Η προστασία μαρτύρων δημοσίου συμφέροντος είναι ένα από τα σημαντικότερα θεσμικά εργαλεία που έχουμε ώστε να αποκαλύπτονται υποθέσεις διαφθοράς χωρίς να κινδυνεύουν οι μάρτυρες με αντίποινα. Γι’αυτό και κατοχυρώθηκε πανηγυρικά, παρά την αντίσταση της Δεξιάς-Ακροδεξιάς, και σε ενωσιακό επίπεδο. Αυτό όμως ουσιαστικά καταργείται στην Ελλάδα με νόμο που λέει ότι παύει η προστασία αν οι μάρτυρες «αποκομίζουν κέρδος» – γενικά κι αόριστα – από αυτή την προστασία. Γιατί άραγε αυτή η «ρύθμιση»;

Θα σας θυμίσουμε λίγο την ιστορία της Novartis. Στις ΗΠΑ τέθηκαν σε προστασία από το FBI μάρτυρες που αποκάλυψαν ότι η Novartis πήρε συμβόλαια στην Ελλάδα, χρηματίζοντας Έλληνες αξιωματούχους, μεταξύ των οποίων συγκαταλέγονταν υπουργοί και πρώην πρωθυπουργοί. Η έρευνα έδειξε ότι αυτό όντως ίσχυε και η Novarits προχώρησε, όπως κάνουν όλοι οι ένοχοι σε τέτοιες περιπτώσεις, σε εξωδικαστικό διακανονισμό για να σταματήσει η δίωξή της. Ουσιαστικά αποδέχτηκε την κατηγορία, πληρώνοντας 346 εκατομμύρια δολάρια ως αποζημίωση στο Αμερικανικό Δημόσιο. Από αυτά τα χρήματα, ένα ποσοστό τα δικαιούνται οι μάρτυρες, σύμφωνα με το αμερικανικό δίκαιο.

Στην Ελλάδα όμως, αυτό το γεγονός που στις ΗΠΑ είναι απολύτως φυσιολογικό διαστρεβλώνεται κι εργαλειοποιείται ως προπαγάνδα κατά των προστατευμένων μαρτύρων: η αμαρτωλή Νέα Δημοκρατία έρχεται και λέει ότι δήθεν πληρώθηκαν για να πουν αυτά που είπαν. ΟΜΩΣ, στην Ελλάδα δεν έχουν κανένα απολύτως τέτοιο όφελος. Δεν κερδίζουν κάτι κατηγορώντας υπουργούς και πρωθυπουργούς. Επίσης, η αποζημίωση που τους δόθηκε είναι από το πρόστιμο που κατέβαλε η Novartis και όχι από τους «φόρους αμερικανών πολιτών», όπως προπαγανδίζουν οι γκεμπελίσκοι της «Ομάδας Αλήθειας», η οποία έχει απασχολήσει πάρα πολλές φορές τους fact checkers με τις ψευδολογίες της. Απαιτούν μάλιστα την αποκάλυψη των ονομάτων των προστατευμένων μαρτύρων (ποιος άραγε ο σκοπός;) και η κυβέρνηση, της οποίας στελέχη είναι άμεσα εμπλεκόμενα σ’αυτή τη δυσώδη υπόθεση, νομοθετεί για να το κάνει πράξη, παραβιάζοντας μάλιστα την ενωσιακή νομοθεσία!

Το Κόμμα Πειρατών Ελλάδας καταγγέλλει αυτή τη μαφιόζικη πρακτική εκφοβισμού μαρτύρων, η οποία είναι μία ακόμα απόδειξη ότι οι «θιγόμενοι» υπουργοί και πρωθυπουργοί έχουν τουλάχιστον λερωμένη τη φωλιά τους. Φοβούνται ότι τα δικαστήρια σε Ελλάδα και Ευρώπη θα λάβουν σοβαρά υπόψη τους τις αποδείξεις που έχουν οι μάρτυρες αυτοί και το δεδικασμένο των αμερικανικών δικαστηρίων. Διαφορετικά δεν θα έτρεχαν να προκαταλάβουν τις εξελίξεις με αλλαγές στην νομοθεσία όπως αυτή και το σιωπητήριο στις δίκες δημοσίου συμφέροντος. Θυμίζουμε εξάλλου τη λυσσαλέα εκστρατεία δίωξης, σπίλωσης και δολοφονίας χαρακτήρα που εξαπέλυσαν κατά της εισαγγελέα κατά της διαφθοράς Ελένης Τουλουπάκη. Δεν ξεχνάμε τις άθλιες απειλές που εκτόξευαν εναντίον της στελέχη, βουλευτές και υπουργοί της Νέας Δημοκρατίας. Η πανηγυρική της όμως δικαίωση, την οποία σήμερα αποσιωπά επιμελώς η Νέα Δημοκρατία, αποδεικνύει περίτρανα την ενοχή τους και τη δολιότητα της μεθόδευσής τους κατά των μαρτύρων δημοσίου συμφέροντος.

