Category: Ανακοινώσεις

Oct 08

ChatControl: Η Δυστοπία Επιμένει

  • Tuesday, 8 October, 2024

Τα τελευταία χρόνια, η ασφυκτικά ελεγχόμενη από το “κεντροδεξιό” Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα Ευρωπαϊκή Επιτροπή φέρνει απανωτά νομοσχέδια προληπτικής, καθολικής και χωρίς εισαγγελική εντολή επιτήρησης των επικοινωνιών μας “για το καλό μας”. Κάθε φορά επικαλείται διάφορες δικαιολογίες και διάφορους ηθικούς πανικούς: μέχρι πρότινος, τα κύρια επιχειρήματά της ήταν η “καταπολέμηση της τρομοκρατίας” και η “προστασία της πνευματικής ιδιοκτησίας” (Άρθρο 17 της Οδηγίας 2019/790). Τώρα επικαλείται την προστασία των παιδιών από τη σεξουαλική εκμετάλλευση[1][2].

Όπως και με την Οδηγία 2019/790, έτσι κι εδώ η Κομισιόν, σε αγαστή συνεργασία με την Ουγγρική Προεδρία του Συμβουλίου της Ε.Ε., εισηγείται την πλήρη κατάργηση του απορρήτου των επικοινωνιών. Οι αρχικές εισηγήσεις ζητούσαν προληπτικό έλεγχο του κειμένου που αποστέλλουμε σε τρίτους, των ηχητικών διαλόγων, του φωτογραφικού και εικονοληπτικού υλικού που επισυνάπτουμε, καθώς και του περιεχομένου των ιστοσελίδων στις οποίες παραπέμπουμε. Μιλάμε δηλαδή για μια δυστοπία που θα ζήλευαν ο Χόνεκερ κι ο Παττακός.

Κατόπιν σφοδρών αντιδράσεων της επιστημονικής κοινότητας, των Αρχών Προστασίας Δεδομένων, του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Προστασίας Δεδομένων και της Κοινωνίας των Πολιτών[3], στην πιο πρόσφατη συμβιβαστική πρόταση υπαναχώρησαν και τώρα προτείνουν “μόνο” τον προληπτικό έλεγχο του φωτογραφικού και εικονοληπτικού υλικού που επισυνάπτουμε, καθώς και του περιεχομένου των ιστοσελίδων στις οποίες παραπέμπουμε. Εμμένουν δε στην υποβάθμιση, δηλαδή στην κατ’ ουσίαν κατάργηση, των ασφαλών, κρυπτογραφημένων επικοινωνιών. Αναφέρουν στην αιτιολογική σκέψη (26a):

While end-to-end encryption is a necessary means of protecting fundamental rights and the digital security of governments, industry and society, the European Union needs to ensure the effective prevention of and fight against serious crime such as child sexual abuse. Providers should therefore not be obliged to prohibit or make impossible end-to-end encryption. Nonetheless, it is crucial that services employing end-to-end encryption do not inadvertently become secure zones where child sexual abuse material can be shared or disseminated without possible consequences. Therefore, child sexual abuse material should remain detectable in all interpersonal communications services through the application of vetted technologies, when uploaded, under the condition that the users give their explicit consent under the provider’s terms and conditions for a specific technology being applied to such detection in the respective service. Users not giving their consent should still be able to use that part of the service that does not involve the sending of visual content and URLs. This ensures that the detection mechanism can access the data in its unencrypted form for effective analysis and action, without compromising the protection provided by end-to-end encryption once the data is transmitted. To avoid the weakening of the protection provided by the encryption, technologies intended to be used for detection in services using end-to-end encryption should be certified by the EU Centre and tested with the support of its Technology Committee before undergoing the vetting procedure foreseen for all detection technologies.

Μετάφραση (σχόλια και επισημάνσεις δικές μας):

Αν και η κρυπτογράφηση από άκρο σε άκρο είναι ένα απαραίτητο μέσο προστασίας θεμελιωδών δικαιωμάτων και της ψηφιακής ασφάλειας των κυβερνήσεων, της βιομηχανίας και της κοινωνίας, η Ευρωπαϊκή Ένωση χρειάζεται να διασφαλίσει την αποτελεσματική πρόληψη και καταπολέμηση σοβαρών εγκλημάτων όπως η σεξουαλική κακοποίηση παιδιών. Οι πάροχοι (σ.σ. διαδικτυακών επικοινωνιών) δεν θα πρέπει επομένως να υποχρεώνονται να απαγορεύουν ή να καθιστούν αδύνατη την κρυπτογράφηση από άκρο σε άκρο. Εν τούτοις, είναι σημαντικό οι υπηρεσίες που χρησιμοποιούν κρυπτογράφηση από άκρο σε άκρο να μη γίνονται ακουσίως ασφαλείς ζώνες όπου υλικό σεξουαλικής κακοποίησης ανηλίκων (σ.σ. child sexual abuse material – CSAM) θα μπορεί να διαμοιράζεται και να διαδίδεται χωρίς πιθανές συνέπειες. Συνεπώς, το CSAM θα πρέπει να παραμένει ανιχνεύσιμο σε όλες τις υπηρεσίες διαπροσωπικών επικοινωνιών μέσω της εφαρμογής ελεγχόμενων (vetted) τεχνολογιών, όταν μεταφορτώνεται, υπό την προϋπόθεση ότι οι χρήστες θα δίνουν τη ρητή συναίνεσή τους κάτω από τους όρους και τις προϋποθέσεις του παρόχου για την εφαρμογή συγκεκριμένης τεχνολογίας για τέτοια ανίχνευση στην αντίστοιχη υπηρεσία. Οι χρήστες που δεν δίνουν τη συναίνεσή τους θα πρέπει να εξακολουθούν να μπορούν να χρησιμοποιούν το μέρος της υπηρεσίας που δεν περιλαμβάνει την αποστολή οπτικού υλικού και υπερσυνδέσμων (URLs). Αυτό διασφαλίζει ότι ο μηχανισμός ανίχνευσης θα μπορεί να έχει πρόσβαση στα δεδομένα στη μη κρυπτογραφημένη τους μορφή για την αποτελεσματική ανάλυση και δράση, χωρίς να υποβαθμίζει την προστασία που προσφέρεται από την κρυπτογράφηση από άκρο σε άκρο άπαξ και τα δεδομένα έχουν αποσταλεί. Για την αποφυγή της εξασθένησης προστασίας που παρέχεται από την κρυπτογράφηση, οι τεχνολογίες που πρόκειται να χρησιμοποιηθούν για την ανίχνευση σε υπηρεσίες που προσφέρουν κρυπτογράφηση από άκρο σε άκρο θα πρέπει να πιστοποιούνται από το Κέντρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (σ.σ. EU Centre on Child Sexual Abuse, η ίδρυση του οποίου προβλέπεται από τον Κανονισμό) και να δοκιμάζονται με την υποστήριξη της Επιτροπής Τεχνολογίας πριν υποβληθούν στη διαδικασία ελέγχου που προβλέπεται για όλες τις τεχνολογίες ανίχνευσης.

