Category: Δημοκρατία

Ο υπουργός Δικαιοσύνης κ. Φλωρίδης[1]  κάνει λόγο για «διαρκώς αυξανόμενη» συζήτηση σχετικά με την πολιτική κυριαρχία της Νέας Δημοκρατίας. Αυτή όμως η κυριαρχία οφείλεται αποκλειστικά στην επικοινωνιακή της υπεροπλία, η οποία της δόθηκε από τους ολιγάρχες που λυμαίνονται το δημόσιο χρήμα και τους διαύλους ενημέρωσης ως αντάλλαγμα για όσα τους χάρισε τόσο απλόχερα: από τις απανωτές «Λίστες Πέτσα» ως το ατελείωτο γαϊτανάκι προκλητικών απευθείας αναθέσεων και το καθεστώς πλήρους ατιμωρησίας που τους έχει εξασφαλίσει. Ο δημοσιονομικός εκτροχιασμός κι η συνεπαγόμενη οικονομική επιβάρυνση των πολιτών που πληρώνουν το μάρμαρο, η απόλυτη κατάργηση του κράτους δικαίου κι η διάβρωση ακόμα κι αυτής της έννοιας του νεωτερικού κράτους είναι «παράπλευρες απώλειες». Βοηθά σ’αυτό κι ο «influencer» alt-right πρωθυπουργός.

Ο κ. Φλωρίδης, με αυτό το άρθρο-μνημείο ιταμότητας, κουνάει το δάχτυλο στην «Αριστερά» και της υποδεικνύει πώς να είναι… αριστερή και πώς να αντιπολιτεύεται. Ο κ. Φλωρίδης, συντάκτης του πλέον οπισθοδρομικού και λαϊκίστικου Ποινικού Κώδικα από ιδρύσεως του ελληνικού κράτους – μόνο επαναφορά της θανατικής ποινής δεν είδαμε. Ο κ. Φλωρίδης, που έγινε υπουργός με μια παράταξη που αντιπολιτεύτηκε πιάνοντας στασίδι έξω απ’το Eurogroup και φωνάζοντας «βάστα Σόιμπλε», με απανωτές ξεδιάντροπες ψευτιές για το νόμο Παρασκευόπουλου (τις οποίες αναπαράγει ανερυθρίαστα κι ο ίδιος), με άθλια τυμβωρυχία για το Μάτι, τη Μάνδρα και τη Marfin. Ο κ. Φλωρίδης, που επί των ημερών του συνεχίζεται η έκρηξη των γυναικοκτονιών ενώ ο ίδιος αρνείται να τηρήσει τη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης. Ο κ. Φλωρίδης, που μισεί κάθε κοινωνικό αγώνα και κάθε λαϊκή διεκδίκηση. Αυτός ο υπουργός έχει την αξίωση να κάνει υποδείξεις στην Αριστερά.

