Το κόμμα των Πειρατών έχει ως βασική αρχή του την ελευθερία του ατόμου ως ένα από τα κυρίαρχα ανθρώπινα δικαιώματα.
Σε αυτό το πλαίσιο θεωρούμε ότι η απώλεια της ελευθερίας και της οικονομικής οντότητας του ατόμου που προέρχεται από την καταχρηστική υπερχρέωση πολιτών προς πιστωτικά ιδρύματα συμβάλλει στην κοινωνική εξαθλίωση και στην δημιουργία πλείστων κοινωνικών ανισοτήτων που υποβαθμίζουν την κοινωνική παρουσία του πολίτη.
Τα πιστωτικά ιδρύματα που χρηματοδοτούνται αφειδώς από τον Ελληνικό Λαό, έχουν παύσει να εξυπηρετούν πλέον την Ελληνική οικονομία, αλλά αποτελούν ένα μέσο αποστράγγισης Εθνικού Πλούτου υπέρ των Δανειστών της Χώρας.
Το κόμμα των Πειρατών, εκφράζοντας την βασική καταστατική Αρχή του κόμματος περί ενίσχυσης κάθε αμεσοδημοκρατικής διαδικασίας, συμφωνεί και συμπορεύεται με τις φωνές που αρθρώνονται από οργανώσεις βάσης πολιτών και φορείς πρωτοβάθμιας τοπικής αυτοδιοίκησης που είναι κατά τεκμήριο πολύ πιο κοντά στον πολίτη και εκφράζουν πολύ καλύτερα την βούλησή του από δευτεροβάθμια ή τριτοβάθμια γραφειοκρατικά όργανα, και καλούν για δημιουργία σχημάτων που θα απαιτήσουν να αποδοθεί σε αυτά η διαχείριση του προβλήματος διά μέσου της διαδικασίας ίδρυσης εταιρειών ειδικού σκοπού Λαικής Βάσης με αμεσοδημοκρατικά χαρακτηριστικά.
Το κόμμα των Πειρατών κρίνει ότι υπό το υφιστάμενο καθεστώς στραγγαλισμού της νομοθετικής και εκτελεστικής εξουσίας, καμία δράση δεν είναι πιο σημαντική από το να δοθεί η δυνατότητα ανάπτυξης αυτών των νέων μορφών συνεργατικών δομών οι οποίες θα συνδράμουν στην ανακούφιση του εκρηκτικού οικονομικού και κοινωνικού προβλήματος που είναι έτοιμο να εκραγεί με ολέθριες συνέπειες για τεράστιο αριθμό συμπολιτών μας.
Μόνιμος σύνδεσμος σε αυτό το άρθρο: https://www.pirateparty.gr/2018/02/%cf%80%ce%bf%ce%bb%ce%b9%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%cf%80%cf%81%cf%8c%cf%84%ce%b1%cf%83%ce%b7-%ce%ba%cf%8c%ce%bc%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%bf%cf%82-%cf%80%ce%b5%ce%b9%cf%81%ce%b1%cf%84%cf%8e%ce%bd-%ce%b5/
Το Κόμμα Πειρατών Καναδά (Pirate Party Canada / Parti Pirate du Canada) έχει θέσει ρητά το Βασικό Εγγυημένο Εισόδημα ή όπως ονομάζετε, το “Minicome”(*), μία από τις τέσσερις βασικές συνιστώσες της πολιτικής του πλατφόρμας. Καθώς έπονται οι εθνικές εκλογές στον Καναδά, το κόμμα έχει δημοσιοποιήσει αρκετά από τα βασικά του ζητήματα και έχει κάνει ένα βίντεο και ένα infographic που περιγράφει τα οφέλη της εφαρμογής ενός βασικού εισοδήματος στον Καναδά και στο κατά πόσο είναι αυτό εφικτό χωρίς την αύξηση των φόρων.
(*) Το MINCOME ήταν ένα πειραματικό καναδικό πρότζεκτ βασικού εισοδήματος που πραγματοποιήθηκε στο Dauphin, στην Μανιτόμπα, κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1970. Το πρότζεκτ, που χρηματοδοτήθηκε από κοινού, από την επαρχιακή κυβέρνηση της Μανιτόμπα και την καναδική ομοσπονδιακή κυβέρνηση, ξεκίνησε με την ανακοίνωσή του από ένα δελτίο ειδήσεων στις 22 Φεβρουαρίου του 1974 και έκλεισε το 1979. Ο σκοπός του πειράματος αυτού ήταν να καθοριστεί εάν ένα εγγυημένο και άνευ όρων ετήσιο εισόδημα θα προκαλούσε αντικίνητρα για επιθυμία στην εργασία στους παραλήπτες του, και αν ναι, πόσο μεγάλα σε εύρος και δυναμική θα ήταν αυτά τα αντικίνητρα. Επέτρεψε σε κάθε οικογενειακή μονάδα για να λάβει μια ελάχιστη παροχή σε χρήμα. Οι συμμετέχοντες που εργάζονταν είχαν ένα συμπληρωματικό Mincome που μειώνονταν κατά 50 σεντς για κάθε δολάριο που κέρδιζαν από την εργασία τους. Τα αποτελέσματα έδειξαν πως η επίδραση στις αγορές εργασίας ήταν μια πτώση στις ώρες εργασίας κατά 1% για τους άνδρες, 3% για τις παντρεμένες γυναίκες, και 5% για τις ανύπαντρες γυναίκες. Ωστόσο, ορισμένοι υποστήριξαν ότι αυτές οι ελάχιστες μειώσεις μπορεί να ήταν τεχνητά χαμηλές, καθώς οι συμμετέχοντες γνώριζαν ότι το εγγυημένο εισόδημα ήταν προσωρινό. Αυτές οι μειώσεις των ωρών εργασίας μπορεί να θεωρηθούν ως ένα αντιστάθμισμα του κόστους της ευκαιρίας για να αφιερώσουν περισσότερο χρόνο στην οικογένεια και στην εκπαίδευση . Οι μητέρες ξόδεψαν περισσότερο χρόνο στην εκτροφή των νεογνών τους και οι εκπαιδευτικές επιπτώσεις θεωρήθηκαν ως επιτυχία. Οι μαθητές σε αυτές τις οικογένειες έδειξαν υψηλότερες βαθμολογίες στα τεστ και χαμηλότερα ποσοστά εγκατάλειψης του σχολείου. Υπήρξε επίσης μια αύξηση και στη δια βίου εκπαίδευση των ενηλίκων.
Η τελική έκθεση δεν δημοσιεύθηκε ποτέ, αλλά η Evelyn Forget του Πανεπιστημίου του Manitoban προέβη σε μια ανάλυση του προγράμματος το 2009 και δημοσίευσε το 2011 το “THE TOWN WITH NO POVERTY” / Η πόλη χωρίς φτώχεια. Έχει βρεθεί ότι μόνο οι νέες μητέρες και οι έφηβοι εργάστηκαν ουσιαστικά λιγότερο. Οι μητέρες με τα νεογέννητα σταμάτησαν να δουλεύουν, επειδή ήθελαν να μείνουν στο σπίτι περισσότερο με τα μωρά τους και οι έφηβοι ήθελαν να εργάζονται λιγότερο και αυτό είχε και επιπλέον το αποτέλεσμα να συνεχίζουν την φοίτησή τους και να τελειώνουν το σχολείο. Επιπλέον, σε εκείνους που συνέχισαν να εργάζονται δόθηκαν περισσότερες ευκαιρίες για να επιλέξουν το είδος της εργασίας θα έκαναν, αφού πλέον δεν ήταν κάτω από πίεση να βρουν μια οποιαδήποτε δουλειά για να έχουν κάποιο εισόδημα. Η Forget διαπίστωσε στην μελέτη της ότι, κατά την περίοδο που χορηγήθηκε το Mincome, οι επισκέψεις σε νοσοκομεία μειώθηκαν κατά 8,5%, καταγράφοντας λιγότερα περιστατικά τραυματισμών που σχετίζονται με την εργασία και λιγότερες επισκέψεις στα επείγοντα περιστατικά από τροχαία ατυχήματα και από ενδοοικογενειακή βία. Επιπλέον, την ίδια χρονική περίοδο εμφανίσθηκε και μια μείωση των περιπτώσεων ψυχιατρικής νοσηλείας, καθώς και του αριθμού των ψυχικών ασθενειών που σχετίζονται με τις επισκέψεις για συμβουλευτικές υπηρεσίες σε επαγγελματίες υγείας.
Το 2015, η ολλανδική πόλη Ουτρέχτη ανέφερε ότι ήταν έτοιμη να εκτελέσει ένα παρόμοιο πείραμα (βλ. “Dutch city of Utrecht to experiment with a universal, unconditional ‘basic income’ ”).
Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την πλατφόρμα και τα οφέλη του βασικού εισοδήματος στον Καναδά, δείτε: το βίντεο και το infographic. Μπορείτε να μάθετε περισσότερα σχετικά με το Κόμμα Πειρατών Καναδά στην ιστοσελίδα τους.
