Χθες παρακολουθήσαμε για ακόμα μια φορά, μετά το φιάσκο του δημοψηφίσματος, το θέατρο του παραλόγου από τον πρωθυπουργό, κ. Τσίπρα.
Μίλησε για σκληρή διαπραγμάτευση, η οποία εξελίχθηκε στο μεγαλύτερο σφάλμα στην ιστορία του ΣΥΡΙΖΑ, για να καταλήξουν στο να υποταχθούν τελικά σε ότι προεκλογικά δαιμονοποιούσαν.

Με περίσσιο θράσος και χωρίς ίχνος μετάνοιας για τις υποσχέσεις που τελικά δεν υλοποίησε και με μια σειρά λανθασμένων επιλογών του, στάθηκε για άλλη μια φορά μπροστά στην Ελληνική Κοινωνία για να αποδείξει την αλαζονεία του, με δηλώσεις που απλά επαλήθευσαν και επιβεβαίωσαν το γεγονός ότι ψηφίστηκε με συνοπτικές διαδικασίες το τρίτο και πιο απεχθές μνημόνιο. Το οποίο δεν είχαμε δυνατότητα να το μελετήσουμε εύκολα, λόγω του ότι δεν δόθηκε ποτέ στη δημοσιότητα μια «ψηφιακή» (όχι απλά σαρωμένη δηλαδή) έκδοσή του – για να μπορεί κανείς να συνοψίσει τι τελικά νομοθετείται.
Προέβαλε ως σύνθημα την «Ελπίδα». Όμως, όπως ακριβώς και οι προηγούμενοι, έτσι κι αυτός, βύθισε την χώρα σε μια ανέλπιδη και δυσβάσταχτη κατάσταση και «ολοκλήρωσε τη θητεία του» με ένα διάγγελμα – απολογισμό του τύπου: «παραλάβαμε χάος αλλά καταφέραμε να…».

Τι κατάφεραν λοιπόν…; Κατάφεραν μέσα σε 7 μόλις μήνες, όχι μόνο να αποδειχθούν άξιοι συνεχιστές του παλαιοκομματικού τόξου, αλλά να ντροπιάσουν και το κορυφαίο μέσο έκφρασης της Δημοκρατίας, το Δημοψήφισμα, κινούμενοι αντίθετα προς την θέληση των πολιτών για μη αποδοχή των όρων των δανειστών. Ανέφερε την αποφασιστικότητα των συμπολιτών μας που ήταν «παρούσα» σε όλη τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων. Το πρόβλημα είναι πως εμείς θέλαμε να είμαστε «εκεί», όμως οι  διαπραγματεύσεις, στις οποίες συμμετείχαν επί 5 μήνες, πραγματοποιήθηκαν πίσω από κλειστές πόρτες, χωρίς καμία διαφάνεια και ενημέρωση, κρατώντας μας ουσιαστικά σε πλήρη άγνοια σχετικά με τους όρους και τα δεδομένα. Μίλησε για ψυχραιμία, αντοχή και υπομονή του λαού μας. Του λαού τον οποίον επέτρεψαν να τρομοκρατούν με την απειλή της πτώχευσης του, οι ίδιες τράπεζες που πτώχευσαν την χώρα. Τον εξαπάτησαν με ένα προσχηματικό δημοψήφισμα – αφού φαίνεται ότι η απόφαση είχε ήδη παρθεί, και υπέβαλαν σε κάθε λογής δοκιμασία μέχρι τελικά να παραιτηθούν.
Υπογράμμισε το ότι «όλα τελειώνουν με την επικύρωση τη συμφωνίας που επέτυχε η Κυβέρνησή». Για ποια συμφωνία μιλάει και για ποιο τέλος; Το μόνο τέλος, είναι το ίδιο που βλέπουμε τα τελευταία χρόνια. Στο πορτοφόλι μας, και πολλές φορές, πριν την πρώτη εβδομάδα κάθε μήνα.  Μίλησε με υπερηφάνεια για την συμφωνία που πέτυχαν, χαρακτηρίζοντας την ως «ότι καλύτερο μπορούσε κανείς να επιτύχει». Προφανώς έχει ήδη ξεχάσει σε τι δεσμεύτηκε, τι (ισχυρίζεται ότι) προσπάθησε και τι πέτυχε τελικά: Το βαρύτερο μέχρι τώρα μνημόνιο.

