George Kissandrakis
Author's posts
Dec 12
Η νομοθεσία περί κοπυράιτ μετατρέπει τους νέους σε εγκληματίες
Christian Engström, Ευρωβουλευτής, Κόμμα Πειρατών Σουηδίας
Η σημερινή νομοθεσία περί κοπυράιτ είναι εκτός ισορροπίας και σε δυσαρμονία με την εποχή μας.
Έχει μετατρέψει το σύνολο της νέας γενιάς σε εγκληματίες στα μάτια του νόμου, σε μια μάταιη προσπάθεια να σταματήσει την τεχνολογική ανάπτυξη.
Ωστόσο, η ανταλλαγή αρχείων συνεχίζει να αυξάνει με γεωμετρική πρόοδο. Ούτε η προπαγάνδα, ούτε οι τακτικές φόβου, ούτε η σκληρότερη νομοθεσία είναι σε θέση να σταματήσουν αυτή την εξέλιξη.
Είναι αδύνατο να επιβληθεί η απαγόρευση της μη κερδοσκοπικής ανταλλαγής αρχείων χωρίς να παραβιάζονται θεμελιώδη δικαιώματα.
Εφ’ όσον υπάρχουν τρόποι για τους πολίτες να επικοινωνούν ιδιωτικά, αυτοί θα χρησιμοποιούνται για να ανταλλάσσονται αρχεία με κοπυράιτ.
Ο μόνος τρόπος να περιοριστεί, ακόμα και ως προσπάθεια, η ανταλλαγή αρχείων είναι η αφαίρεση του δικαιώματος στην ελεύθερη ιδιωτική επικοινωνία.
Κατά την τελευταία δεκαετία, η νομοθεσία περί κοπυράιτ έχει οδηγηθεί προς αυτή τη κατεύθυνση, υπό την πίεση των μεγάλων επιχειρηματικών λόμπι που βλέπουν τα μονοπώλια τους να απειλούνται. Πρέπει να αντιστρέψουμε αυτή την τάση, προκειμένου να διασφαλίσουμε τα θεμελιώδη δικαιώματα των πολιτών.
Την ίδια στιγμή, θέλουμε μια κοινωνία όπου ανθεί ο πολιτισμός, όπου καλλιτέχνες και δημιουργοί έχουν την ευκαιρία να εξασφαλίσουν τα προς το ζην, εργαζόμενοι στον πολιτιστικό τομέα.
Ευτυχώς, δεν υπάρχει καμία αντίφαση ανάμεσα στην ελεύθερη ανταλλαγή αρχείων και τον βιοπορισμό από τον πολιτισμό. Αυτό είναι κάτι που γνωρίζουμε μετά από υπέρ-δεκαετή εμπειρία μαζικής ανταλλαγής αρχείων στο Διαδίκτυο.
Σε οικονομικές στατιστικές μελέτες, μπορούμε να δούμε ότι οι δαπάνες των νοικοκυριών για τον πολιτισμό και την ψυχαγωγία αυξάνουν αργά αλλά σταθερά, χρόνο με το χρόνο. Αν ξοδεύουμε λιγότερα χρήματα για την αγορά CD, θα ξοδεύουμε περισσότερα χρήματα για κάτι άλλο, π.χ.για συναυλίες. Αυτό είναι σπουδαία είδηση για τους καλλιτέχνες.
Ένας καλλιτέχνης θα πάρει συνήθως 5-7% των εσόδων από την πώληση ενός CD, αλλά έως και το 50% των εσόδων από μια συναυλία. Οι δισκογραφικές εταιρείες χάνουν έτσι, αλλά αυτό συμβαίνει επειδή πλέον δεν προσφέρουν καμία προστιθέμενη αξία.
