Category: Παιδεία

Jan 27

Brain Drain κι επικοινωνιακά πυροτεχνήματα

  • Monday, 27 January, 2020

Τα χρόνια της κρίσης έκαναν τη χώρα μας γι’ακόμα μια φορά πηγή οικονομικών μεταναστών. Αυτή τη φορά δε στέλνουμε Gastarbeiter στις φάμπρικες της Γερμανίας κι ανθρακωρύχους στο Βέλγιο, αλλά πτυχιούχους υψηλής κατάρτισης. Οι αριθμοί είναι αμείλικτοι (σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat από τους Έλληνες που έχουν μετοικήσει σε άλλη χώρα-μέλος της ΕΕ το 31,4% είναι απόφοιτοι τριτοβάθμιας εκπαίδευσης – ενώ συνολικά έχει μεταναστεύσει το 6% του πληθυσμού στις χώρες αυτές [1]). Είναι μια γενιά οριστικά χαμένη για την Ελλάδα. Γιατί; Θα σας φρεσκάρουμε λίγο τη μνήμη κι ας μη σας αρέσουν αυτά που θα σας θυμίσουμε. Οι νέοι αυτοί στρώθηκαν κάτω, διάβασαν, φάγανε τα χρόνια τους για να γίνουν “προσοντούχοι” και να διεκδικήσουν έτσι ένα καλύτερο αύριο. Ποια ήταν η ανταμοιβή τους γι’αυτό; Πανεπιστήμια με διαρκώς φθίνοντες προϋπολογισμούς, ανεπαρκής φοιτητική μέριμνα, διαπλοκή κομματόσκυλων και μελών ΔΕΠ, συκοφάντηση κάθε φοιτητικής διεκδίκησης. Οι μεταπτυχιακοί κι οι υποψήφιοι διδάκτορες δεν είναι παρά οι είλωτες των πανεπιστημίων, με άθλιους εργασιακούς όρους, εξευτελιστικά χαμηλές κι άδικα φορολογούμενες αμοιβές.

Και μετά; Ήδη από τα προ κρίσης χρόνια, αυτό που έζησαν ήταν μια άριστα μεθοδευμένη σταδιακή απαξίωση των πτυχίων και του μόχθου με τον οποίο τα απέκτησαν: de facto κατάργηση και καταστρατήγηση των επαγγελματικών τους δικαιωμάτων ακόμη κι απ’το Δημόσιο, προσβλητικά χαμηλές αμοιβές με πλήρη εργασιακή ανασφάλεια (“ευελιξία” το βαφτίσανε) και, τώρα με το απαράδεκτο καθεστώς της “χρυσής βίζας” και τη φούσκα του Airbnb, απόλυτη στεγαστική ανασφάλεια. Χώρια η – με διάφορες δικαιολογίες – καταστρατήγηση και αφαίρεση κάθε ανθρώπινου και κοινωνικού δικαιώματος, αλλά και κάθε έννοιας δικαιοσύνης και σεβασμού προς τους ίδιους, την προσωπικότητά τους και τον κόπο τους [2]. Αυτή ήταν η γενιά των 700 ευρώ, που μέσα στην κρίση έγινε γενιά των 400 ευρώ. Ένα κανονικότατο επιστημονικό προλεταριάτο δηλαδή, που καμία πολιτική δύναμη στην Ελλάδα δεν το προστάτεψε. Όσοι απ’αυτή τη γενιά μπόρεσαν, έριξαν μαύρη πέτρα πίσω τους.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη υποσχέθηκε πως θα τους έφερνε πίσω. Ξεκίνησε λοιπόν ένα πρότζεκτ με την επωνυμία “ReBrain Greece” και διακήρυξε πως θα έδινε κίνητρα σε επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα να προσλάβουν έναν πολύ μικρό αριθμό προσοντούχων που έφυγαν ήδη στο εξωτερικό, για μικρό χρονικό διάστημα – ούτε καν διετία – με μικτές αμοιβές που και πάλι είναι χαμηλότερες αυτών του εξωτερικού. Αν και δεν αμφιβάλλουμε για τα κίνητρα όσων συμμετέχουν στην προσπάθεια αυτή, το κίνητρο της ίδιας της κυβέρνησης φαίνεται να είναι καθαρά επικοινωνιακό, όπως δείχνουν τα εργαλεία που τους έχει δώσει. Την στιγμή που το Brain Drain δεν έχει σταματήσει, οποιαδήποτε προσπάθεια να επιστρέψουν όσοι έχουν ήδη φύγει μοιάζει ανούσια. Μια τέτοια πρωτοβουλία θα έπρεπε να ξεκινήσει πρώτα αναγνωρίζοντας τους λόγους της φυγής των προσοντούχων και προσπαθώντας να τους αντιμετωπίσει, όχι με το να δίνει κίνητρα για προσωρινή επιστροφή μόνο για ένα πολύ μικρό ποσοστό όσων έχουν ήδη μετοικήσει. Σε ό,τι αφορά δε τις τεχνικές λεπτομέρειες του όλου πρότζεκτ, διακηρύξεις περί “χρήσης big data” για την… ανίχνευση των αναγκών της αγοράς εργασίας ενισχύουν την αντίληψή μας ότι πρόκειται για ένα επικοινωνιακό πυροτέχνημα κι όχι για μια σοβαρή, ειλικρινή προσπάθεια καταπολέμησης των αιτίων αυτής της μάστιγας.Τα big data δε θα δώσουν τους λόγους φυγής και η ανώτατη παιδεία δε βρίσκει το δρόμο της μόνο στις υπάρχουσες ανάγκες της αγοράς, αλλά την οδηγεί με την καινοτομία της. Δημιουργεί νέες ανάγκες, νέες ειδικότητες, νέα γνωστικά αντικείμενα.

