George Kissandrakis
Author's posts
Jan 06
Μια ξεχασμένη δημοκρατία
Πριν από μερικούς μήνες, το καλοκαίρι του 2014, οι Πειρατές είχαν μια εξαιρετική ιδέα. Ο εκλογικός νόμος (η πηγή της Δημοκρατίας μας) περιορίζει την εκπροσώπηση των Ελλήνων πολιτών στην Βουλή των Ελλήνων απαιτώντας από ένα κόμμα που κατεβαίνει σε βουλευτικές εκλογές να συγκεντρώσει πανελλαδικά ένα ποσοστό 3% των ψήφων για να συμμετέχει στην κατανομή των 300 εδρών της βουλής.
Κάναμε την έρευνα μας, τα μαθηματικά μας, τις συγκρίσεις μας και καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι αυτό το 3% είναι πέρα για πέρα αντιδημοκρατικό.
Το σύνολο των ψήφων που συγκέντρωσαν τα λεγόμενα “μικρά” κόμματα είναι αθροιστικά πολύ μεγαλύτερο από αυτό το εκλογικό όριο. Έλληνες και Ελληνίδες πολίτες που ψηφίσαν αυτά τα κόμματα δεν εκπροσωπούνται από βουλευτές. Και όχι μόνο αυτό, οι έδρες που τους αναλογούν πηγαίνουν στα μεγάλα κόμματα, είτε με στρογγυλοποίησεις των ποσοστών που έλαβαν ανά εκλογική περιφέρεια, είτε με τους λεγόμενους βουλευτές Επικρατείας, είτε (που είναι και το πιο αντιδημοκρατικό από όλα) με το μπόνους στο πρώτο κόμμα (50 έδρες, το 1/6 του κοινοβουλίου μας), ο αριθμός των εδρών αυτών είναι κατά πολύ μεγαλύτερος από τον αριθμό βουλευτών πολλών κομμάτων που μπαίνουν τελικά στην βουλή. (βλ. “Ακριβή μου, λιγοστή μου, δημοκρατία“)
Υπάρχουν και άλλα “προβλήματα” με τον εκλογικό νόμο, όπως είναι η κατανομή των εδρών, οι εκλογικοί κατάλογοι, κά. Όμως ο εκλογικός νόμος δίνει και μια δυνατότητα, την ονομάζει “συνασπισμός κομμάτων ή/και ανεξάρτητων υποψηφίων”. Σε αυτές τις διατάξεις περιγράφεται το πώς, με ποιον τρόπο, κόμματα και μεμονωμένοι υποψήφιοι, μπορούν να δημιουργήσουν εκλογικούς συνασπισμούς και να κατέβουν στις εκλογές από κοινού σε ενιαία ψηφοδέλτια, σαν να ήταν ένα κόμμα.
Βασιζόμενοι λοιπόν σε αυτήν την δυνατότητα, οι Πειρατές, σκεφτήκαμε να την χρησιμοποιήσουμε για να σπάσει το όριο του 3%.
Αφήνοντας απ’ έξω κόμματα ακραίων αντιλήψεων καλέσαμε σε συνομιλίες τα άλλα κόμματα για να βολιδοσκοπήσουμε το αν υπάρχει ενδιαφέρον να κάνουμε έναν εκλογικό συνασπισμό. Η ιδέα απλή και ξεκάθαρη, να βρούμε το πώς μπορούμε να φτιάξουμε έναν εκλογικό συνασπισμό κομμάτων με όλα τα δημοκρατικά κόμματα που το ποσοστό τους στις τελευταίες εκλογές ήταν κάτω από το όριο του 3%, να συζητήσουμε για τα πρακτικά θέματα εκλογικής (και μόνο) συνεργασίας, τηρώντας παράλληλα το κάθε κόμμα την αυτοτέλεια του και την ιδεολογία του, χωρίς να χρειάζεται να συμφωνήσουμε σε καμιά κοινή ιδεολογική πλατφόρμα, καμιά ιδεολογική σύγκλιση ή κάποια “ομογενοποίηση”.