Είναι πολύ πιθανό ότι θα γίνει πιο δύσκολο να κερδηθούν χρήματα σε ορισμένους κλάδους του πολιτιστικού τομέα, αλλά ακόμα και έτσι θα γίνει ευκολότερο σε κάποιους άλλους, συμπεριλαμβανομένων κάποιων νέων τους οποίους δεν έχουμε καν φανταστεί ακόμη.
Αλλά εφ’ όσον η συνολική δαπάνη των νοικοκυριών για τον πολιτισμό συνεχίζει να είναι στο ίδιο επίπεδο ή ακόμη και να αυξάνει, κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι οι καλλιτέχνες ως κοινωνική ομάδα θα χάσουν από μια μεταρρύθμιση του νόμου περί κοπυράιτ.
Σε περίπτωση μάλιστα που αυτό έχει σαν αποτέλεσμα τη χαλάρωση της ασφυκτικής πίεσης που επιβάλουν οι μεγάλοι διανομείς (σ.μ. πολυεθνικές εταιρίες) πάνω στην πολιτιστική ζωή, τότε τόσο το καλύτερο για τους καλλιτέχνες και τους καταναλωτές.
Όταν εμφανίστηκαν στην Ευρώπη οι δημόσιες βιβλιοθήκες, πριν από 150 χρόνια, οι εκδότες βιβλίων ήταν κάθετα αντίθετοι. Το επιχείρημα που χρησιμοποιούσαν τότε είναι το ίδιο με αυτό που χρησιμοποιείται σήμερα στη συζήτηση για την ελεύθερη ανταλλαγή αρχείων: Εάν οι άνθρωποι μπορούν να έχουν πρόσβαση σε δωρεάν βιβλία, οι συγγραφείς δεν θα είναι σε θέση να βγάζουν τα προς το ζην, άρα δεν θα γράφονται καθόλου καινούρια βιβλία.
Σήμερα γνωρίζουμε ότι αυτό το επιχείρημα κατά των δημόσιων βιβλιοθηκών ήταν λάθος. Είναι προφανές ότι αυτό δεν οδήγησε σε μια κατάσταση όπου δεν γράφτηκαν καινούργια βιβλία και δεν κατέστη αδύνατο στους δημιουργούς να κερδίσουν χρήματα από τη συγγραφή τους. Αντιθέτως αποδείχθηκε ότι η ελεύθερη πρόσβαση στον πολιτισμό προσφέρει όχι μόνο κοινωνικά οφέλη, αλλά είναι και επικερδής για τους ίδιους τους συγγραφείς.
Το διαδίκτυο είναι η πιο εκπληκτική δημόσια βιβλιοθήκη που έχει δημιουργηθεί ποτέ. Αυτό σημαίνει ότι όλοι, συμπεριλαμβανομένων των ατόμων με περιορισμένα οικονομικά μέσα, έχουν πρόσβαση σε όλες τις κουλτούρες του κόσμου με ένα μόλις κλικ. Αυτή είναι μια θετική εξέλιξη που θα πρέπει να αγκαλιάσουμε και να επικροτήσουμε.
Ακολουθούν μερικές συνδέσεις με άρθρα στα οποία συνοψίζεται η ακαδημαϊκή έρευνα για τον τρόπο με τον οποίο ο πολιτιστικός τομέας, συμπεριλαμβανομένων των δισκογραφικών εταιρειών, τα έχει καταφέρει στην εποχή της ελεύθερης ανταλλαγής αρχείων.
Κατ’ αρχήν, τρεις μελέτες από διαφορετικά κράτη:
Σουηδία 2000 – 2008: Περισσότερες ενδείξεις τις οποίες οι δισκογραφικές εταιρείες δεν θέλουν να δείτε: Οι Σουηδοί μουσικοί κερδίζουν περισσότερα χρήματα
Νορβηγία 1999 – 2009: Οι καλλιτέχνες κερδίζουν περισσότερα χρήματα στην εποχή της ελεύθερης ανταλλαγής αρχείων από ότι πριν
Ηνωμένο Βασίλειο 2004 – 2008: Οι δισκογραφικές εταιρείες χάνουν, οι καλλιτέχνες κερδίζουν από την ανταλλαγή αρχείων
Οι τρεις μελέτες παρουσιάζουν την ίδια εικόνα: Τα έσοδα για τις δισκογραφικές εταιρείες έχουν μειωθεί περίπου στο μισό κατά την τελευταία δεκαετία, αλλά την ίδια στιγμή,τα έσοδα των καλλιτεχνών έχουν αυξηθεί.