Μετάφραση το πλήρες κείμενο από το βίντεο:
Δύο από τα θέματα που αποτελούν τις πρωταρχικές ανησυχίες μεταξύ των Καναδών σήμερα, είναι για την κατάσταση της δημοκρατίας και της οικονομίας. Αυξάνεται ο αριθμός των Καναδών που αγωνίζονται να τα βγάλουν πέρα. Αυτό έχει ως συνέπεια να αυξάνεται και το χρέος των νοικοκυριών. Οι πολιτικοί συνεχίζουν να παρουσιάζουν στην προεκλογική περίοδο την πολιτική τους με τις υποσχέσεις τους για τα κίνητρα έκπτωσης φόρου. Αυτό όμως θα οδηγήσει σε περαιτέρω αύξηση της κρατικής γραφειοκρατίας και του συνολικού κόστους και θα έχει ένα μικρό οικονομικό όφελος. Το φορολογικό μας σύστημα θα αυξήσει επίσης την πολυπλοκότητα, προσθέτοντας χρόνο και κόστος σε όσους υποβάλουν τις φορολογικές τους δηλώσεις. Για να μην αναφέρουμε ότι με τον τρόπο που αυξάνονται αυτές οι υποσχέσεις για αόριστες εκπτώσεις φόρου σε κάθε προεκλογική περίοδο, απλά τις καθιστά μη βιώσιμες.
Σχετικά με το παρελθόν για την προέλευση του πειρατικού κινήματος και του ονόματός του. Το Κόμμα Πειρατών Καναδά ιδρύθηκε από μια ομάδα ανθρώπων, που συμπεριλάμβανε πανεπιστημιακούς φοιτητές που κανονικά θα απέφευγαν την πολιτική. Ωστόσο, η συνεχής διάβρωση των δικαιωμάτων μας και της ελευθερίας μας, καθώς και η ασφάλεια της νέας πληροφοριακής υποδομής, το μονοπώλιο των πνευματικών δικαιωμάτων και η διαφθορά των κυβερνητικών αξιωματούχων, ξεσήκωσαν τα άτομα αυτά από τον άνετο τρόπο ζωής τους και τους έριξαν στην φωτιά της πολιτικής.
Ήταν μια εποχή που οι υποστηρικτές της μεταρρύθμισης των πνευματικών δικαιωμάτων φυλακίζονταν και διώκονταν ως αιρετικοί, ενώ περνούσαν νόμοι που επέκτειναν συνεχώς τα πνευματικά δικαιώματα προς όφελος αυτών που τα έλεγχαν μετά ακόμα και από τον θάνατο του ίδιου του καλλιτέχνη. Το τραγούδι “Happy Birthday” αποφέρει ακόμα πολλά χρήματα από πνευματικά δικαιώματα μέχρι και σήμερα στον δικαιούχο των πνευματικών του δικαιωμάτων, που δεν είναι ο αρχικός δημιουργός του έργου. Αυτό δείχνει γιατί ο νόμος περί πνευματικών δικαιωμάτων χρειάζεται μια εκτενή και σοβαρή μεταρρύθμιση για να καλύψει τις πραγματικότητες της ψηφιακής εποχής. Κατά τα τέλη του 20ου αιώνα και στις αρχές του 21ου αιώνα, το Toyota RAV4 μηνύθηκε για να διασφαλιστεί ότι δεν θα κατασκευάσει κι άλλα περισσότερα αυτοκίνητα από τα 300 ηλεκτρικά οχήματα που είχαν παραχθεί με τη χρήση της μπαταρίας NiMH. Οι ενάγοντες ήταν εταιρείες θυγατρικές των μεγάλων πετρελαϊκών εταιριών που κινδύνευαν να χάσουν πάρα πολλά, έτσι και καθιερώνονταν το ηλεκτρικό όχημα. Η εταιρία αγόρασε το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας της μπαταρίας από την General Motors. Αυτό αποδεικνύει γιατί το σύστημα με τις πατέντες χρειάζεται μεταρρύθμιση, ώστε να διασφαλιστεί ότι οι καινοτόμοι δεν θα εμποδίζονται από το να διεξάγουν έρευνα και από το να κατασκευάζουν την επόμενη γενιά ανακαλύψεων.
Το πειρατικό κίνημα είναι ένα διεθνές κίνημα που συνεχίζει να αναπτύσσεται κάτω από τις κοινές πεποιθήσεις πως η δημοκρατία μας χρειάζεται αναβάθμιση. Το Κόμμα Πειρατών Ισλανδίας είναι σήμερα (και εδώ και αρκετό καιρό) το πιο δημοφιλές πολιτικό κόμμα στη χώρα του, ξεπερνώντας τους συντηρητικούς ομόλογους του. Η κοινή πειρατική αρχή της Ανοιχτής Διακυβέρνησης (Open Government) σημαίνει πως η κυβέρνηση θα πρέπει να κάνει τα δεδομένα της άμεσα διαθέσιμα σε ηλεκτρονική μορφή για μπορούν να έχουν σε αυτά εύκολη πρόσβαση και να τα αναλύουν ο Τύπος, οι εμπειρογνώμονες και οι πολίτες, γενικότερα. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη εποπτεία της κυβέρνησης για περιπτώσεις σπατάλης και διαφθοράς από ότι τα εκατομμύρια μάτια και μυαλά που να έχουν απρόσκοπτη πρόσβαση στα κυβερνητικά στοιχεία. Τα δεδομένα πρέπει να κατανέμονται σε μια ανοιχτής μορφής διαθέσιμη πηγή σε όλους ελεύθερα και δωρεάν και να μπορούν να εμφανιστούν μέσα από ελεύθερα διαθέσιμο λογισμικό.
Ζούμε σε μια εποχή όπου γύρω μας υπάρχει και παράγεται μια πληθώρα πληροφοριών. Όμως, οι τεχνολογίες που έχουν τις δυνατότητες και που μπορούν να παρέχουν μια μεγαλύτερη πλατφόρμα εκδημοκρατισμού, αντ’ αυτού χρησιμοποιούνται για την επιβολή ενός άνευ προηγουμένου ελέγχου πάνω στις πληροφορίες. Η προστασία προσωπικών δεδομένων κάθε μέρα όλο και περισσότερο παραβιάζεται. Οι διαφωνούντες που εμφανίζονται ενώπιον των επιτροπών τις Γερουσίας για ακρόαση, χαρακτηρίζονται ως τρομοκράτες με τον ίδιο τρόπο που ο McCarthy χρησιμοποιούσε τακτικές για να καταδείξει τους επικριτές του ως “κομμουνιστές”. Ο ανοικτός χαρακτήρας και η ασφάλεια του διαδικτύου, θυσιάζεται στο όνομα του κέρδους και της μαζικής παρακολούθησης.
Βρισκόμαστε σε μια κρίσιμη καμπή και έχουμε την ευκαιρία να κινηθούμε προς την κατεύθυνση μιας βιώσιμης οικονομίας και ενός βιώσιμου περιβάλλοντος ή να πάμε προς την αύξηση των ανισοτήτων, την ανεξέλεγκτη ρύπανση και σε μια αυξανόμενη δυσλειτουργία/δυσπραγία στην κυβέρνηση.
Υπάρχει μια απλή λύση για τα οικονομικά μας προβλήματα. Λέγεται Mincome. Κάθε Καναδός πολίτης, ανεξάρτητα από την ηλικία και τις ικανότητές τους, θα έχει ένα εγγυημένο και εξασφαλισμένο εισόδημα για να καλύψει τις βασικές του ανάγκες. Πρόκειται για ένα δοκιμασμένο και πολύ μελετημένο πρόγραμμα που έχει ως στόχο να φέρει την επανάσταση και να βελτιώσει τις παροχές των κοινωνικών προγραμμάτων. Υπάρχει μια λανθασμένη αντίληψη ότι θα είναι ακριβό.
Κάποιοι το υπολογίζουν πολλαπλασιάζοντας των σύνολο του πληθυσμού με το ποσό του εγγυημένου εισοδήματος που θα παρέχεται. Κάτι που φυσικά ισούται με εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια. Αυτή η μορφή εγγυημένου εισοδήματος συχνά αποκαλείται Οικουμενικό Βασικό Εισόδημα (Universal Basic Income). Οι υποστηρικτές το βλέπουν ως ένα δικαιότερο μέρισμα (που δεν θα στιγματίζει, όπως πχ. το επίδομα ανεργίας ή το κοινωνικό επίδομα) για όλους. Ωστόσο, σε αντίθεση με Mincome, θα χρειαστεί να γίνει αναδιάρθρωση σε ένα κομμάτι της διακυβέρνησης. Το Mincome από την άλλη πλευρά, μπορεί να εφαρμοστεί τώρα χωρίς καμιά αύξηση της φορολογίας. Τα προκύπτοντα εκατοντάδες δισεκατομμύρια που θα εξοικονομηθούν θα κάνουν μεταγενέστερα δυνατό ακόμα και το Οικουμενικό Βασικό Εισόδημα, αν επιλέξουμε να πάμε προς τα εκεί στο μέλλον.