Το Κόμμα Πειρατών ξεκαθαρίζει ότι η προσπάθεια του ReBrain Greece πρέπει να ξεκινήσει εντός της Ελλάδας, εντοπίζοντας αντιμετωπίζοντας με αποφασιστικότητα τις στρεβλώσεις και τις αδικίες της αγοράς εργασίας και διασφαλίζοντας στους απόφοιτους ανώτατης εκπαίδευσης πραγματικές ευκαιρίες ανάπτυξης και καινοτομίας, μέσα σε μια πραγματικά ελεύθερη κοινωνία, με σεβασμό ανθρωπίνων, εργασιακών, πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων, μακριά από το νεποτισμό και την πελατειακή λογική του σήμερα, όχι ευκαιριακές και πρόσκαιρες επιδοτήσεις μισθών. Οτιδήποτε άλλο είναι απλά επικοινωνιακού χαρακτήρα. Δυστυχώς, δε βλέπουμε κάτι τέτοιο να γίνεται: αντίθετα, κάθε μέρα πληροφορούμαστε για όλο και περισσότερες αμιγώς κομματικού χαρακτήρα τοποθετήσεις ατόμων αμφιβόλων προσόντων σε θέσεις ευθύνης. Γιατί λοιπόν να επιστρέψει κάποιος σ’αυτή την Ελλάδα;

Πηγές:
[1] https://ec.europa.eu/eurostat/documents/2995521/8926076/3-28052018-AP-EN.pdf/48c473e8-c2c1-4942-b2a4-5761edacda37
[2] https://www.tanea.gr/2019/11/10/greece/anatreptiki-ereyna-gia-to-brain-drain-xiliadon-ellinon/

Μόνιμος σύνδεσμος σε αυτό το άρθρο: https://www.pirateparty.gr/brain-drain-rebrain/

Jan 26

Το πάρτυ με την Παιδεία και οι χαμένοι στην μετάφραση

  • Sunday, 26 January, 2020

Ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα μας σήμερα είναι αυτό της διαρροής αποφοίτων της Δημόσιας Ανώτατης Παιδείας στο εξωτερικό, το αποκαλούμενο “Brain Drain”.