(Οι παραπάνω συνδέσεις παραπέμπουν σε σύντομα άρθρα που συνοψίζουν τις μελέτες, αλλά το κάθε άρθρο εμπεριέχει επιπλέον συνδέσεις και πηγές).
Ένα άρθρο του Economist από πέρυσι, με τίτλο “Τι πάει καλά στη μουσική“, αναφέρει μελέτες από διάφορες χώρες, και καταλήγει στο συμπέρασμα ότι αν και οι πωλήσεις δίσκων έχουν μειωθεί, τα έσοδα από τις ζωντανές εμφανίσεις έχουν αυξηθεί σημαντικά, με τρόπο που αντισταθμίζει κατά πολύ την πτώση των πωλήσεων της ηχογραφημένης μουσικής.
Η Ολλανδική μελέτη ‘Τα πάνω και τα κάτω – οι οικονομικές και πολιτιστικές επιπτώσεις της ανταλλαγής αρχείων μουσικής, ταινιών και παιχνιδιών (2009)” παρουσιάζει μια εμπεριστατωμένη ανάλυση σε διάφορους πολιτιστικούς τομείς. Αποδεικνύει ότι μεταξύ 1999 και 2007, τα έσοδα έχουν αυξηθεί για όλους τους τομείς, εκτός από τις μουσικές ηχογραφήσεις. Όσο αφορά τη μουσική βιομηχανία, η μελέτη εξετάζει μόνο την ηχογραφημένη μουσική και δεν εξετάζει τα έσοδα για τους καλλιτέχνες από άλλες πηγές, όπως οι συναυλίες.
Αυτό σημαίνει ότι η μελέτη επιβεβαιώνει την αρνητική τάση των μουσικών ηχογραφήσεων, όπως φαίνεται και στις παραπάνω σουηδικές, νορβηγικές και αγγλικές μελέτες, αλλά αφήνει εκτός του πεδίου εφαρμογής της το τμήμα του μουσικού τομέα που έχει τα περισσότερα κέρδη.
Μια μελέτη του Χάρβαρντ από το 2009 ρίχνει μια ματιά στις ευρύτερες επιπτώσεις της ανταλλαγής αρχείων στην κοινωνία και διαπιστώνει ότι από τότε που ξεκίνησε η ελεύθερη ανταλλαγή αρχείων, τόσο ο αριθμός των άλμπουμ μουσικής όσο και των ταινιών που κυκλοφόρησαν ανά έτος έχουν αυξηθεί.
Ο Καναδός καθηγητής Νομικής Michael Geist συνοψίζει την μελέτη στο άρθρο «Μελέτη του Χάρβαρντ βρίσκει ότι η ασθενέστερη προστασία του κοπυραϊτ έχει ευεργετήσει την κοινωνία».
Πριν από δέκα χρόνια, όταν η ελεύθερη ανταλλαγή αρχείων σε μαζική κλίμακα στο διαδίκτυο ήταν ένα σχετικά νέο φαινόμενο (το Napster κυκλοφόρησε το 1999), δεν ήταν καθόλου αυτονόητο εάν και με ποιο τρόπο ο πολιτιστικός τομέας θα μπορούσε να επιβιώσει οικονομικά στη νέα εποχή. Αλλά τώρα έχουμε πάνω από μια δεκαετία εμπειρίας σε έναν κόσμο όπου όποιος θέλει μπορεί να κατεβάσει ότι θέλει δωρεάν, και όπου μια μεγάλη μερίδα του πληθυσμού το κάνει συνέχεια.
