Διαφάνεια και λογοκρισία, δυο έννοιες αντίθετες και αλληλοαναιρούμενες. Όταν έχεις διαφάνεια στον δημόσιο βίο, έχεις και το απαραίτητο δημοκρατικό περιβάλλον για τους πολίτες και την κοινωνία και δεν χρειάζεσαι καμία λογοκρισία, όταν έχεις λογοκρισία έχεις ένα “προστατευμένο” περιβάλλον για τα συμφέροντα των λίγων (και συχνά προνομιούχων) και η διαφάνεια πάει περίπατο. Το πολιτικό περιβάλλον, όπως και ο δημόσιος βίος, πρέπει να είναι διαφανές, αλλιώς καταργείς την ίδια την ουσία της δημοκρατίας, την ισότιμη συμμετοχή όλων και η πρόσβαση στην πληροφορία είναι συμμετοχή. Το Σύνταγμα μας είναι ξεκάθαρο (Άρθρο 4 παρ. 2 & Άρθρο 5Α).

Κανείς δεν πρέπει να έχει την προστασία της λογοκρισίας, κανείς δημόσιος λειτουργός, οργανισμός, πρόσωπο ή εξουσία. Τα πολιτικά κόμματα είναι και αυτά “δημόσιοι οργανισμοί” και ως τέτοιοι πρέπει να είναι “καθαρός ουρανός”. Όμως οι νομοθέτες έχουν άλλη άποψη, θεωρούν ότι για να προστατέψουν τους πολίτες, δεν θα πρέπει τα πολιτικά κόμματα και τα δημόσια σε αυτά πρόσωπα να είναι στο φως, αλλά πίσω από μια κουρτίνα λογοκρισίας. Φυσικά δεν λένε ότι είναι λογοκρισία, αλλά την βαφτίζουν “προφύλαξη”. Στην Αιτιολογική Έκθεση του νομοσχεδίου “ΕΛΕΓΧΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΤΩΝ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΩΝ ΒΟΥΛΗΣ ΚΑΙ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ” που βρίσκεται στο στάδιο της επεξεργασίας/ψήφισης αυτές τις μέρες στην Βουλή των Ελλήνων (στο θερινό τμήμα), στο άρθρο 18 παράγραφος 2 προτείνονται τα εξής:

Με λίγα λόγια θέλουν να απαγορεύσουν τις καταγγελίες που μπορεί να προκύψουν κατά την προεκλογική περίοδο (που συνήθως έχει διάρκεια ενός μήνα πριν από τις εκλογές) για τα πολιτικά κόμματα. Το αιτιολογούν ως μια “προφύλαξη για το εκλογικό σώμα (τους πολίτες δηλαδή) από κακόβουλες προθέσεις” έτσι ώστε να μην επηρεαστούν με τρόπο αθέμιτο οι ψηφοφόροι. Μα, αν τα πολιτικά κόμματα είναι “καθαρός ουρανός”, γιατί φοβούνται τις “αστραπές”; Ποιος θα είναι αυτός που θα καθορίσει τις “κακόβουλες προθέσεις”; Ποιος θα έχει την δυνατότητα να ξεχωρίσει, κρίνοντας, ποια είναι “κακόβουλη” και ποια “καλόβουλη” καταγγελία;

Πολλά τα ερωτηματικά και ελάχιστες οι απαντήσεις. Ας κάνουμε και εμείς μια υπόθεση εργασίας: Αφού αυτό το νομοσχέδιο αφορά τον έλεγχο των πολιτικών κομμάτων και των δημόσιων (εκλεγμένων) προσώπων, γιατί δεν ασχολείται μόνο με την εφαρμογή της πλήρους διαφάνειας όλο τον χρόνο; Έτσι δεν θα υπάρχει ο φόβος για καταγγελίες (με κακόβουλες προθέσεις) για την περίοδο των εκλογών. Τα πάντα θα είναι στο φως, οι πολίτες θα μπορούν είναι ενημερωμένοι για τα πολιτικά κόμματα και για τους αιρετούς αντιπροσώπους τους και η όποια προεκλογική περίοδος θα κυλά γνωρίζοντας ήδη τα “καλά” και τα “κακά” πολιτικά κόμματα/δημόσια πρόσωπα γιατί θα έχουν την δυνατότητα της κρίσης. Δεν θα υπάρχει η ανάγκη για “προφύλαξη του εκλογικού σώματος” αφού ήδη θα είναι συνεχώς προφυλαγμένο και θα εξαλειφθεί και ο φόβος για “νοθεία του προεκλογικού ανταγωνισμού” με τον όποιο αθέμιτο τρόπο γίνει μια τέτοια προσπάθεια.

Οι Πειρατές λέμε: “Ενημερωμένος πολίτης, ενεργός πολίτης“. Ποιος θα μπορέσει άραγε να ξεγελάσει με τις κακόβουλες προθέσεις του, τους ενημερωμένους πολίτες; Κανείς, γιατί απλά οι πολίτες θα γνωρίζουν ήδη τι τρέχει με όλα τα κόμματα και με όλους τους πολιτικούς και αυτό είναι εφικτό μόνο με περισσότερη διαφάνεια και όχι με λογοκρισία και απαγορεύσεις.