Παρόλο που το κείμενο έχει “απαλυνθεί” μέσω της απαλοιφής της πρόβλεψης για εκ των προτέρων έλεγχο του κειμένου και των ηχητικών συζητήσεων, παραμένει προβληματικό, γιατί εξακολουθεί να συνιστά προληπτική, σε πραγματικό χρόνο, χωρίς εισαγγελικό ένταλμα, χωρίς υποψία εις βάρος συγκεκριμένου προσώπου, παρακολούθηση των επικοινωνιών του. Εξακολουθεί δηλαδή να αρνείται το τεκμήριο της αθωότητας και να εισάγει το τεκμήριο της ενοχής όλων μας: είμαστε, σύμφωνα με τους εισηγητές της Κομισιόν και τους ακολούθους που έχει ορίσει η κυβέρνηση του Ορμπάν, όλοι ένοχοι μέχρις αποδείξεως του εναντίου.

Καλεί τους πολίτες να “συναινέσουν” στην προληπτική παρακολούθησή τους μέσω των όρων χρήσης, που – ας μην κοροϊδευόμαστε – κανείς δε διαβάζει ποτέ και είναι εσκεμμένα γραμμένοι με τέτοιο τρόπο που να μην καταλαβαίνει τελικά κανείς σε τι συναινεί. Για όσους, δε, αρνηθούν να υποβάλλονται σε προληπτικό έλεγχο του οπτικού υλικού και των υπερσυνδέσμων που στέλνουν, προτείνει μια υποβαθμισμένη υπηρεσία: δημιουργεί πολίτες Α’ και Β’ κατηγορίας: τους “υπάκουους” που “δεν έχουν τίποτα να κρύψουν” και τους “ύποπτους” (γιατί προφανώς οι χρήστες που θα αρνούνται την παρακολούθηση θα καταγράφονται από τον κάθε πάροχο σε ειδικό μητρώο, με ό,τι αυτό συνεπάγεται) που δεν θα έχουν τη δυνατότητα αποστολής συνημμένων ή παραπομπών σε εξωτερικές ιστοσελίδες. Μιλάμε για κοροϊδία και για κουτοπονηριά εκ μέρους της Κομισιόν και της ορμπανικής Προεδρίας! Φυσικά, δεν παρέχεται καμία απολύτως εγγύηση ότι οι πολίτες που θα αρνηθούν την παρακολούθησή τους δε θα τεθούν σε ειδικό καθεστώς επιτήρησης με άλλα μέσα, ούτε ότι σε δε θα έχουμε σύντομα νέα συμπαιγνία “κεντροδεξιάς” και ακροδεξιάς για την επέκταση του πεδίου εφαρμογής του καθεστώτος προληπτικής, καθολικής παρακολούθησης.

Δυστυχώς, η χώρα μας τάσσεται υπέρ της συλλήβδην προληπτικής παρακολούθησης. Λογικό είναι άλλωστε, αφού η Νέα Δημοκρατία είναι το κόμμα των κοριών, από την εποχή του Μαυρίκη μέχρι το σκάνδαλο Predatorgate, στο οποίο συνωμότησε με το ισραηλινό απαρτχάιντ και με επίορκα στελέχη του δικαστικού σώματος και της ΕΥΠ για την παρακολούθηση δημοσιογράφων, επιχειρηματιών και στελεχών της αντιπολίτευσης, και συνεργάστηκε κατόπιν με το “κεντροδεξιό” ΕΛΚ για να το κουκουλώσει. Λογικό είναι, δεδομένων των πεποιθήσεων κορυφαίων στελεχών της. Λογικό είναι, δεδομένου του επί Κεραμέως σκανδάλου Cisco με τα προσωπικά δεδομένα των μαθητών[1]. Η επιβολή προληπτικής παρακολούθησης των επικοινωνιών όλων των πολιτών της Ε.Ε. με το πρόσχημα της “προστασίας” από τους παιδοβιαστές είναι για τη Νέα Δημοκρατία το τέλειο πρώτο βήμα για να νομιμοποιήσει αυτά που έκανε με το Predator. Φυσικά, απορρίπτουμε τον ισχυρισμό ότι ενδιαφέρονται για την προστασία των παιδιών. Είναι προσβολή στη νοημοσύνη μας να προβάλλεται τέτοιος ισχυρισμός από το κόμμα που προστάτεψε με τέτοια λύσσα το Νίκο Γεωργιάδη και τον Ηλία Μίχο κι έχει υιοθετήσει όλη την ατζέντα του αντιδημοκράτη, διεφθαρμένου Βίκτορ Ορμπάν.

Επίσης, αυτές οι τεχνολογίες έχουν αποδείξει ότι δεν είναι αποτελεσματικές, καθώς ο αριθμός των ψευδώς θετικών (false positive) αποτελεσμάτων τους, μολονότι δείχνει χαμηλός, στην πραγματικότητα θέτει σε κίνδυνο δίωξης απαράδεκτα υψηλό αριθμό πολιτών. Ακόμα κι οι πιο συντηρητικές εκτιμήσεις δείχνουν ότι τa ψευδώς θετικά αποτελέσματα, δηλαδή τα συνημμένα που θα θεωρούνται “ύποπτα” από το αυτοματοποιημένο σύστημα θα κυμαίνονται στο 0,1% των επικοινωνιών[1][2]. Προσοχή: μιλάμε για επικοινωνίες πλέον, όχι για “εξεταζόμενο υλικό”, αφού μιλάμε για καθολική παρακολούθηση. Με δεδομένο ότι η ημερήσια ανταλλαγή μηνυμάτων ξεπερνά κατά πολύ το 1 δις (μικρό σχετικά νούμερο), τουλάχιστον ένα εκατομμύριο πολίτες κάθε μέρα θα θεωρούνται ύποπτοι! Ποιος θα ελέγχει την ακρίβεια αυτών των αποτελεσμάτων; Ποιος θα ελέγχει αυτούς που θα καλούνται να ελέγξουν την ακρίβεια των αποτελεσμάτων; Αναπόδραστα, τα κράτη που ζητούν “μικρό Δημόσιο” για λόγους “δημοσιονομικής πειθαρχίας” θα προσλάβουν στρατιές υπαλλήλων γι’ αυτή τη δουλειά – αν δεν την αναθέσουν σε διαπλεκόμενους ιδιώτες, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Ως Κόμμα Πειρατών Ελλάδας, απορρίπτουμε κάθε ιδέα περί προληπτικής, μαζικής παρακολούθησης των πολιτών. Υπερασπιζόμαστε το κράτος δικαίου και τα ανθρώπινα, πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα. Ως εκ τούτου, υπερασπιζόμαστε σθεναρά το τεκμήριο της αθωότητας όλων των πολιτών. Υπερασπιζόμαστε σθεναρά την ελευθερία του λόγου και το απόρρητο των επικοινωνιών. Η άρση του απορρήτου οποιασδήποτε επικοινωνίας πρέπει να επέρχεται αποκλειστικά και μόνο κατόπιν εισαγγελικής παραγγελίας, να υπόκειται στις απαραίτητες εγγυήσεις, να αφορά συγκεκριμένο πρόσωπο, υποψία τέλεσης συγκεκριμένου αδικήματος και να εφαρμόζεται μόνο για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Δεν έχουμε καμία απολύτως εμπιστοσύνη στην Κομισιόν της κυρίας Φον ντερ Λάιεν, ούτε στην ορμπανική Προεδρία του Συμβουλίου, ούτε – φυσικά – στη Νέα Δημοκρατία.