Περιμέναμε λοιπόν η υπουργός Παιδείας να νομοθετήσει προς την θωράκιση της ανώτατης παιδείας με δυνατότητες για καλύτερα προγράμματα, προπτυχιακά και μεταπτυχιακά, προσέλκυση καθηγητών κύρους, ερευνητικά και αναπτυξιακά προγράμματα με spin off, κίνητρα για επένδυση από νέους αποφοίτους, μεταπτυχιακούς και διδακτορικούς, πραγματική ανεξαρτησία των πανεπιστημίων ως προς τη λήψη αποφάσεων για την εισαγωγή φοιτητών και τον αριθμό τους, καθώς και αξιολόγηση με σκοπό την επίλυση προβλημάτων και όχι τιμωρίας ή επιβράβευσης ως να επρόκειτο για reality show.

Αντί αυτού βλέπουμε μία προσπάθεια πριμοδότησης της ιδιωτικής παιδείας σε βάρος της δημόσιας και της τσέπης του Έλληνα πολίτη. Η δικαιολογία που προβάλλει η κυρία υπουργός για τη βάση του 10 έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την αναγνώριση πτυχίων από ιδιωτικά κολέγια, τα οποία δεν έχουν κανένα τέτοιον περιορισμό στην αποδοχή φοιτητών. Αν σημασία έχει η αποφοίτηση για τα δικαιώματα από τα ιδιωτικά, γιατί έχει σημασία ο βαθμός εισόδου από τα δημόσια; Μόνο δύο λόγους μπορούμε να σκεφτούμε για την κίνηση αυτή της κυβέρνησης. Είτε οι ιδεολογικές της αγκυλώσεις δεν την αφήνουν να δει αυτή την ασυνέπεια, ή υπάρχουν οικονομικά συμφέροντα πίσω από αυτή την απόφαση.

Για το Κόμμα Πειρατών Ελλάδας, η παιδεία, δημόσια και ιδιωτική, πρέπει να παρέχεται με τα καλύτερα δυνατά στάνταρ, να είναι ανεξάρτητη ως προς τον τρόπο λειτουργίας και να αξιολογείται καθημερινά για το αποτέλεσμα. Όμως για το κράτος προτεραιότητα πρέπει να είναι η δημόσια παιδεία, γιατί αυτή πληρώνουμε όλοι με τους φόρους μας και από αυτήν περιμένουμε να δώσει τις ίσες ευκαιρίες στα παιδιά μας, άσχετα από το πορτοφόλι ή τις γνωριμίες των γονιών τους.

Μόνιμος σύνδεσμος σε αυτό το άρθρο: https://www.pirateparty.gr/party-paideia-xamenoi/

Nov 07

«Υπάρχουν Πειρατές στην εκπαίδευση»;

  • Wednesday, 7 November, 2018

Αυτή ήταν μια καθοριστική ερώτηση που δέχθηκε ο Θανάσης Γούναρης, δάσκαλος και Προέδρος της Διοικούσας Επιτροπής του κόμματος Πειρατών Ελλάδας, από ένα φίλο του το καλοκαίρι του 2012.

Έτσι, δημιουργήθηκαν οι “Πειρατές στην Εκπαίδευση”, μια ανεξάρτητη και αυτόνομη συνδικαλιστική παράταξη, που βασίζεται στις θέσεις του Πειρατικού κινήματος και του κόμματος Πειρατών Ελλάδας.

Στα κόμματα Πειρατών παγκοσμίως, τα μέλη αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες προώθησης των βασικών θέσεων του Πειρατικού κινήματος, για ελεύθερη κυκλοφορία της γνώσης και της πληροφορίας, αναθεώρηση της νομοθεσίας για τα πνευματικά δικαιώματα, διαφάνεια στο δημόσιο τομέα και προστασία της ιδιωτικής ζωής ειδικά στο ψηφιακό επίπεδο.