Πάρα πολλά κόμματα ανταποκρίθηκαν, οι συναντήσεις ξεκίνησαν και άρχισαν να μπαίνουν τα θεμέλια για έναν εκλογικό συνασπισμό. Εφτά μήνες συναντήσεων και συζητήσεων, κατέληξαν σε ένα κοινά αποδεκτό μανιφέστο, σε ολιγόλογες αρχές και σε έναν κανονισμό λειτουργίας του εκλογικού συνασπισμού κομμάτων με το όνομα Δούρειος Ίππος (ΔΙ για συντομία). Για τους Πειρατές ήταν και είναι ξεκάθαρα η αιτία, ο λόγος και ο σκοπός του ΔΙ, το τρολλάρισμα του συστήματος με τα ίδια του τα κόλπα.
Πιο βαθιά όμως έχουμε και πολλά πολλά περισσότερα να πούμε. Αν και τελικά δεν πέτυχε η ιδέα μας και δεν φτάσαμε σε συνεννόηση και τα άλλα κόμματα (το καθένα για τους δικούς του λόγους) αποχώρησαν από τις συνομιλίες την τελευταία στιγμή, δεν θα μείνουμε σε αυτό.
Για μας τους Πειρατές οι αιτίες έχουν πολύ πιο βαθιές ρίζες από το ψευτοδίλημμα των εκλογών που μας προέκυψαν “ξαφνικά” μετά την αποτυχημένη προσπάθεια τρις να εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Πάμε σε εκλογές εξπρές, γιατί έτσι βολεύει τα “μεγάλα” κόμματα, είτε αυτά θέλουν να κρατήσουν την εξουσία, είτε θέλουν να πάρουν την εξουσία.
Εμάς μας νοιάζει το τι μας οδήγησε εδώ που είμαστε και το πώς φτάσαμε εδώ σήμερα και αυτό για έναν και μόνο λόγο, για να προσπαθήσουμε να το διορθώσουμε. Εντοπίζεις το πρόβλημα πρώτα και μετά επιχειρείς να το διορθώσεις. Μόνο η διόρθωση και κυρίως η επανόρθωση της δημοκρατίας μας μπορεί να μας οδηγήσει σε ένα καλύτερο μέλλον, αφού περάσουμε ένα αρκετά δύσκολο παρόν.
Το μέλλον που οραματίζονται οι Πειρατές είναι ψηφιακό με την τεχνολογία να υπηρετεί τον άνθρωπο, κάθε άνθρωπο.
Είτε το θέλουμε είτε όχι το μέλλον της Ελλάδας και της ανθρωπότητας θα είναι ψηφιακό.
Γιαυτό πρέπει να ξεκινήσουμε από εκεί που στράβωσαν όλα, από εκεί που ξεκίνησε να χτίζεται αυτό που έχουμε σήμερα και που σίγουρα δεν είναι ούτε καλό, ούτε λειτουργικό, αλλά και ούτε διορθώνεται με επιφανειακά πασαλείμματα εκλογικής αντικατάστασης του διαχειριστή.
Η μεταπολίτευση στην Ελλάδα ήταν μια αποτυχία… και μισή και πρέπει να το παραδεχτούμε. Τα κόμματα που ξεχώρισαν μετά την χούντα, ασχολήθηκαν κυρίως με το πώς θα καταφέρουν να βγουν στην εξουσία, να κυβερνήσουν και να εξασφαλίσουν καρέκλες. Σε αυτή τους την προσπάθεια, ισοπέδωσαν την δημοκρατία, θεσμικά και λειτουργικά. Σε κάθε μια αναθεώρηση του Συντάγματος της Ελλάδας, δημιουργούσαν έναν καινούριο κύκλο νομοθεσίας (σύμφωνα με τις νέες συνταγματικές επιταγές που κάθε φορά έβαζαν μέσα στο κείμενο του συντάγματος) χτίζοντας ένα σύστημα κοινοβουλευτισμού που μόνο ως απαράδεκτο μπορούμε να το χαρακτηρίσουμε.
Αρκεί σήμερα, να διαβάσουμε ένα από τα βασικά για το πολίτευμα μας άρθρα του Συντάγματος για να δούμε το πόση αναντιστοιχία υπάρχει ανάμεσα σε αυτό που επιτάσσει το Σύνταγμα και σε αυτό που στην πραγματικότητα έχουμε:
ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟ: Οργάνωση και λειτουργίες της Πολιτείας
ΤΜΗΜΑ Α’: Σύνταξη της Πολιτείας
Άρθρο 26
Η νομοθετική λειτουργία ασκείται από τη Βουλή και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Η εκτελεστική λειτουργία ασκείται από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και την Κυβέρνηση.
