκεμμένα) φτωχοποιημένη και δέσμια της ανασφάλειας και του φόβου για την καθημερινή επιβίωση στρέφεται πάντα στον υπερσυντηρητισμό και στη βία των εξαθλιωμένων σε βάρος όσων αντιλαμβάνονται ως «κατώτερους», και μάλιστα με την ανοχή της Εξουσίας. Απόδειξη η ψήφιση του άθλιου νόμου περί υποχρεωτικής «συνεπιμέλειας» (δηλαδή της ομηρίας παιδιών και γυναικών από κακοποιητές) κι η πεισματική άρνηση της ηγεσίας του Υπουργείου Δικαιοσύνης να αναγνωρίσει νομικά τη γυναικοκτονία, παρόλο που είναι διεθνής μας υποχρέωση.

Δε χρειάζονται πολλές αναλύσεις όμως. Η ελληνική κοινωνία είναι βαριά άρρωστη: αντιλαμβάνεται τη γυναίκα ως περιουσιακό στοιχείο του «άντρα», τον οποίο δικαιολογεί όταν ασχημονεί, βιαιοπραγεί, παρενοχλεί, απειλεί, βιάζει, σκοτώνει: «ποιος ξέρει τι θα του’κανε», «ε μα κι αυτή προκαλούσε», «δεν είχαν δώσει ποτέ αφορμές» κ.λπ. Για να μην πούμε τίποτα για την αθλιότητα των ΜΜΕ που ακόμα και σήμερα αποκαλούν τις γυναικοκτονίες «εγκλήματα πάθους» ή «οικογενειακές τραγωδίες». Κι η Γενική Γραμματέας “με το πάτημα ενός κουμπιού σώζει ζωές”. Στο κινητό της δολοφονημένης συμπολίτισσάς μας ήταν εγκατεστημένο το “Panic Button”, σύμφωνα με τις οδηγίες της Ελληνικής Αστυνομίας. Είδαμε πόσο την έσωσε. 

Το “Panic Button” είναι σαν το 112: ένα κακόγουστο και προσβλητικό αστείο μιας κυβέρνησης που μετακυλίει την ευθύνη για τα πάντα στους πολίτες. Με το 112, το οποίο πλέον επιστρατεύεται ακόμα και για απλές συνήθεις κακοκαιρίες, η κυβέρνηση μας λέει να σταματήσουμε τα πάντα και να τρέξουμε να σωθούμε, γιατί αυτή δεν έχει πάρει κανένα μέτρο από αυτά που παίρνουν τα σοβαρά κράτη στον κόσμο κι ούτε και πρόκειται. Με το “Panic Button”, λέει στις γυναίκες «πατήστε το κουμπί κι ίσως έρθουμε» – γιατί τους χρόνους απόκρισης της ΕΛ.ΑΣ. όταν κινδυνεύει πολίτης τους έχουμε δει στην πράξη. 

Πού είναι οι υποδομές για την προστασία των γυναικών; Γιατί δεν επαρκούν; Γιατί η ΕΛ.ΑΣ. συνεχίζει να αντιμετωπίζει με τέτοια προκλητική αδιαφορία τις καταγγελίες για ενδοοικογενειακή βία; Δυο ερωτήματα στα οποία δεν πρόκειται να μας απαντήσει κανένας από την κυβέρνηση της Δεξιάς.

Στο μεταξύ, υπάρχουν καταγγελίες για διαρροή των τοποθεσιών όπου βρίσκονται οι ξενώνες κακοποιημένων γυναικών από αστυνομικούς, για άρνηση καταγραφής περιστατικών και για ποινική «διαμεσολάβηση» που μόνο τον κακοποιητή ευνοεί:

Τι σκοπεύει να κάνει η ΕΛ.ΑΣ. γι’ αυτές τις καταγγελίες; Την απάντηση την ξέρουμε. Δυστυχώς, δεν είναι μόνο η αντιμετώπιση της ενδοοικογενειακής βίας για την οποία η κυβέρνηση της Δεξιάς σφυρίζει αμέριμνα. Σε κάθε τομέα κοινωνικής μέριμνας (Υγεία και Παιδεία, πάνω απ’όλα), η κυβέρνηση αφήνει τις υποδομές και τα συστήματα που παρέχουν κοινωνικές υπηρεσίες να ρημάξουν. Αντ’ αυτών διαφημίζει απλοϊκές διαδικτυακές εφαρμογές, τις οποίες παρουσιάζει σαν πανάκεια. Δυστυχώς καμία εφαρμογή δε μπορεί από μόνη της να λύσει πολύπλοκα, βαθιά ριζωμένα προβλήματα που απαιτούν συστημικές λύσεις. Οι συνεχείς γυναικοκτονίες, με πιο πρόσφατη αυτήν της Σαλαμίνας, το αποδεικνύουν με τον πιο τραγικό τρόπο. Το να ισχυριζόμαστε το αντίθετο αποτελεί ύβρη για τα θύματα της έμφυλης βίας.

