Με 114 νεκρούς σε εργατικά δυστυχήματα έκλεισε το πρώτο εξάμηνο του 2025. Ρεκόρ εικοσαετίας, με έναν στους τρεις να είναι άνω των 60 ετών. Με δεκάδες χιλιάδες εργαζομένους να εργάζονται σε καθεστώς σαδιστικής εργασιακής κι οικονομικής ανασφάλειας, παίζοντας το κεφάλι τους για ένα γλίσχρο (ανεπαρκές) μεροκάματο του τρόμου, με τις αρμόδιες αρχές κυριολεκτικά ξεδοντιασμένες, τη “δικαιοσύνη” να κάνει τα στραβά μάτια και το μαχητικό, υγιή συνδικαλισμό υπό διωγμό. Την ίδια στιγμή, ο υπουργός Υγείας Άδωνις Γεωργιάδης καμαρώνει για τον ουρανοξύστη που χτίζεται απέναντι από καζίνο στο Ελληνικό, δίπλα σε άλλες πολυτελείς κατοικίες για εκατομμυριούχους.
Ας αφήσουμε λίγο στην άκρη ότι η Ελλάδα βασίζεται εδώ και δεκαετίες στον υπερτουρισμό και στην οικοδομή για την ανάπτυξή της, με όλους τους άλλους τομείς της οικονομίας να παραμένουν στάσιμοι ή να υποχωρούν. Θυμίζουμε ότι και στην κρίση, ουσιαστικά ο κλάδος για τον οποίο ακούγαμε διαρκώς πόσο σκληρά επλήγη ήταν η… οικοδομή. Ας αφήσουμε λίγο στην άκρη ότι το συγκεκριμένο έργο δημιουργεί μόνο προσωρινές θέσεις εργασίας, με ελάχιστες μόνιμες να προκύπτουν από το τελικό του προϊόν. Χώρια που αυτό το έργο δεν πρόκειται να συνεισφέρει καθόλου στην επίλυση του στεγαστικού προβλήματος που μαστίζει την Ελλάδα, ενώ επιβαρύνει ακόμα περισσότερο το – ήδη ταλαιπωρημένο από την άναρχη υπερδόμηση και τα αλλοπρόσαλλα, φτιαγμένα για “ημετέρους” και οικοπεδοφάγους/”επενδυτές” της αρπαχτής, σχέδια πόλης – αστικό περιβάλλον.
Στη χρεοκοπημένη Ελλάδα, το μόνο που ενδιαφέρει την κυβερνώσα παράταξη είναι να παινέψει τα “επιτεύγματά” της καμαρώνοντας για την ανέγερση συβαρίτικων κτιρίων για λίγους και “εκλεκτούς”, που θα τα κάνουν AirBnB και “χρυσές βίζες”, την ώρα που χιλιάδες κτίρια παραμένουν ακατοίκητα, στα πλαίσια ενός στεγαστικού μαυραγοριτισμού. Κι όλο αυτό η Νέα Δημοκρατία το αποκαλεί “ανάπτυξη”.
Κι ας μην ξεχάσουμε: (α) τα δώρα στην εργοδοσία, τα νόμιμα πλέον εξοντωτικά ωράρια των 13 ωρών/ημέρα τα οποία δήθεν θα ελέγχονταν από την Εργάνη – είδαμε πόσο απέτρεψε την υπεραπασχόληση επί δεκαεξάωρο της οδηγού του αστικού λεωφορείου, με τα γνωστά φρικτά αποτελέσματα, (β) τις συμβουλευτικού τύπου εγκυκλίους-ευχολόγια για τον καύσωνα, η τήρηση των οποίων επαφίεται στον πατριωτισμό του εργοδότη, (γ) την έμπρακτη κατάργηση του πενθημέρου/οκταώρου, με τη “συναίνεση” (αν τολμάει ας κάνει κι αλλιώς) του εργαζομένου.