Η ευφυΐα στο Mincome, που σχεδιάστηκε από φωτεινά μυαλά της οικονομικής επιστήμης, είναι ότι υπολογίζεται με βάση την οικογενειακή μονάδα και το επίπεδο της φτώχειας ή το κατώτερο εισόδημα (επιβίωσης). Αυτό σημαίνει ότι το πιο γενναιόδωρο Mincome που θα εξαλείψει εντελώς την οικονομική φτώχεια θα κοστίσει μόνο περίπου $40 έως $50 δισεκατομμύρια δολάρια. Είναι ένα μεγάλο χρηματικό ποσό, αλλά σε σύγκριση με το πώς σπαταλιούνται τα χρήματά μας τώρα, μπορούμε εύκολα να βρούμε μια ευκαιρία για να εξοικονομήσουμε πόρους χωρίς να πάμε σε μια αύξηση των φόρων. Για να το θέσουμε σε μια προοπτική, η δέσμη με τις τρέχουσες (με πολιτικά κίνητρα) φορολογικές ελαφρύνσεις μας κοστίζουν 23 δις δολάρια τουλάχιστον. Χωρίς ωστόσο, να υπολογίζουμε και το νέο κύμα από τις φορολογικές εκπτώσεις, δηλαδή χωρίς να προσμετρούμε το κόστος από το τρέχον κύμα των εκπτώσεων φόρου που υπόσχονται οι διάφοροι πολιτικοί στην προεκλογική περίοδο. Υποθέτοντας ότι θα διατηρήσουμε τις φιλανθρωπικές δωρεές και τις πιστώσεις φόρου για την εκπαίδευση, θα είμαστε σε θέση να απαλλαγούμε από τα $19 δις αυτών των πιστώσεων και να εφαρμόσουμε το Mincome.
Έχουμε επίσης επιδοτήσει τις επιχειρήσεις με το ποσό των $648 δις για πάνω από 30 χρόνια. Αυτά είναι περίπου $22 δις ετησίως. Αυτές οι επιδοτήσεις δόθηκαν στη μάταιη ελπίδα ότι θα υπάρξει αντιμετώπιση της επιχειρηματικής μείωσης. Παρά το γεγονός ότι κάτι τέτοιο δεν έχει συμβεί και σε καιρούς οικονομικής δυσπραγίας οι επιδοτούμενες επιχειρήσεις κρατήθηκαν από το δικό τους κεφάλαιο. Και το χειρότερο από όλα, έφτιαξαν τις βαλίτσες τους, μαζί με τα χρήματά μας και μετακόμισαν σε μια φθηνότερη αγορά εργασίας. Η αντικατάσταση αυτών των επιδοτήσεων και παροχών από το Mincome θα παρέχει μια φυσική και μεγάλη ώθηση στην οικονομία μας. Είναι η ενδυνάμωση των ανθρώπων στο να ακολουθήσουν τα όνειρά τους ή στο να ξεκινήσουν τις δικές τους επιχειρήσεις. Η αύξηση της αγοραστικής δύναμης θα είναι ένα σημαντικό όφελος για όλες τις επιχειρήσεις και θα χρησιμεύσει ως ένα μεγάλο διεγερτικό της οικονομικής δραστηριότητας.
Περίπου $11 δις από το social transfer (πρόγραμμα της καναδικής κυβέρνησης για την συνέχιση της φοίτησης μετά την δευτεροβάθμια εκπαίδευση) μπορούν πλέον να ενταχθούν στο πρόγραμμα Mincome μαζί με τα $3 δις της πίστωσης GST και τα $13 δις για το επίδομα τέκνου.
Και αυτά είναι μόνο από τις άμεσες εξοικονομήσεις.
Οι επακόλουθες εξοικονομήσεις θα είναι πολύ μεγαλύτερες και ευρύτερες. Για παράδειγμα, οι δαπάνες για την υγειονομική περίθαλψη, την ποινική δικαιοσύνη και την χαμένη παραγωγικότητα λόγω της φτώχειας εκτιμώνται γύρω στα $72 δις. Το Fraser Institute εκτιμά ότι το κόστος του συστήματος στήριξης του εισοδήματος, το οποίο περιλαμβάνει τη γραφειοκρατία και την πληρωμή, είναι περίπου στα $185 δις.
Όπως είπε ο Dr. Martin Luther King Jr., ενώ παράλληλα εξέφραζε την υποστήριξή του για ένα εγγυημένο εισόδημα, ότι, το πρόβλημα της στέγασης και της εκπαίδευσης θα είναι ευκολότερο να επιλυθούν, αφού η φτώχεια θα έχει απαλειφθεί με το εγγυημένο εισόδημα. Προέβλεψε ότι μια σειρά από θετικές ψυχολογικές αλλαγές αναπόφευκτα θα προκύψουν από την οικονομική ασφάλεια που αυτό θα παρέχει, σε μια ευρεία κλίμακα. Καθώς και από τη γνώση που θα έχεις ότι πλέον διαθέτεις τα μέσα για να αναζητήσεις απρόσκοπτα την αυτο-βελτίωση σου.
Όσον αφορά τη συζήτηση/debate ανάμεσα στους πολιτικούς αρχηγούς, ενώ έχουμε πολλή δουλειά που μένει να κάνουμε για να κερδίσουμε τις ψήφους των Καναδών και να μπούμε έτσι και εμείς στο debate των πολιτικών αρχηγών, πιστεύουμε ότι κάθε μέλος, κάθε εκπρόσωπος του κοινοβουλίου θα πρέπει να συμμετέχει σε οποιαδήποτε συζήτησης γίνεται μεταξύ των πολιτικών αρχηγών στην προεκλογική και μετεκλογική περίοδο. Το να μην γίνεται κάτι τέτοιο, στερεί από τους Καναδούς την ευκαιρία και την δυνατότητα να ακούσουν όλο το μεγάλο φάσμα των ιδεών που μπορούν να υπάρξουν, μεταξύ των εκλεγμένων αντιπροσώπων τους. Υποστηρίζουμε με την έκκληση μας σε όλους τους διοργανωτές συζητήσεων/debates, να συμπεριλάβουν και την Elizabeth May. Έχουμε την πρόθεση να συμμετάσχουμε σε αυτές τις συζητήσεις, απαντώντας στις ερωτήσεις που τίθενται και αναλύοντας το τι έχουν πει οι διάφοροι πολιτικοί αρχηγοί. Παρακαλούμε να επισκεφθείτε την ιστοσελίδα μας (votepirate.ca ή pirateparty.ca) ή να εγγραφείτε στα δελτία τύπου μας για να ενημερώνεστε κάθε φορά που δημοσιεύουμε κάτι σχετικό. Ευχαριστούμε.
Το Mincome ή το Βασικό Εγγυημένο Εισόδημα, Κόστος vs Εξοικονόμηση
Ένα infographic από τις εισαγωγικές παρατηρήσεις της εκστρατεία μας, εξηγώντας το πώς μπορούμε να αντέξουμε οικονομικά ένα Mincome ή το Βασικό Εγγυημένο Εισόδημα, χωρίς την αύξηση των φόρων.
Γουίνιπεγκ, Μανιτόμπα – 27 Ιουλίου 2015 – Ήρθε η ώρα για τον Καναδά για να ακολουθήσει ένα καλύτερο οικονομικό σχέδιο που να είναι βιώσιμο. Το Οικουμενικό Επίδομα Παιδικής Φροντίδας (Universal Child Care Benefit) που διαφημίζεται προεκλογικά είναι ένα παράδειγμα του τρόπου με τον οποίο ο Καναδάς θα μπορούσε να οδηγηθεί σε επίμονα δημοσιονομικά ελλείμματα. Σε κάθε προεκλογική περίοδο, οι πολιτικοί κάνουν ανακοινώσεις για τεράστιες δαπάνες ώστε να επηρεάσουν τους Καναδούς ψηφοφόρους.