Καλά θα κάνει ο κ. Φλωρίδης να κοιτάξει τα πεπραγμένα της παράταξης στην οποία εντάχθηκε για να γίνει υπουργός. Να μιλήσουμε για το έγκλημα των Τεμπών, όπου δολοφονήθηκαν 57 συνάνθρωποί μας; Για την απόλυτη διάλυση της παιδείας και της υγείας; Για τους 733.000 ελεύθερους επαγγελματίες που τους στέρησε την ασφάλιση η κυρία Μιχαηλίδου; Για την ασυδοσία των «επενδυτών» που για ένα κομμάτι ψωμί πετάνε κόσμο στο δρόμο; Για την Αστυνομία που δρα κυριολεκτικά ως ανεξέλεγκτος στρατός κατοχής; Για τα βασανιστήρια και τις δολοφονίες σε βάρος προσφύγων; Για την απερίσκεπτη εμπλοκή της χώρας σε πολεμικές δράσεις που μπορούν να αποβούν μοιραίες μεσοπρόθεσμα και βραχυπρόθεσμα σε διπλωματικό, γεωπολιτικό και – πολύ φοβόμαστε – στρατιωτικό επίπεδο; Για την παράδοση της χώρας στην κλιματική κρίση (πλημμύρες, πυρκαγιες κ.α.); Για το ότι έχει αφήσει τους φασίστες και τους σκοταδιστές ν’αλωνίζουν και να κάνουν το ένα πογκρόμ μετά το άλλο; Για την πλήρη διάλυση του κοινωνικού ιστού και τη βύθιση της κοινωνίας στον τραμπουκισμό και στον κανιβαλισμό; Για τα απανωτά ξεπλύματα μαστροπών και παιδοβιαστών με πολιτικές και «ιερές» διασυνδέσεις; Για τους 37.000+ νεκρούς της πανδημίας επειδή η κυβέρνηση δεν ήθελε να οργανώσει ΜΕΘ και να στηρίξει σοβαρά τη δημόσια υγεία, ενώ ταυτόχρονα έπαιζε διφορούμενο παιχνίδι με τους αντιεμβολιαστές; Για την άνευ προηγουμένου απευθείας ανάθεση ύψους 10 δις ευρώ (!!!!!!) για τα Rafale και τις φρεγάτες Belharra; Ας πει κάτι για όλα αυτά, που το καθένα μόνο του στην Ευρώπη (μένουμε ή δε μένουμε Ευρώπη τελικά;) θα έριχνε την κυβέρνηση και θα καταβαράθρωνε το κυβερνών κόμμα, ο κ. Φλωρίδης, αντί να παριστάνει τον… καλόκαρδο, ψυχοπονιάρη και συνετό… πατερούλη. 

Έχει ενδιαφέρον η στάση του κ. υπουργού: από τη μια προσπαθεί να δείξει πως τον έπιασε ο πόνος για τη «θνήσκουσα Αριστερά» κι από την άλλη επιχαίρει κι επαίρεται για την «αδύναμη/ανύπαρκτη αντιπολίτευση» και για το ότι «πλέον η Αριστερά μοιάζει με κάτι απαρχαιωμένο και μηδενικής σημασίας ως μία μειοψηφική κοινωνική τάση». Τα λόγια αυτά τα’χουμε ξανακούσει απ’τους τραμπικούς και προφανώς μια από τις στοχεύσεις του κ. Φλωρίδη είναι και το να μας πει «τέτοια Ελλάδα θέλουν οι Έλληνες, άρα σε ό,τι κάνουμε είναι συνυπεύθυνοι» – σαν το «μαζί τα φάγαμε» του Θεόδωρου Πάγκαλου. Η πραγματικότητα όμως είναι διαφορετική απ’αυτό που θα’θελε ο κ. Φλωρίδης. 

Το Κόμμα Πειρατών Ελλάδας ενημερώνει τον κ. Φλωρίδη πως αν η Αριστερά, αν η αντίθεση προς τον ολοκληρωτισμό κι η διεκδίκηση δημοκρατίας, διαφάνειας, λογοδοσίας και κοινωνικής δικαιοσύνης, ήταν «απαρχαιωμένες», αυτός δε θα ένιωθε την ανάγκη να ποινικοποιήσει ακόμα και την αναπνοή. Δε θα σπαταλούσε το υστέρημα του ελληνικού λαού ο κ. Μητσοτάκης σε απευθείας αναθέσεις στους πουτινικών προδιαγραφών ολιγάρχες και στα ΜΜΕ τους για να εξαγοράζει τη στήριξή τους. Δε θα βγαίνανε οι γαλάζιοι πολιτευτές και κοντυλοφόροι με τόση λύσσα να συκοφαντήσουν τις αγροτικές διεκδικήσεις στα μπλόκα, τον ξεσηκωμό των φοιτητών, τις στάσεις εργασίας στα νοσοκομεία, τις απεργιακές μοτοπορείες των ντελιβεράδων. Δε θα επινοούσαν η Νέα Δημοκρατία κι η Λίστα Πέτσα ψεκασμένες θεωρίες συνωμοσίας για «ανθέλληνες» Ευρωπαίους που τάχατες χτυπάνε το… έθνος μας όταν βγάζουν τη Νέα Δημοκρατία στη σέντρα για τ’ανομήματά της. Επίσης, δεν πρόκειται να δεχτούμε καμία προσπάθεια εκ μέρους οποιουδήποτε να μας καταστήσει συνένοχούς του.