Σήμερα γνωρίζουμε πλέον από αυτή τη πολυετή εμπειρία ότι ο πολιτιστικός τομέας είναι οικονομικά βιώσιμος, παρά την ανεξέλεγκτη ανταλλαγή αρχείων μέσω ομότιμων δικτύων (peer-to-peer). Αυτό που μπορεί να είχε εμφανιστεί ως ένα άλυτο πρόβλημα πριν από μια δεκαετία, σήμερα έχει αποδειχθεί ότι δεν είναι καθόλου πρόβλημα, αλλά στην πραγματικότητα είναι μια τεράστια ευκαιρία για τους καλλιτέχνες και τους δημιουργούς, καθώς και ένα εργαλείο για την ανάπτυξη μιας βιώσιμης πολιτιστικής ποικιλομορφίας.
Είναι δύσκολο ακόμα και σήμερα ένας καλλιτέχνης να βγάλει τα προς το ζην από την Τέχνη του, όπως ήταν πάντα, και όπως θα είναι πάντα. Αλλά τουλάχιστον έχει γίνει λίγο πιο εύκολο σήμερα από ότι ήταν πριν την εποχή του διαδικτύου και της ελεύθερης ανταλλαγής αρχείων. Στη μουσική “βιομηχανία”, τα συνολικά έσοδα αυξήθηκαν ελαφρά, ενώ οι μεγάλες δισκογραφικές εταιρίες παίρνουν ένα μικρότερο κομμάτι της πίτας. Αυτό αφήνει περισσότερα χρήματα στους δημιουργούς της μουσικής (αντί για τους διανομείς της).
Η ελεύθερη ανταλλαγή αρχείων δεν είναι πρόβλημα που πρέπει να λυθεί.
Είναι κάτι θετικό τόσο για τους καλλιτέχνες, όσο και για τους καταναλωτές και την κοινωνία στο σύνολό της. Αυτό που πρέπει να κάνουμε τώρα είναι να εναρμονίσουμε την νομοθεσία περί κοπυραϊτ με αυτή τη νέα, ελπιδοφόρα, πραγματικότητα.
Με μια μεταρρύθμιση του νόμου περί πνευματικών δικαιωμάτων που θα νομιμοποιεί την ελεύθερη, μη εμπορική/ μη κερδοσκοπική, ανταλλαγή αρχείων μέσω ομότιμων δικτύων (p2p), μπορούμε να βάλουμε ένα τέλος στην ποινικοποίηση μιας ολόκληρης γενιάς, ενώ την ίδια στιγμή θα βελτιώσουμε τις συνθήκες για ένα πιο ζωντανό πολιτιστικό τομέα στην Ευρώπη.
Christian Engström, Ευρωβουλευτής, Κόμμα Πειρατών Σουηδίας
Ευχαριστούμε το www.iliosporoi.net για την απόδοση στα Ελληνικά.
Permanent link to this article: https://www.pirateparty.gr/2011/12/%ce%b7-%ce%bd%ce%bf%ce%bc%ce%bf%ce%b8%ce%b5%cf%83%ce%af%ce%b1-%cf%80%ce%b5%cf%81%ce%af-%cf%80%ce%bd%ce%b5%cf%85%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%b9%ce%ba%cf%8e%ce%bd-%ce%b4%ce%b9%ce%ba%ce%b1%ce%b9%cf%89%ce%bc/
Dec 12
SOPA: Νομοσχέδιο για τον έλεγχο του internet
Οχι στον έλεγχο του internet
Δεν έχει περάσει ούτε ένας χρόνος από τότε που ο Μουμπάρακ προσπάθησε να κρατηθεί στην εξουσία κόβοντας την πρόσβαση στο internet σε όλη την Αίγυπτο.
