George Kissandrakis
Author's posts
Dec 19
Ή καθεστώς κοπυράιτ ή ατομικές ελευθερίες.
Mία από τις πρώτες μεγάλες ομιλίες μου, το 2007, ονομαζόταν το Καθεστώς του Κοπυράιτ εναντίον των ατομικών Ελευθεριών.
Στη 15λεπτη ομιλία μου στη Συνέλευση Ανοιχτού Λογισμικού, περιέγραψα όλες τις πολιτικές ελευθερίες που βρίσκονταν σε κίνδυνο εξαιτίας της επιβολής του μονοπωλίου κοπυράιτ και ότι η βιομηχανία του κοπυράιτ, προκειμένου να διατηρήσει τις επιχειρήσεις της είχε καταλάβει ότι αυτές οι ελευθερίες απαιτείται να τερματιστούν βίαια. Οτι ήταν περιθωριακή παράνοια πριν 5 χρόνια, τώρα γίνεται νόμος.
Εκείνη η ομιλία έδειξε πως το μονοπώλιο του κοπυράιτ είναι θεμελιωδώς ασύμβατο με την οριζόντια, ανέλεγκτη, ψηφιακή επικοινωνία και ως εκ τούτου με το Διαδίκτυο και την ιδιωτική επικοινωνία ως έννοιες.
Περιέγραψα το 2007 ότι θα έπρεπε να περιμένουμε να δούμε ολοκληρωτική λογοκρισία, λήψη αυστηρών μέτρων ενάντια στην ανωνυμία και την ελευθερία του λόγου, διάβρωση της ιδιωτικής ζωής, ακύρωση της προστασίας πληροφοριοδοτών και μακροπρόθεσμα, περικοπές στο ίδιο το δικαίωμα να διαμορφώσει κάποιος την ταυτότητά του.
Μίλησα από το 2007 για το ότι η παιδική πορνογραφία χρησιμοποιούνταν ως στρατηγική δικαιολογία από το λόμπι του κοπυράιτ προκειμένου να δημιουργήσει έναν πολιορκητικό κριό ενάντια στις θεμελιώδεις ελευθερίες μας, ακόμη και αν αυτό βλάπτει τα παιδιά (για τα οποία δεν ενδιαφέρονται καθόλου).
Πέντε χρόνια αργότερα, σχεδόν όλα αυτά είτε έχουν ήδη γίνει ή είναι έτοιμα να γίνουν.
Μπήκα στην πολιτική για δύο λόγους: Ο πρώτος είναι ότι σήμερα η εφαρμογή του μονοπωλίου του κοπυράιτ έχει αναληφθεί από δημοσίους υπαλλήλους. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν τρία χαρακτηριστικά: Δεν έχουν υποχρέωση να βλέπουν το δάσος, απλά και μόνο να φροντίζουν το δέντρο.
Δεν δίνουν λογαριασμό σε κανέναν και δέχονται συχνά πιέσεις από το μονοπώλιο του κοπυράιτ, εξαιτίας των δύο προηγούμενων λόγων.
Αντίθετα, ένας πολιτικός μπορεί να πει ότι “όχι, αυτό κοστίζει πάρα πολύ και διαταράσσει την ισορροπία των θεμελιωδών δικαιωμάτων, ας το πετάξουμε”, κάτι που ένας δημόσιος υπάλληλος δεν μπορεί να πει.
Ο δεύτερος λόγος που μπήκα στην πολιτική είναι επειδή ο μόνος τρόπος για να πάρεις αυτό το θέμα από αυτούς τους δημοσίους υπαλλήλους είναι να το πολιτικοποιήσεις και ο μόνος τρόπος με τη σειρά του για να το κάνεις αυτό είναι να αρπάξεις ψήφους από τους κατεστημένους πολιτικούς.
Στο κάτω-κάτω, αυτό είναι το μόνο πράγμα που τους νοιάζει – εάν προσπαθήσεις με οποιονδήποτε άλλο τρόπο να επηρεάσεις τη χάραξη πολιτικής, δεν θα έχει καμιά σημασία γι αυτούς. Πρέπει να επιτεθείς άμεσα στην ασφάλεια της θέσης τους. Αυτό δημιουργεί την αλλαγή και μόνο αυτό.
Η βιομηχανία του κοπυράιτ είναι μια επιχείρηση όπως οποιαδήποτε άλλη. Ανταγωνίζεται για χρήματα, βασισμένη σε αυτό που προσφέρει.