Το Κόμμα Πειρατών Καναδά απαιτεί την άρση όλων αυτών των “ανακοινώσεων” για τις εκπτώσεις φόρου. Ο πρωθυπουργός Stephen Harper, γνωρίζει από πρώτο χέρι ο ίδιος, για το πρόβλημα όταν έγραψε την διατριβή του στο Πανεπιστήμιο του Κάλγκαρι. Τότε υποστήριζε ότι οι δαπάνες θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε ελλείμματα, καθώς οι κυβερνήσεις σχεδιάζουν τους προϋπολογισμούς με τις εκλογές στο μυαλό τους. Η εξάλειψη των πολιτικών με τις εκπτώσεις φόρου θα εξοικονομήσει για την κυβέρνησή μας τουλάχιστον $23 δις. Σε συνδυασμό με την διακοπή των άκαρπων εταιρικών επιδοτήσεων που έχουμε ήδη πληρώσει ακριβά (~ $648 δις εδώ και 30 χρόνια), θα παρέχουν αρκετά χρήματα για να χρηματοδοτηθεί ένα πρόγραμμα Mincome. Οι Καναδοί μπορούν να έχουν ένα πρόγραμμα Mincome σε τέτοιο επίπεδο που να είναι επαρκές για να εξαλείψει πλήρως την οικονομική φτώχεια (με ένα εκτιμώμενο κόστος τα $50 δις), ενσωματώνοντας το Mincome με τα υπάρχοντα προγράμματα ίδιου τύπου (δηλ. τα Elderly benefits, GST Credit και Children’s Benefits, τα οποία κόστισαν στον ομοσπονδιακό προϋπολογισμό $53.3 δις για την διετία 2012-2013 και δεν έχουν αλλάξει πολύ από έτος σε έτος). Ένα πρόγραμμα εγγυημένου εισοδήματος θα μπορούσε να βελτιώσει το σύστημα κοινωνικής πρόνοιας, το οποίο είναι τόσο βρώμικο και αναποτελεσματικό όσο είναι και οι προεκλογικές πολιτικές υποσχέσεις που δίνονται για τις εκπτώσεις φόρου. Το πείραμα του Dauphin στην Μανιτόμπα έχει δείξει ότι το πρόγραμμα Mincome λειτούργησε και παρείχε ένα μεγάλο θετικό κοινωνικο-οικονομικό αποτέλεσμα. Το Mincome θα προσφέρει ένα τεράστιο σταθερό φυσικό ερέθισμα στις καταναλωτικές δαπάνες και στη δημιουργία θέσεων εργασίας όσο καμιά από τις κυβερνητικές εταιρικές επιδοτήσεις δεν ήταν/είναι σε θέση να κάνει.
“Το Mincome θα έχει πολύ σημαντικές θετικές επιπτώσεις. Αυτό θα οδηγήσει σε μείωση του κόστους της υγειονομικής περίθαλψης, δεδομένου ότι τα άτομα με χαμηλά εισοδήματα διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να αποκτήσουν δαπανηρές χρόνιες ασθένειες. Θα υπάρξει σημαντική εξοικονόμηση στο κόστος της κυβερνητικής γραφειοκρατίας και μείωση του κόστους της επιβολής του νόμου καθώς το έγκλημα μειώνεται μαζί με τη μείωση της φτώχειας. Όπως ανέδειξε το πείραμα στο Dauphin, τα προβλήματα σχετικά με την ψυχική υγεία θα μειωθούν επίσης. Αυτό θα κάνει τους ανθρώπους πιο παραγωγικούς και θα οδηγήσει λιγότερους ανθρώπους σε περιπτώσεις με καταστάσεις όπου θα αγγίξουν τα όριά τους, κάτι που συχνά έχει καταστροφικές συνέπειες για τις κοινότητες και την κοινωνία στο σύνολό της”. Λέει ο Ric Lim, της ηγετικής ομάδας στο Κόμμα Πειρατών του Καναδά. “Το Mincome θα μας προετοιμάσει επίσης και για την αναπόφευκτη εξαφάνιση ορισμένων θέσεων απασχόλησης λόγο της αυτοματοποίησης και της ρομποτικής που θα οδηγήσει σε μείωση του κόστους και στην αύξηση της παραγωγικότητας. Θα μας κάνει λιγότερο φοβισμένους απέναντι στην ραγδαία τεχνολογική εξέλιξη. Καθώς επίσης θα παρέχει κίνητρα για εργασία, σε αντίθεση με τα αντικίνητρα για την εργασία μέσα στο πλαίσιο του ισχύοντος συστήματος κοινωνικής πρόνοιας. Και το καλύτερο απ’ όλα, μπορεί να γίνει τώρα, χωρίς καμία αύξηση της φορολογίας. Το μόνο που χρειάζεται είναι πολιτική βούληση”.
Το Κόμμα Πειρατών Καναδά είναι ένα ομοσπονδιακό πολιτικό κόμμα που πιστεύει στην αναβάθμιση της δημοκρατίας μας και στο ότι αυτή πρέπει να γίνει πιο ανοιχτή. Πιστεύουμε στην προστασία του δημόσιου συμφέροντος και των θεμελιωδών δικαιωμάτων του ανθρώπου και στην προστασία της ιδιωτικής ζωής και της ελευθερίας στην ψηφιακή εποχή. Αυτό περιλαμβάνει την ελευθερία στην δημιουργία και στην καινοτομία, το δικαίωμα σε μια αξιοπρεπή ζωή και την ανοικτή πρόσβαση στις πληροφορίες. Μπορείτε να βρείτε περισσότερες πληροφορίες στην ηλεκτρονική μας διεύθυνση.
Επαφή για τα ΜΜΕ: Ric Lim 204-808-8969 pr@pirateparty.ca
[ΔΙΟΡΘΩΣΗ 28/07/2015: Η πρόβλεψη στον Ομοσπονδιακό προϋπολογισμό του 2012-2013 είναι για τα Elderly and Children’s Benefits. Η αρχική έκδοση εσφαλμένα το είχε ως “Children Tax Credit”. Τα Children’s Benefits στο προϋπολογισμό αποτελούνται από το μη υποκείμενο σε φόρο Canada Child Tax Benefit και από το φορολογητέο παλαιότερο Universal Child Care Benefit.]
Στις ΘΕΣΕΙΣ στο Κόμμα Πειρατών Ελλάδας υπάρχει το εξής:
2. Πολιτική για την Οικονομία, την Ανάπτυξη, την Οικονομική κρίση,την Εργασία και το Εγγυημένο εισόδημα
…
Πιστεύουμε ότι κάθε άνθρωπος από την στιγμή που γεννιέται, έχει δικαίωμα σε μία εξασφαλισμένη ποιότητα ζωής. Για το λόγο αυτό στηρίζουμε την πρωτοβουλία του Βασικού εισοδήματος (δεν πρέπει να συγχέεται με το εγγυημένο κοινωνικό εισόδημα και άλλα επιδόματα που χορηγούνται με εισοδηματικά κριτήρια).
Ο θεσμός του βασικού εισοδήματος, έχοντας ως δεδομένο το ολοένα και πιο επισφαλές περιβάλλον που εντέχνως δημιουργείται στην αγορά εργασίας, αμφισβητεί την παραδοσιακή έννοια της εργασίας ως έμμισθη θέση απασχόλησης, η οποία προκαλεί αυτομάτως τον αποκλεισμό των ανέργων και όλων όσων λαμβάνουν στήριξη από προνοιακά επιδόματα. Αντιτάσσει στην παρούσα κατάσταση ένα καθολικό, άνευ κριτηρίων και προϋποθέσεων βασικό εισόδημα το οποίο στη συνέχεια να φορολογείται με τέτοιο τρόπο ώστε να επιστρέφει στο κράτος μόνο εφόσον ο εργαζόμενος μπορεί να διασφαλίσει την δυνατότητα μιας αξιοπρεπούς διαβίωσης με τον μισθό της εργασίας του.
Σε καμία περίπτωση δεν θεωρούμε ότι το βασικό εισόδημα θα λύσει αυτομάτως όλα τα προβλήματα. Πιστεύουμε όμως ότι η θεσμοθέτησή του είναι απολύτως απαραίτητη για να ξεπεραστεί η σημερινή κρίση εμπιστοσύνης, η οικονομική ύφεση, να εξαλειφθεί η ακραία φτώχεια και να μειωθεί δραστικά ο κοινωνικός αποκλεισμός.
Βάση της Αρχής μας για την Διαφάνεια στο Δημόσιο Τομέα και το Δημόσιο Χρήμα δημοσιοποιούμε την κρατική χρηματοδότηση που έλαβαν τα πολιτικά κόμματα (που δικαιούνται χρηματοδότησης σύμφωνα με τον νόμο).
Η ανάγκη αυτής της δημοσιοποίησης προέκυψε από τον “δαιδαλώδη” τρόπο που αναρτώνται τέτοιες αποφάσεις στην Δι@ύγεια. Είναι πολύ δύσκολο να συγκεντρώσει κάποιος όλα τα στοιχεία σε “ευανάγνωστη μορφή”.
Το κάνουμε λοιπόν εμείς, ως Πειρατές.
Συγκεντρωτικός πίνακας χρηματοδότησης των πολιτικών κομμάτων από 22/02/2011 έως 07/05/2014, με στοιχεία από τις αναρτημένες αποφάσεις στην Δι@ύγεια:
(κλικ στις εικόνες για εμφάνιση σε μεγαλύτερη ανάλυση)
(Σημείωση: οι αποφάσεις ΒΙΦ1Ν-87Χ και ΒΙΦ1Ν-Η9Σ δεν προσμετρούνται στα γενικά σύνολα λόγω του ότι η τελική καταβολή έγινε με την απόφαση ΒΙΦΙΝ-7Λ7 αφού πρώτα εξαιρέθηκε η ΧΑ)
UPDATE 28/05/2014: Εντοπίσαμε ένα “μικρό” λαθάκι στους πίνακες, η απόφαση ΒΛΓΥΝ-0Χ3 και η απόφαση ΒΛΓΥΝ-Ι0Β είναι το ίδιο και το αυτό πράγμα. Η μια είναι για την “κατανομή” και η άλλη για την “καταβολή”. Οπότε δεν έπρεπε να τις υπολογίσουμε και τις δύο στα ΓΕΝΙΚΑ ΣΥΝΟΛΑ. Επομένως τα ΓΕΝΙΚΑ ΣΥΝΟΛΑ μειώνονται αντίστοιχα για τα ποσά που αναφέρονται σε μια από αυτές.