Η δικαστική λειτουργία ασκείται από τα δικαστήρια· οι αποφάσεις τους εκτελούνται στο όνομα του Ελληνικού Λαού.
Από: Σύνταγμα της Ελλάδας, ΒΙΚΙΘΗΚΗ
Στην βάση της δημοκρατίας μας, δεν έχουμε δημοκρατία. Είναι τόσο απλό. Οι λειτουργίες (όπως τις ονομάζει το ίδιο το Σύνταγμά μας) ΔΕΝ είναι απόλυτα ξεχωρισμένες. Η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός έχουν όλες τις λειτουργίες στα χέρια τους, άμεσα ή έμμεσα. Η κυβέρνηση, 40 χρόνια τώρα είναι πάντα ένα κόμμα, ο πρωθυπουργός είναι ένα άτομο, συγκεντρώνει στο πρόσωπό του όλες τις βασικές εξουσίες/θέσεις, είναι πρόεδρος κόμματος, βουλευτής, αρχηγός της κυβερνητικής κοινοβουλευτικής ομάδας και επικεφαλής της κυβέρνησης… όλα σε ένα.
Όταν διαλύεται η βουλή, πέφτει η κυβέρνηση και όταν πέφτει η κυβέρνηση διαλύεται η βουλή. Η κυβέρνηση (η εκτελεστική λειτουργία δηλαδή) κυβερνά με νόμους, η βουλή (νομοθετική λειτουργία) είναι κατά πλειοψηφία πειθήνιο όργανο της εκάστοτε κυβέρνησης και ενώ κάθε βουλευτής θα έπρεπε να εκπροσωπεί τον λαό και να ψηφίζει κατά συνείδηση, αυτός υπηρετεί τα κόμματα. Αν τυχόν κάποιος βουλευτής ψηφίσει αντίθετα με αυτό που επιτάσσει το κόμμα του, διαγράφεται από την κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματος (και ξεχνάει την θέση του στα ψηφοδέλτια του κόμματος στις επόμενες εκλογές).
Η δικαιοσύνη λειτουργεί με τους νόμους που ψηφίζουν οι βουλευτές που υπαγορεύει η κυβέρνηση…. και ούτω καθ’ εξής.
Κατά την διάρκεια έχουν μπει τόσες “εξαιρέσεις” μέσα στο Σύνταγμα που έχει κυριολεκτικά χαθεί η μπάλα. Εκατοντάδες “εφαρμοστικοί” νόμοι σύμφωνα με τις “επιταγές του Συντάγματος” έχουν ψηφισθεί, που η νομοθεσία μας είναι ένα συνονθύλευμα αλληλοκαλυπτόμενων διατάξεων, εκατοντάδες (ν)τροπολογίες σε άσχετους νόμους περιπλέκουν ακόμα περισσότερο τα πράγματα… και το κερασάκι στην τούρτα, οι Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου.
Ο Δαίδαλος θα θαύμαζε τον νομοθετικό λαβύρινθο που έφτιαξαν οι νομοθέτες/βουλευτές/κομματικοί τα τελευταία 40 χρόνια. Από που να το πιάσεις και από που να αρχίσεις τις διορθώσεις, πραγματικός γόρδιος δεσμός.
Πρέπει όμως να γίνει, αλλιώς θα συνεχίσει να γίνεται χειρότερο.
Είναι όντως μια πολύ δύσκολη διαδικασία, που θα χρειαστεί πολλούς μήνες για να βγάλουμε μια άκρη. Αυτό όμως που μπορεί να γίνει σχεδόν άμεσα είναι η αλλαγή του εκλογικού νόμου. Ο εκλογικός νόμος είναι η πηγή της δημοκρατίας μας, από εκεί πηγάζουν όλα. Απαράδεκτες διατάξεις, όπως το μπόνους των 50 εδρών στο πρώτο κόμμα και το όριο του 3% θα έπρεπε να έχουν καταργηθεί… χθες.
Πολύ βασικό είναι επίσης και οι εκλογικοί κατάλογοι, κυρίως το που ψηφίζουν οι πολίτες. Σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις υπάρχει πάντα ένα μεγάλο ποσοστό αποχής. Έχουμε φτάσει στο σημείο όπου το μισό εκλογικό σώμα ΔΕΝ συμμετέχει στην εκλογική διαδικασία. Κάθε φορά που γίνονται εκλογές, αμέσως μετά όλοι βγαίνουν και περίλυποι λένε για την μεγάλη αποχή (και ο καθένας δίνει τις δικές του εξηγήσεις, που κυμαίνονται από “καναπέ” έως “αδιαφορία”). Ποιος έκατσε να δει, να ερευνήσει, να μελετήσει και τελικά να προτείνει λύσεις για αυτό το τεράστιο κενό στην πηγή της δημοκρατίας μας. Το βλέπουμε μόνο κάθε φορά που γίνονται εκλογές, λέμε την ατάκα μας και μετά το ξεχνάμε.