Υπάρχουν άλλοι τρόποι για την προστασία των παιδιών. Έχουν υποδειχθεί πάμπολλες φορές, αλλά έχουν πέσει σε ώτα μη ακουόντων, καθώς οι κυβερνήσεις επιθυμούν τον ολοένα και πιο ασφυκτικό έλεγχο των πολιτών, αντλώντας έμπνευση από τα απολυταρχικά καθεστώτα που ισχυρίζονται ότι απεχθάνονται: της Ανατολικής Γερμανίας επί “υπαρκτού σοσιαλισμού”, της Κίνας, της Ρωσίας, του Ιράν και της Βόρειας Κορέας. Κάθε αιτιολογική σκέψη και κάθε πρόταση άρθρου ή παραγράφου που προβλέπει προληπτικό έλεγχο οποιασδήποτε επικοινωνίας πρέπει να αποσυρθεί και να μην επανέλθει ποτέ. Καλούμε, δε, όλα τα κόμματα του αυτοαποκαλούμενου δημοκρατικού και προοδευτικού τόξου να καταψηφίσουν όλες τις σχετικές διατάξεις και να ξεκαθαρίσουν στην κυρία Φον ντερ Λάιεν και την κουστωδία της ότι αυτές οι ολοκληρωτικές μεθοδεύσεις δεν πρόκειται ποτέ να γίνουν αποδεκτές.

[1] Lomas, N. (2024). EU plan to force messaging apps to scan for CSAM risks millions of false positives, experts warn. [online] TechCrunch. Available at: https://techcrunch.com/2024/05/02/eu-csam-scanning-council-proposal-flaws/
[2] Lawspot.gr (2023). Πρόταση Κανονισμού CSAM και παρακολούθηση επικοινωνιών: Το σημείο χωρίς επιστροφή; [online] Lawspot. Available at: https://www.lawspot.gr/nomika-nea/protasi-kanonismoy-csam-kai-parakoloythisi-epikoinonion-simeio-horis-epistrofi
[3] Homo Digitalis (2023). O CSAM ως Δούρειος Ίππος για μαζική παρακολούθηση; [online] Available at: https://homodigitalis.gr/posts/130909/
[4] News24/7 (2021). Σκάνδαλο Cisco με υπογραφή Κεραμέως – Εδωσε δεδομένα 1,5 εκατ. πολιτών και χρήματα στην εταιρία. [online] News 24/7. Available at: https://www.news247.gr/paideia/skandalo-cisco-me-ipografi-kerameos-edose-dedomena-15-ekat-politon-kai-xrimata-stin-etairia/

Μόνιμος σύνδεσμος σε αυτό το άρθρο: https://www.pirateparty.gr/chatcontrol-i-dystopia-epimenei/

Sep 09

Quo Vaditis, Piratae? – Μέρος 3o

  • Monday, 9 September, 2024

Πριν ακόμα από τις καταστροφικές για το Πειρατικό Κίνημα φετινές ευρωεκλογές διαβάζαμε στη Flaschenpost, την επίσημη ενημερωτική σελίδα του Κόμματος Πειρατών Γερμανίας (Piratenpartei Deutschland – PPDE), τις «αναλύσεις» του Politburo του κόμματος για διάφορα θέματα. Από τη γενοκτονία που διαπράττει το Ισραηλινό Απαρτχάιντ στη Γάζα (η οποία δεν υφίσταται για το PPDE, όπως δεν υφίστανται και οι διεθνείς οργανισμοί που την καταγγέλλουν, όταν δηλαδή τα στελέχη του δεν τους συκοφαντούν ως «ενεργούμενα της Χαμάς» και «φορείς υποστήριξης της τρομοκρατίας») μέχρι το «τις πταίει;» για τη συντριπτική αποτυχία τους, αλλά και του Ευρωπαϊκού Κόμματος Πειρατών (European Pirate Party – PPEU) στις Ευρωεκλογές. Κάθε άρθρο των στελεχών του PPDE διέλυε όλο και περισσότερο τις απορίες μας γι’ αυτή την συντριπτική κι ατιμωτική ήττα. Με τέτοιο στελεχιακό δυναμικό και με τέτοιες «φταίνε όλοι εκτός από μας» τοποθετήσεις, πάλι καλά να λένε που πήραν ακόμα κι αυτό το 0,50%.

Πέρασε τόσος καιρός από την καταβαράθρωση των Πειρατών στις Ευρωεκλογές και τα κομματικά στελέχη του PPDE ακόμα προσπαθούν να κάνουν «μασάζ» στο κοινό τους, αποδίδοντας την εξευτελιστική ήττα στους ανεπαρκείς οικονομικούς πόρους και στην ανεπαρκή αξιοποίησή τους. Το επίσημο αφήγημα είναι ότι δεν ήταν αρκετά ορατοί στο ίντερνετ και αλλού, στο ότι δεν είχαν καταφέρει να έχουν εκπροσώπους σε χώρους προσέλκυσης ψηφοφόρων και στο ότι «δεν είχαν χρόνο για ν’ ασχοληθούν με τα σόσιαλ»[1]. Τα διαβάσαμε κι απορήσαμε αν τα πιστεύουν οι ίδιοι που τα γράψανε, αν είναι εντελώς ανόητοι ή αν υποτιμούν τόσο πολύ τη νοημοσύνη των μελών και των ψηφοφόρων τους.

Αυτή η καταστροφή όμως φαινόταν από μακριά. Το καράβι πήγαινε πρόσω ολοταχώς κι όλο καμάρι για τα βράχια, που κανείς δεν τα’βλεπε κι ας ήταν εκεί, φωτισμένα από καθαρό, σκληρό, αλύπητο φως σαν του Αιγαίου, καταγεγραμμένα στο χάρτη κι επισημασμένα απ’το ραντάρ. Τέτοια ήταν η πίστη τους πως δεν είχαν κάνει τίποτα λάθος. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι κανένας από τους υπεύθυνους χάραξης της πολιτικής του PPDE δεν ένιωσε την ανάγκη να κάνει την παραμικρή αυτοκριτική για την αποτυχία του κόμματος και του PPEU, αλλά όλο το PPDE λέει ουσιαστικά πως «ήταν βαρύς ο στίβος», ενώ το βάρος της αποτυχίας πάντα μετατοπιζόταν στους υποψηφίους.

