Καλούμε όλα τα μέλη μας να συμμετέχουν στις εκδηλώσεις που θα γίνουν σε όλη την Ελλάδα το Σάββατο 5 Ιουνίου για την Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος.
Βρισκόμαστε 1 χρόνο μετά την ψήφιση (5 Μαΐου 2020) του νόμου περί “Εκσυγχρονισμού περιβαλλοντικής νομοθεσίας” [1], ο οποίος παρουσιάστηκε από την κυβέρνηση ως νομοσχέδιο “πράσινης ανάπτυξης”.
Επιγραμματικά, αυτός ο νόμος:
– Καταργεί την προστασία των περιοχών NATURA 2000, προωθώντας την βιομηχανική εκμετάλλευση και τις εξορύξεις στις περιοχές αυτές.
– Καταργεί την αυτοτέλεια των Φορέων Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών, παραδίδοντας ταυτόχρονα τον έλεγχο των μελετών περιβαλλοντικών επιπτώσεων σε ιδιώτες. Έτσι οι προστατευόμενες περιοχές εκτίθενται στον κίνδυνο περιβαλλοντικής καταστροφής, ανάλογα με τα εκάστοτε επενδυτικά σχέδια.
– Παραβιάζει Συνταγματικές διατάξεις, Ευρωπαϊκές οδηγίες και διεθνείς συμβάσεις, όπως για παράδειγμα: Άρθρο 24 του Συντάγματος, Ευρωπαϊκές οδηγίες (92/43/ΕΟΚ, 2009/147/ΕΚ, 2000/60, 2008/59), διεθνή σύμβαση RAMSAR και συνθήκη Βαρκελώνης για την προστασία της Μεσογείου.
– Προωθεί την άνευ όρων επέκταση των βιομηχανικών ΑΠΕ (όπως για παράδειγμα αιολικά πάρκα), με αποτέλεσμα την κατακρεούργηση του φυσικού περιβάλλοντος.
Εύκολα από τα παραπάνω, παρατηρούμε πως για ακόμη μία φορά η κυβέρνηση έπαιξε το επικοινωνιακό της παιχνίδι. Αυτό των ακραίων αντιθέσεων, καθώς αυτός ο νόμος εξ αρχής δε μιλούσε ούτε για πράσινη, αλλά ούτε για ανάπτυξη. Δεν νοείται πράσινη ανάπτυξη η οποία προκαλεί αλλοίωση και καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος και των βιοτόπων. Ακόμη δεν μπορεί να νοείται πράσινη ανάπτυξη, της οποίας το ενεργειακό όφελος επιφέρει αρνητικά αποτέλεσματα. Βάσει του νόμου αυτού, οι πολίτες των πληττόμενων περιοχών όχι μόνο δε θα επωφελούνται ενεργειακά, αλλά ταυτόχρονα θα βιώσουν τα αποτελέσματα της καταστροφής του φυσικού τους περιβάλλοντος.
Από την πρώτη στιγμή, πάνω από 120 συλλογικότητες και περιβαλλοντικά κινήματα όλης της χώρας, εξέφρασαν τη δυσαρέσκειά τους για το εν λόγω νομοσχέδιο, με αποκορύφωμα τις κινητοποιήσεις στις 4-5 Μαΐου 2020, όπου συλλογικά και με μία φωνή απαιτούσαν την απόσυρση του (#aposyre_to).
Δράσεις και κινητοποιήσεις πραγματοποιούνταν σε καθημερινή βάση μετά την ψήφιση του, με τους πολίτες αυτήν τη φορά να διεκδικούν την κατάργησή του (#to_akyronoume). Μάλιστα, εκείνο το διάστημα και μέχρι την Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος του 2020, πολίτες και συλλογικότητες, μαζί με νομικούς, περιβαλλοντικούς και άλλους επιστήμονες είχαν υποβάλλει τις ενστάσεις τους σχετικά με τον αντιπεριβαλλοντικό νόμο, όπως επίσης και προτάσεις για τροπολογίες επ’ αυτού, σε κάθε αρμόδιο φορέα, χωρίς ωστόσο κανένα αποτέλεσμα.