Λύσεις στο θέμα της ενδοοικογενειακής βίας και των γυναικοκτονιών υπάρχουν. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας παρέχει σημαντικά έγγραφα οδηγιών: (https://iris.who.int/bitstream/handle/10665/77432/WHO_RHR_12.36_eng.pdf για την ενδοοικογενειακή βία, https://iris.who.int/bitstream/handle/10665/77421/WHO_RHR_12.38_eng.pdf για τις γυναικοκτονίες). Κάποιες στρατηγικές που προτείνει είναι:

1. Καταγραφή των περιστατικών έμφυλης και ενδοοικογενειακής βίας με συνεργασία της αστυνομίας, των φορέων υγείας, των κοινωνικών υπηρεσιών και των ερευνητικών ιδρυμάτων της χώρας, προκειμένου να συλλεχθούν στοιχεία καλής ποιότητας και να γίνουν κατανοητά τα αίτια της έμφυλης και ενδοοικογενειακής βίας

2. Καμπάνιες ευαισθητοποίησης και εκπαίδευσης των εμπλεκόμενων υπηρεσιών και των πολιτών έτσι ώστε να αναγνωρίζονται εγκαίρως τα περιστατικά με ουσιαστικές και χρήσιμες παρεμβάσεις.

3. Στήριξη οικογενειών με επιβαρυντικούς παράγοντες για ενδοοικογενειακή βία (εκπαίδευση, παροχή συμβουλευτικών, ψυχολογικών και ψυχιατρικών υπηρεσιών) προκειμένου να προληφθούν αργότερα φαινόμενα βίας που συνδέονται με τραύματα κατά την παιδική ηλικία.

4. Τροποποίηση της οικογενειακής νομοθεσίας προκειμένου να αντιμετωπίζεται επαρκώς η ενδοοικογενειακή βία και τήρηση των ήδη υπαρχόντων νόμων.

Το Κόμμα Πειρατών Ελλάδας καλεί τη Γενική Γραμματέα «Ισότητας» να αναλάβει επιτέλους τις ευθύνες της για τις αποτυχίες της. Καλούμε επίσης το Υπουργείο Δικαιοσύνης να κινηθεί άμεσα για να ανακοπεί το πισωγύρισμα στα δικαιώματα των γυναικών και των θηλυκοτήτων. Καλούμε τη φυσική και πολιτική ηγεσία της ΕΛ.ΑΣ. να αναλάβουν άμεσα πραγματικές πρωτοβουλίες για την πραγματική προστασία των θυμάτων ενδοοικογενειακής κι έμφυλης βίας. Εμείς δεσμευόμαστε ότι θα κινηθούμε με όλες μας τις δυνάμεις και όλα τα νόμιμα μέσα για την ανάδειξη αυτών των προβλημάτων σε εθνικό, ενωσιακό και διεθνές επίπεδο. 

Το τελευταίο χρονικό διάστημα στη χώρα μας υπάρχει ένας έντονος διάλογος για το δικαίωμα των ομόφυλων, και κατ’ επέκταση ΛΟΑΤΚΙ, ζευγαριών στο γάμο και στην τεκνοθεσία. Τα ομόφυλα ζευγάρια στερούνται, εμμέσως πλην σαφώς, το δικαίωμα να δημιουργήσουν οικογένεια μέσω τεκνοθεσίας. Η ακροδεξιά πτέρυγα της κυβέρνησης, έχοντας στο πλευρό της τα ακροδεξιά κόμματα και την Εκκλησία, ζητά επισημοποίηση αυτού του καθεστώτος, με ειδική μάλιστα μέριμνα για αποκλεισμό των ομοφυλόφιλων και των ΛΟΑΤΚΙ γενικότερα από την τεκνοθεσία. Τα επιχειρήματα των ακροδεξιών είναι γνωστά: άλλος λέει ότι «δεν είναι έτοιμη η κοινωνία/δεν έχουν ωριμάσει οι συνθήκες», άλλος αναπαράγει τα γνωστά φασιστικά μυθεύματα κατά των ΛΟΑΤΚΙ κι άλλος, πλάθοντας μια ρετρό εικόνα βγαλμένη από παλιό αναγνωστικό, προσπαθεί να πείσει, κόντρα στην επιστημονικά διαπιστωμένη πραγματικότητα, ότι «κανονική» οικογένεια είναι μόνο αυτή που οι γονείς είναι ένα ετερόφυλο ζευγάρι. Αν περάσει αυτό, θα βρεθούν «στον αέρα» πολλά ομόφυλα ζευγάρια στα οποία, σύμφωνα με τους περιορισμούς της ελληνικής νομοθεσίας, το ένα μέλος έχει τεκνοθετήσει, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τα παιδιά που οι ακροδεξιοί προσποιούνται ότι θέλουν να «προστατέψουν». 