Από την άλλη, έχουμε τον Ομπάμα να δηλώνει ότι η πρόσβαση στα social media, από πολίτες ελεύθερους να μεταδίδουν πληροφορίες, είναι “οικουμενικό” δικαίωμα.
Αυτό το δικαίωμα κινδυνεύει να διαβρωθεί από τις Ηνωμένες Πολιτείες, με το νομοσχέδιο “Stop Online Piracy Act” (SOPA) στη Βουλή των Αντιπροσώπων και το “Protect IP Act” στη Γερουσία.
Στόχος τους, υποτίθεται, είναι να προστατευθεί το copyright μέσα από τη δημιουργία Ομοσπονδιακής λίστας με απαγορευμένους ιστότοπους. Όλα τα sites, οι πάροχοι, αλλά και οι μηχανές αναζήτησης(!) θα πρέπει να εμποδίζουν και τον παραμικρό σύνδεσμο προς τις απαγορευμένες σελίδες και όσοι δεν το κάνουν θα έχουν βαριά πρόστιμα.
Το νομοσχέδιο ζητά ιστοσελίδες όπως το Facebook και το YouTube εκ των προτέρων να εξασφαλίζουν ότι το υλικό που ανεβαίνει δεν παραβιάζει τα συμφέροντα των μονοπωλίων. Σε αντίθετη περίπτωση, κινδυνεύουν να μηνυθούν, ενώ σήμερα τους είναι αρκετό να το αφαιρέσουν εκ των υστέρων.
Ακόμη προβλέπονται υπερεξουσίες για τις πρεσβείες των ΗΠΑ σε όλο τον κόσμο, ενώ τα sites που θα διαταχθεί να “εξαφανιστούν” από τους DNS servers δεν θα έχουν καν δικαίωμα υπεράσπισης(!)
Εξίσου απίστευτες είναι και οι διατάξεις βάσει των οποίων η αμερικανική κυβέρνηση θα μπορεί να ελέγχει ιστοτόπους για πιθανές παραβιάσεις. Αν οι ιστότοποι προσπαθήσουν να σταματήσουν τους ελέγχους, οι κυρώσεις επιβάλλονται, δηλαδή τεκμήριο ενοχής, αντί τεκμήριο αθωότητας.
Εάν οι πάροχοι και οι διαχειριστές των ιστοτόπων είναι νομικά υπεύθυνοι για παραβιάσεις copyright από τους πολίτες, τότε η πληροφορία δεν κινείται πλέον ελεύθερα.
Ετσι οι μεγαλύτερες εταιρείες στο internet παγκοσμίως όπως: Google, AOL, eBay, Facebook, LinkedIn, Mozilla, Twitter και Yahoo έχουν ήδη καταθέσει επίσημη διαμαρτυρία.
Οι εταιρείες αυτές, εκτός των άλλων, θα δαπανούν τεράστιους πόρους για τον έλεγχο των χρηστών τους, ενώ για τις μικρές εταιρείες αυτό μπορεί να είναι απλά ακατόρθωτο. Άρα μπαίνει και φρένο στην ανάπτυξη και την καινοτομία, που οι μικρές εταιρείες μπορεί να φέρουν.
Με το SOPA κάθε εταιρεία στο διαδίκτυο γίνεται προστάτης των εσόδων των λίγων μεγάλων μονοπωλίων της παγκόσμιας ψυχαγωγίας, ενώ ταυτόχρονα περιορίζονται οι Δημοκρατικές ελευθερίες.
Γιατί σήμερα επικαλούνται το συμφέρον του κλάδου της ψυχαγωγίας.
Όμως οι πολιτικοί και οι επιχειρήσεις θέλουν την εξουσία να λογοκρίνουν ιστοσελίδες, και να ελέγχουν ISPs. Και κανείς δεν ξέρει με ποιο τρόπο αυτή η εξουσία θα χρησιμοποιηθεί αύριο.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι οι κυβερνώντες θέλουν πάντα περισσότερη δύναμη, ποτέ λιγότερη.