Υπάρχουν πολλές θέσεις του Πειρατικού κινήματος που προσελκύουν το ενδιαφέρον και εκφράζουν τους προβληματισμούς της εκπαιδευτικής κοινότητας όλων των βαθμίδων, ειδικά στην ψηφιακή εποχή όπου η γνώση και η πληροφορία διαδίδονται με ταχύτατους ρυθμούς, καθημερινά.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ “ΠΕΙΡΑΤΕΣ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ”

Από την ίδρυση τους ως σήμερα, οι “Πειρατές στην Εκπαίδευση” έχουν εκλεγεί 2 φορές στο Διοικητικό Συμβούλιο του “Αριστοτέλη”, συλλόγου Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης στην Αθήνα, καθώς επίσης και είχαν εκπροσώπηση στο Συμβούλιο των Αντιπροσώπων της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας Ελλάδας.

Στις αυριανές εκλογές των Δασκάλων όλης της χώρας, οι “Πειρατές στην Εκπαίδευση” συμμετέχουν μόνο στις εκλογές για το ΚΥΣΠΕ

ΠΗΓΕΣ:

Η σελίδα των Πειρατών στην Εκπαίδευση

Οι “Πειρατές στην Εκπαίδευση” στους Pirate Times (στα αγγλικά)

Ηistory in the making: First ever pirate unionist elected in athens
(Η ιστορία εν τω γίγνεσθαι: Ο πρώτος πειρατής συνδικαλιστής εκλέχθηκε στην Αθήνα)

Greek pirate elected to board of Athen’s teacher association
(Έλληνας πειρατής εκλέχθηκε σε σύλλογο δασκάλων στην Αθήνα)

“Οι Δάσκαλοι Πειρατές πάνω από το συνδικαλιστικό ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ στον “Αριστοτέλη” της Αθήνας”, άρθρο από την ελληνική έκδοση των Pirate Times

Η σελίδα της ΔΟΕ με τις συνδικαλιστικές παρατάξεις: ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΕΣ ΠΑΡΑΤΑΞΕΙΣ

“Αριστοτέλης” Σύλλογος Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης

Μόνιμος σύνδεσμος σε αυτό το άρθρο: https://www.pirateparty.gr/%cf%85%cf%80%ce%ac%cf%81%cf%87%ce%bf%cf%85%ce%bd-%cf%80%ce%b5%ce%b9%cf%81%ce%b1%cf%84%ce%ad%cf%82-%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%b5%ce%ba%cf%80%ce%b1%ce%af%ce%b4%ce%b5%cf%85%cf%83%ce%b7/

Mar 19

Μηχατρονική: Ανοικτή κοινωνία σημαίνει ανοικτά πρότυπα, ανοικτή αρχιτεκτονική, ανοικτά σχέδια και ανοικτό λογισμικό.

  • Monday, 19 March, 2018

*** Σημείωση: Εγκαινιάζουμε από σήμερα σειρά άρθρων από ειδικούς επιστήμονες, σχετικά με τις αρχές και τις θέσεις του Κόμματος Πειρατών Ελλάδας.  Μπορείτε να μας στείλετε και τα δικά σας άρθρα στο [email protected]  ***

Η μηχατρονική εμφανίστηκε στο προσκήνιο τη δεκαετία του ‘70. Θεωρείται ειδίκευση της μηχανολογίας που αποσκοπεί στον συγκερασμό των πεδίων ανάπτυξης λογισμικού, ηλεκτρονικών και μηχανισμών σε μία ενιαία μεθοδολογία.