Η αλήθεια όμως είναι ότι το PPDE είναι χρεοκοπημένο ιδεολογικά και ηθικά εδώ και χρόνια, κάτι που κανείς απ’την κομματική του νομενκλατούρα δεν πρόκειται να παραδεχτεί, μάλλον γιατί θεωρούν πως έχουν το αλάθητο. Η εμμονή τους στο ανιστόρητο δόγμα της αποφυγής συγκεκριμένου πολιτικού προσανατολισμού επέτρεψε και διευκόλυνε την είσοδο ακόμη και ακροδεξιών κι αρνητών του Ολοκαυτώματος[2]. Το 2017, μια ακόμα χρονιά που το PPDE συνέχιζε την εκλογική του κατρακύλα, σημειώθηκε διαρροή ψήφων προς το νεοναζιστικό μόρφωμα AfD[3]. Κανείς όμως δε φαίνεται να διερωτήθηκε τι δουλειά είχαν άτομα τέτοιων πεποιθήσεων σ’ ένα κόμμα Πειρατών και, φυσικά, κανείς δεν τους έδειξε έγκαιρα την πόρτα της εξόδου, πριν η παρουσία τους εξωθήσει υγιή μέλη και στελέχη σε φυγή. Οι πιο καλοπροαίρετοι παρατηρητές θα υπέθεταν ότι οι υπεύθυνοι του κόμματος φοβήθηκαν πως, αν τους έλεγαν «ναζί εδώ δε χωράνε», θα… τοποθετούνταν πάνω στον «ξεπερασμένο» άξονα Αριστερά-Κέντρο-Δεξιά και μάλιστα προς τα αριστερά, κάτι που για το PPDE και, δυστυχώς, για πολλά άλλα ευρωπαϊκά πειρατικά κόμματα αποτελεί «ανάθεμα».

Αναφερθήκαμε προηγουμένως στην πίστη του κομματικού μηχανισμού του PPDE ότι έχει το αλάθητο. Από πού προκύπτει αυτό; Κατ’αρχάς, από το γεγονός ότι, παρά τις απανωτές εκλογικές αποτυχίες του PPDE, δεν έχει υπάρξει ως τώρα η παραμικρή διάθεση για αυτοκριτική κι αναστοχασμό της πολιτικής κατεύθυνσης του κόμματος. Ναι, έχουν γίνει ανασχηματισμοί στο Ομοσπονδιακό Εκτελεστικό Συμβούλιο (Bundesvorstand), που αντιστοιχεί στη δική μας Διοικούσα Επιτροπή. Άλλαξαν και πολιτικοί διευθυντές κι αναπληρωτές πολιτικοί διευθυντές. Αυτό που δεν άλλαξε όμως ήταν το δόγμα του κόμματος – κι αν άλλαξε, αν κρίνουμε από τα alt-right, anti-woke, ρατσιστικά παραληρήματα ατόμων όπως ο Μαξ Κεμ (Max Kehm) κι ο Γιάν Σίκαρς (Jan Sicars), η αλλαγή ήταν προς το πολύ χειρότερο.

Όταν ένα κόμμα που ισχυρίζεται πως υποστηρίζει τα ανθρώπινα δικαιώματα και πολεμά τη διαφθορά δέχεται να βγαίνουν στελέχη του και να υποστηρίζουν τη γενοκτονία των Παλαιστινίων από το διεφθαρμένο, νεοφασιστικό ισραηλινό απαρτχάιντ, αυτόματα εξάγεται το συμπέρασμα πως η υποτιθέμενη αντίθεσή του προς τη διαφθορά και τις παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι κίβδηλη: για το PPDE υπάρχουν κυβερνήσεις και κράτη που επιτρέπεται να τσαλαπατάνε το Διεθνές Δίκαιο, να σφάζουν και να βασανίζουν ανθρώπους, να κάνουν κουρελόχαρτο το κράτος δικαίου, να είναι διεφθαρμένα και να στηρίζουν τη διαφθορά και την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε άλλα κράτη (π.χ. με τις εξαγωγές κατασκοπευτικού-εκβιαστικού λογισμικού σαν το Predator). Για να μην πούμε τίποτα για την υποστήριξη στελεχών του προς την anti-woke, σεξιστική, ρατσιστική, φασιστική ρητορική και ατζέντα «προσωπικοτήτων» όπως ο Καναδός ιεροκήρυκας του σεξισμού και ξεπλένης της μισογυνικής τρομοκρατίας Τζόρνταν Πίτερσον (Jordan Peterson), ο νεοφασίστας Πρόεδρος της Αργεντινής Χαβιέ Μιλέι (Javier Milei) κ.α. Αν το PPDE όντως ήταν προοδευτικό κόμμα, τα στελέχη αυτά θα είχαν αποπεμφθεί αυτοστιγμεί. Κάτι τέτοιο όμως δεν έγινε και δεν πρόκειται να γίνει.

Αλλά τι συζητάμε; Εδώ μιλάμε για ένα κόμμα που αποπειράθηκε να κουκουλώσει άγαρμπα και αποτυχημένα ένα τεράστιο σκάνδαλο σεξουαλικών παρενοχλήσεων με επίκεντρο και δράστη τον υποψήφιό του Ζιλ Μπορντελαί (Gilles Bordelais). Αυτή η άθλια υπόθεση εξώθησε σε παραίτηση τον Φέλιξ Ρέντα (Felix Reda)[4][5], το ικανότερο στέλεχος που πέρασε ποτέ από οποιοδήποτε κόμμα Πειρατών. Η προσπάθεια να υποβαθμιστεί το ζήτημα με το επιχείρημα «εντάξει, δεν έγινε και τίποτα που δεν κινηθήκαμε να τον βγάλουμε τον Μπορντελαί από το ψηφοδέλτιο, αφού τα δημοσκοπικά δεδομένα έδειχναν ότι έτσι κι αλλιώς δεν είχε πολλές πιθανότητες να εκλεγεί»[6] είναι επιεικώς γελοία και προσβλητικά για τη νοημοσύνη μας. Απορούμε δε με τον Πάτρικ Μπράιερ (Patrick Breyer), που, αναλαμβάνοντας να δημοσιεύσει με την υπογραφή του αυτή την ανακοίνωση για να προασπίσει την τρωθείσα τιμή του κόμματος, υποβίβασε εαυτόν σε «αυτοφωράκια» ενός φαύλου κομματικού μηχανισμού που έπρεπε να είχε ξηλωθεί σύσσωμος προ πολλού.

Όμως, το δυσώδες σκάνδαλο Μπορντελαί ήταν απλά η συνέχεια ενός άλλου σκανδάλου, ακόμα πιο φρικιαστικού. Το 2016, το PPDE συγκλονίστηκε από την υπόθεση του βουλευτή Γκέρβαλντ Κλάους-Μπρούνερ (Gerwald Claus-Brunner)[7]. Ο Κλάους-Μπρούνερ ήταν ένας εξαιρετικά τοξικός άνθρωπος, που συμπεριφερόταν βάναυσα και χυδαία ακόμα και μέσα στο κόμμα, ξέρναγε μισογυνισμό[8] και μάλιστα οι συνάδελφοί του στο PPDE είχαν φέρει πρόταση για την αποπομπή του. Αυτή η πρόταση τελικά καταψηφίστηκε, παρόλο που η χυδαία του συμπεριφορά θα έπρεπε να είχε οδηγήσει στην αποπομπή του με συνοπτικές διαδικασίες[9]. Τα πράγματα όμως έμελλε να πάρουν μια ακόμα πιο αποτρόπαιη τροπή: στις 19 Σεπτεμβρίου 2016, την επομένη των – καταστροφικών για το PPDE – εκλογών στο ομόσπονδο κρατίδιο του Βερολίνου, ο Κλάους-Μπρούνερ βρέθηκε νεκρός. Είχε αυτοκτονήσει, αφού όμως πρώτα είχε δολοφονήσει έναν 29χρονο άνδρα τον οποίο παρενοχλούσε για καιρό. Το θύμα του είχε καταγγείλει στις αρχές τη διαρκή παρενόχλησή του από τον Κλάους-Μπρούνερ, αλλά χωρίς αποτέλεσμα[10].