Ας συνειδητοποιήσουμε όλοι ότι το διαδίκτυο δεν ανήκει στο λόμπι του κοπυράιτ. Είναι για τον καθένα μας και αυτό ακριβώς κάνει το Διαδίκτυο τόσο επαναστατικό: Όλοι μοιραζόμαστε και ζητούμε πληροφορίες χωρίς πορτιέρηδες και λογοκριτές. Αν αυτό αλλάξει, δεν θα έχουμε πλέον ένα ελεύθερο Διαδίκτυο.
Permanent link to this article: https://www.pirateparty.gr/2011/12/%ce%bd%ce%bf%ce%bc%ce%bf%cf%83%cf%87%ce%ad%ce%b4%ce%b9%ce%bf-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%ad%ce%bb%ce%b5%ce%b3%cf%87%ce%bf-%cf%84%ce%bf%cf%85-internet/
Dec 12
Με λένε Rickard, και είμαι πειρατής!
Ομιλία του Rickard Falkvinge στη Στοκχόλμη, 3 Ιουνίου 2006
Φίλοι, πολίτες, πειρατές:
Δεν είναι κάτι καινούριο…
Το όνομά μου είναι Rickard Falkvinge και είμαι ο ηγέτης του Κόμματος των Πειρατών.
Κατά τη διάρκεια της προηγούμενης εβδομάδας είδαμε μια σειρά από παραβιάσεις δικαιωμάτων.
Είδαμε την αστυνομία να κάνει καταχρήσεις. Είδαμε αθώους να βλάπτονται. Είδαμε πώς λειτουργεί η βιομηχανία των media. Είδαμε πολιτικούς στα υψηλότερα επίπεδα να σκύβουν για να προστατέψουν το μονοπώλιο τους.
Αυτό είναι σκανδαλώδες, πέρα από κάθε όριο. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο είμαστε εδώ, σήμερα.
Η βιομηχανία των media θέλει να πιστεύουμε ότι το ζήτημα αφορά τα μοντέλα πληρωμών, ότι αφορά τα έσοδα μιας συγκεκριμένης επαγγελματικής ομάδας.
Θέλουν να μας κάνουν να πιστεύουμε πως έχει να κάνει με την πτώση των πωλήσεων τους, με ξερούς αριθμούς, με στατιστικά στοιχεία.
Αυτό είναι μόνο η δικαιολογία τους. Στην πραγματικότητα θέλουν κάτι εντελώς διαφορετικό.
Για να κατανοήσουμε τη σημερινή κατάσταση, πρέπει να πάμε πίσω 400 χρόνια, στην εποχή που η Εκκλησία είχε το μονοπώλιο στον πολιτισμό και τη γνώση.
Ό,τι έλεγε η Εκκλησία ήταν η αλήθεια. Αυτή ήταν η πυραμίδα της επικοινωνίας. Ένα άτομο στην κορυφή να μιλάει και από κάτω η πυραμίδα. Ο Πολιτισμός και η Γνώση είχαν μία και μόνη πηγή.
Δεν είναι κάτι καινούριο…
Σήμερα γνωρίζουμε ότι το μόνο που πρέπει να συμβεί για να εξελιχθεί η κοινωνία, είναι να αφήσουμε τη γνώση ελεύθερη και δωρεάν.
Σήμερα γνωρίζουμε ότι ο Γαλιλαίος είχε δίκιο. Ακόμα κι αν έπρεπε να τα βάλει με ένα μονοπώλιο γνώσης.
Αργότερα ήρθε η τυπογραφία.
Ξαφνικά δεν υπήρχε μόνο μια πηγή γνώσης, αλλά περισσότερες. Οι πολίτες, οι οποίοι πλέον είχαν μάθει να διαβάζουν, μπορούσαν να έχουν το δικό τους τμήμα της γνώσης.