Αναφέρεται στη «νίκη» του σχετικά με την ιδιωτικοποίηση του ΑΔΜΗΕ. Ξέχασε όμως να αναφέρει το ξεπούλημα 14 κρατικών αεροδρομίων σε κρατική εταιρεία της Γερμανίας. Το ξεπούλημα δικαιολογήθηκε από τους δανειστές επειδή τάχα «ο ιδιωτικός τομέας δημιουργεί ανταγωνισμό που ωφελεί τον τελικό καταναλωτή». Κάτι τέτοιο δεν μπορεί φυσικά να λειτουργήσει για τα αεροδρόμια. Γιατί απλούστατα ο πελάτης δεν έχει τη δυνατότητα να προτιμήσει άλλο «ανταγωνιστικό» αεροδρόμιο. Τη στιγμή που η εταιρεία λειτουργίας του μοναδικού ως  τώρα ιδιωτικού αεροδρομίου στη χώρα, του «Ελευθέριος Βενιζέλος» στα Σπάτα, χρωστά 1 δισεκατομμύριο στο ελληνικό δημόσιο, αποδεικνύοντας ξεκάθαρα ότι με τους κοινούς πόρους δεν μπορείς να κάνεις «μπίζνες».

«Ξέχασε» επίσης να σχολιάσει το ξεπούλημα της ΤΡΑΙΝΟΣΕ και της ROSCO. Ξεπούλημα με όρους που θυμίζουν έντονα το ξεπούλημα των σιδηροδρόμων της Αγγλίας επί Θάτσερ, με πολλές μικρές ιδιωτικές αυτόνομες εταιρίες για εγγενώς αλληλένδετες [πολύ σχετικές μεταξύ τους] λειτουργίες, κάτι που όταν συνέβη με τον ίδιο τρόπο, αύξησε τα ατυχήματα και τους εκτροχιασμούς, ανέβασε το κόστος μεταφοράς και τελικά μείωσε τα δρομολόγια και την ποιότητά τους (αυτό στην Ελλάδα βέβαια έχει γίνει ήδη από το 2010 και το 2011, όταν «χάριν εξυγίανσης» παροπλίστηκε το μισό σιδηροδρομικό δίκτυο).

Τέλος «ξέχασε» να αναφέρει την κατάργηση της πρόωρης / μειωμένης σύνταξης, η οποία εξασφάλιζε στα ταμεία ότι θα έδιναν μικρότερο ποσό σύνταξης, ενώ ταυτόχρονα νέο εργατικό δυναμικό θα τα τόνωνε, συμπληρώνοντας τις θέσεις εργασίας των συνταξιοδοτημένων.
Αναφέρεται στη «νίκη» του επί των απολύσεων στο δημόσιο και κομπάζει για την επαναφορά των σχολικών φυλάκων και των καθαριστριών – και συμφωνούμε στις κινήσεις αυτές, καθώς έτσι δόθηκε εργασία σε άτομα που ήταν αρκετά μεγάλης ηλικίας στην πλειοψηφία τους, ώστε να ξαναρχίσουν από την αρχή, ενώ οι εργολαβίες καθαριότητας και φύλαξης που η κυβέρνηση Σαμαρά προωθούσε, όπως φαίνεται στις συμβάσεις, τελικά κόστιζαν λίγο παραπάνω από το διπλό ποσό της εξαρτημένης εργασίας των παραπάνω προσώπων.
Όμως, την ίδια στιγμή, οι αυτοαπασχολούμενοι υποφέρουν κάτω από την παράλογα βαριά φορολόγηση, όπως επίσης και οι υπάλληλοι με τους κατακερματισμένους μισθούς.