Αλλού αυτά λοιπόν, κ. Φλωρίδη. Όχι σε μας.

[1] Εφημερίδα των Συντακτών. (2024). Φλωρίδης, Γ. Αδυναμία αντιπολίτευσης και θνήσκουσα Αριστερά. [online] Available at:https://www.efsyn.gr/stiles/apopseis/425373_adynamia-antipoliteysis-kai-thniskoysa-aristera

Γράψαμε ήδη για τη θρασύδειλη επίθεση της αγέλης των νεοφασιστών αλητοτραμπούκων κατά τρανς συνανθρώπων μας στη Θεσσαλονίκη. Πρέπει όμως κάποια στιγμή να αναγνωρίσουμε ότι αυτά τα φαινόμενα, που εδώ και πάνω από δέκα χρόνια πληθαίνουν όλο και περισσότερο, δεν είναι καθόλου «μεμονωμένα περιστατικά» ούτε «ορφανά». Αντίθετα, εντάσσονται στο πλαίσιο της δυσανεξίας ολόκληρης της Δεξιάς (ακόμη και της «μετριοπαθούς» που αρέσκεται να αυτοαποκαλείται «κέντρο») κατά της Δημοκρατίας και κατά των δικαιωμάτων – ανθρώπινων, κοινωνικών, πολιτικών, εργασιακών.

Κάθε φορά που υπάρχει οποιαδήποτε κοινωνική διεκδίκηση, οποιαδήποτε προσπάθεια για την αναγνώριση και την προστασία ευάλωτων ομάδων, αμέσως βγαίνουν οι «μετριοπαθείς» και «συνετοί» πολιτικοί και κοντυλοφόροι να μας «νουθετήσουν», υιοθετώντας όρους και οχλαγωγικά «επιχειρήματα» της Άκρας Δεξιάς: απ’τον κοινωνικό αυτοματισμό και το χυδαίο αντιμεταναστευτικό-αντιπροσφυγικό ρατσισμό της «ελεύθερης» ραδιοτηλεόρασης των ολιγαρχών ως την απαξίωση και κατασυκοφάντηση (λιγότερο ή περισσότερο απροκάλυπτη) κάθε δημοκρατικής και κοινωνικής κατάκτησης, ακόμα και της ίδιας της Μεταπολίτευσης, ακόμα και του ίδιου του νεωτερικού κράτους. Παραδείγματα υπάρχουν αναρίθμητα και μάλιστα σε όλο το φάσμα του Τύπου, από τις καθημερινές πολιτικές εφημερίδες ώς τα περιοδικά… αυτοκινήτου· απ’τα περιοδικά «lifestyle» μέχρι τις πρωινές εκπομπές «λόγου» που ακούει η μισή Ελλάδα στο ραδιόφωνο και στην τηλεόραση· απ’τα πύρινα κηρύγματα των κρατικοδίαιτων παπάδων μέχρι τις «βιωματικές» ψευτιές διαφόρων «influencers» και τις πολυφτιασιδωμένες χυδαιολογίες διαφόρων «στοχαστών».