Ομάδα Επικοινωνίας Κόμμα Πειρατών Ελλάδας
Παραπομπές:
* Νόμος 3023/2002 «Χρηματοδότηση των πολιτικών κομμάτων από το Κράτος. Έσοδα και δαπάνες, προβολή, δημοσιότητα και έλεγχος των οικονομικών των πολιτικών κομμάτων και των υποψηφίων βουλευτών» (ΦΕΚ 146/Α΄/25.6.2002)
Από την 1η Οκτωβρίου 2010, το Ελληνικό Κράτος άρχισε να αναρτά το σύνολο των αποφάσεων και των πράξεών του στο διαδίκτυο μέσω του προγράμματος “Δι@ύγεια” [Ν.3861/2010 (ΦΕΚ112/Α’/13-7-2010)] στην ιστοσελίδα Δι@ύγεια, διαφάνεια στο κράτος. Αυτή η ενέργεια εντάσσεται στο πλαίσιο της γενικότερης τάσης που παρατηρείται σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά και στα προηγμένα κράτη παγκοσμίως για την ελεύθερη διάθεση και χρήση των δεδομένων του δημοσίου τομέα με σκοπό τη διαφάνεια στη δημόσια διοίκηση αλλά και την εκμετάλλευσή τους για την προώθηση της καινοτομίας. Ενδεικτικά παραδείγματα είναι τα προγράμματα ανοικτών δημόσιων δεδομένων του Ηνωμένου Βασιλείου: data.gov.uk, Opening up Government all about, της Γαλλίας:data.gouv.fr, Innovation Transparence Ouverture και για όλη την Ευρώπη, publicdata.eu beta, Europe’s Public Data.
Το πρόγραμμα Δι@ύγεια είναι λοιπόν μια πρωτοβουλία που κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση, καθώς υποχρεώνει όλους τους δημόσιους φορείς να αναρτούν τις αποφάσεις τους στο διαδίκτυο. Αν ένας φορέας δεν αναρτήσει μια απόφαση στο διαδίκτυο και αυτή δεν λάβει Αριθμό Διαδικτυακής Ανάρτησης (ΑΔΑ) από το σύστημα, δεν θεωρείται έγκυρη. Επιπλέον, με πρόσφατη εγκύκλιο από το Υπουργείο Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης ενημερώθηκαν οι φορείς της κυβέρνησης ότι μπορούν στην ηλεκτρονική τους αλληλογραφία να διαβιβάζουν έγγραφα χρησιμοποιώντας μόνο το ΑΔΑ τους και χωρίς να τα επισυνάπτουν στα ηλεκτρονικά τους μηνύματα. Βλέπουμε λοιπόν πως η Δι@ύγεια αποτελεί ένα σοβαρό κομμάτι της υποδομής του Δημοσίου και η χρήση της τείνει να εδραιωθεί.
Παρ’ όλα αυτά, η απλή παράθεση των δημόσιων δεδομένων στο πρόγραμμα Δι@ύγεια δεν αποτελεί εχέγγυο για τη διαφάνεια και την εκμετάλλευσή τους για κοινωφελείς σκοπούς, όπως η προώθηση της πληροφόρησης και της καινοτομίας. Είναι απλά η κύρια προϋπόθεση για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος. Είναι απαραίτητο να εφαρμοστούν προηγμένες προγραμματιστικές τεχνικές για τη διαχείριση, την ανάλυση, τον εμπλουτισμό και την παρουσίαση των δημόσιων δεδομένων ώστε να μπορέσει ο πολίτης να εκμεταλλευτεί πλήρως αυτό το δημόσιο αγαθό. Σε κάθε περίπτωση, το ιδιαίτερα θετικό σημείο της Δι@ύγειας είναι ότι παρέχει ικανοποιητική πρόσβαση στα πρωτογενή δεδομένα της μέσω του συστήματος Opendata API ώστε να μπορεί ο καθένας να έχει πρόσβαση σε αυτά. Έτσι έχει δημιουργηθεί μια σειρά από εφαρμογές που έχοντας πρόσβαση στα δεδομένα αυτά μπορούν να τα διαχειριστούν με το δικό τους τρόπο, παρέχοντας νέες υπηρεσίες. Η σημαντικότερη από αυτές τις εφαρμογές είναι η ΥπερΔιαύγεια.
Σκοπός της ΥπερΔιαύγειας είναι να παρέχει με ταχύτητα, ευχρηστία και ακρίβεια, πρόσβαση στα δημόσια δεδομένα που δημοσιεύονται στο πρόγραμμα Δι@ύγεια. Υπεύθυνος εξ’ ολοκλήρου για την αρχική σύλληψη, το σχεδιασμό, την υλοποίηση και την εξέλιξη του έργου είναι ο Βαγγέλης Μπάνος, Διπλ. Μηχανικός Πληροφοριακών & Επικοινωνιακών Συστημάτων, Msc. Η ΥπερΔιαύγεια ξεκίνησε τη λειτουργία της το Σεπτέμβριο του 2011 και έκτοτε συνεχίζει αδιάλειπτα την εξέλιξη της.
(i) Πληροφορίες Αποκλειστικά υπεύθυνος για τον σχεδιασμό και την υλοποίηση της ΥπερΔιαύγειας είναι ο Βαγγέλης Μπάνος. Η ΥπερΔιαύγεια αποτελεί προσωπική ερευνητική προσπάθεια και δεν συνδέεται με κανέναν δημόσιο ή ιδιωτικό φορέα.
Ορισμένα βασικά χαρακτηριστικά της ΥπερΔιαύγειας τα οποία θεωρούνται κρίσιμα για την επιτυχία της είναι τα εξής:
1. Αποθήκευση ολόκληρων των αρχείων PDF των αποφάσεων που δημοσιεύονται στη Δι@ύγεια ώστε να είναι διαθέσιμα ανά πάσα στιγμή. Το χαρακτηριστικό αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό διότι η Δι@ύγεια παρουσιάζει συχνά προβλήματα διαθεσιμότητας ειδικά τις ώρες αιχμής.
2. Ευρετήριο αναζήτησης πλήρους κειμένου (full text search index) για το σύνολο των εγγράφων και των μεταδεδομένων που αναρτώνται στη Δι@ύγεια.
3. Οπτική αναγνώριση κειμένων (OCR) για τα έγγραφα που είναι κωδικοποιημένα σε μορφή εικόνας (για παράδειγμα, έγγραφα που προέρχονται από scanner). Τα έγγραφα αυτά δεν περιέχουν πληροφορίες κειμένου και ως εκ τούτου χρειάζονται ειδική ανάλυση (OCR Text extraction) για να μπορέσει να γίνει ανάκτηση του κειμένου που περιέχουν.
4. Προεπισκόπηση της πρώτης σελίδας όλων των εγγράφων σε μορφή εικόνας για να μπορεί κανείς άμεσα να δει αν ένα κείμενο τον ενδιαφέρει και να πλοηγηθεί ταχύτερα και αποτελεσματικότερα.
5. Σύνθετα φίλτρα αναζήτησης ανά οργανισμό, υπογράφοντα και χρόνο δημοσίευσης.
6. APIs ανοικτής πρόσβασης ώστε να μπορεί κανείς να έχει πρόσβαση μέσω ειδικών πρωτοκόλλων και να αναπτύξει νέες εφαρμογές.
7. Έμφαση στην ταχύτητα απόκρισης και στην απλότητα χρήσης.
Κρίνοντας από τα μέχρι τώρα αποτελέσματα, το έργο της ΥπερΔιαύγειας είναι πολύ θετικό. Ένας αυξανόμενος αριθμός χρηστών επισκέπτεται καθημερινά την ιστοσελίδα, φτάνοντας και σε χιλιάδες επισκέπτες ανά ημέρα ορισμένες φορές. Πολλοί από αυτούς είναι μάλιστα και συστηματικοί χρήστες που έπαψαν να επισκέπτονται την ιστοσελίδα του προγράμματος Δι@ύγεια, καθώς σε αντίθεση με την ΥπερΔιαύγεια βρίσκεται σε ένα στάδιο αποτελμάτωσης, ενώ παράλληλα εμφανίζει προβλήματα διαθεσιμότητας κατά τις ώρες αιχμής.