Είναι απορίας άξιο το πώς κατάφερε το PPDE να πετύχει αυτά τα σκάνδαλα να μην επηρεάσουν τη θέση του εντός της Διεθνούς των Πειρατικών Κομμάτων (Pirate Parties International – PPI) και να μην το εξαφανίσουν οριστικά. Δυσκολευόμαστε πολύ να φανταστούμε πώς ένας αξιοπρεπής άνθρωπος θα διάλεγε, μετά απ’ αυτές τις δυο βρωμερές υποθέσεις, να παραμείνει σ’ ένα κόμμα που δεν έκανε τίποτα για ν’ αποτρέψει τα χειρότερα, αλλά απλά προσπάθησε να τα «κουκουλώσει». Ακόμα περισσότερο όμως μας κάνει εντύπωση το πώς συνεχίστηκε η επιτυχία της πολυετούς του εκστρατείας για να κυριαρχήσει στο PPI και να επιβάλει τη δική του ατζέντα στο Κίνημα[11]. Όπως περιγράφει ο εκ των συνιδρυτών του Κόμματος Πειρατών ΗΠΑ Άντριου Νόρτον (Andrew Norton)[13], αυτή η εκστρατεία είχε ξεκινήσει ήδη από το 2010 και ήδη από τότε είχαν φανεί πολλά κακώς κείμενα.

Αυτά κλιμακώθηκαν και κορυφώθηκαν με τα έκτροπα της 24/5/2023, που προκάλεσαν δυο εκ των εκπροσώπων του PPDE σε συνέλευση του ΔΣ του PPI, στα πλαίσια του «ιερού πολέμου» που διεξαγόταν από αυτό κατά της τότε Προέδρου του PPI, κας. Φλορί Μαρί (Florie Marie)[12]. Όπως ήδη αναφέραμε, η επιβράβευση των κ.κ. Κρόνε (Sebastian Krone) και Ουτς (Mia Utz) για τη σκαιότατη κι αντικαταστατική συμπεριφορά τους, σε συνδυασμό με τα προηγούμενα σκάνδαλα, δημιουργεί πολλές υποψίες για την ηθική υπόσταση ολόκληρου του κομματικού μηχανισμού του PPDE. Αυτές οι υποψίες γίνονται ακόμα πιο έντονες και βάσιμες αν αναλογιστούμε την alt-right στροφή του κόμματος, τη φανερά ρατσιστική στάση του απέναντι στο λαό της παρανόμως κατεχόμενης Παλαιστίνης και την απόλυτα συνδεόμενη με τη γενοκτονία στη Γάζα περιφρόνησή του προς τα Ηνωμένα Έθνη, το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης και το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο. Κι όμως, επί τουλάχιστον δεκατέσσερα έτη ο μηχανισμός του PPDE είχε αφεθεί να «λύνει και να δένει» εντός του PPI και του PPEU, χωρίς – κατά τα φαινόμενα – κανείς να θορυβείται. Γιατί όμως;

Η αλήθεια είναι ότι ορισμένες επιτυχίες του PPDE το βοήθησαν να αναδειχτεί σε ηγετική δύναμη στο χώρο. Το βοήθησαν πολύ η στενή συνεργασία με το EDRi (European Digital Rights) και το Netzpolitik, η συμβολή του στην ανάδειξη της υπόθεσης Schrems II κι ο προδομένος αγώνας κατά των άρθρων 15 (πρώην 11) και 17 (πρώην 13) της ενωσιακής Οδηγίας 2019/790 για τα πνευματικά δικαιώματα. Στο μεταξύ, και μέχρι το κρίσιμο χρονικό διάστημα (τελευταίο τρίμηνο του 2018 και πρώτο τρίμηνο του 2019), λίγα εθνικά πειρατικά κόμματα είχαν απομείνει ενεργά για να συμβάλουν στο έργο του Πειρατικού Κινήματος. Δεν είναι της παρούσης να εξετάσουμε για ποιους λόγους αρκετά εθνικά πειρατικά κόμματα παρήκμασαν, αποστελεχώθηκαν κι αδράνησαν. Γεγονός είναι ότι το PPDE, υποβοηθούμενο κι από τη σχετικά γενναιόδωρη νομοθεσία της Γερμανίας ως προς την κρατική χρηματοδότηση των πολιτικών κομμάτων, διατηρούσε ένα ισχυρό momentum κι ένα εκτενές δίκτυο γραφείων, ιστοσελίδων και υποδομών που του επιτρέπουν να οργανώνει δράσεις, να στρατολογεί στελέχη κι έτσι να αποφεύγει – ή να καθυστερεί – την τελειωτική κατάρρευση. Αυτό, παρά το γεγονός ότι ήδη από το 2015 βρισκόταν σε αποδρομή, με το 2017 να σηματοδοτεί την – οριστική, όπως όλα δείχνουν – έξοδό του από κάθε κοινοβουλευτική εκπροσώπηση στη Γερμανία.

Πιθανώς πολλοί Πειρατές εκτός Γερμανίας, βλέποντας τα εθνικά τους κόμματα να παρακμάζουν και να καταρρέουν, εναπόθεσαν τις ελπίδες τους στους Γερμανούς ομολόγους τους. Αν γίνουμε λίγο πιο αυστηροί, εδώ μπορούμε να διακρίνουμε μια στάση παραίτησης και ανάθεσης: αντί να αναλάβουν οι ίδιοι να ξαναστήσουν τα κόμματά τους, περίμεναν από τους Γερμανούς να τους εκπροσωπήσουν. Αυτό είναι κατανοητό από ορισμένες απόψεις: από όλα τα εθνικά κόμματα Πειρατών, μονάχα αυτά της Γερμανίας και της Τσεχίας είχαν συνεπείς, σταθερές εκστρατείες για το Ευρωκοινοβούλιο, από το οποίο τελικά, στο τελικό στάδιο της Συνήθους Νομοθετικής Διαδικασίας της Ε.Ε., εκπορεύονται όλοι οι ενωσιακοί νόμοι που ορίζουν τις ζωές μας. Είναι πιθανό πως σκέφτηκαν έτσι και γι’ αυτό προτίμησαν να στηρίξουν αυτά τα δυο κόμματα, αντί να εμπλακούν σε διαδικασίες αναδιοργάνωσης κι αναδιάρθρωσης των εθνικών τους κομμάτων. Γιατί όμως δεν ασχολήθηκαν με τα δικά τους εθνικά κόμματα; Μπορούμε να κάνουμε με σχετική ασφάλεια ορισμένες υποθέσεις. Ενδεχομένως κάποια κόμματα να «νόθευσαν» το ιδεολογικό και πολιτικό τους προφίλ μέσω συνεργασιών με αταίριαστους πολιτικούς σχηματισμούς ή μέσω ανάδειξης ανάξιων στελεχών κι έτσι να απογοήτευσαν τη βάση τους. Κάποια άλλα κόμματα μπορεί να βρέθηκαν στα χέρια ηγεμονικών ομάδων που τα εκμεταλλεύτηκαν για τις προσωπικές τους επιδιώξεις, χωρίς να λογαριάζουν το ίδιο το κόμμα. Και ούτω καθεξής.