Με μια απλή, απλούστατη αλλαγή, δηλ. να ψηφίζεις εκεί που διαμένεις, θα έδινε την ευκαιρία (και κυρίως την δυνατότητα) στους πολίτες να πάνε να ψηφίσουν. Πρέπει, είμαστε υποχρεωμένοι, να βρούμε και να δώσουμε λύση σε όλα τα εμπόδια που μπαίνουν ανάμεσα στους εκλογείς και την κάλπη. Ο λόγος είναι σαφής, δεν μπορείς να έχεις εκπροσώπηση, κοινοβουλευτισμό και δημοκρατία όταν δεν συμμετέχουν στις εκλογές με την ψήφο τους οι μισοί Έλληνες πολίτες, απλά ΔΕΝ γίνεται. Είναι “μισή” δημοκρατία, τουλάχιστον. Όπως η μισή αλήθεια δεν είναι αλήθεια έτσι και η μισή δημοκρατία δεν είναι δημοκρατία.
Ο Δούρειος Ίππος απέτυχε (για τώρα). Μήπως όμως έχει ήδη αποτύχει η όποια δημοκρατία μας έχει απομείνει;
Permanent link to this article: https://www.pirateparty.gr/2015/01/mia_ksexasmeni_dimokratia/
Jan 02
Ημιμάθεια vs. Πραγματικότητα, για τα πνευματικά δικαιώματα
Η ημιμάθεια, λένε, είναι χειρότερη από την αμάθεια. Και έχουν δίκιο. Όταν νομίζεις ότι ξέρεις ένα θέμα, ότι κατέχεις την γνώση πάνω σε ένα θέμα ενώ δεν την έχεις, είναι χειρότερο από το να το αγνοούσες εντελώς.
Αν νομίζεις ότι ξέρεις ένα θέμα, κλείνεις την πόρτα για να μάθεις για αυτό περισσότερα. Κλείνεις την πόρτα στην γνώση και στην δυνατότητα να δεις τα πράγματα από πολλές και διαφορετικές απόψεις και να δώσεις έτσι την ευκαιρία στον εαυτό σου να δει την μεγάλη εικόνα.
Όσο όμως αφορά εσένα και … τον εαυτό σου, η ημιμάθεια παραμένει πρόβλημα του ενός. Όταν όμως είσαι πχ. ένας δημοσιογράφος, τότε η ημιμάθεια σου γίνεται πρόβλημα των πολλών. Επηρεάζεις γιατί δημοσιοποιείς την ημιμάθεια σου και αυτή γίνεται γνώση για τους πολλούς.
Σε θέματα άποψης και γνώμης είναι εντάξει να έχεις την δική σου άποψη, σε θέματα όμως γνώσης και στοιχείων θα πρέπει να βασίζεσαι σε δεδομένα. Αν τα δεδομένα σου είναι λανθασμένα πάλι είναι εντάξει αρκεί να κάνεις έρευνα και να προσπαθήσεις για να τα διορθώσεις.
Κατά καιρούς δημοσιογράφοι συντάσσουν άρθρα σε έγκριτες εφημερίδες και σε άλλα μέσα, σχετικά με τα πνευματικά δικαιώματα. Σχεδόν πάντα, αποφεύγουν να αναφερθούν στο πώς προέκυψαν τα πνευματικά δικαιώματα και στο πώς επηρεάζουν (αρνητικά ή θετικά) τον παγκόσμιο πολιτισμό μας.
Συνήθως αναλώνονται σε λογύδρια για την κακή πειρατεία και για τους “πανούργους” πειρατές που δεν σέβονται κανένα ιερό και όσιο και κλέβουν ασύστολα τον κόπο και τον μόχθο των δημιουργών…. και μπλα μπλα μπλα… κασέτα Νο 13.