Την ίδια μέρα που το Συμβούλιο της Ευρώπης κάνει έκκληση για δεύτερη φορά στην Ελλάδα, να «συμμορφωθεί ως προς τους κανόνες κράτησης των μεταναστ(ρι)ών» με τα “Ευρωπαϊκά πρότυπα” και να σταματήσει τις δολοφονικές επαναπροωθήσεις που διαπράττει το Λιμενικό Σώμα, το σύστημα της ελληνικής δικαιοσύνης προχωρά σε μία ακόμη σκανδαλώδη απόφαση.

Γινόμαστε για ακόμα μια φορά μάρτυρες ενός κράτους-δολοφόνου ψυχών. Στη χώρα των εκατοντάδων χιλιάδων κρατουμένων, των δεκάδων χιλιάδων βασανισμένων, και των χιλιάδων δολοφονημένων προσφύγων συνανθρώπων μας, το δικαστικό σώμα προβαίνει σε μια ακόμη θεσμική εκτροπή. Ο λόγος αυτήν τη φορά για τον Ακίφ και τον Αντίλ από το Πακιστάν, οι οποίοι σύμφωνα με δικαστική απόφαση, από θύματα ενός δολοφονικού πογκρόμ ρατσιστικής βίας που δέχτηκαν σε λεωφορείο, μετατρέπονται σε δράστες «συκοφαντίας» και «ψευδούς καταγγελίας με δόλο», που «εκμεταλλεύονται ευνοϊκή διάταξη νόμου περί παραμονής στη χώρα», «ελλείψει νομιμοποιητικών εγγράφων» – σύμφωνα με την αντεισαγγελέα Πρωτοδικών Σταυρούλα Α. Αυγουστινάκη, που υπογράφει την σχετική απόφαση.

Είναι εμφανές πλέον, πως η Ελλάδα έχει ανοίξει έναν πολυμέτωπο και πολυεπίπεδο πόλεμο κατά των προσφύγων, τον οποίο όχι μόνο δεν είναι διατεθειμένη να κλείσει, αλλά αντίθετα, μέρα με τη μέρα ολοένα και οξύνει. Μέχρι σήμερα έχουμε:

    – Καταγγελίες για απαράδεκτες συνθήκες σίτισης, διαβίωσης και υγιεινής στα κέντρα κράτησης – στρατόπεδα συγκέντρωσης.

    – Προσφύγισσες στα σύνορα του Έβρου να καταγγέλουν σεξουαλική παρενόχληση, βιασμό και ληστεία, κατά τον «νόμιμο κρατικό έλεγχο για την είσοδό τους στη χώρα».

    – Πρόσφυγες σε κέντρα κράτησης – στρατόπεδα συγκέντρωσης να καταγγέλουν ακραία αστυνομική βία και αυθαιρεσία.

    – Την πλήρη κρατική – δολοφονική – αδιαφορία ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης προσφύγων και μεταναστών στα κέντρα κράτησης – στρατόπεδα συγκέντρωσης, σε βαθμό που άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους λόγω οδοντικής φλεγμονής, πνευμονικών οιδημάτων, και άλλων ιατρικών περιστατικών ρουτίνας.

    – Πρόσφυγες να εντοπίζονται στα σύνορα του Έβρου, άλλοι γυμνοί και βασανισμένοι, και άλλοι νεκροί από τον υποσιτισμό και τις βαρυχειμωνιές.

    – Δολοφονικές επιθέσεις και χειρισμούς του Λιμενικού Σώματος, σε σωσίβιες λέμβους και σαπιοκάραβα υπερφορτωμένα με πρόσφυγες, που αθροιστικά μεταξύ άλλων, οδήγησαν και στο πολύνεκρο ναυάγιο της Πύλου.