Έτσι, πολλά εθνικά πειρατικά κόμματα απαξιώθηκαν κι αδράνησαν και το PPDE μπροστά τους έμοιαζε με φάρο μέσα στη θύελλα. Όμως, δε μπορεί κανείς να βασίζεται σε παλιές «δόξες» για πάντα. Ούτε μπορεί να βρίσκει για πάντα συγχωροχάρτι για τα πάντα σ’ αυτές. Γεγονός είναι ότι τα προαναφερθέντα σκάνδαλα, ο εναγκαλισμός του με την alt-right και την «anti-woke» σηπτική δεξαμενή, καθώς και η ύποπτα άκριτη υποστήριξή του προς το εγκληματικό καθεστώς απαρτχάιντ του Ισραήλ, που δημιουργούν για το PPDE μια εξαιρετικά άσχημη εικόνα που δεν εξωραΐζεται πλέον με τίποτα. Εν ολίγοις, οποιοσδήποτε άνθρωπος με στοιχειώδεις αρχές ανθρωπιάς, δημοκρατικότητας κι αξιοπρέπειας θα έλεγε πως το PPDE στερείται πλέον ηθικής νομιμοποίησης όχι απλά για να ηγηθεί του Πειρατικού Κινήματος, αλλά ακόμα και για να κουνάει το δάχτυλο για το ποιο κόμμα δικαιούται να λέει ότι είναι Πειρατικό και ποιο όχι. Κι όμως, όπως είδαμε στο ΔΣ του PPI, επιδεικνύοντας απόλυτο αμοραλισμό, πλήρη έλλειψη σεβασμού προς θεσμούς, όργανα και διαδικασίες και πλήρη έλλειψη αυτογνωσίας κι αυτεπίγνωσης, απαιτεί να κηδεμονεύει τον ιδεολογικό μας χώρο με κάθε μέσο – θεσμικό ή μη, θεμιτό ή αθέμιτο.

Είναι όμως άδικη η επαναφορά στην κοινή μνήμη των σκανδάλων Κλάους-Μπρούνερ και Μπορντελαί μετά από τόσον καιρό; Όχι. Δυστυχώς, η στάση του PPDE απέναντι στα μέλη και τα στελέχη του που διαμαρτυρήθηκαν για τη συμπεριφορά και το μισογυνισμό του Κλάους-Μπρούνερ δείχνει συστημικό μισογυνισμό, δείχνει ότι το κόμμα δεν επιθυμούσε να ελέγξει το βουλευτή του όχι μόνο γιατί ήταν το «πρόσωπό» του προς τα έξω, αλλά κυρίως γιατί τα παράπονα προέρχονταν από γυναίκες. Ξέρουμε πάρα πολύ καλά κι από πρώτο χέρι πώς αντιμετωπίζονται οι γυναίκες στο χώρο της Πληροφορικής. Στα ίδια ακριβώς συμπεράσματα μας οδηγεί και η εργώδης προσπάθεια του κομματικού μηχανισμού του PPDE για να καθυστερήσει και να σαμποτάρει κάθε ενέργεια για την απομάκρυνση του Μπορντελαί. Η σκαιότατη και σεξιστική συμπεριφορά των αντιπροσώπων του PPDE απέναντι στην κα Μαρί εντός του PPI μας κάνει να πιστεύουμε ότι τίποτα δεν άλλαξε από τότε. Αντίθετα, είδαμε στελέχη του PPDE, με αφορμή – ή ευκαιρία – την άνευ όρων και άκριτη στήριξη του κομματικού μηχανισμού στα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που διαπράττει το ισραηλινό καθεστώς απαρτχάιντ κατά των Παλαιστινίων, να συμπληρώνουν τα ρατσιστικά τους παραληρήματα με ύβρεις για το φεμινιστικό και το ΛΟΑΤΚΙ+ κίνημα και μάλιστα, όπως αναφέραμε και προηγουμένως, με συνθηματολογία και λεξιλόγιο βγαλμένο κατευθείαν απ’ τη σηπτική δεξαμενή της alt-right.

Ως Κόμμα Πειρατών Ελλάδας, σ’ αυτα τα φαινόμενα που καταγράψαμε βλέπουμε όλα τα συμπτώματα μιας γάγγραινας μέσα στο PPDE. Ως τώρα, δεν έχουμε ενδείξεις ότι υπάρχει βούληση εκ μέρους της ηγεσίας του, σε εθνικό ή τοπικό επίπεδο, για την αναγνώριση κι αντιμετώπισή της. Αντίθετα, βλέπουμε στελέχη του να προσβάλλουν τη νοημοσύνη μας για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα, να συμπεριφέρονται με απίστευτη αλαζονεία και να φτάνουν ακόμα και στο σημείο να συκοφαντούν λαούς ολόκληρους. Βλέπουμε την – όποια – παλιά «δόξα» του PPDE να εργαλειοποιείται για να του δοθεί συγχωροχάρτι και για να νομιμοποιηθεί η παράταση της ηγεμονίας του στο Πειρατικό Κίνημα. Όμως, το PPDE, με αποκλειστική ευθύνη του κομματικού του μηχανισμού, έχει πλέον απολέσει κάθε ηθική ή πολιτική νομιμοποίηση να ομιλεί εξ ονόματός μας, να ερμηνεύει την Πειρατική Ιδεολογία ή να νουθετεί άλλα πειρατικά κόμματα αναφορικά με το ποιο κόμμα δικαιούται να λέγεται «πειρατικό» και ποιο όχι. Τουναντίον, έχει καταστεί βαρίδι για όλο το Πειρατικό Κίνημα. Η παρατεινόμενη, δε, ποδηγέτηση του Πειρατικού Κινήματος από αυτό οδηγεί το ίδιο το κίνημα σε ιδεολογικό και ηθικό εκτροχιασμό, σε δημοσκοπικό αφανισμό και το θέτει σε πολύ σοβαρό υπαρξιακό κίνδυνο.