Δεν είναι λοιπόν απορίας άξιο το πώς είναι αδύνατο να περάσει μια μέρα χωρίς ν’ακούσουμε έναν τουλάχιστον «συμπολίτη» μας να μιλά με νοσταλγία για τη Χούντα, που τάχατες «δεν έκλεψε», «έκανε έργα», «νοικοκύρεψε την Ελλάδα» και – φυσικά – μας επέτρεπε να κοιμόμαστε «με ανοιχτά παράθυρα». Δεν είναι απορίας άξιο που κάτι εκατοντάδες χιλιάδες «συμπολίτες» μας πιστεύουν ότι η Αντίσταση κατά των γερμανοναζιστικών ναζιστικών δυνάμεων ζημίωσε τη χώρα. Δεν είναι απορίας άξιο που η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων πιστεύει σε ναζιστικών προδιαγραφών θεωρίες περί «ανωτερότητας» του ελληνικού έθνους. Ούτε είναι απόρίας άξιο που τόσοι πολλοί Έλληνες πιστεύουν ότι το χρώμα, η καταγωγή, η θρησκεία, ο σεξουαλικός προσανατολισμός κι η έμφυλη ταυτότητα ενός ανθρώπου συνιστούν τεκμήρια εγκληματικής ψυχοσύνθεσης και λόγο για να έχει λιγότερα δικαιώματα από τους «γνήσιους και καθαρόαιμους» ή τους «κανονικούς».

Κανένας άνθρωπος όμως δε γεννιέται ρατσιστής, φασίστας, σεξιστής. Αυτές οι απόψεις δε φύτρωσαν μόνες τους, δεν είναι μέρος της ανθρώπινης φύσης. Καλλιεργήθηκαν συστηματικά, κανονικοποιήθηκαν, προβλήθηκαν, διαφημίστηκαν. Τους δόθηκε βήμα και χώρος. Αντιμετωπίστηκαν αρχικά ως ισότιμες με τις προοδευτικές και μετά προωθήθηκαν όχι απλά ως θεμιτές, αλλά ως οι μόνες αποδεκτές. Λίγο με περισπούδαστες «αναλύσεις», λίγο με λοιδορία και χλεύη για την «ιδεολογική ηγεμονία της Αριστεράς», για τον «δικαιωματισμό» και κάθε προστασία των ελευθεριών και των δικαιωμάτων του Ανθρώπου, η δουλειά έγινε. Σιγά-σιγά, μεθοδικά, με σχέδιο. Και τη βρωμοδουλειά αυτή δεν την κάνανε τίποτα περιθωριακοί τύποι. Κάθε άλλο!

Την κάνανε «μετριοπαθείς», «κεντρώοι», «σοβαροί» γραφιάδες και ραδιοτηλεοπτικοί αγορητές. Την κάνανε διαπλεκόμενοι εκδότες και καναλάρχες – για τους δικούς τους σκοπούς. Την κάνανε επιχειρηματίες που χρηματοδοτούν νεοφασιστικές-νεοναζιστικές γκρούπες, οπισθοδρομικά, υπερσυντηρητικά think tanks κι ακροδεξιούς δημαγωγούς. Την κάνανε «ακαδημαϊκοί» που, για να πάρουν αξιώματα και για ν’αυγατίσουν το βιός τους, αγκάλιασαν το φασισμό. Την κάνανε προβεβλημένοι και δημοφιλέστατοι αρθρογράφοι με κομιλφώ ή «ιδιάζον» στυλ γραφής. Την κάνανε κήνσορες και θεράποντες της αποπολιτικοποίησης και της υποβάθμισης του πολιτικού διαλόγου σε ένα ρηχό εστετισμό της κακιάς ώρας για το ποιος πολιτικός ντύνεται καλά ή καπνίζει ή μιλά επιθετικά για τον εκάστοτε επίορκο και, συνεπώς, μας «χαλάει την αισθητική». Την κάνανε πολιτικοί που γεμίσαν τα κόμματά τους και τον κρατικό μηχανισμό με φανατικούς εχθρούς της Δημοκρατίας και του Ανθρώπου, που κάνουν προεκλογικές καμπάνιες υιοθετώντας όλη τη ρητορική της ΕΣΠΟ, της ΕΠΕΝ, της Χρυσής Αυγής, της τραμπικής alt-right, που συκοφαντούν το ίδιο το Σύνταγμα και φροντίζουν τα φασιστοειδή να χαίρουν πλήρους ασυλίας παντού.

