Η διαδήλωση για οποιοδήποτε θέμα είναι δικαίωμα του Έλληνα πολίτη. Ο νόμος ορίζει πότε και πως χρειάζεται σχετική άδεια από την αστυνομία.
Πουθενά όμως στην νομοθεσία δεν γράφει ότι υπάρχει κάποιος που μπορεί να ορίσει γιατί θα διαδηλώσουμε ή γιατί δεν θα διαδηλώσουμε. Τα ίδια δικαιώματα έχουν όλοι.
Οπότε όταν ακούμε αυτό το “Ναι, αλλά για την Μαρφίν δεν λέτε τίποτα” το μόνο που μπορούμε να πούμε είναι “Εσύ γιατί δεν λες κάτι; Ποιός σε εμποδίζει;”
Ποιος εμποδίζει όλους αυτούς που την Πέμπτη είχαν αντίρρηση για την διαδήλωση στην 10η επέτειο της δολοφονίας του 15άχρονου Αλέξανδρου από αστυνομικό, με αφορμή βέβαια τα επεισόδια από τους γνωστούς-αγνώστους παρακρατικούς, να διαδηλώσουν οι ίδιοι για την δολοφονία 5 ανθρώπων στην Μαρφίν, στην δική της επέτειο; Κανένας. Μέχρι και άνθρωποι στα καροτσάκια διαδήλωσαν την προηγούμενη Δευτέρα μπροστά στου Μαξίμου. Όλοι αυτοί οι έξυπνοι πολιτικάντηδες λοιπόν που είναι; Περιμένουν από “τους άλλους”;
Και όμως, στην επέτειο της Μαρφίν δεν κάνουν κάποια διαδήλωση όλοι αυτοί που χθες έσκιζαν τα ιμάτιά τους. Γιατί; Γιατί δεν νοιάζονται για τις δολοφονίες ή την τιμωρία τους. Τους ενδιαφέρει μόνο να εκμεταλλευτούν τον πόνο για να ικανοποιήσουν τα δικά τους άγρια ένστικτα και να επιβεβαιώσουν τις δικές τους προκαταλήψεις. Ίσως γιατί μία διαδήλωση για τους νεκρούς της Μαρφίν θα ήθελε έναν άμεσο στόχο. Και δυστυχώς δεν υπάρχει.
Η διαδήλωση για τον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο έχει στόχο την αστυνομική βία και αυθαιρεσία. Υπάρχει συγκεκριμένο έρεισμα για ανατροπή αυτής της νοοτροπίας της αστυνομίας. Μία διαδήλωση για τους νεκρούς της Μαρφίν τι στόχο θα είχε; Μία ολόκληρη κοινωνία που ανέχεται την βία της αστυνομίας ενάντια στον κάθε Αλέξανδρο και Ζακ, ή τους παρακρατικούς, δήθεν αναρχικούς, που δεν σεβάστηκαν ούτε την οικογένεια του Αλέξανδρου και έκαψαν το κέντρο ενώ 8 χρόνια πριν έκαψαν 4 ανθρώπους στην Μαρφίν; Δηλαδή θα είχε στόχο και τους ίδιους τους “Ναι, αλλά για την Μαρφίν δεν λέτε τίποτα”;
Δύσκολα πράματα.
Κόμμα Πειρατών Ελλάδας