Δεν έχει το δικαίωμα να διαλύει τις ατομικές ελευθερίες, ακόμη και αν δεν μπορεί να βγάλει λεφτά με άλλο τρόπο, και ίσως ειδικά αν δεν μπορεί να βγάλει λεφτά με άλλο τρόπο. Για κάποιο λόγο, η βιομηχανία του κοπυράιτ έχει ξεφύγει κάνοντας ακριβώς αυτό: διαλύοντας τις ατομικές ελευθερίες.
Στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι αρχές κατάσχουν domains στο διαδίκτυο χωρίς καμία απολύτως νόμιμη διαδικασία,
σπάζοντας το χώρο του DNS. Αυτό δεν περιορίζει απλώς την ελευθερία του λόγου και τον πολιτικό λόγο – δημιουργεί επίσης ένα σενάριο υποκλοπών, καθώς μπορούν να δούνε ποιος επισκέφθηκε κάποιον συγκεκριμένο τομέα. Και οι δύο αυτές ενέργειες κανονικά απαιτούν την έκδοση εντάλματος, το οποίο αν ήμουν πρόεδρος δικαστηρίου, δεν θα χορηγούνταν ποτέ. Αλλά οι αρχές εγκρίνουν τέτοιες ενέργειες δεχόμενες απλά την άποψη της βιομηχανίας του κοπυράιτ.
Στο Ηνωμένο Βασίλειο, τα δικαστήρια δίνουν το δικαίωμα στον εαυτό τους να σπάσουν το Διαδίκτυο λογοκρίνοντας ορισμένα ονόματα χώρων. Δίνουν ακόμα και ειδικές εντολές σε Παρόχους Διαδικτύου να χρησιμοποιούν το προ-εγκατεστημένο φίλτρο παιδικής πορνογραφίας προκειμένου να εντοπίσουν παραβιάσεις του μονοπωλίου κοπυράιτ. Βλέπετε; Υπάρχει λόγος που η βιομηχανία του κοπυράιτ αγαπά τόσο πολύ την παιδική πορνογραφία.
Αν ψάξετε για την αντίστοιχη σουηδική λέξη στη σουηδική ιστοσελίδα Netopia του λόμπι του κοπυράιτ, θα βρείτε 62 άρθρα. Αν κάποιος δεν γνώριζε τον λόγο για αυτή την πολύ ισχυρή συσχέτιση με τη βιομηχανία του κοπυράιτ, θα ήταν πράγματι πολύ προβληματισμένος.
Την ίδια ώρα στις Ηνωμένες Πολιτείες, η Κίνα και το Ιράν παρουσιάζονται ως λαμπρά παραδείγματα χωρών που εξακολουθούν να έχουν μια λειτουργική ελευθερία του λόγου, παρά το γεγονός ότι έχουν δώσει στην βιομηχανία του κοπυράιτ όλα τα προνόμια που ήθελε. (Ούτε εγώ δεν θα μπορούσα να σκεφτώ κάτι τόσο παρατραβηγμένο)
Στη Σουηδία, υπάρχουν ισχυρά αποδεικτικά στοιχεία ότι η βιομηχανία του κοπυράιτ και οι Ηνωμένες Πολιτείες πιέζουν για τη “διατήρηση δεδομένων” – μια ωραία λέξη για την καταγραφή όλων των επικοινωνιών και των κινήσεών μας, ώστε να μπορούν να χρησιμοποιηθούν εναντίον μας στο μέλλον. Αυτό επίσης σκοτώνει το δικαίωμα των δημοσιογράφων να προστατεύουν τις πηγές τους, κάτι για το οποίο μιλάω από το 2007.
Δεν λείπουν τα παραδείγματα. Είμαι βέβαιος ότι θα μπορούσατε να προσθέσετε τα δικά σας.
Είναι ή το καθεστώς κοπυράιτ ή οι ατομικές ελευθερίες. Στοιχηματίστε και διαλέξτε πλευρά.
Rickard Falkvinge, Δεκέμβριος 2011
http://torrentfreak.com/copyright-regime-vs-civil-liberties-111211/
Απόδοση στα Ελληνικά: Ν.Σ.
Permanent link to this article: https://www.pirateparty.gr/2011/12/copyright-regime-vs-civil-liberties/
Dec 14
Το κόμμα Πειρατών λέει ΟΧΙ στην ACTA
ΟΧΙ στην ACTA!
To κόμμα Πειρατών λέει ξεκάθαρα ΟΧΙ στην ACTA.