Πηγές:
[1] Spengler, A. (2024). Interview mit Piratenpartei-Chefin: Die Spitzenkandidatin im Gespräch. [online] www.schwaebische.de. Available at: https://www.schwaebische.de/regional/ulm-alb-donau/ulm/die-rechten-haben-die-aengste-der-menschen-geschuert-2612613.
[2] Huetlin, J. (2016). The Rise and Fall of the Pirate Party. [online] The New Republic. Available at: https://newrepublic.com/article/137305/rise-fall-pirate-party.
[3] Backes, L. (2017). Alle Versenkt. Der Spiegel. [online] 24 Mar. Available at: https://www.spiegel.de/spiegel/piratenpartei-selten-hat-sich-eine-partei-so-schnell-ueberfluessig-gemacht-a-1140369.html.
[4] Prager, A. (2019). EU Parliament failed to address sexual harassment, says outgoing Pirate Party star. [online] www.euractiv.com. Available at: https://www.euractiv.com/section/digital/news/german-parliament-administration-failed-to-address-sexual-harrassment-says-julia-reda-former-rising-star-of-germany-pirate-party/.
[5] Reda, F. (2019). Warum die Piraten zur Europawahl unwählbar sind: Kandidat Gilles Bordelais. [online] YouTube. Available at: https://www.youtube.com/watch?v=q2qS56P-7kA.‌
Spengler, A. (2024). Interview mit Piratenpartei-Chefin: Die Spitzenkandidatin im Gespräch. [online] www.schwaebische.de. Available at: https://www.schwaebische.de/regional/ulm-alb-donau/ulm/die-rechten-haben-die-aengste-der-menschen-geschuert-2612613.
[6] Breyer, P. (2019). Erklärung betreffend die Liste der Piratenpartei zur Europawahl 2019 [ergänzt am 24.03.2021]. [online] Available at: https://www.patrick-breyer.de/erklaerung-betreffend-die-liste-der-piratenpartei-zur-europawahl-2019/.
[7] BBC News. (2016). Berlin Pirate politician Claus-Brunner in ‘murder-suicide’. [online] BBC News. Available at: https://www.bbc.com/news/world-europe-37428122 [Accessed 24 Aug. 2024].
[8] Beikler, S. (2016). Zoff in Piratenfraktion in Berlin: Antrag auf Ausschluss von Claus-Brunner scheitert. [online] Tagesspiegel.de. Available at: https://www.tagesspiegel.de/berlin/antrag-auf-ausschluss-von-claus-brunner-scheitert-5204989.html [Accessed 27 Aug. 2024].
[9] Meiritz, A. (2016). Gerwald Claus-Brunner: Pirat deutete Todesgedanken in Parlamentsrede an. [online] Spiegel.de. Available at: https://www.spiegel.de/politik/deutschland/pirat-gerwald-claus-brunner-parlament-war-schon-laenger-alarmiert-a-1112987.html [Accessed 27 Aug. 2024].
[10] Meiritz, A. (2016). Toter Piraten-Politiker Gerwald Claus-Brunner: Fall gelöst, Fragen offen. [online] Spiegel.de. Available at: https://www.spiegel.de/politik/deutschland/gerwald-claus-brunner-ermittlungen-werden-eingestellt-a-1113493.html [Accessed 27 Aug. 2024].
[11] Κόμμα Πειρατών Ελλάδας (ΠΕΙΡ) (2024). Quo Vaditis, Piratae? – Μέρος 2o – Κόμμα Πειρατών Ελλάδας – Pirate party of Greece. [online] Available at: https://www.pirateparty.gr/quo-vaditis-piratae-meros-2o/ [Accessed 25 Aug. 2024].
‌[12] Κόμμα Πειρατών Ελλάδας (ΠΕΙΡ) (2024). Quo Vaditis, Piratae? – Μέρος 1ο. Κόμμα Πειρατών Ελλάδας – Pirate party of Greece. [online] Available at: https://www.pirateparty.gr/quo-vaditis-piratae-meros-1o/ [Accessed 8 Jul. 2024].
‌[13] Norton, A. (2015). Andrew Norton: PPI Became a Pirate Chimera [Pirate Visions] | PirateTimes. [online] Archived at: https://web.archive.org/web/20150315164041/http://piratetimes.net/andrew-norton-ppi-became-a-pirate-chimera-pirate-visions/ [Accessed 30 Jun. 2024].

#altright #GerwaldClausBrunner #GillesBordelais #PiratenparteiDeutschland #PPDE #PiratePartiesInternational #PPI #ΔιεθνήςΤωνΠειρατικώνΚομμάτων #Καμαρίλα #ΚόμμαΠειρατώνΓερμανίας #ΠειρατικόΚίνημα

Μόνιμος σύνδεσμος σε αυτό το άρθρο: https://www.pirateparty.gr/quo-vaditis-piratae-meros-3o/

Aug 20

The Pirate Party of Greece denounces Richard Medhurst’s detention under “terrorism” pretenses

  • Tuesday, 20 August, 2024

Today, we were informed that independent (i.e. non-corporate) British journalist Richard Medhurst was detained as a “terrorist” at Heathrow airport for 24 hours. The claim against him was that he violated Section 12 of the Terrorism Act 2000, which is “expressing an opinion or belief that is supportive of a proscribed organisation.“

Of course, the notion that he supported such an organization (in this case, Hamas and/or Hezbollah) is utterly ridiculous. He was released, but the Starmer government’s message was clear: thou shalt not advocate for Palestinians, thou shalt not tell the public that Palestinians are human beings. Remember, Keir Starmer has a long history of scheming with Israeli far-right factions and organizations against his own party, purging it of actual progressives on fraudulent “antisemitism” claims; he even said, live on TV, that Israel has the “right” to commit the crime against humanity of denying Gazans the necessities of life (food, electricity, water, communications) – these were words that one would expect to hear from an alt-right grifter, not a human rights lawyer turned (allegedly) progressive politician.

This is not, however, the only or the first instance of harassment, smearing, and proscription of pro-Palestinian journalists, academics, civil society members by the Israeli Apartheid, its operatives, and governments friendly to it. Many academics, artists, and journalists have lost their job because they asked hard questions, because they dared expose Israeli politicians for the racist, genocidal colonialists they really are, because they even merely suggested that Palestinians are human beings.

We, the Pirate Party of Greece, denounce the criminal Israeli Apartheid in the strongest possible terms. We denounce the Israel lobby’s war on opinion, facts, free speech, journalism, even International Law itself. We denounce everyone who chooses to be complicit with any apartheid regime, with any genocidal campaign, with any force of racism and bigotry. Finally, we demand that all states in the world accept unconditionally the competence and jurisdiction of the International Court of Justice and the International Criminal Court and comply with International Law to the last iota, without exemptions, without excuses.

Sources:

Topple, S. (2024). The supposed free-press UK just held Richard Medhurst under counter-terror laws. [online] Canary. Available at: https://www.thecanary.co/uk/analysis/2024/08/20/richard-medhurst/ [Accessed 20 Aug. 2024].

#RichardMedhurst #FreedomOfSpeech #Israel #Apartheid #Censorship #HarassmentOfJournalists #KeirStarmer

Μόνιμος σύνδεσμος σε αυτό το άρθρο: https://www.pirateparty.gr/the-pirate-party-of-greece-denounces-richard-medhursts-detention-under-terrorism-pretenses/

Aug 12

The Pirate Party of Greece on the Golden Jubilee of the Restoration of Democracy in Greece

  • Monday, 12 August, 2024

On 24 July, Greece celebrated fifty years of the restoration of democratic government, after a seven-year US-backed military dictatorship. Near the end of their disastrous stint, Greece’s oath-breaking dictators staged a coup against Cypriot President archbishop Makarios III was the perfect excuse for the Turkish invasion of the island nation, splitting it in half. This invasion, in turn, led to the fall of the treasonous dictators and the Restoration of Democracy in Grece, the “Metapolitefsi”, giving birth to the Third Hellenic Republic.

The trials of the oath-breaking Colonels, their collaborators in the judiciary, and the torturers of their paramilitary were merely a ritual of token impeachment of the leaders, with no meaningful result anywhere else: when the overrated statesman Konstantinos Karamanlis commuted the dictators’ death sentences to life imprisonment, he said “and when we say life, we mean life.” However, Pattakos got out of prison on utterly unfounded health grounds and became Spyros-Adonis Georgiades’ Mentor. While in jail, Papadopoulos orchestrated the creation of the Nazi terror gang “Golden Dawn” and the violent nationalist EPEN, appointing as the latter’s leader the person who is now the Greek PM’s second-in-command.