Όσοι άνθρωποι γλίτωσαν από όλα αυτά, και βρίσκονται στη χώρα, εργάζονται σε άθλιες συνθήκες (υποχρηματοδοτούμενα και μαύρα – καθότι υπάρχουν εξωφρενικές και παράλογες καθυστερήσεις στην έκδοση των απαραίτητων εγγράφων, κ.ο.κ.), και είναι αναγκασμένοι να ζουν απάνθρωπα, άλλ@ σε λυόμενα και σκηνές κέντρων κράτησης – στρατοπέδων συγκέντρωσης, και άλλ@ σαν τις σαρδέλες, σε υπόγεια, μουχλιασμένα «διαμερίσματα» των υπερβολικά υψηλών ενοικίων. Από τη μια, όσ@ επιχειρούμε να πάμε δια της θεσμικής οδού, ερχόμαστε αντιμέτωπ@ με κλειστές πόρτες, γραφειοκρατικά κωλύματα, και στο τέλος, από θύματα βγαίνουμε φταίχτες και θύτες. Από την άλλη, όσ@ αντιδρούμε κόντρα σε αυτές τις καταστάσεις, ερχόμαστε αντιμέτωπ@ με αστυνομική βία, δακρυγόνα, συλλήψεις, και βασανιστήρια.

Ποιά είναι λοιπόν η σταγόνα που θα κάνει το ποτήρι να ξεχειλίσει;

Είναι χρέος μας πλέον να αρχίσουμε να αντιλαμβανόμαστε και να υπενθυμίζουμε τη σύνδεση με όλα αυτά τα αδέρφια μας, καθώς σταδιακά ολοένα και περισσότεροι, οι άνθρωποι που ζούμε στην Ελλάδα, θα φτάνουμε σε αυτήν ακριβώς τη θέση. Ιδίως, στο διάβα της κλιματικής κατάρρευσης, και καθώς θα αυξάνονται εκθετικά τα φαινόμενα της κλιματικής προσφυγιάς – τόσο διεθνώς, όσο και εγχώρια (βλ. θύματα των πυρκαγιών και πλημμύρων των τελευταίων χρόνων), χρειάζεται άμεσα να αλλάξουμε ρότα.

Ως Κόμμα Πειρατών Ελλάδας αντιλαμβανόματε πως η ευρύτερη νομοθεσία για την παροχή ασύλου σε πρόσφυγες και μετανάστες δεν είναι τίποτε περισσότερο από μια πρόφαση συμμόρφωσης με την σχετική Ευρωπαϊκή νομοθεσία. Το ελληνικό κράτος, όπως πολυμέτωπα και πολυεπίπεδα αντιμετωπίζει τους πρόσφυγες ως εχθρούς του, επικυρώνοντας – σε κάθε μορφή εξουσίας του – την κυβερνητική στάση που τους θέτει ως de facto εγκληματίες, και ταυτόχρονα, επιτρέποντας στα ΜΜΕ να δημιουργούν και να αναπαράγουν αυθαίρετα στερεότυπα, έτσι ακριβώς χρήζει ριζικής αλλαγής. Τα σύνορα στις ακραίες αυτές συνθήκες που βιώνει η ανθρωπότητα, ενώ θα έπρεπε να είναι ανοιχτά με άμεσες, ασφαλείς και απλές διαδικασίες υποδοχής και ενσωμάτωσης των προσφύγων στο κοινωνικό σύνολο, πρακτικά είναι το ακριβώς αντίθετο.

Τέλος, αναφορικά με την υπόθεση των Ακίφ και Αντίλ, η δικαιοσύνη δημιουργεί ένα πρωτοφανές σκοτεινό προηγούμενο, κατά το οποίο, αν είσαι πρόσφυγας ή μετανάστης χωρίς χαρτιά, χάνεις το Συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα στην ίση μεταχείριση. Ένα προηγούμενο το οποίο είναι ιδιαιτέρως επικίνδυνο για εκατοντάδες χιλιάδες συμπολίτες μας, καθώς όχι μόνο τους αποτρέπει από την θεσμική οδό για δικαιοσύνη, αλλά ταυτόχρονα, δίνει το άλλοθι στα φασιστοειδή να δρουν ανενόχλητα, σε πλήρη συστράτευση με την τρέχουσα «εθνική γραμμή».

Ως Κόμμα Πειρατών Ελλάδας, σε αυτήν τη δύσκολη συγκυρία θα συνεχίσουμε να βρισκόμαστε δίπλα στον πρόσφυγα και τη μετανάστρια, γιατί αντιλαμβανόμαστε ότι ανά πάσα στιγμή, όλ@ εν δυνάμει βρισκόμαστε ακριβώς σε αυτήν τη θέση. Παλεύουμε κόντρα στον ρατσισμό και τον κρατικό και κοινωνικό εκφασισμό, και σπάμε στην πράξη τα σύνορα, συνδράμοντας με όλες μας τις δυνάμεις στη δημιουργία των συμπεριληπτικών μας κοινοτήτων, για την εξασφάλιση της αρμονικής μας συνύπαρξης.