Δες το σχετικό video διάρκειας 2 λεπτών, με ελληνικούς υπότιτλους,
έχει ήδη 750.000 views
Permanent link to this article: https://www.pirateparty.gr/2011/12/pirate-party-says-no-to-acta/
Dec 12
Offenbach 2011. Τρεις Ελληνες σ’ ένα μεγαλειώδες Πειρατικό Συνέδριο.
Τμήμα της αίθουσας που φιλοξένησε τους Γερμανούς Πειρατές, όπως διαμορφώθηκε για το Συνέδριο.
Πέντε χιλιόμετρα καλωδίων δικτύου συνδέουν 1.500 φορητούς υπολογιστές, σε μια αίθουσα 1.100 τετραγωνικών μέτρων, στο Συνέδριο του Γερμανικού Κόμματος Πειρατών.
Μετά από πετυχημένες παρουσίες σε δημοτικές και τοπικές εκλογές, η είσοδος 15 Πειρατών στο κοινοβούλιο του Βερολίνου σηματοδότησε την εκρηκτική ανάπτυξή των Γερμανών Πειρατών.
-”Αφήνουμε πίσω μας μια περιπετειώδη και δύσκολη περίοδο και αντιμετωπίζουμε μια ακόμη δυσκολότερη” δήλωσε ο πρόεδρος Σεμπάστιαν Νερτζ στα συγκεντρωμένα μέλη του κόμματος.
Μια ακόμη αντίθεση, σε ότι έχουμε συνηθίσει.
Στο Συνέδριο δεν υπήρχαν αντιπρόσωποι, αλλά τα ίδια τα μέλη, τα περισσότερα από τα οποία παρέμειναν στη θέση τους τις 8 ώρες που διαρκούσε η κάθε συνεδρίαση, ακούγοντας, μιλώντας, συζητώντας, ψηφίζοντας και δημοσιεύοντας ζωντανά τις απόψεις τους σε twitter και blogs.
Γύρω τους εκατοντάδες δημοσιογράφοι, εικονολήπτες, φωτογράφοι απαθανατίζουν το διαφορετικό. Ένα Συνέδριο ζωντανό, νεανικό, με παλμό και συμμετοχή.
Αυτό το εντυπωσιακό σκηνικό αντίκρισαν οι τρεις Ελληνες, μέλη της ιδρυτικής ομάδας του Κόμματος Πειρατών Ελλάδος, που είχαν προσκληθεί από το Pirate Party International, τη διεθνή Οργάνωση των Πειρατικών Κομμάτων, με τακτικά μέλη 26 κράτη, μέχρι στιγμής.
Σε ειδική αίθουσα που είχα διατεθεί στο Διεθνές τμήμα, συζήτησαν με Πειρατές από τη Γερμανία, την Ελβετία, το Λουξεμβούργο, την Ολλανδία, τη Τσεχία και τη Ρωσία, παρακολούθησαν δύο συνεδριάσεις του Pirate Party International και δώσανε συνεντεύξεις σε Γερμανούς δημοσιογράφους, bloggers και podcasters για το Κόμμα Πειρατών Ελλάδος.
Το Κόμμα Πειρατών Ελλάδος ξεκίνησε τις προσπάθειες για την ίδρυσή του το Σεπτέμβριο του 2011 κι έχει κάνει μέχρι στιγμής δύο ιδρυτικές συναντήσεις σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
Αναμένεται να οριστικοποιήσει το Καταστατικό και την Ιδρυτική Διακήρυξή του μέσα στο 2011, για να φτάσει στον Άρειο Πάγο και στην επίσημη ίδρυσή του μέχρι τα τέλη του Ιανουαρίου του 2012, για να κάνει πράξη τις αρχές της Άμεσης Δημοκρατίας, της Διαφάνειας και της Προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθεριών, τόσο στον ψηφιακό κόσμο, όσο και σε κάθε άλλη έκφανση της ζωής μας.
Στην Ελλάδα έχουμε πολύ περισσότερο δρόμο να διανύσουμε, αλλά έχουμε όρεξη, ζωντάνια και δυναμισμό.
Για Ελεύθερες ιδέες, Ελεύθερο πολιτισμό και Ελεύθερους Ανθρώπους.