Η Εκκλησία έγινε έξαλλη.
Οι βασιλικοί Οίκοι έγιναν έξαλλοι.
Η βρετανική Βασιλική Αυλή έφτασε να κάνει νόμο που επέτρεπε την εκτύπωση βιβλίων μόνο σε εκείνους τους τυπογράφους που είχαν ειδική άδεια από το Βασιλιά. Μόνο αυτοί είχαν το δικαίωμα να προσφέρουν τη γνώση και τον πολιτισμό στους πολίτες.
Ο νόμος αυτός ονομάστηκε “δικαίωμα αντιγραφής” (copy right).
Δυο αιώνες αργότερα φτάσαμε στην “ελευθερία του τύπου”.
Ωστόσο παντού εξακολουθούσε να χρησιμοποιείται το ίδιο, παλιό μοντέλο επικοινωνίας: ένα άτομο μιλάει σε πολλούς. Και αυτό το γεγονός χρησιμοποιήθηκε από το Κράτος που εισήγαγε το σύστημα των «υπεύθυνων εκδοτών».
Οι πολίτες θα μπορούσαν πλέον να πάρουν τμήματα της γνώσης, αλλά πάντα έπρεπε να υπάρχει κάποιος, ο οποίος θα έχει την ευθύνη, μη τυχόν και ο λαός “τύχαινε” να αποκτήσει καμιά “στραβή” ιδέα…
Αυτό ακριβώς αλλάζει σήμερα από τα θεμέλια, επειδή το Διαδίκτυο δεν ακολουθεί πια το παλιό μοντέλο.
Γιατί πλέον μπορούμε να “κατεβάσουμε” τον πολιτισμό και τη γνώση. Μπορούμε ΚΑΙ να τον ανεβάσουμε σε άλλους ταυτόχρονα.
Μοιραζόμαστε αρχεία. Ως εκ θαύματος, η γνώση και ο πολιτισμός έχουν χάσει το κεντρικό σημείο ελέγχου τους.
Και καθώς αυτό είναι το κεντρικό σημείο της ομιλίας μου, επιτρέψτε μου να μπω σε λεπτομέρειες.
Η “λήψη” είναι το παλιό μοντέλο μέσων μαζικής ενημέρωσης, όπου υπάρχει ένα κεντρικό σημείο ελέγχου, ένα σημείο με έναν «υπεύθυνο εκδότη», κάποιον που μπορεί να διωχθεί στο δικαστήριο, να αναγκαστεί να πληρώσει ή να φυλακιστεί.
Ένα κεντρικό σημείο ελέγχου απ’ όπου ο καθένας μπορεί να “κατεβάσει” τη γνώση και τον πολιτισμό, ένα κεντρικό σημείο που μπορεί να παραχωρήσει δικαιώματα και να άρει τα δικαιώματα αυτά, με όποιον τρόπο νομίζει.
Μονοπώλιο Πολιτισμού και γνώσης. Έλεγχος.
Το μοίρασμα αρχείων περιλαμβάνει την ταυτόχρονη αποστολή και λήψη από κάθε συνδεδεμένο πρόσωπο. Δεν υπάρχει κεντρικό σημείο ελέγχου. Αντίθετα έχουμε μια κατάσταση όπου ο πολιτισμός και η ροή των πληροφοριών κυλούν μεταξύ εκατομμυρίων διαφορετικών ανθρώπων.
Κάτι εντελώς διαφορετικό, κάτι εντελώς καινούργιο στην ιστορία της ανθρώπινης επικοινωνίας. Κανείς δεν μπορεί να κατηγορηθεί, αν συμβεί να εξαπλωθεί η “λάθος” γνώση.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι εταιρείες μέσων μαζικής ενημέρωσης μιλούν τόσο πολύ για «νόμιμο κατέβασμα».
Νόμιμη.
Λήψη.