Για να δώσουν κύρος και μια πινελιά εγκυρότητας στα άρθρα τους, αραδιάζουν διάφορους πολλαπλασιασμούς για το πόσες χιλιάδες/εκατομμύρια χάνουν οι δημιουργοί από τους τρισάθλιους πειρατές, κάνοντας τα γνωστά τους λάθη στο να αναφέρονται στους δημιουργούς και όχι στα μονοπώλια που τους εκμεταλλεύονται, να υπολογίζουν την χασούρα με την γνωστή μέθοδο του “θα”, του “ίσως” και του “άμα” και στρογγυλεύουν τους αριθμούς προσθέτοντας μερικά μηδενικά στο τέλος τους.
Ίσως αν έβαζαν για λίγο στην άκρη την ημιμάθεια τους και αφιέρωναν χρόνο στην έρευνα, να μην ήταν τόσο “απόλυτοι” με αυτά που αραδιάζουν κατηγορώντας τους πάντες και τα πάντα, αφήνοντας απ’ έξω τις “καλές” εταιρίες εκμετάλλευσης των πνευματικών δικαιωμάτων και τους οργανισμούς διαχείρισης πνευματικών δικαιωμάτων, όπως πχ. την γνωστή μας ΑΕΠΙ.
Η ερευνητική δημοσιογραφία προϋποθέτει έρευνα και μάλιστα έρευνα εις βάθος και όχι επιδερμικό σκάλισμα της επιφάνειας.
Για να βοηθήσουμε λοιπόν τους αγαπητούς (κατά τα άλλα) δημοσιογράφους, τους χαρίζουμε μερικά βιβλία, έρευνες, μελέτες και ένα πολύ πρόσφατο άρθρο:
Οι Εκδόσεις/Βιβλία/Μελέτες (στο διαδίκτυο, με λίγη έρευνα, μπορούν να βρεθούν δεκάδες μελέτες και έρευνες που παρουσιάζουν δεδομένα για τα πνευματικά δικαιώματα):
- Recent Discussions on the Abolition of Patents for Invetions / Πρόσφατες Συζητήσεις πάνω στην Κατάργηση των Διπλωμάτων Ευρεσιτεχνίας για τις Εφευρέσεις, London, Longmans, Green, Reader, and Dyer, 1869, 350 σελίδες, αγγλικά
- Against Intellectual Monopoly, από τους Michele Boldrin και David K. Levine
- COPY CULTURE in the US & Germany – (Πολιτισμός Αντιγραφής στις ΗΠΑ και στη Γερμανία), The American Assembly, University of Columbia, Joe Karaganis & Lennart Renkema, Version 1.01, 2013
- OUR DIGITAL FUTURE: A CROWDSOURCED AGENDA FOR FREE EXPRESSION, OpenMedia
- The Case for Copyright Reform / Η υπόθεση για τη μεταρρύθμιση των Πνευματικών Δικαιωμάτων (Copyright), Christian Engström & Rick Falkvinge
Και το άρθρο:
Πώς τα Πνευματικά Δικαιώματα (Copyright) εξαφανίζουν τον Πολιτισμό (How Copyright Makes Culture Disappear)
Πριν από μερικά χρόνια, γράψαμε για κάποια έρευνα από τον Paul Heald, που έκανε μια εκπληκτική δουλειά αποδεικνύοντας οπτικά το πόσο οι σημερινοί νόμοι περί πνευματικών δικαιωμάτων βλάπτουν την διάδοση του περιεχομένου.
Το γραφικό-παρουσίαση, κλειδί σε αυτήν την έρευνα, ήταν το ακόλουθο:
Αυτό που δείχνει το συγκεκριμένο γραφικό είναι ότι, ενώ νέα βιβλία είναι διαθέσιμα προς πώληση, πολύ γρήγορα εξαντλούνται στην έκδοσή τους και βασικά δεν είναι πλέον διαθέσιμα μέχρι να φτάσουμε στο 1923, όπου τα έργα αυτά μπαίνουν στο Public Domain (Κοινό Κτήμα). Σκεφτείτε όλα αυτά τα έργα που δεν είναι πλέον διαθέσιμα για να τα αγοράσουμε κατά την διάρκεια αυτού του μεγάλου κενού που υπάρχει ανάμεσα. Ο Heald έχει από τότε ενημερώσει αυτήν την έρευνα του για να δείξει το πόσο σοβαρό είναι αυτό το πρόβλημα – αποδεικνύοντας έτσι το πως τα επιχειρήματα που στρέφονται εναντίον της εισόδου των πρωτότυπων έργων στο Public Domain δεν έχουν κανένα νόημα. Γκρεμίζει έτσι τα επιχειρήματα που προβάλλουν κάποιοι ότι το Public Domain θα είναι είτε “υπερ” είτε “υπο” εκμεταλλευόμενο (ναι, γίνονται και τα δύο αυτά επιχειρήματα), θέτοντας τα ως επιχειρήματα που δεν βγάζουν κανένα νόημα.