Στην ελληνική νομοθεσία[1], τα ζευγάρια που έχουν συνάψει σύμφωνο συμβίωσης, είτε λόγω επιλογής είτε επειδή δεν είχαν άλλο μέσο στη διάθεσή τους για την επισημοποίηση της σχέσης τους, δεν έχουν δικαίωμα τεκνοθεσίας, παρά μόνο αναδοχής. Η αναδοχή όμως δεν ισοδυναμεί με τεκνοθεσία, αλλά παράγει ένα προσωρινό αποτέλεσμα για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Αυτό δημιουργεί ένα νομικό κενό και μια δυσμενή διακριτική μεταχείριση, τόσο για τα ετερόφυλα ζευγάρια που έχουν συνάψει σύμφωνο συμβίωσης, όσο και – κυρίως – για τα ομόφυλα ζευγάρια, στα οποία το ελληνικό κράτος δεν αναγνωρίζει το δικαίωμα του γάμου. Η τεκνοθεσία, επίσης, αντιμετωπίζεται από το νόμο και ως ατομικό δικαίωμα. Στα ζευγάρια που έχουν συνάψει σύμφωνο συμβίωσης, ετερόφυλα ή ομόφυλα, μόνο το ένα από τα δυο άτομα έχει δικαίωμα τεκνοθεσίας: τεκνοθετεί μόνο το ένα από τα δυο άτομα, ενώ το άλλο δεν αναγνωρίζεται από το κράτος ως συγγενής του τεκνοθετημένου παιδιού. 

Στην πραγματικότητα, το κίνητρο όλων όσων αντιτίθενται στην αναγνώριση του δικαιώματος των ομοφυλόφιλων στο γάμο και στην τεκνοθεσία, δηλαδή στην περαιτέρω αναγνώριση των ομοφυλόφιλων (και κατ΄επέκταση ΛΟΑΤΚΙ) ως πολιτών ισότιμων με τις/τους ετεροφυλόφιλες/ους, είναι καθαρά ρατσιστικό κι ομοφοβικό. Δεν έχουν κανένα απολύτως επιστημονικό έρεισμα. Δεν έχουν κανένα απολύτως πραγματικό ενδιαφέρον για την «προστασία των παιδιών», όπως αποδεικνύεται κι από τα πάμπολλα σκάνδαλα κακοποίησης ανηλίκων και τις κρατικές μεθοδεύσεις για τη συγκάλυψή τους. Χώρια που το να θέσουν, όπως ονειρεύονται, εκτός νόμου τις ήδη πραγματοποιηθείσες τεκνοθεσίες από ΛΟΑΤΚΙ άτομα θα οδηγήσει πολλά παιδιά στο υποβαθμισμένο – για να είμαστε επιεικείς – περιβάλλον των ιδρυμάτων.

Το Κόμμα Πειρατών Ελλάδας καταδικάζει απερίφραστα τις επιεικώς απαράδεκτες κι επικίνδυνες φοβικές δηλώσεις υπουργών, πρώην πρωθυπουργών και συντηρητικών κι ακροδεξιών βουλευτών και δημοσιολόγων πάνω στο θέμα. Η κυβέρνηση οφείλει να σταματήσει επιτέλους το φλερτ με τους ακροδεξιούς και τους θρησκόληπτους και να ολοκληρώσει άμεσα τη μεταρρύθμιση σ’ αυτό τον τομέα. Η Ελλάδα υποτίθεται ότι είναι ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος, που αντιμετωπίζει με βάσει τις αρχές της ισότητας των ευκαιριών, της ισονομίας και της ισοπολιτείας όλα του τα μέλη κι όχι μια οπισθοδρομική θεοκρατία.