Είναι επειδή θέλουν να τον κάνουν τον μόνο νόμιμο τρόπο να έχεις αυτό που θέλεις. Να το πάρεις από ένα κεντρικό σημείο, το οποίο βρίσκεται υπό τον έλεγχό τους. Η λήψη, το κατέβασμα, δεν είναι μοίρασμα.
Και αυτός είναι ακριβώς ο λόγος που θα αλλάξουμε αυτούς τους νόμους!
Κατά τη διάρκεια της εβδομάδας που πέρασε έχουμε δει που μπορεί να φτάσει η μια πλευρά για να μην χάσει τον έλεγχο.
Είδαμε το Σύνταγμα να παραβιάζεται.
Είδαμε ποιες μεθόδους βίας και επιθέσεων κατά της προσωπικής ακεραιότητας είναι έτοιμη να εφαρμόσει η αστυνομία, όχι για την καταπολέμηση του εγκλήματος, αλλά με προφανή πρόθεση να τρομοκρατήσουν όσους συμμετέχουν και όσους είναι κοντά τους.
Δεν είναι κάτι καινούριο, η ιστορία επαναλαμβάνεται.
Δεν πρόκειται για την πληρωμή μιας ομάδας επαγγελματιών. Πρόκειται για τον έλεγχο στον πολιτισμό και τη γνώση. Γιατί όποιος τα ελέγχει, ελέγχει τον κόσμο.
Η βιομηχανία των media έχει προσπαθήσει να μας κάνει να αισθανόμαστε ντροπή, να πει ότι αυτό που κάνουμε είναι παράνομο, ότι είμαστε πειρατές. Προσπαθούν να μας φιμώσουν. Ρίξτε μια ματιά γύρω σας και δείτε, έχουν αποτύχει.
Ναι, είμαστε πειρατές!
Αλλά όποιος πιστεύει ότι είναι ντροπή να είσαι πειρατής, κάνει λάθος. Είναι κάτι για το οποίο είμαστε περήφανοι.
Κι αυτό γιατί έχουμε ήδη δει τι σημαίνει να είσαι χωρίς κεντρικό έλεγχο. Έχουμε ήδη δοκιμάσει, αισθανθεί και γευθεί την Ελευθερία, έξω από το ελεγχόμενο μονοπώλιο του πολιτισμού και της γνώσης. Έχουμε ήδη μάθει να διαβάζουμε και να γράφουμε.
Και δεν πρόκειται να ξεχάσουμε πώς να διαβάζουμε και να γράφουμε, ακόμα κι αν τα Μέσα και τα συμφέροντα του χθες δεν το θεωρούν αποδεκτό.
Με λένε Rickard, και είμαι πειρατής!
Απόδοση στα Ελληνικά: Α.pp-2011
Permanent link to this article: https://www.pirateparty.gr/2011/12/rickard-pirate/
Nov 11
Συναντήσεις
Οργανώθηκαν οι πρώτες συναντήσεις ώστε να γνωριστούμε καλύτερα και να
ανταλλάξουμε απόψεις σχετικά με την προοπτική δημιουργίας πειρατικού κόμματος στην Ελλάδα.
Οι συναντήσεις είναι ανοιχτές. Όλοι είναι ευπρόσδεκτοι!
Για όσους είναι στην Αθήνα η συνάντηση θα γίνει το Σάββατο, 19 Νοεμβρίου στο Hard rock cafe (Φιλελλήνων 18) και ώρα 18:00.
Για όσους είναι στη Θεσσαλονίκη η συνάντηση θα γίνει το Σάββατο, 26 Νοεμβρίου στο Mojo cafe (Πλατεία Αριστοτέλους 4) και ώρα 18:30.
Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να βρείτε στο forum καθώς και στο social network
Permanent link to this article: https://www.pirateparty.gr/2011/11/%cf%83%cf%85%ce%bd%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%ae%cf%83%ce%b5%ce%b9%cf%82/