Ο λαός όμως είχε αποφανθεί. Εμπιστεύτηκε την δημοκρατία και την πολιτική ηγεσία, χρησιμοποιώντας το μεγαλύτερο δημοκρατικό μέσο που έχει στα χέρια του: Το Δημοψήφισμα. Κι όμως, οι κυβερνώντες τελικά κατέλυσαν και έθεσαν υπό αμφισβήτηση όχι μόνο την σπουδαιότητά του ως δημοκρατική διαδικασία, αλλά και την ετυμηγορία / επιλογή του 62% των πολιτών, η οποία πέρα από την όποια ηθική νομιμοποίηση, κατοχυρώνεται από την παράγραφο 3 του πρώτου άρθρου του συντάγματος της χώρας μας.
Έτσι λοιπόν κατάφεραν να δημιουργήσουν ένα κλίμα αισιοδοξίας και μετά το διέλυσαν, αναιρώντας όλα αυτά – από το πρώτο ως το τελευταίο – για τα οποία δεσμεύτηκαν.

Πέρα από τις δικαιολογίες που ακούσαμε χθες το βράδυ από τον πρωθυπουργό, το κόμμα Πειρατών Ελλάδας θεωρεί ότι τόσο ο ίδιος όσο και η πλειοψηφία του αντιπροσωπευτικού σώματος [των βουλευτών] αδιαφόρησαν και συνεχίζουν να αδιαφορούν για το αποτέλεσμα του πρόσφατου δημοψηφίσματος.

Ας μην κρυβόμαστε πίσω απ’ το δάχτυλο μας. Οι συμπολίτες μας θεώρησαν ότι άξιζε να δοθεί μια ευκαιρία να αποδείξει τι μπορεί (και τι δεν μπορεί) να κάνει μια κυβέρνηση με πρωταγωνιστή τον ΣΥΡΙΖΑ. Το αποτέλεσμα;
Πέρασαν στις συνειδήσεις των πολιτών ότι τελικά «δεν υπάρχει εναλλακτική», συνέδεσαν το όνομα τους με τα ψεύδη, την αφερεγγυότητα, την απαξίωση των πολιτών, «αποφασίζοντας και διατάζοντας» με πλήρη αυθαιρεσία.

Η αγανάκτηση και το «αίσθημα της τιμωρίας» που αποτέλεσε το κίνητρο ψήφου στις τρεις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις, αποδείχθηκε ότι έφερε τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που προσδοκούσε.

Το κόμμα Πειρατών Ελλάδας, εφιστά την προσοχή σε όλους τους συμπολίτες μας να μην πιστεύουν τα «πολιτικά πυροτεχνήματα» και τις καιροσκοπικές «σειρήνες» και να αποφασίσουν στις επερχόμενες εκλογές με γνώμονα το κοινό καλό όλων μας, και κατά συνέπεια της χώρας μας.

Η πλήρης αναντιστοιχία της θέλησης της βάσης της κοινωνίας και του αντιπροσωπευτικού σώματος [της βουλής], ακυρώνει την εξουσιοδότηση εκπροσώπησης όπως αυτή προέκυψε από τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου.
Όταν οι εκπρόσωποι μιας χώρας αδυνατούν να εκφράσουν την κοινωνία την οποία υπηρετούν, τότε οφείλουν να παραιτούνται και όχι να επιβάλλουν την άποψη τους με άλλοθι την κομματική πειθαρχία, γιατί έτσι προβαίνουν σε κατάχρηση εξουσίας.
Το Κόμμα Πειρατών Ελλάδας πιστεύει στη συμμετοχική δημοκρατία και τη συλλογική διακυβέρνηση. Στη ψηφιακή εποχή που ζούμε δεν χρειαζόμαστε τέτοιους εκπροσώπους, μπορούμε συλλογικά να διαχειριστούμε τις υποθέσεις μας και να λάβουμε αποφάσεις χωρίς μεσάζοντες.
Έχουμε την τεχνολογία και μπορούμε να το κάνουμε.
Η εξουσία πρέπει να επιστρέψει στη βάση της κοινωνίας.

Παραπομπή: Το διάγγελμα.