Φαίνεται ότι τα πνευματικά δικαιώματα κάνουν την ίδια ζημιά, και στην Ευρώπη. Στο τελευταίο συνέδριο Chaos Communications Congress στην Γερμανία, η Julia Reda, μέλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου από το Κόμμα Πειρατών Γερμανίας, έδωσε μια ομιλία για την κατάσταση του νόμου περί πνευματικών δικαιωμάτων (ή όπως λανθασμένα λέγεται “πνευματικής ιδιοκτησίας”… λες και μπορεί να υπάρξει ποτέ ιδιοκτησία πάνω σε άυλα αγαθά πολιτισμού και στην πνευματική δημιουργία) σήμερα.
Μπορείτε να δείτε το βίντεο της ομιλίας, εδώ:
Η ομιλία περιελάμβανε ένα γραφικό σχετικά με τα βιβλία που διατίθενται στην Ευρώπη:
Αυτό που πραγματικά εκπλήσσει, είναι το ότι αυτό το γιγαντιαίο σύνολο από έργα που λείπουν, δεν θεωρείται από τους φορείς χάραξης πολιτικής (εκτός από την Reda) ως το μεγαλύτερο πρόβλημα που υπάρχει σήμερα. Αυτή η απώλεια είναι μια τεράστια απώλεια για την κοινωνία και το κοινό και οφείλεται στα σημερινά πνευματικά δικαιώματα – και θα μπορούσε εύκολα να αποφευχθεί με μερικές βασικές αλλαγές στην νομοθεσία, περιλαμβάνοντας μερικά πράγματα όπως, την απαίτηση καταχώρησης πνευματικών δικαιωμάτων, την μείωση της διάρκειας των πνευματικών δικαιωμάτων και (τουλάχιστον) την απαίτηση ο κάτοχος των πνευματικών δικαιωμάτων να καταχωρεί ξανά το έργο περιοδικά από καιρό εις καιρόν (ανανέωση εγγραφής της κατοχής των πνευματικών δικαιωμάτων ενός έργου).
Όπως έχουμε επισημάνει και στο παρελθόν, πριν από τον νόμο του 1976, η νομοθεσία απαιτούσε την εγγραφή των πνευματικών δικαιωμάτων και την καταχώρηση της ανανέωσης τους (στα 26 χρόνια). Και για την συντριπτική πλειοψηφία των έργων δεν γινόταν ανανέωση, επειδή απλά δεν υπήρχε κανένα οικονομικό κίνητρο για να το πράξουν.
Ωστόσο, και παρόλο που συμβαίνει αυτό, σήμερα χορηγούνται αυτόματα πνευματικά δικαιώματα για όλα τα έργα και για πολύ μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Αυτό, όχι μόνο δεν έχει νόημα, αλλά οδηγεί και σε ένα τεράστιο κενό για τον πολιτισμό μας, όπως φαίνεται από τα παραπάνω δύο γραφικά.
Αυτό είναι μια τεράστια απώλεια για την κοινωνία και τον πολιτισμό μας και θα πρέπει να το λάβουμε σοβαρά υπόψη στην αναθεώρηση της νομοθεσίας για τα πνευματικά δικαιώματα που έχει δρομολογηθεί στην ΕΕ.