Μα, πάνω απ’όλα, συνεργοί όλων αυτών είναι οι υπερατομιστές «πολίτες», που «φοβούνται» όποιον ταλαίπωρο διεκδικεί μια θέση τον ήλιο. Γιατί επιλέγουν συνειδητά να ταυτίζονται μ’αυτόν το συρφετό του σκότους, που συσπειρώνονται γύρω του, τον σιγοντάρουν και τον δυναμώνουν. Γιατί δε σκέφτονται ούτε για μισή στιγμή ότι μας γυρνάνε πίσω σ’εποχές που έπρεπε να είχαμε αφήσει οριστικά στο παρελθόν, ότι συντάσσονται με τα ορφανά του Χίτλερ και των Ορκ του που εξοντώσανε πάνω από εφτακόσιες χιλιάδες συμπατριώτες μας και καταλεηλάτησαν τη χώρα. Γιατί δε σκέφτονται ούτε για μισή στιγμή τις συνέπειες των επιλογών τους – μόνο «φοβούνται» μην τυχόν κι αντιμετωπιστούν σαν άνθρωποι οι φοιτητές, οι εργάτες, οι άνεργοι, οι κακοποιημένες γυναίκες, οι ΛΟΑΤΚΙ, οι ανάπηροι. Γιατί έννοιες όπως αλληλεγγύη, σεβασμός προς το διπλανό και κοινωνική δικαιοσύνη τους είναι παντελώς ξένες. Ας είμαστε ειλικρινείς, αυτό είναι το «κέντρο» κι αυτή είναι η ιδεολογία του: εγωκεντρισμός που θα τον ζήλευε κι η ατάλαντη ψεκασμένη ρατσίστρια Ayn Rand (η πρωθιέρεια των νεοφιλελεύθερων), οπορτουνισμός και βαθύ, αλλά προσεκτικά καμουφλαρισμένο, μίσος για τις «κατώτερες» τάξεις, ομάδες και φυλές.

Είναι λοιπόν τουλάχιστον προσβλητικό όλοι αυτοί να καμώνονται πως πέφτουν απ’τα σύννεφα με τα ναζιστικά πογκρόμ. Είναι όλοι τους συνένοχοι, συναυτουργοί και ηθικοί αυτουργοί. Γι’αυτό, τις – αμήχανες ή καλοπροβαρισμένες – δηλώσεις καταδίκης γι’αυτά που οι ίδιοι κανονικοποίησαν, ενθαρρύνουν κι απεργάζονται για το μέλλον αυτού του τόπου καλά θα κάνουν να τις αφήσουν κατά μέρος. Τον έρωτά τους με το φασισμό τον ξέρουμε πια πολύ καλά: είναι σαν το βήχα, δεν κρύβεται, ό,τι κι αν κάνουν.

Σήμερα το Κόμμα Πειρατών Ελλάδας συμπληρώνει δώδεκα χρόνια από την ίδρυσή του. Στις πρώτες εκλογές που συμμετείχαμε καταφέραμε να πάρουμε ένα ποσοστό 0,52%, χωρίς να έχουμε υποστήριξη από κανένα κανάλι ή εφημερίδα. Μεγάλη επιτυχία για ένα «μικρό» κόμμα. Από τότε έχουμε συμμετάσχει σχεδόν σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις και έχουμε κάνει παρεμβάσεις σε έναν αριθμό σύγχρονων θεμάτων, στην εγχώρια αλλά και Ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή. 