Sadly, the redemocratization of Greece turned out to fall short of expectations. Greece is celebrating fifty years of the Third Hellenic Republic, but the conservative “Nea Dimokratia” (New Democracy) has governed it for twenty-four of them – including three as a coalition government with the socialists of PASOK, the center-left “Democratic Left”, and the ethnoreligious far-right populists of the “Popular Ortodox Rally”. Nea Dimokratia postures as a pro-European, pro-democracy, liberal, and so on, party. However, from the very first moment of its existence it made it plain that it was merely a rebranding and “facelift” of the disgraced, conspiratorial royalist conservatives of the National Radical Union (ERE), hosting most of its politicians. Having these people as Greece’s first post-dictatorship administration should have alarmed everyone, but it did not.

As Greek newspaper “Kathimerini” revealed, deposed monarch Constantine Glücksburg II plotted to overthrow Greece’s newborn unitary parliamentary republic, with his staff even planning to murder high-profile members of the democratically-elected government[1]. What was Nea Dimokratia’s answer to this plot against its government? Did it demand that British authorities arrest and extradite Glücksburg to be tried and sentenced for high treason as he should? Of course not! As Greeks know, Konstantinos “Apostate” Mitsotakis, ever a champion of the monarchy, let the deposed and disgraced Glücksburg spirit out of the former royal palace of Tatoi millions of dollars’ worth of treasures that were paid for by the Greek taxpayers. Plus, the Glücksburg family has ties to the Windsors, which grants them automatic immunity.

As for the anti-democracy deep state machinery, it remained in place: none of the military officers that collaborated with the dictators were removed or indicted; only in 1983 were some of them forced to retire when a new coup, this time against the socialist government of Andreas Papandreou (PASOK) was revealed and thwarted. Many sleeper cells stayed behind throughout the civil service. Of the numerous far-right and pro-dictatorship judges, only one received a token punishment: Yiannis Liapís, infamous for the trial of Alexandros Panagoulis, who was merely placed under house arrest. Of course, none of the far-right thugs in the Police and the Gendarmerie was removed.

Meanwhile, various pundits and talking heads affiliated to Nea Dimokratia and its more conservative faction wasted no time: already as soon as PASOK rose to power, and even before, they set out to discredit it and the new form of government, which, as they claimed, left the country open to be governed by “upstarts”, “neomarxists”, “communists”, “Soviet agents” etc., They promoted a narrative full of Goebbels-style falsehoods about how everything was going to hell with the democratic freedoms that were enshrined in the 1975 Constitution and expanded with the Papandreou administrations, whereas the Junta, the self-styled “Saviors of the Nation”, had supposedly performed an “economic miracle”, “eradicated corruption”, and rendered the country “safe from crime”. This libelous propaganda against democracy took on many forms, some more subtle and insidious, some more obvious and grotesque. In 1990, the “free” corporate, oligarch-owned TV and radio stations started force-feeding the nation with racist, anti-immigrant rhetoric. As for the anti-democracy propaganda, it intensified post-2010, to set the stage for the antisocial onslaught that came as standard equipment with the Troika’s vindictive, spiteful austerity.

The Troika gave its blessing and political gravitas to a series of steps that eroded democracy in Greece. Slandered by “respectable” scribes and pundits, labor rights were removed, with the “lazy Greeks that live a life of luxury at the expense of hard-working European taxpayers” trope being deployed extensively in mainstream publications, especially British and German. Then came the turn of social rights (education, healthcare, housing), until the education and health systems were left in tatters and the last vestiges of the country’s poorly-developed social safety network were removed. Of particular interest to the Troika and its apparatchiks in Greece were civil liberties: practically everyone left-of-center was made aware that they could be hit with arbitrary, Dreyfus Affair-like, kafkaesque persecution: from proscription and disciplinary persecution at the workplace to vindictive, debilitating SLAPP lawsuits, from harassment and brutalization by an increasingly violent, exorbitantly militarized and absolutely unaccountable Police, to arbitrary and illegal surveillance of civil society members – see the Predatorgate scandal, which was buried recently by a Supreme Court that makes Trump’s SCOTUS look tame by comparison. Whatever rule of law existed was bypassed or dismantled. To top the dystopia off, the anger and frustration caused by the disastrous austerity was redirected through the continuous promotion of a vitriolic, violent racist-nationalist rhetoric

The Metapolitefsi was half-baked, because it relied for its functioning upon a (deep) state apparatus that hated everything it stood for, so it fought against democracy and subverted it from the very first day. We already wrote about the deposed and disgraced king’s attempt to stage a coup and overthrow the new government. This, however, was not the only such attempt; traitors in the military, some of them having served the Junta and some others loyal to the 1967 dictators sought to overthrow the government in 1975, 1981, and 1983. Sadly, whereas these traitors should have been tried and sentenced for the true nature of their crime, i.e. high treason, they were simply given a slap on the wrist, because their supporters still make a sizeable chunk of Nea Dimokratia’s constituency. Thus, democracy in Greece has always remained vulnerable. Even as we speak, because of the Mitsotakis government’s machinations and the blind support he is given by the European People’s Party, the risk for the country to wind up like Orbán’s Hungary and Morawiecki’s Poland (both of them corrupt autocrats backed by the EPP), Trump’s USA, Milei’s Argentina, Bolsonaro’s Brazil, Pinochet’s Chile, or Netanyahu’s Israel is still here. Without a very thorough clean-up of the state and without real justice everywhere, at all levels, without the dismantling of the antidemocratic mechanisms that were methodically put in place all these decades, any attempt to reinstate the rule of law and an actually democratic governance in Greece is doomed to fail.

But here, we the people must admit our own responsibility and fault. We must finally own our responsibility for the choices we make at the ballot, our responsibility for our withdrawal from the commons, our propensity to adopt a “live and let die” mentality, the mentality that drives us to vote for those who promise they’ll do this personal favor for us or the other, no matter how harmful to the greater good. We learned nothing from the Junta and the previous dictatorships Greece was saddled with; finally, we must state here that we have learned nothing from Poland’s misadventure, even though we should have understood very well that restoring democracy after a period during which it was eroded and hollowed out is far more difficult than creating it[2]. We must understand and accept our responsibilities, because the abyss is right in front of us.

Sources:
[1] Καθημερινή (2021). Οταν ο τέως βασιλιάς συνωμοτούσε για την «εξουδετέρωση του Καραμανλή». [online]. Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ. Available at: https://www.kathimerini.gr/politics/561437569/otan-o-teos-vasilias-synomotoyse-gia-tin-exoydeterosi-toy-karamanli/ [Accessed 24 Jul. 2024].
[2] Ash, T.G. (2024). The world should learn from Poland’s tragedy: restoring democracy is even harder than creating it. The Guardian. [online] 23 Jan. Available at: https://www.theguardian.com/commentisfree/2024/jan/23/poland-restoring-democracy-harder-donald-tusk.

#Greece #RestorationOfDemocracy #Junta #Metapolitefsi

Μόνιμος σύνδεσμος σε αυτό το άρθρο: https://www.pirateparty.gr/the-pirate-party-of-greece-on-the-golden-jubilee-of-the-restoration-of-democracy-in-greece/