Σύμπλοκα συστήματα υπήρχαν ανέκαθεν, δηλαδή συστήματα που συναποτελούταν από λογισμικό, ηλεκτρονικά, ηλεκτρικά και μηχανισμούς. Στα μειονέκτημά τους συγκαταλέγεται ότι ήταν σχεδιαστικά οροθετημένα σε ανεξάρτητες διαστρωματώσεις ανά ειδικότητα της μηχανικής. Για το ίδιο σύστημα ο εμπλεκόμενος μηχανολόγος μηχανικός σχεδίαζε με την μεθοδολογία του και τα ειδικά σχεδιαστικά του εργαλεία τους μηχανισμούς του, ομοίως ο ηλεκτρολόγος μηχανικός σχεδίαζε τα ηλεκτρολογικά και τα ηλεκτρονικά του υποσυστήματα και τέλος ο μηχανικός λογισμικού καλούταν να ορίσει προγραμματικά τον τρόπο με τον οποίον τα ερεθίσματα που λαμβάνει αυτό το σύστημα δια των αισθητήρων του υπαγορεύουν την αλληλεπίδρασή του με το περιβάλλον του διά των μηχανισμών δράσης του. Η κάθε εμπλεκόμενη ειδικότητα κοιτώντας με το μικροσκόπιο την πευκοβελόνα έχανε το πεύκο και το πευκοδάσος, για να το πούμε απλοϊκά. 

Από την αλληλεπίδραση των υποσυστημάτων ανά ειδικότητα της μηχανικής (μηχανολογική, ηλεκτρολογική, υπολογιστική κ.α.) που συναπαρτίζουν ένα σύμπλοκο σύστημα προέκυπτε μία αναδυόμενη συμπεριφορά που ουδεμία εκ των συνιστωσών ειδικοτήτων της μηχανικής ήταν προετοιμασμένη να μελετήσει. Οι μηχανικοί βρέθηκαν προ αδιεξόδου αντίστοιχου με αυτού των ειδικευμένων ιατρών.

Ο ειδικός ουρολόγος, καρδιολόγος, αγγειολόγος, ωτορινολαρυγγολόγος, νευρολόγος που συζητούν για τη λειτουργία του ανθρώπου, ο καθείς στη βάση της ειδικότητάς του, αποτυγχάνουν να παρατηρήσουν ότι η συμπεριφορά του ανθρώπου είναι πολύ πιο περίπλοκη από το άθροισμα των λειτουργιών που παρατηρούν ο καθείς στην ειδικότητά τους. Η δε αφοσίωσή τους να παρατηρούν μικροσκοπικά τα της ειδικής παθολογίας τους, ουδόλως βοηθά καν στην αναγνώριση της αναδυόμενης συμπεριφοράς που εμφανίζουν τα επιμέρους του ανθρώπου. Αν δε κάποιος την αναζητήσει, απορρίπτουν την ενασχόληση με τη μελέτη της με το σκεπτικό ότι ξεπερνά την ειδικότητά τους!

Όμως, αποτελεί αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι η ύπαρξή μας ξεπερνά το άθροισμα των επιμέρους βιολογικών μας λειτουργιών. Είναι αδιαμφισβήτητο ότι αν αθροιστεί το σύνολο των ικανοτήτων των δισεκατομμυρίων κυττάρων μας που αποφάσισαν να συνεργαστούν και να συναποτελέσουν, για ένα σύντομο χρονικό διάστημα, αυτό που αποκαλούμε «εμείς», δεν προκύπτει το σύνολο των ικανοτήτων του ανθρώπου ως ολότητα. Περαιτέρω, το άθροισμα των ικανοτήτων του καθενός εξ ημών που ως κοινωνικό κύτταρο, συναποτελεί την ανθρωπότητα, υπολείπεται σημαντικά των ικανοτήτων και των δυνατοτήτων που εμφανίζει η κοινωνία που συναποτελούμε.

Τα ίδια φαινόμενα έχουν παρατηρηθεί στις μηχανές: η συνέργεια των επιμέρους υποσυστημάτων προκαλεί ανάδυση μίας συμπεριφοράς η πηγή της οποίας είναι αδύνατον να εντοπιστεί σε ένα μεμονωμένο υποσύστημα. Ειδικά δε με την έλευση των προγραμματιστικών τεχνικών που ονομάζουμε τεχνητή νοημοσύνη, η συμπεριφορά είναι πλέον τόσο περίπλοκη και θυμίζει τόσο πολύ ανθρώπινη, ώστε πλέον η εμπειρία αλληλεπίδρασης με μηχανές πλέον να αγγίζει τα όρια της μεταφυσικής και της υπαρξιακής οντολογίας. Ονομάστηκε, το 1949, «το φάντασμα της μηχανής» από τον Gilbert Ryle για να περιγράψει ότι μία αρκούντως περίπλοκη μηχανή εμφανίζει αναδυόμενες συμπεριφορές που δεν αποτελούν απλά σύνθεση των ικανοτήτων της.