Στην πολιτική, ακόμα κι ένα «μικρό» κόμμα, μπορεί να συνεισφέρει. Δε χρειάζεται να αναλάβει την εξουσία για να επηρεάσει πολιτικές. Αυτή ήταν η «δουλειά» του Κόμματος Πειρατών Ελλάδας από το 2012 και μέχρι σήμερα. Σε συνεργασία με τα υπόλοιπα Πειρατικά κόμματα και κινήματα στην Ευρώπη καταφέραμε περισσότερα από όσα ελπίζαμε, χωρίς ωστόσο αυτό να σημαίνει ότι ολοκληρώσαμε το έργο μας ή ότι δεν υπάρχουν νέες προκλήσεις  για ν’ αντιμετωπίσουμε. Σ’ αυτή μας την προσπάθεια χρειαζόμαστε τη βοήθειά σας. Σας χρειαζόμαστε κοντά μας. Όχι όμως  απλά ως ψηφοφόρους ή υποτακτικούς, αλλά ως πολίτες, ως ενεργά μέλη στη χάραξη και στην προώθηση της πολιτικής μας. 

Το Κόμμα Πειρατών Ελλάδας αναγνωρίζει ότι το σπίτι της Ελλάδας είναι η Ευρώπη. Η ενωμένη Ευρώπη. Αναγνωρίζουμε ότι οι προκλήσεις είναι πολλές και σημαντικές. Η Ευρώπη περνάει μια βαθιά κρίση ταυτότητας. Η πολυετής οικονομική κρίση που ξέσπασε το 2008 κατέδειξε ότι οι νεοφιλελεύθερες ιδεοληψίες που ακόμα και σήμερα παρεμποδίζουν την ευέλικτη και αλληλέγγυα άσκηση δημοσιονομικής πολιτικής καθιστούν τις υποσχέσεις για «Ευρώπη των Λαών, των Δικαιωμάτων και των Ελευθεριών» κενό γράμμα. Εξίσου μεγάλη καταστροφή στις όποιες ευρωπαϊκές αξίες προκάλεσε η δημοσκοπικού και λαϊκίστικου χαρακτήρα απόκριση των Ευρωπαίων πολιτικών στη δραματική αύξηση των μεταναστευτικών και προσφυγικών ροών που προκάλεσαν ή/και επιδείνωσαν οι πολεμικοί τυχοδιωκτισμοί των μεγάλων δυνάμεων της Δύσης. Σε ό,τι αφορά τη χώρα μας, ξέρουμε καλά ότι η οικονομική κρίση συνεχίζει να την ταλανίζει και φοβόμαστε ότι θα συνεχίσει για πολλά χρόνια ακόμα, καθώς ανατροφοδοτείται κι επιδεινώνεται από την εμμονή σε πολιτικές υφεσιακές, αντικοινωνικές, φιλικές προς τους ολιγάρχες. 

Δυστυχώς, οι πολιτικές ηγεσίες των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά και η ηγεσία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, απέτυχαν παταγωδώς σε όλα τα επίπεδα. Δε μίλησαν με ειλικρίνεια στους πολίτες τους. Αντίθετα, στράφηκαν στις εύκολες, λαϊκίστικες και βαθύτατα αντιευρωπαϊκές ρητορείες: από τον εμμονικό Σόιμπλε και τους υπασπιστές του που υπέδειξαν τους Νοτιοευρωπαίους ως αποδιοπομπαίους τράγους μέχρι τις κυβερνήσεις σε Ουγγαρία, Πολωνία, Ελλάδα κι εσχάτως Ιταλία, οι οποίες δαιμονοποιούν τους ξένους, τους κατατρεγμένους, τις γυναίκες, τους φτωχούς, τους νέους, τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα, αλλά και κάθε μειονότητα και κάθε φορέα κοινωνικής αλληλεγγύης και υπεράσπισης των ατομικών και πολιτικών ελευθεριών και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων με εξωφρενικές θεωρίες συνωμοσίας. Η μεγαλύτερη επιτυχία της αντιευρωπαϊκής προπαγάνδας και της alt-right (δηλαδή του φτιασιδωμένου νεοφασισμού-νεοναζισμού) ήταν το Brexit, το οποίο μετανιώνουν ήδη οι πολίτες της Μεγάλης Βρετανίας, καθώς αντιλαμβάνονται πλέον ότι οι συντηρητικοί λαϊκιστές πολιτικοί τους τούς είπαν ψέματα. Η άνοδος της συντηρητικής Δεξιάς και της Ακροδεξιάς στην Ευρώπη τροφοδοτείται ακριβώς από αυτή την προπαγάνδα. 

