Στις 6 Δεκεμβρίου 2008, το ελληνικό κράτος, έχοντας οπλίσει το χέρι του αποθρασυμένου Επαμεινώνδα Κορκονέα, δολοφόνησε εν ψυχρώ το 15χρονο μαθητή Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο – τον μικρό Αλέξη. Ήταν μια δολοφονία που συγκλόνισε καθολικά το κοινωνικό σύνολο. Ωστόσο, όπως έχουμε αναφέρει και παλαιότερα, η δολοφονία του Αλέξη δεν ήταν “μεμονωμένο περιστατικό”, αλλά ήρθε να προστεθεί σε άλλους εφτά θανάτους πολιτών και μεταναστών στα χέρια της αστυνομίας την ίδια χρονιά.
Σήμερα, δεκαεφτά χρόνια μετά, μια ολόκληρη γενιά που στιγματίστηκε από αυτή την κρατική δολοφονία, βρίσκεται αντιμέτωπη με τη συνέχιση και κανονικοποίηση αυτών των πρακτικών, που καθιστούν την Ελληνική Αστυνομία σώμα που τρομοκρατεί, εγκληματεί, τραμπουκίζει, βασανίζει και δολοφονεί, απολαμβάνοντας πλήρη κάλυψη από τις κυβερνήσεις και πλήρη ασυλία από το δικαστικό σώμα.
Πριν από 16 χρόνια, το κράτος δολοφόνησε τον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο, ένα 15άχρονο μαθητή. Προσπάθησε να συγκαλύψει την δολοφονία με οργανωμένη προπαγάνδα που αποκαλύφθηκε όμως εύκολα. Φυσικά, το φταίξιμο το έριξαν σε έναν υπάλληλο του MEGA που έκανε την “εξυπηρέτηση”.
Η δικαιολογία του δολοφόνου αστυνομικού Επαμεινώνδα Κορκονέα, ήταν ότι “φοβήθηκε” για τη ζωή του και πυροβόλησε στον αέρα κι ότι η σφαίρα εξοστρακίστηκε, κάτι που διαψεύστηκε πανηγυρικά από την ιατροδικαστική εξέταση: ήταν ευθεία στοχευμένη βολή.
Η δολοφονία του Αλέξη δεν ήταν “μεμονωμένο περιστατικό”. Την ίδια χρονιά, το 2008, είχαμε 7 ακόμα θανάτους πολιτών και μεταναστών από τα χέρια της αστυνομίας, είτε εσκεμμένα, είτε από αδικαιολόγητα λάθη της.
Η κατάσταση αυτή συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Η κοινωνία βράζει. Βράζει από τις αδικίες, τις ανισότητες, την ατιμωρησία των υπευθύνων, την διαφθορά.
Ειδικά τα τελευταία χρόνια, η ελληνική κοινωνία έχει σοκαριστεί μαθαίνοντας για την εμπλοκή αστυνομικών σε δυσώδεις υποθέσεις όπως η υπόθεση της Ηλιούπολης και του αστυνομικού της Βουλής, ενώ συνεχίζονται οι ύποπτοι θάνατοι μεταναστών στα αστυνομικά τμήματα και η πλημμελής προστασία θυμάτων οικογενειακής βίας.
Το χειρότερο είναι ότι έχουμε μια αστυνομία που κάθε άλλο εκτός από τη δικαιοσύνη υπηρετεί. Σπεύδει να ανακαλύψει DNA σε μια σακούλα σε ένα βομβαρδισμενο σπίτι και αφήνει επί μήνες ανενόχλητους κατά συρροή βιαστές να εξαφανίσουν στοιχεία κι επίδοξους δολοφόνους να αποτελειώσουν τα θύματα τους. Αλήθεια, οι δολοφόνοι του Καραϊβάζ που βρίσκονται;
Ποιος θα φυλάξει την ελληνική κοινωνία από τους φύλακες της; Από το 2008 το ερώτημα παραμένει. Πώς να νιώσουμε ασφάλεια όταν ο φορέας που επωμίζεται την τήρηση των νόμων αφήνει απροστάτευτο τον απλό πολίτη και καλύπτει την ανομία του ισχυρού και του διαπλεκόμενου;
Για μια ακόμα φορά, ως Κόμμα Πειρατών Ελλάδας, καλούμε το κράτος να ορίσει επιτέλους το ρόλο της αστυνομίας ως προστάτη της νομιμότητας στη χώρα, να προβεί σε ουσιαστική εκκαθάρισή της από στοιχεία ανομίας, διαφθοράς και βίας και να της επιβάλει πλήρη λογοδοσία απέναντι στην απογοητευμένη, τρομαγμένη και εξοργισμένη ελληνική κοινωνία.