Έτσι, στην Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος του 2020, οι πολίτες μη-έχοντας πλέον κανένα άλλο μέσο στα χέρια τους για τη διεκδίκηση μιας ουσιαστικής πράσινης ανάπτυξης, αποφάσισαν να ενώσουν για ακόμη μία φορά τις φωνές τους πανελλαδικά. Συγκεκριμένα στην Αθήνα, το περιβαλλοντικό κίνημα αποφάσισε αυθόρμητα και μαζικά, να ασκήσει τη μέγιστη δυνατή διεκδίκηση που μπορούσε, προκειμένου να ακουστεί.
Κλείνοντας τη λεωφόρο Αμαλίας (μπροστά από τη Βουλή), για περίπου μία ολόκληρη ημέρα, ακολουθώντας το παράδειγμα της μη-βίαιης πολιτικής ανυπακοής και με κίνδυνο τη στέρηση της ελευθερίας τους, πολίτες επιχείρησαν να εκφράσουν ξανά στην κυβέρνηση τη δυσαρέσκειά τους απέναντι στον αντιπεριβαλλοντικό νόμο, όπως επίσης και το αίτημά τους για την κατάργηση ή την τροποποίηση αυτού.
Φυσικά, οι πολίτες αυτοί έγιναν και πάλι μάρτυρες του κατασταλτικού αλλά κατά τ’ άλλα δημοκρατικού συστήματος, καθώς τελικά οι αρχές προχώρησαν στη σύλληψή τους και την πολύωρη κράτησή τους, με την κυβέρνηση να αδιαφορεί πλήρως για τα περιβαλλοντικά ζητήματα που είχαν τεθεί.
Σήμερα, 1 χρόνο μετά, είναι πλέον ξεκάθαρο πως αυτός ο νόμος ψηφίστηκε αποκλειστικά και μόνο για να θυσιάσει τη γη και το φυσικό περιβάλλον στο βωμό του χρήματος, χωρίς πρακτικά κανένα περιβαλλοντικό πρόσημο. Συγκεκριμένα, όλο αυτό το διάστημα, γίναμε παρατηρητές μιας φυσικής καταστροφής άνευ προηγουμένου, σε ολόκληρη την ελληνική επικράτεια. Αποψίλωση δασικών εκτάσεων, ισοπέδωση βουνοκορφών, “αναπάντεχες” εκτενείς δασικές πυρκαγιές δεκάδων χιλιάδων στρεμμάτων, όπως ακόμη και συμφωνίες τύπου Eldorado, έρχονται να προσθέσουν τα λιθαράκια τους στην ήδη βεβαρημένη κατάσταση της κλιματικής κρίσης που βιώνουμε.
Από την ισορροπία του φυσικού περιβάλλοντος εξαρτάται η επιβίωση μας ως ειδους στο πλανήτη Γη, αλλά οι αντοχές και τα όρια του έχουν παραβιαστεί από εμάς τους ίδιους.
Η Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 5 Ιουνίου και αποτελεί την κύρια εκδήλωση του ΟΗΕ για την ενημέρωση του παγκόσμιου κοινού σχετικά με περιβαλλοντικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα.
Η αλλαγή του κλίματος και οι επιπτώσεις στη βιοποικιλότητα και την υποβάθμιση του εδάφους όπως και η καταστροφή του όζοντος επιβαρύνουν την ανθρώπινη υγεία.
Η ατμοσφαιρική ρύπανση αποτελεί τον μεγαλύτερο περιβαλλοντικό κίνδυνο για την υγεία στην Ευρώπη και συνδέεται με καρδιακά νοσήματα , εγκεφαλικά επεισόδια, πνευμονοπάθειες και καρκίνο των πνευμόνων.
Ενας άνθρωπος αναπνέει κατά μέσο όρο 10 εκατομμύρια φορές σε έναν χρόνο . Η ελεύθερη προσβαση λοιπόν σε καθαρό αέρα είναι αναμφίβολα θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα.