Οι ερευνητικές κατευθύνσεις και οι στόχοι της ΥπερΔιαύγειας για το επόμενο διάστημα μπορούν να συνοψιστούν στα εξής:
1. Eμπλουτισμός των δεδομένων της Δι@ύγειας δημιουργώντας νέα γνωρίσματα που περιγράφουν την πληροφορία που εμπεριέχεται στο κείμενο κάθε απόφασης. Επίσης, θα επιχειρηθεί η συμπλήρωση/πρόβλεψη κενών γνωρισμάτων για έγγραφα που έχουν ήδη αναρτηθεί. Τα γνωρίσματα αυτά θα προκύψουν αυτόματα είτε αναλύοντας με προγραμματιστικές τεχνικές το κείμενο του κάθε εγγράφου, είτε εφαρμόζοντας αλγορίθμους εξόρυξης γνώσης. Για παράδειγμα, είναι πιθανό σε ένα έντυπο δαπάνης να μην έχει συμπληρωθεί το ΑΦΜ του αναδόχου. Το σύστημά μας θα εξάγει το ΑΦΜ από το πλήρες κείμενο της απόφασης μέσω τεχνολογίας Οπτικής Αναγνώρισης Χαρακτήρων (OCR), θα το επικυρώνει αξιοποιώντας τη διαδικτυακή υπηρεσία (web service) της Γενικής Γραμματείας Πληροφοριακών Συστημάτων (ΓΓΠΣ) και θα το προσθέτει στα μεταδεδομένα της απόφασης.
2. Eμπλουτισμός των δεδομένων της Δι@ύγειας με γνωρίσματα γεωγραφικών πληροφοριών έτσι ώστε σε συνδυασμό με τα προαναφερθέντα γνωρίσματα να είναι δυνατή και η χωρική οργάνωση και διαχείριση των πληροφοριών. Χρήσιμα συμπεράσματα από αυτή την ανάλυση θα παρουσιαστούν στην παραδοτέα μελέτη. Ένα ενδεικτικό παράδειγμα, “Πώς κατανέμονται οι δαπάνες για τον πολιτισμό σε κάθε γεωγραφική περιοχή της χώρας;”
3. Εφαρμογή διαδικασιών ανακάλυψης γνώσης από δεδομένα (Knowledge Discovery from Databases – KDD) ή/και μεθόδων ανάκτησης πληροφορίας (Information Retrieval) στα δεδομένα της Δι@ύγειας. Τέτοιου είδους εφαρμογές περιλαμβάνουν την εκτέλεση τεσσάρων διαδοχικών σταδίων: (i) επιλογή δεδομένων, (ii) προεπεξεργασία, (iii) εξόρυξη γνώσης και (iv) αξιολόγηση/ερμηνεία αποτελεσμάτων. Πιο συγκεκριμένα, θα επιχειρηθεί η εφαρμογή διαδεδομένων από τη βιβλιογραφία τεχνικών όπως ανακάλυψη κανόνων συσχέτισης (association rules mining), ομαδοποίηση (clustering) και κατηγοριοποίηση (classification).
Να κλείσουμε λέγοντας ότι σύμφωνα με το Ελληνικό Σύνταγμα, τα Ανοιχτά Δημόσια Δεδομένα αποτελούν κτήμα όλων μας (άρθρο 5 Α του Συντάγματος) και η σημασία τους είναι εφάμιλλη του ανοικτού λογισμικού. Στην εποχή της πληροφορίας που διανύουμε, το αγαθό αυτό θα πρέπει να διαφυλαχθεί και να χρησιμοποιηθεί για κοινωφελείς σκοπούς.
Όταν αμφισβητεί κανείς το μονοπώλιο πνευματικών δικαιωμάτων, πολλοί μεσάζοντες και άλλοι πρώην αστέρες αρχίζουν να το παίζουν προσβεβλημένοι – σαν να τους έχουν αμφισβητήσει κάποιο αυτονόητο δικαίωμα που έχουν κληρονομήσει. Τίποτα δεν είναι πιο μακριά από την αλήθεια.
Το μονοπώλιο πνευματικών δικαιωμάτων δεν είναι ένα αυτονόητο δικαίωμα. Πρόκειται για ένα ιδιωτικό μονοπώλιο, που χορηγείται από την κυβέρνηση με την παραδοχή ότι χωρίς το κίνητρο του κέρδους δεν θα υπήρχε παραγωγή πολιτιστικών έργων και ότι αυτό το κίνητρο είναι λειτουργικό μόνο κάτω από ένα μονοπωλιακό καθεστώς. Ωστόσο, όταν αμφισβητείς αυτή την υπόθεση και αυτό το μονοπώλιο, μερικοί άνθρωποι αντιδρούν με θυμό και ολοκληρωτική μανία – λες και έχει αμφισβητηθεί το δικαίωμά τους στη ζωή. Αυτό προβληματίζει και δείχνει έλλειψη κατανόησης του τι είναι το μονοπώλιο και γιατί υπάρχει.
Εάν τα δικαιώματα ιδιοκτησίας και η κανονική λειτουργία του ανταγωνισμού εφαρμόζονταν στους τομείς του πολιτισμού και της γνώσης, δεν θα υπήρχε τέτοιο πράγμα όπως το μονοπώλιο πνευματικών δικαιωμάτων. Θα ήταν όπως και κάθε άλλος τομέας της επιχειρηματικότητας – συγκρίνετε, για παράδειγμα, με το πώς ένας επαγγελματίας σεφ δημιουργεί νέες συνταγές και στη συνέχεια ωφελείται οικονομικά από την εκτέλεση, ή από την εκπαίδευση άλλων, ή πουλώντας βιβλία μαγειρικής, για να αναφέρουμε μόνο μερικές μεθόδους. Το επάγγελμα του σεφ χρησιμοποιήθηκε σκόπιμα εδώ, καθώς οι συνταγές τροφίμων δεν καλύπτονται από το μονοπώλιο πνευματικών δικαιωμάτων – και όμως, υπάρχουν πολλοί μάγειρες και διάσημοι σεφ.
Κάποια στιγμή στην ιστορία (το 1709, συγκεκριμένα), οι εκδότες κατάφεραν να πείσουν τους νομοθέτες ότι κανένα πολιτιστικό έργο δεν θα τυπώνονταν και θα διανέμονταν εάν η συντεχνία των εκδοτών δεν αποκτούσε εκ νέου το προσοδοφόρο μονοπώλιο πνευματικών δικαιωμάτων, το οποίο είχαν προηγουμένως ως καθεστώς λογοκρισίας. Είναι ενδιαφέρον το ότι δεν υποστήριξαν πως τίποτα δεν θα δημιουργούνταν χωρίς μονοπώλιο, υποστήριξαν ότι τίποτα δεν θα αναπαράγονταν και δεν θα διανέμονταν. Έτσι, φοβούμενοι ότι δεν θα υπάρχουν πολιτιστικά έργα διαθέσιμα στον πληθυσμό, οι νομοθέτες συμφώνησαν στο μονοπώλιο για καθαρά χρηστικούς λόγους.
Αργότερα, αυτό μεταλλάχθηκε σε μια καθαρά ωφελιμιστική δικαιολογία για αυτό το μονοπώλιο που περιορίζει τα κανονικά δικαιώματα ιδιοκτησίας, του ανταγωνισμού, των μηχανισμών του εμπορίου: «χωρίς το μονοπώλιο, θα υπήρχε ελάχιστη ή και καθόλου δημιουργία πολιτισμού». Το βλέπουμε συνεχώς: «εάν το μονοπώλιο διαρκούσε μόνο 110 χρόνια αντί για 120, πώς θα χρηματοδοτούνταν οι ταινίες-υπερπαραγωγές;». Αφήνοντας στην άκρη το επιχείρημα ότι δεν υπάρχουν ταινίες με ορίζοντα απόσβεσης 100 ετών, (πολλές μάλιστα κάνουν απόσβεση το πρώτο σαββατοκύριακο προβολής, καθιστώντας το μονοπώλιο πνευματικών δικαιωμάτων εντελώς περιττό), το επιχείρημα αυτό επανέρχεται: «αν δεν υπάρχει μονοπώλιο, δεν θα δημιουργείται πολιτισμός».
Έτσι, κάθε επιχειρηματίας που φιλοδοξεί να πουλήσει πολιτισμό με το αντίγραφο, είχε ιστορικά και συνεχίζει να έχει δύο στρώματα πελατών. Το πρώτο στρώμα είναι οι νομοθέτες, στους οποίους πρέπει να πωλούν συνεχώς την ιδέα ότι το μεγαλύτερο δημόσιο συμφέρον εξυπηρετείται με την παροχή μονοπωλίου στους επιχειρηματίες του πολιτισμού, ένα μονοπώλιο που παραβιάζει τα δικαιώματα ιδιοκτησίας των άλλων ανθρώπων («ή αλλιώς δεν θα υπάρχουν πολιτιστικά έργα»). Το δεύτερο στρώμα των πελατών είναι αυτοί που πραγματικά αγοράζουν πολιτισμό με το αντίγραφο.