—–
Από: techdirt, “How Copyright Makes Culture Disappear“, Culture, from the to-promote-the-progress dept, by Mike Masnick, Wed, Dec 31st 2014 – 8:19am
Permanent link to this article: https://www.pirateparty.gr/2015/01/imimathia_vs_pragmatikotita_copyright/
Dec 25
Newsletter 30/2014
Α. Η Δράση μας
- Βρίσκεται σε εξέλιξη σημαντική ψηφοφορία στο forum που κρίνει την κάθοδο του ΠΕΙΡ στις πιθανές προσεχείς εκλογές με την συμμαχία που ονομάζεται “Δούρειος Ίππος”. Καλούμε όλα τα μέλη να μετέχουν στην ψηφοφορία
- Μετά από πρωτοβουλία μελών διεξάγεται διάλογος με σκοπό να καταλήξει στα ερωτήματα που θα τεθούν στο ΣτΜ κάτω από τον γενικό τίτλο Τι θέλετε να κάνει το ΠΕΙΡ στις βουλευτικές εκλογές ;
- Το ΠΕΙΡ καλεί όλα τα μέλη του να ενεργοποιηθούν με στόχο την καλύτερη παρουσία στις πιθανές βουλευτικές εκλογές. Δηλώστε την εκλογική περιφέρεια που επιθυμείτε να είστε υποψήφιοι. Ανακοινώσεις σχετικά θα αναρτώνται στο forum
- Υπενθυμίζουμε στα μέλη να μεριμνήσουν για την καταβολή της συνδρομής ώστε να ανανεώσουν τα δικαιώματα στις ψηφοφορίες στο forum και το LQFB για το 2015. Το ύψος της συνδρομής για το 2015 ορίστηκε στα 20 €. Το Κόμμα Πειρατών Ελλάδας έχει ανάγκη από την συνεισφορά σου για να λειτουργήσει ανεξάρτητα από το ύψος της. Εδώ θα βρεις τους τρόπους που μπορείς να μας βοηθήσεις
Β. Ενδιαφέρουν όλους τους Πειρατές
- Ενημερωθείτε για τις εξελίξεις στο Πειρατικό κίνημα διεθνώς από τους Pirate Times Λειτουργεί και η Ελληνική σελίδα
Γ. Θέματα ψηφοφοριών και επικοινωνίας
- Με τη βοήθεια της ψηφιακής του πλατφόρμας (LiquidFeedback) το κόμμα Πειρατών Ελλάδας διαμορφώνει τις θέσεις του. Όλα τα μέλη μπορούν να ψηφίσουν!
- Θέμα σε διαβούλευση: Θέση Β4 – Πολιτική για τη Δημόσια Υγεία και Ασφάλεια(φάρμακα/νοσοκομεία/ασφάλιση) απομένουν 6 ημέρες διαβούλευσης
- Για άμεση ενημέρωση για τις πρωτοβουλίες που τρέχουν στο LQFB, μπορείς να δεις όλα τα ανοιχτά θέματα στην κατάλληλη καρτέλα
ΚΟΜΜΑ ΠΕΙΡΑΤΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ
Permanent link to this article: https://www.pirateparty.gr/2014/12/newsletter-302014/
Dec 23
Ψηφιακή επανάσταση, quo vadis?
Συγκέντρωση της ψηφιακής εξουσίας στα χέρια των λίγων, ο στραβός δρόμος την ψηφιακής επανάστασης που ήδη συμβαίνει.
Οι Πειρατές και οι ακτιβιστές του διαδικτύου/ της ψηφιακής εποχής το λένε συνέχεια, η ψηφιακή τεχνολογία και ειδικά στην επικοινωνία, είναι μια επανάσταση που επηρεάζει άμεσα και έμμεσα την ζωή μας. Αυτό συμβαίνει είτε το θέλουμε είτε όχι, είτε συμμετέχουμε είτε όχι.
Όπως κάθε “επανάσταση” φέρνει αλλαγές (δραστικές τις περισσότερες φορές) σε κάθε πτυχή της ζωής μας, οι αλλαγές στον τρόπο που επικοινωνούμε (επανα)καθορίζουν όλες τις συσχετίσεις μεταξύ των ανθρώπων σε τοπικό, εθνικό και παγκόσμιο επίπεδο.
Όσο περισσότεροι επωφελούνται από μια επανάσταση τόσο αυτή η επανάσταση είναι προς το καλύτερο. Όμως δεν συμβαίνει πάντα αυτό. Μάλιστα τις περισσότερες φορές “οι επαναστάσεις” κατέληξαν να ωφελήσουν λίγους και να βλάψουν πολλούς.