Permanent link to this article: https://www.pirateparty.gr/2011/12/offenbach-2011-%cf%84%cf%81%ce%b5%ce%b9%cf%82-%ce%b5%ce%bb%ce%bb%ce%b7%ce%bd%ce%b5%cf%82-%cf%83-%ce%ad%ce%bd%ce%b1-%ce%bc%ce%b5%ce%b3%ce%b1%ce%bb%ce%b5%ce%b9%cf%8e%ce%b4%ce%b5%cf%82-%cf%80%ce%b5/
Dec 12
Τα λόμπι του κοπυράιτ – Ενας αιώνας εξαπάτηση
No copyright!
Λέγεται ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται σαν φάρσα. Στην περίπτωση του κοπυράιτ, τα λόμπι έχουν μάθει ότι μπορούν να έχουν νέα μονοπωλιακά οφέλη και να πληρώνονται επιπλέον δικαιώματα, κάθε φορά που βγαίνει μια νέα τεχνολογία. Φτάνει να παραπονεθούν αρκετά, στους νομοθέτες.
Τα τελευταία 100 χρόνια υπήρξε μεγάλη πρόοδος στους τρόπους διάδοσης του πολιτιστικού υλικού και των πληροφοριών.
Ταυτόχρονα υπήρξαν απολύτως λανθασμένα νομοθετήματα υπέρ του Παλιού κι εις βάρος του Καινούριου, μόνο και μόνο επειδή το Παλιό παραπονιόταν.
Κατ ‘αρχάς, ας ρίξουμε μια ματιά σε αυτά που τα λόμπι του κοπυράιτ προσπάθησαν να απαγορεύσουν και να θέσουν εκτός νόμου, ή ζήτησαν να πληρώνονται με χρήματα των φορολογουμένων, ως αντιστάθμισμα για την ύπαρξή τους:
Ξεκίνησαν γύρω στο 1905, όταν το αυτόματο πιάνο άρχισε να γίνεται δημοφιλές. Όσοι πουλούσαν παρτιτούρες ισχυρίστηκαν πως αυτό θα ήταν το τέλος της τέχνης και ότι πλέον δεν θα μπορούσαν να ζήσουν (οι μεσάζοντες μεταξύ συνθετών και κοινού), γι ‘αυτό ζήτησαν να απαγορευθεί το αυτόματο πιάνο.
Μια περίφημη επιστολή του 1906 ισχυρίζεται ότι τόσο το γραμμόφωνο και το αυτόματο πιάνο θα σημάνουν το τέλος της τέχνης και το τέλος μιας ζωηρής, μελωδικής ανθρωπότητας.
Στη δεκαετία του 1920, όταν άρχισαν να εμφανίζονται οι ραδιοφωνικές εκπομπές, τα λόμπι του κοπυράιτ ζητούσαν την απαγόρευση τους επειδή είχαν πέσει τα κέρδη τους. Οι πωλήσεις δίσκων μειώθηκαν από 75 εκατομμύρια δολάρια το 1929 σε 5 εκατομμύρια δολάρια το 1933 (αν και η πτώση των κερδών συνέπεσε με τη Μεγάλη Ύφεση.)
Τα λόμπι του κοπυράιτ μήνυσαν τους ραδιοφωνικούς σταθμούς και οι εταιρείες συλλογικής διαχείρισης άρχισαν να συλλέγουν μέρος των κερδών των σταθμών, μέσα από ένα σύστημα “αδειοδότησης”. Αν και προτάθηκαν νόμοι που θα απομόνωναν το νέο Μέσο από τα λόμπι του κοπυράιτ, δεν πέρασαν.
Στη δεκαετία του 1930, οι ταινίες βωβού κινηματογράφου είχαν ήδη καταργηθεί από τις ταινίες με ήχο. Κάθε θέατρο όμως είχε μια ορχήστρα που έπαιζε μουσική συνοδεύοντας το βωβό κινηματογράφο, και τώρα, οι ορχήστρες έμειναν χωρίς δουλειά. Τα συνδικάτα τους απαίτησαν εγγυημένη απασχόληση για αυτούς τους εκτελεστές.
Στη δεκαετία του 1940, οι κινηματογραφικές εταιρείες παραπονιόταν ότι η τηλεόραση θα σήμαινε τον θάνατο των ταινιών, καθώς τα κέρδη τους μειώθηκαν κατά 75% μέσα σε πέντε χρόνια.