Γι’ αυτό και είναι τόσο εκπληκτικό να βλέπουμε αυτούς τους επιχειρηματίες να αντιδρούν με οργή και θυμό, όταν οι νομοθέτες, που είναι στην πραγματικότητα πελάτες τους – ακόμη και αν μόνο ως πελάτες μιας ιδέας που φιλοξενούν – όταν αυτοί οι νομοθέτες αμφισβητούν την ύπαρξη και την αξία αυτού του μονοπωλίου, φτάνοντας μέχρι και να απειλούν δημόσια να τους κάψουν στην πυρά. Το μονοπώλιο πνευματικών δικαιωμάτων δεν είναι ένα αυτονόητο δικαίωμα, όπως η περιουσία ή η ζωή. Ποτέ δεν ήταν. Είναι μια χορηγία των κυβερνήσεων, ένα προνόμιο που διαστρεβλώνει την αγορά και περιορίζει τα δικαιώματα ιδιοκτησίας και το εμπόριο.
Αν οι επιχειρηματίες του τομέα του πολιτισμού θέλουν να διατηρήσουν αυτό το στρεβλωτικό προνόμιο, η χρηστική του αξία θα πρέπει να επαναξιολογείται διαρκώς. Είναι συνήθως κακή ιδέα να απειλείς τους ανθρώπους που αποφασίζουν τελικά αν το μονοπώλιο παραμένει, αντί να προσπαθείς να διατηρείς την εικόνα του ως κάτι που εξυπηρετεί το γενικότερο καλό.
Φυσικά, τώρα γνωρίζουμε και το ότι το αρχικό σκεπτικό του πνευματικού μονοπωλίου είναι ολοκληρωτικά ψευδές. Οι άνθρωποι δημιουργούν περισσότερο από ποτέ και αυτό παρά το μονοπώλιο πνευματικών δικαιωμάτων, όχι εξαιτίας του. Κάθε λεπτό ανεβαίνει στο YouTube βίντεο διάρκειας μεγαλύτερης των δύο ημερών. Οι άνθρωποι δημιουργούν τόσα πολλά σε 48 ώρες σήμερα, όσα είχε δημιουργήσει η ανθρωπότητα συνολικά πριν από το 2003. Ασφαλώς, δεν είναι όλα υπερπαραγωγές – αλλά η αγαπημένη μορφή πολιτισμού της ανθρωπότητας μετατοπίζεται πάντα με την περίοδο. Δεν παρακολουθούμε όπερα ή θέατρο τόσο πολύ πια, οπότε ίσως υπάρχει κάτι νέο, διαφορετικό και ενδιαφέρον που θα αντικαταστήσει και τις υπερπαραγωγές;
Σε κάθε περίπτωση, το πνευματικό μονοπώλιο δεν είναι αυτονόητο και όσοι αντιδρούν με οργή και θυμό όταν αμφισβητείται, είναι σοβαρά λανθασμένοι. Αντιδρούν ακριβώς όπως οι θρησκευτικοί φονταμενταλιστές που δεν σηκώνουν κουβέντα για τους ισχυρισμούς τους.
Ακριβώς όπως και με τους φανατικούς ζηλωτές, αυτή η αποδοκιμασία του κάθε ελέγχου μπορεί να είναι τελικά η πτώση τους – έτσι μπορεί το φως χιλίων ήλιων να λάμψει πάνω στην καταστροφική στρέβλωση της αγοράς που είναι το μονοπώλιο των πνευματικών δικαιωμάτων.
Μόνιμος σύνδεσμος σε αυτό το άρθρο: https://www.pirateparty.gr/2012/12/%cf%84%ce%bf-%ce%bc%ce%bf%ce%bd%ce%bf%cf%80%cf%8e%ce%bb%ce%b9%ce%bf-%cf%83%cf%84%ce%b1-%cf%80%ce%bd%ce%b5%cf%85%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%ac-%ce%b4%ce%b9%ce%ba%ce%b1%ce%b9%cf%8e%ce%bc%ce%b1/
Τους τελευταίους 6 μήνες η λέξη δημοψήφισμα έχει ακουστεί ίσως όσο ποτέ τις τελευταίες δεκαετίες στη χώρα μας. Πρόκειται για ένα παράδοξο γεγονός αν αναλογιστεί κανείς πως το τελευταίο δημοψήφισμα στην Ελλάδα έγινε το 1974 και αφορούσε τη μορφή του πολιτεύματος. Έκτοτε, αν και κοντεύουν να περάσουν σχεδόν 40 χρόνια, ποτέ δε ζητήθηκε από τους πολίτες να αποφασίσουν άμεσα για κάποιο ζήτημα.
Αλλά και ο τρόπος που ανακινήθηκε το θέμα του δημοψηφίσματος δε συμβαδίζει ακριβώς με τις αρχές της δημοκρατίας: από τη μια το προτείνει ένας υπό κατάρρευση πρωθυπουργός αφού πρώτα έχει υιοθετήσει ένα μνημόνιο με αμφίβολες συνταγματικά διαδικασίες και από την άλλη ξένοι ηγέτες προσπαθούν να το επιβάλλουν εκβιαστικά για να φοβίσουν τους πολίτες εν όψει εκλογών.
Παρά την αντιμετώπιση που τυγχάνει στη χώρα μας, το δημοψήφισμα είναι ένας σημαντικός θεσμός της δημοκρατίας αφού εμπλέκει τους πολίτες στην άμεση λήψη των αποφάσεων. Βέβαια, επικρατεί εύλογα ένας σκεπτικισμός για τα ζητήματα που μπορούν να τεθούν σε ψηφοφορία, καθώς και την προστασία των δικαιωμάτων των μειοψηφιών απέναντι στις πλειοψηφίες [1].
Ένας τομέας, πάντως, στον οποίο φαίνεται να μπορούν να εφαρμοστούν με πολύ καλά αποτελέσματα τα δημοψηφίσματα είναι στην αποδοχή ή απόρριψη προϋπολογισμών δημοσίων έργων. Πρόκειται για μια πρακτική που εφαρμόζεται εδώ και πολλά χρόνια στην Ελβετία. Η Ελβετία υποδιαιρείται διοικητικά σε καντόνια [2] και σε κάποια από αυτά τα δημόσια έργα που ξεπερνούν ένα συγκεκριμένο όριο κόστους πρέπει υποχρεωτικά να εγκριθούν μέσω δημοψηφίσματος.
Το 2003 δημοσιεύθηκε σε διεθνές επιστημονικό περιοδικό ένα άρθρο των Feld και Matsusaka [3] που αξιοποιώντας στοιχεία που αφορούσαν την Ελβετία από το 1980 έως το 1998 διερευνούσε την επίπτωση που έχουν τα υποχρεωτικά δημοψηφίσματα στις αποφάσεις για δαπάνες. Τα κυριότερα συμπεράσματα ήταν τα παρακάτω:
Κατά την υπό μελέτη περίοδο πραγματοποιήθηκαν 461 υποχρεωτικά δημοψηφίσματα και εγκρίθηκε το 86% των έργων. Συνεπώς, οι πολίτες δεν είναι αρνητικοί όταν ψηφίζουν για δημόσια έργα.
Από την ανάλυση των δεδομένων και τη στάθμισή τους προκύπτει μια εκτίμηση για μια μέση μείωση της τάξης του 19% στην κατά κεφαλή δαπάνη για τα έργα τα οποία εγκρίθηκαν μέσω υποχρεωτικών δημοψηφισμάτων.
Μια μέθοδος με παρόμοια αποτελέσματα στις κρατικές δαπάνες με αυτά των υποχρεωτικών δημοψηφισμάτων φαίνεται να είναι η θεσμική απ’ ευθείας δυνατότητα των πολιτών να προτείνουν νόμους.
Πιο πρόσφατη έρευνα των Funk και Gathmann [4] που βασίζεται σε ιστορικά στοιχεία για την Ελβετία από το 1890 έως το 2000 καταλήγει σε παρόμοια συμπεράσματα με λίγο πιο μετριοπαθή εκτίμηση της μείωσης των δαπανών (12%). Σε κάθε περίπτωση, φαίνεται πως η συμμετοχή των πολιτών στη διακυβέρνηση μπορεί να συνεισφέρει στη μείωση των κρατικών δαπανών.
Του Θάνου Πλέσσα
Μέλους του Κόμματος Πειρατών από το http://plessas.info/referendums/
Σ’ αυτές τις εκλογές τα παλιά κόμματα, με συγκεκριμένους συμμάχους, προσπαθούν να σε πολώσουν.
Δεξιά ή Αριστερά; ΝΔ ή ΣΥΡΙΖΑ; Σαμαράς ή Τσίπρας; Μνημόνιο ή μνημόνιο light;
Παριστάνουν ότι βρίσκεσαι στη δεύτερη Κυριακή δημοτικών εκλογών και πρέπει να διαλέξεις τον λιγότερο τραγικό, για Δήμαρχο. Μετά από αυτούς το χάος. Πωλητές τρόμου και φόβου επειδή οι διαφημιστές τους είπαν ότι πουλάει καλύτερα από την ελπίδα..
Στελέχη και των δυο πλευρών αναλύουν παραμέτρους από δεκάδες διαφορετικές οπτικές. Προσέχουν όμως η μπάλα να γυρνάει στο γήπεδο, αλλά να μην μπαίνει ποτέ γκολ (ή καλάθι).
Έλα να σκοράρουμε.