Στην Ελλάδα, ο συνδυασμός αυτής της διχαστικής ρητορικής με το γεγονός ότι η περίοδος 2015-2019 αποτέλεσε την εποχή της μεθοδευμένης συντριβής κάθε ελπίδας για αλλαγή έχει τροφοδοτήσει μια μηδενιστική θεώρηση των πραγμάτων που μας έχει κάνει να θεωρούμε τους  εαυτούς μας πολίτες δεύτερης κατηγορίας, ενώ οι υποσχέσεις για οικονομική ανάκαμψη βασίζονται στις ίδιες νεοφιλελεύθερες οικονομικές θεωρίες που οδήγησαν την Μεγάλη Βρετανία στην έξοδο από την Ε.Ε. και τη χώρα μας στον οικονομικό μαρασμό. Αυτές οι θεωρίες έχουν πλέον υιοθετηθεί, στο θατσερικό δόγμα του «δεν υπάρχει εναλλακτική», από την δεξιά μέχρι την κεντροαριστερά και τη «διευρυμένη προοδευτική» αριστερά. Όπως φάνηκε τα τελευταία είκοσι χρόνια σε όλο τον κόσμο, ο πολίτης δεν πρόκειται να εμπιστευτεί ένα νεοφιλελευθερισμό με ολίγη από «κοινωνική ευαισθησία». Προτιμά τους γνήσιους εκπροσώπους του, που είναι η Νέα Δημοκρατία κι οι κρατικοδίαιτοι φίλοι της. 

Εμείς στο Κόμμα Πειρατών Ελλάδας δεν πέφτουμε στην παγίδα της υιοθέτησης στοιχείων της ακροδεξιάς και νεοφιλελεύθερης ατζέντας. Αντίθετα, επιδιώκουμε να παρουσιάσουμε μια πρόταση που βασίζεται στα πλεονεκτήματα της χώρας μας, στη γεωγραφική της θέση, στο ανθρώπινο δυναμικό της και στους φυσικούς της πόρους, μακριά από λαϊκισμούς και φανφάρες. Είμαστε ένα σύγχρονο κόμμα για μια σύγχρονη κοινωνία και μια σύγχρονη οικονομία που σέβεται και προστατεύει κάθε μέλος της. Ένα κόμμα που έχει προτεραιότητα την ορθή χρήση πόρων ώστε οι επόμενες γενιές να μπορούν να ζήσουν σε αυτόν τον πλανήτη με καθαρό αέρα, καθαρό νερό και ίσες ευκαιρίες. Ένα κόμμα που θεωρεί την επιστημονική πρόοδο και την τεχνολογία εργαλεία για την βελτίωση της ζωής όλων και όχι αυτοσκοπό για τον πλουτισμό λίγων. Δεν έχουμε την αυταπάτη ότι όλα αυτά θα είναι εύκολα. Ξέρουμε καλά με τι και με ποιους έχουμε να κάνουμε. Είναι όμως απολύτως αναγκαία, αν μας ενδιαφέρει να εξασφαλίσουμε ένα καλύτερο μέλλον και για μας και για τις επόμενες γενιές.

Πιστεύουμε ακράδαντα ότι μπορούμε, αν αγωνιστούμε μαζί, ενωμένες κι ενωμένοι, με οργάνωση, συντονισμό και χωρίς φόβο, να καταφέρουμε πολλά. To 2024 θα είναι για μας η χρονιά μιας καινούργιας αρχής.