Διάσημη άποψή τους: “Ποιος θα πληρώσει για να δει μια ταινία, όταν μπορεί να τη δεί στο σπίτι δωρεάν;”
Το 1972, το λόμπι του κοπυράιτ προσπάθησε να απαγορεύσει το φωτοτυπικό μηχάνημα. Αυτή η κίνηση έγινε από εκδότες βιβλίων και περιοδικών. Διάσημη άποψή τους: “Δεν είναι μακριά η μέρα που κανείς δεν θα χρειάζεται να αγοράζει βιβλία.”
(Σ.Μ. Τελικά μας έμεινε ο φόρος “πνευματικών δικαιωμάτων” στο φωτοτυπικό χαρτί, τα σκάνερ, τα φωτοτυπικά, τα άδεια CD και DVD)
Η δεκαετία του 1970 είδε την έλευση της κασέτας ήχου, με την οποία τα λόμπι του κοπυράιτ φτάσανε στα άκρα διακηρύσσοντας τα δικαιώματα τους. Βγάλανε παντού διαφημίσεις “Οι οικιακές κασέτες σκοτώνουν τη μουσική!” (Σ.Μ. Σου θυμίζει κάτι;)
Το συγκρότημα Dead Kennedys απάντησε με ελαφρά αλλαγή του μηνύματος “Οι οικιακές κασέτες σκοτώνουν τα κέρδη των δισκογραφικών” και “Αφήσαμε αυτή πλευρά [της ταινίας] κενή, ώστε να βοηθήσουμε.”
Η δεκαετία του 1970 είχε μια ακόμη σημαντική αλλαγή, όταν DJ και ηχεία άρχισαν να παίρνουν τη θέση της ζωντανής ορχήστρας.
Οι Ενώσεις και τα λόμπι του κοπυράιτ αντέδρασαν εντονότατα και πρότειναν “ειδικό τέλος» που θα χρεώνεται σε τοποθεσίες όπου παίζει μουσική o DJ, το οποίο θα συλλέγεται από ιδιωτικούς οργανισμούς, σύμφωνα με κυβερνητική εντολή και θα ανακατανέμεται στα συγκροτήματα.
Η σκέψη αρχικά προκαλεί γέλιο, το οποίο σταματά απότομα μόλις αναλογιστούμε ότι η πληρωμή “δικαιώματός δημόσιας εκτέλεσης μηχανικά αναπαραχθέντων έργων” ζει και βασιλεύει 40 χρόνια μετά.
Η δεκαετία του 1980 είναι ένα ειδικό κεφάλαιο με την έλευση της βιντεοκασέτας.
Διάσημη άποψή τους: (Δήλωση ενώπιον του Κογκρέσου των ΗΠΑ) «Το βίντεο είναι για τον Αμερικανό παραγωγό ταινιών και το αμερικανικό κοινό, ότι ο Στραγγαλιστής της Βοστώνης για μια μοναχική γυναίκα».
Η υπόθεση έφτασε μέχρι το Ανώτατο Δικαστήριο και το βίντεο έφτασε πολύ κοντά στο να εξολοθρευτεί από τα λόμπι του κοπυράιτ, κερδίζοντας τελικά την υπόθεση με 5 έναντι 4 ψήφων.
Επίσης, στα τέλη της δεκαετίας του 1980, είδαμε την πλήρη αποτυχία του Digital Audio Tape (DAT) η οποία μπορεί να αποδοθεί στο γεγονός ότι τα λόμπι του κοπυράιτ είχαν τη δυνατότητα να περάσουν την άποψή τους στο σχεδιασμό: Η κασέτα, αν και τεχνικά ανώτερη των αναλογικών, ήταν σκόπιμα ακατάλληλη προς χρήση για την αντιγραφή μουσικής. Έτσι οι άνθρωποι την απέρριψαν.
Είναι ένα παράδειγμα μιας καλής τεχνολογίας που τα λόμπι του κοπυράιτ κατάφεραν να “σκοτώσουν” ακριβώς επειδή πέρασε το δικό τους, ως προς το πώς πρέπει να λειτουργεί η ψηφιακή κασέτα (κλειδωμενη), ώστε να μην διαταράξει την υφιστάμενη κατάσταση.
Το 1994, το Ινστιτούτο Fraunhofer δημοσίευσε μια πρότυπη υλοποίηση ψηφιακής κωδικοποίησης, που έφερε την επανάσταση στον ψηφιακό ήχο, επιτρέποντας σε ήχο ποιότητας CD να καταλαμβάνει το 1/10 του χώρου στο δίσκο, χώρο ιδιαίτερα πολύτιμο τότε. Τεχνικά γνωστό ως MPEG-1 Audio Layer ΙΙΙ, γρήγορα έγινε γνωστό ως MP3.