Σκέψου ότι σε ένα μήνα έχουμε μια βουλή (με πολλούς Πειρατές βουλευτές μέσα) η οποία αποφασίζει να ψηφίσει επειγόντως ΕΞΙ θέματα. Είναι η άμεση της προτεραιότητα και είναι αποφασισμένη να το κάνει.
Νομοθετεί τα εξής:
* Όλα τα δημόσια έγγραφα βγαίνουν υποχρεωτικά στο internet, όσο ασήμαντα κι αν φαίνονται. Όλοι οι Ελληνες πολίτες μπορούν να πάρουν αντίγραφο από κάθε δημόσιο έγγραφο, απλά επειδή το ζήτησαν από την αντίστοιχη Δημόσια Υπηρεσία. (εκτός από απόρρητα Εθνικής Άμυνας).
* Όλοι οι δημόσιοι διαγωνισμοί δημοσιεύονται στο internet πριν και μετά τη διεξαγωγή τους, μαζί με το σκεπτικό της Επιτροπής και τις προσφορές όλων. Ακόμη και οι πρόχειροι (αυτοί όπου ένα κουτί σπίρτα αγοράζεται προς 1.000 ευρώ επειδή οι άλλες δύο προσφορές ήταν 1.001 & 1.002 ευρώ για το ίδιο κουτί σπίρτα).
* Οι προϋπολογισμοί δημόσιων έργων από κάποια αξία και πάνω εγκρίνονται με περιφερειακό ή εθνικό δημοψήφισμα, ανάλογα με την έκταση και το ύψος του έργου.
* Η Δικαιοσύνη γίνεται πραγματικά ανεξάρτητη και ο ορισμός των ανώτατων δικαστικών δεν γίνεται πλέον από τον Υπουργό Δικαιοσύνης.
* 100.000 πολίτες μπορούν με υπογραφές τους να προτείνουν ένα νόμο προς ψήφιση στη Βουλή. 300.000 πολίτες μπορούν να προκαλέσουν δεσμευτικό δημοψήφισμα για την ψήφιση ή ακύρωση συγκεκριμένου νόμου. Η απόφαση του Δημοψηφίσματος είναι αυτόματα νόμος της Ελλάδας.
* Παύει η διαφοροποίηση των Βουλευτών και Υπουργών από τους απλούς πολίτες ως προς την απονομή δικαιοσύνης και καταργείται η βουλευτική ασυλία για ποινικά αδικήματα, καθώς και η νομοθεσία περί (μη) ευθύνης Υπουργών, οι οποίοι πλέον έχουν τα ίδια χρονικά διαστήματα παραγραφών με οποιονδήποτε πολίτη.
Μόνο αυτά. Είναι μόνο ΕΞΙ θέματα. Δεν χρειάζεται τίποτε άλλο εκτός από πολιτική βούληση για να ψηφιστούν. Δεν κοστίζουν τίποτα! Ξανά: Δεν κοστίζουν ούτε Ευρώ, ούτε λεπτό, ούτε δραχμή, ούτε δεκάρα..
Δες τώρα τι γράφουν την επόμενη μέρα τα τηλεγραφήματα των διεθνών πρακτορείων. Πως αντανακλούν ότι η Ελλάδα γύρισε σελίδα και το εννοεί. Πόσο ευχάριστα έκπληκτοι είναι όλοι. Σκέψου πόσο πέφτουν τα spread, πόσο ανεβαίνει το euro, με τι αέρα κοιτάμε τον υπόλοιπο πλανήτη στα μάτια, από την επόμενη ημέρα. Δες πόσοι θέλουν μετά από αυτό να έρθουν στην Ελλάδα για τις διακοπές τους ή να φέρουν τα κεφάλαιά τους. Πόσο πέφτει το κόστος δανεισμού (ακόμη δανειζόμαστε βραχυπρόθεσμα).
Δες 11.000.000 Ελληνες να ανασαίνουν, να ξεφυσούν με ανακούφιση, να σηκώνουν το κεφάλι, να χαμογελούν, να ελπίζουν, να βγαίνουν χαρούμενοι στο δρόμο, να κάνουν το επόμενο βήμα στη ζωή τους.
Δεν είναι έκτακτα μέτρα, δεν είναι χαράτσια, δεν είναι ξεπούλημα, δεν είναι συμβάσεις με τρίτους, δεν είναι λιτότητα, είναι ΑΛΛΑΓΕΣ στον τρόπο Λειτουργίας του Δημοσίου και της Ελληνικής Κοινωνίας.
Απλές αλλαγές, χωρίς τις οποίες θα χτίζουμε στην άμμο και θα ρίχνουμε νερό σε μια τρύπα, κάπου εκεί δίπλα, στην ίδια άμμο.
Απλές βάσεις πάνω στις οποίες πατάμε για να χτίσουμε το μέλλον.
Ούτε σ’ αυτές τις εκλογές δεν μπορώ να με φανταστώ να ψηφίζω το παλιό.
Σ’ αυτές τις εκλογές αντί για δεξιά ή αριστερά αποφάσισα να ψηφίσω μπροστά. Ψηφίζω το σήμερα και το αύριο, ψηφίζω εμένα, κι ας μην είμαι υποψήφιος…
Ανέστης Σαμουρκασίδης Μέλος του Κόμματος Πειρατών Ελλάδας
Τις τελευταίες μέρες ήρθαν στο φως δημοσιεύματα του Τύπου σύμφωνα με τα οποία οι καταθέσεις των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και άλλων δημοσίων φορέων επενδύθηκαν στις 9 Μαρτίου του 2012 από την Τράπεζα της Ελλάδος σε Ομόλογα του Δημοσίου, στο 100% της αξίας τους (ενώ στην δευτερογενή αγορά άξιζαν 30%) και εν αγνοία των διοικήσεων τους.
Τα ομόλογα αυτά, αμέσως μετά, συμμετείχαν στο “κούρεμα” του PSI. Καθώς τα αποθεματικά χρησιμοποιούνται για την κάλυψη λειτουργικών αναγκών των ιδρυμάτων, τα ιδρύματα αυτά αντιμετωπίζουν πλέον σημαντικό πρόβλημα στη λειτουργία τους.
Σε μια ευνομούμενη και δημοκρατική κοινωνία τέτοιες κινήσεις δεν γίνονται ποτέ στα κρυφά, ποτέ χωρίς την ενημέρωση των ενδιαφερομένων, ούτε γίνονται την τελευταία στιγμή.
Όλοι καταλαβαίνουμε γιατί σ’ αυτήν τη χώρα τα πάντα “πρέπει” να γίνονται “στα κρυφά”.
Όλοι καταλαβαίνουμε ποιοι θέλουν τη Δικαιοσύνη ελεγχόμενη από τον εκάστοτε Υπουργό, ποιοι και γιατί θέλουν να δικάζονται με διαφορετικές προθεσμίες παραγραφής και να έχουν απέναντί τους, αντί για εισαγγελείς, τους βουλευτές του κόμματός τους.
Όλοι καταλαβαίνουμε γιατί ο κ. Βενιζέλος έχει προνοήσει και με το νόμο 4046/2012 έχει απαλλάξει προκαταβολικά τα στελέχη της ΤτΕ από κάθε ποινική, αστική και διοικητική ευθύνη για ότι κάνουν στο πλαίσιο του PSI (!) αφού η κίνηση αυτή έχει όλα τα στοιχεία μιας υπεξαίρεσης με μια ύπουλη πρωτοβουλία της ελληνικής κυβέρνησης.
Πέραν από τις όποιες ποινικές ευθύνες προκύπτουν και τις οποίες αρμόδιες να ερευνήσουν είναι οι δικαστικές αρχές, το γεγονός αυτό έρχεται να επιβεβαιώσει με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο την πολιτική απαίτηση του Κόμματος Πειρατών Ελλάδας για την απόλυτη διασφάλιση της Διαφάνειας στη Δημόσια Διοίκηση και στην άσκηση της πολιτικής, σε όλα τα επίπεδα και βαθμούς διοίκησης του κράτους.
Ο περιορισμός της πρόσβασης στη γνώση, όμως, σε ένα μικρό κύκλο ατόμων, οργανισμών, κρατικών ή ιδιωτικών φορέων, οδηγεί αναπόφευκτα σε μια δομή όπου οι ελάχιστοι πληροφορημένοι έχουν όλη την ισχύ και απολαμβάνουν το δικαίωμα να λειτουργούν σε βάρος της κοινωνίας.
Η πλήρης, άμεση, ανοιχτή και ελεύθερη πρόσβαση των πολιτών στη δημόσια πληροφορία αποτελεί βασική αρχή του Κόμματος Πειρατών Ελλάδας, την οποία είμαστε αποφασισμένοι να κάνουμε πράξη προς όφελος όλης της κοινωνίας. Μαζί με την παραδειγματική καταδίκη όσων μας κοροϊδεύουν μπροστά στα μάτια μας.
Το κόμμα των Πειρατών έχει ως βασική αρχή του την ελευθερία του ατόμου ως ένα από τα κυρίαρχα ανθρώπινα δικαιώματα.
Ημερολόγιο 