Αν λοιπόν πιστεύεις κι εσύ ότι αξίζουμε καλύτερα,

Αν πιστεύεις κι εσύ ότι δεν πρέπει να τους αφήσουμε να σκοτώσουν την ελπίδα και το όνειρο για ένα καλύτερο αύριο στον τόπο μας,

Αν διψάς κι εσύ για πραγματική ελευθερία, ισονομία, ισοπολιτεία, κοινωνική δικαιοσύνη, αλληλεγγύη κι αληθινή ασφάλεια,

Αν θες κι εσύ πραγματική και ουσιαστική προστασία του φυσικού περιβάλλοντος,

Αν θες κι εσύ μια κοινωνία χωρίς μισαλλοδοξία, ρατσισμό, σεξισμό, μισογυνισμό,

Αν θες να γίνεις κι εσύ μέρος της λύσης και ν’ αγωνιστείς στο πλευρό ανθρώπων που θα σέβονται τον κόπο και την προσπάθειά σου,

Έλα μαζί μας. Είμαστε εδώ για σένα. Για να χτίσουμε όλες κι όλοι μαζί μια νέα, ανθρώπινη Ελλάδα, για μια νέα, ανθρώπινη Ευρώπη.

Όλο και πιο συχνά αναρωτιόμαστε αν, από το 2019 και μετά, η χώρα κυβερνάται από τους υποτιθέμενους φιλελεύθερους της Νέας Δημοκρατίας ή από τη σκληροπυρηνική ακροδεξιά πτέρυγά της που προέρχεται απ’τον ΛάΟΣ του Γιώργου Καρατζαφέρη, το «Ελληνικό Μέτωπο» και την ΕΠΕΝ. Πιο πρόσφατο κρούσμα ήταν η απαράδεκτη εντολή του Υπουργού Εξωτερικών Γιώργου Γεραπετρίτη για απόσυρση – και μάλιστα άμεση – του συγκλονιστικού έργου της Γεωργίας Λαλέ. 

Ο υπουργός εξωτερικών, υπακούοντας στο γελοίο, οπισθοδρομικό, σκοταδιστικό, εθνικιστικό παραλήρημα του αρχηγού ενός ακροδεξιού κόμματος της Βουλής, ατίμασε τον πολιτισμό μας, την ελευθερία της Τέχνης και την δημοκρατία μας, με το πρόσχημα του «σεβασμού στη σημαία», την οποία οι φασίστες, με την ανοχή – τουλάχιστον – όσων παριστάνουν τους πατριώτες, ατιμάζουν διαρκώς. Το χειρότερο όλων είναι ότι αποδεικνύουν έτσι πως δεν ενδιαφέρονται για το σοβαρό κοινωνικό πρόβλημα της κακοποίησης γυναικών. Αντιθέτως κάνουν ό,τι μπορούν για να ξεχαστεί. Γιατί δεν ενόχλησε το χρώμα. Δεν ενόχλησε το ύφασμα. Ενόχλησε που κάποιος παρουσιάζει, έστω και συμβολικά, την κοινωνία στην Ελλάδα γι’ αυτό που είναι σήμερα και που θέλουν με κάθε τρόπο να διατηρήσουν. Όπως αποδεικνύεται άλλωστε κι απ’ την πεισματική άρνηση της Νέας Δημοκρατίας να προβεί στη νομική αναγνώριση της γυναικοκτονίας.

Το Κόμμα Πειρατών Ελλάδας καταδικάζει αυτήν την ενέργεια του υπουργού εξωτερικών και απαιτεί να απομακρυνθούν από την κυβέρνηση και το κόμμα της όλοι οι ακροδεξιοί και οι συνεργάτες τους. Αν δεν το κάνει αυτό ο πρωθυπουργός, θα ξέρουν όλοι ποια ακριβώς πτέρυγα έχει επιλέξει ν’ αφήσει να κυβερνά αυτό τον τόπο.