Ο κλάδος του κοπυράιτ ούρλιαζε και πάλι, αποκαλώντας την “μια τεχνολογία που μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόνο για εγκληματική δραστηριότητα”.
Η πρώτη επιτυχημένη συσκευή MP3 player, το Diamond Rio, είδε το φως το 1998. Είχε 32 megabytes μνήμης. Παρά τις καλές πωλήσεις, η βιομηχανία πνευματικών δικαιωμάτων μήνυσε τον κατασκευαστή, τη Diamond Multimedia και την κατέστρεψε: Ενώ η αγωγή κατέπεσε, η εταιρεία δεν μπόρεσε να ανακάμψει από τα βάρη της υπεράσπισης. Το μονοπώλιο των μεσαζόντων προσπάθησαν επιθετικά να απαγορεύσει τους MP3 players.
Ο αιώνας έκλεισε με τους μεσάζοντες του κοπυράιτ να πιέζουν, μέσω ενός νέου νόμου στις Ηνωμένες Πολιτείες του Digital Millennium Copyright Act, που θα σκότωνε τα Social Media και το Διαδίκτυο εισάγοντας την ευθύνη του ενδιάμεσου, – ουσιαστικά σκοτώνοντας τα sites κοινωνικής δικτύωσης, πριν καν αναπτυχθούν.
Με πολλή προσπάθεια η βιομηχανία της τεχνολογίας κατάφερε να αποτρέψει την καταστροφή, με τις εταιρείες τεχνολογίας να μην έχουν ευθύνη, υπό την προϋπόθεση ότι θα είναι έτοιμες να πετάξουν τους πολίτες στα λιοντάρια, κατόπιν αιτήματος των μεσαζόντων.
Τα Social Media και το διαδίκτυο επέζησαν της επίθεσης του λόμπι του κοπυράιτ αλλά μείνανε με σημαντικές βλάβες και επιβραδύνθηκαν.
Αμέσως μετά το γύρισμα του αιώνα, η χρήση των ψηφιακών συσκευών εγγραφής βίντεο ονομάστηκε “κλοπή”, γιατί επέτρεπε την παράκαμψη των διαφημίσεων (θαρρείς και κανείς δεν το έκανε πριν).
Το 2003, τα λόμπι του κοπυράιτ προσπάθησαν να επιβάλλουν την άποψή τους τους στο σχεδιασμό της τηλεόρασης υψηλής ευκρίνειας με το λεγόμενο “broadcast flag” που θα καθιστούσε παράνομη την κατασκευή συσκευών ικανών να αντιγράψουν ταινίες.
Στις ΗΠΑ, η FCC ως εκ θαύματος ενέκρινε το αίτημα, αλλά κεραυνοβολήθηκε από τα δικαστήρια που είπαν ότι είχε υπερβεί την εντολή της.
Αυτό που έχουμε τελικά είναι ένας αιώνας εξαπάτησης, ένας αιώνας ενδεικτικός της εσωτερικής κουλτούρας του κλάδου του κοπυράιτ.
Κάθε φορά που κάτι νέο εμφανίζεται, τα λόμπι του κοπυράιτ έχουν μάθει να κλαίνε σαν μωρά που χρειάζονται περισσότερο φαγητό και πετυχαίνουν σχεδόν κάθε φορά να βάλουν νομοθέτες να διοχετεύσουν χρήματα των φορολογουμένων στο δρόμο τους ή να περιορίσουν ανταγωνιστικές βιομηχανίες. Και κάθε φορά που το καταφέρνουν η συμπεριφορά αυτή ενισχύεται περαιτέρω.
Έχουμε καθυστερήσει πολύ να αφαιρέσουμε τα αρχοντικά προνόμια των λόμπι του κοπυράιτ.
Ήρθε η ώρα να μάθουν να μην περιμένουν το βομαδιάτικο χαρτζιλίκι τους από την κυβέρνηση και τους πολίτες, αλλά να σηκωθούν από την αναπαυτική καρέκλα τους, να κάνουν καμιά δουλειά και να μάθουν τι σημαίνει ανταγωνισμός σε μια ελεύθερη, έντιμη αγορά.
Rick Falkvinge, Ιδρυτής του Σουηδικού και πρώτου Κόμματος Πειρατών.
Απόδοση στα Ελληνικά: A.pp
Permanent link to this article: https://www.pirateparty.gr/2011/12/copyright-loby-a-century-of-deception/