Η βιομηχανική επανάσταση πχ., ενώ ξεκίνησε πολλαπλασιάζοντας εκθετικά τις δυνατότητες της ανθρωπότητας στην παραγωγή αγαθών, ταυτόχρονα δημιούργησε και τρομερές ταξικές αντιθέσεις, λίγοι πλούτισαν υπέρμετρα και πολλοί βρέθηκαν να είναι “σκλάβοι των μηχανών” και τις βιομηχανικής ελίτ που απέκτησε την κυριότητα στα νέα “επαναστατικά” μέσα παραγωγής. Συνέπεια της βιομηχανικής επανάστασης ήταν να μετατραπούν οι πρώην κολλήγοι αγρότες σε σκλάβους εργάτες στις βιομηχανίες. Από τον φεουδαρχισμό πήγαμε στον καπιταλισμό. Αυτά πλέον είναι καταγεγραμμένα ιστορικά δεδομένα και κανείς δεν μπορεί να τα αμφισβητήσει. Όταν όμως συνέβαινε η βιομηχανική επανάσταση κανείς δεν τα είχε προβλέψει σε όλο τους το εύρος.
The Potato Eaters remixed to The Digital Eaters
Σήμερα, οι Πειρατές λένε ακριβώς αυτό, ότι δηλαδή, η ψηφιακή επανάσταση μπορεί να καταντήσει να φέρει οφέλη για τους λίγους και να δημιουργήσει αυτό που δόκιμα μπορούμε να πούμε, τους νέους “ψηφιακούς σκλάβους/εργάτες”. Η ιστορία έχει την τάση να επαναλαμβάνεται, και ταυτόχρονα όποιος δεν ξέρει την ιστορία και δεν μαθαίνει από αυτήν, είναι πολύ πιθανό να την επαναλάβει.
Σήμερα λοιπόν, λέμε ότι η ψηφιακή επανάσταση μπορεί να οδηγήσει σε έναν νέου τύπου ταξικό διαχωρισμό, όπου οι πολλοί θα βρεθούν για άλλη μια φορά κάτω από την επικράτηση και τον έλεγχο των λίγων. Με διαφορετική μορφή βέβαια, αλλά με παρόμοια χαρακτηριστικά. Ήδη η παγκόσμια μαζική παρακολούθηση είναι ένα από αυτά τα καμπανάκια κινδύνου που άρχισαν να χτυπούν επιτακτικά. Οι λίγοι (κυβερνήσεις, υπηρεσίες πληροφοριών, κτλ.) άρχισαν να επικρατούν πάνω στους πολλούς. Εταιρίες όπως η Google, η Apple, η Microsoft, κά, άρχισαν να μαζεύουν την “νέα εξουσία” στα χέρια τους, έγιναν απαραίτητες και συνάμα παντοδύναμες.
Η ψηφιακή επανάσταση δείχνει ήδη τα πρώτα σημάδια ψηφιακής υποδούλωσης και δημιουργίας μιας ψηφιακής ελίτ. Προσπάθειες όπως η κατάργηση της Ουδετερότητας του Δικτύου, η επικέντρωση της συλλογής δεδομένων, το ψαλίδισμα των ψηφιακών δικαιωμάτων και ελευθεριών, όλα όσα συμβαίνουν για τον έλεγχο της τεχνολογίας και του διαδικτύου, των πληροφοριών και όσων σχετίζονται με τα ψηφιακά, δείχνουν δυσοίωνα να οδηγούν σε μια νέου τύπου κατανομή της εξουσίας και του ελέγχου, πάλι στα χέρια των λίγων και εις βάρος των πολλών.
Αν δεν διαγνώσουμε έγκαιρα τα σημάδια και δεν αντιδράσουμε δυναμικά απέναντι στις τάσεις της συγκέντρωσης της ψηφιακής εξουσίας, στα χέρια των λίγων, θα βρεθούμε σε μια νέα εποχή (ψηφιακής) υποδούλωσης και ελέγχου.
Αναφορές:
The Startup Manifesto – Guy Levin at Digital Action Day 14 / Το Μανιφέστο Εκκίνησης – ο Guy Levin μιλά στην Ψηφιακή Ημέρα Δράσης 14
Δημοσιεύτηκε στις 10 Οκτωβρίου 2014
Ο Εκτελεστικός Διευθυντής της Coadec (The Coalition for a Digital Economy), ο Guy Levin, μιλάει στην Ψηφιακή Ημέρα Δράσης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στις Βρυξέλλες (European Commission’s Digital Action Day), στις 29 Σεπτεμβρίου 2014
THE STARTUP MANIFESTO
How the next government should support digital startups in the UK
Guy Levin – September 2014
[pdf αρχείο, 52 σελίδες]
Permanent link to this article: https://www.pirateparty.gr/2014/12/psifiaki_epanastasi_quo_vadis/