[1] https://www.e-nomothesia.gr/oikogeneia/nomos-4538-2018-phek-85a-16-5-2018.html

Έγραψαν κάποιοι με μπογιές στην είσοδο του γραφείου του υπουργού Εργασίας Αδωνι Γεωργιάδη, “Άδωνι, κάθαρμα! 13 να είναι οι ώρες σου”. Εκτός του ότι κάποιος φτωχός άνθρωπος θα καθίσει να τα καθαρίσει, που σημαίνει ότι δεν έκαναν και κάτι οι διαμαρτυρόμενοι, ο ίδιος ο Γεωργιάδης που κατέθεσε και τροπολογία (ντροπή) για τις τριετίες πάνω στο δικό του “φιλεργατικό” νομοσχέδιο είπε ότι δεν γίνεται έτσι ο δημοκρατικός διάλογος προσπαθώντας να βγει και από πάνω!!!

Είδατε εσείς κάποιο δημοκρατικό διάλογο; Υπήρχε περίπτωση τα συνδικάτα να δεχτούν αυτό το έκτρωμα; Μη γελιόμαστε. Η κυβέρνηση και ο υπουργός, απλά ενημέρωσαν για τις προθέσεις τους τα συνδικάτα. Δεν υπήρξε, ούτε ήταν στο πρόγραμμα κάποιος διάλογος και μάλιστα δημοκρατικός. Η αλαζονεία του 41% δεν το επιτρέπει.

Τώρα, το πόσο υπέρ των εργαζομένων είναι αυτός ο νόμος φαίνεται από το πως τρίβουν τα χέρια τους οι βιομήχανοι. 

Κάτω από το τιτίβισμα του υπουργού, διαβάζουμε την απάντηση ενός απλού εργαζόμενου… μεγαλοστελέχους ναυτιλιακής που λέει “Πάμε ακόμα πιο σταθερά τολμηρά μπροστά υπουργέ. Ούτε βήμα πίσω.” γιατί προφανώς το νομοσχέδιο είναι τόσο φιλεργατικό που ενισχύει την θέση του απέναντι στα αφεντικά του. 

Πραγματικά δεν μπορούμε να δούμε τον λόγο που διαμαρτύρονται οι άλλοι, οι φτωχοί, οι απλοί εργαζόμενοι. Ίσως να μην έχουν καταλάβει τις προθέσεις του υπουργού. Εξάλλου το είπε και ο ίδιος: “Το νομοσχέδιο είναι καλό και θα κριθεί θετικά αφού αφήνει τους εργαζόμενους να κάνουν νόμιμα πράγματα” που πριν απαγόρευε στους εργοδότες να τους κάνουν, όπως να τους έχουν με συμβάσεις μηδενικών ωρών, να τους βάζουν να δουλεύουν Κυριακές με μικρότερη αποζημίωση… να εργάζονται 13 ώρες κάθε μέρα για 6 μέρες και άλλα μεσαιωνικά. 

Μάλλον σωστά έχουν καταλάβει οι εργαζόμενοι τις προθέσεις του υπουργού και της κυβέρνησης. Όσο για το ότι δεν βλέπει “να γίνεται καμιά συγκλονιστική διαδήλωση”, ίσως συμβαίνει γιατί οι απεργίες όπως του Μετρό κρίνονται ως καταχρηστικές και οι υπόλοιποι ιδιωτικοί υπάλληλοι έχουν μουδιάσει από την ακρίβεια και τον αγώνα για την καθημερινή επιβίωση που δεν μπορούν να αντιδράσουν ούτε καν σε αυτά τα αίσχη. 

Το Κόμμα Πειρατών Ελλάδας καλεί όλους τους δημοκρατικούς πολίτες από όλα τα κόμματα να κατέβουν αύριο, 21 Σεπτεμβρίου, στους δρόμους και να διαμαρτυρηθούν ειρηνικά για το αντεργατικό έκτρωμα που ονομάζουν νομοσχέδιο. Καλούμε ειδικά την αξιωματική αντιπολίτευση να βάλει στην άκρη τα εσωκομματικά της και να βγει ενωμένη μαζί με τους πολίτες στο δρόμο. Να μην αφήσουμε το αφήγημα της κυβέρνησης να υπερισχύσει. 

Το Κόμμα Πειρατών Ελλάδας απαιτεί η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας να αποσύρει όλες τις αντεργατικές ρυθμίσεις και αφού νοιάζεται για τις οδηγίες της Ε.Ε. να εφαρμόσει μόνο αυτές και όχι ότι άλλο της ζήτησαν οι χρηματοδότες της να προσθέσει.