Η μηχατρονική πρεσβεύει την άποψη ότι η συνέργεια των επιμέρους υποσυστημάτων είναι ο σκοπός του σχεδιασμού τους, ότι η αναδυόμενη συμπεριφορά που οφείλεται σε αυτή την συνέργεια οφείλει να είναι πλήρως ελεγχόμενη και ότι η ειδίκευση που σχεδιάζει και επιτυγχάνει την συνέργεια αυτή οφείλει να εδραστεί στην ειδικότητα της μηχανικής που παραδοσιακά αναλαμβάνει την ποινική και την αστική ευθύνη των σύμπλοκων συστημάτων.

Οι λόγοι για αυτό είναι ιστορικοί και αποτελούν τμήμα της συλλογικής μας αντίληψης. Ουδέποτε πέφτει ένας σέρβερ (υπολογιστής) αυτόματης πτήσης με 300 επιβάτες. Πάντα πέφτει ένα αεροπλάνο, δηλαδή μία μηχανολογική κατασκευή, ακόμα και αν είναι τα ηλεκτρονικά ή το λογισμικό του υπεύθυνα για την βλάβη. Η ευθύνη για κάθε ηλεκτρονικό σύστημα ή σύστημα λογισμικού που εγκαθίσταται στη μηχανολογική βάση ενός σύμπλοκου συστήματος αναζητείται πάντα στον μηχανολόγο. Ιστορικά πάντως από την μηχανολογία προέκυψε η ηλεκτρολογία που με τη σειρά της δημιούργησε την ηλεκτρονική και αυτή ως περαιτέρω ειδικότητα γέννησε την μηχανική των υπολογιστών, το οποίο εξηγεί γιατί η αντίληψή μας περί της ευθύνης εστιάζει στους μηχανολόγους.

Οι μηχανικοί ειδικότητας μηχανολόγου με ειδίκευση μηχατρονικής καλούνται να λειτουργήσουν σε ένα περιβάλλον γενικότερης ανευθυνότητας στον σχεδιασμό των ηλεκτρονικών και του λογισμικού, κυρίως διότι η ηλεκτρονική και τα υπολογιστική μηχανική είναι νεοφυείς επιστήμες με μικρή ιστορική παράδοση και κακές εμπορικές επιρροές.

Ο μηχανολόγος παραδοσιακά καλείται να καταθέσει ανοικτά τα σχέδια της μηχανής του όταν επιδιώκει αδειοδότηση της για δημόσια χρήση και παραδοσιακά αναλαμβάνει τις αστικές και τις ποινικές ευθύνες των λαθών του. Οι μηχανολόγοι ιστορικά ορκίζονται με όρκους βαριούς ότι ουδέποτε θα προδώσουν την εμπιστοσύνη των ανθρώπων όταν γνωρίζουν ότι τους εξοπλίζουν με δημιουργήματα στα οποία στηρίζεται η ζωή, η τιμή και η περιουσία τους. Στην υπολογιστική και, σε μικρότερο βαθμό, στην ηλεκτρονική και λοιπές παράγωγες νεοφυείς ειδικότητες της μηχανικής έχουν παρεισφρήσει νέα ήθη.

Πράγματι, εμπορικές εταιρείες που δραστηριοποιούνται στις ειδικότητες των ηλεκτρονικών και του λογισμικού υπολογιστών επιβάλλουν στους χρήστες τους την σιωπηρή αποδοχή αδειών δικής τους εμπνεύσεως με σκοπό την αποποίηση από πλευράς των εταιρειών των αστικών και ποινικών ευθυνών τους έναντι των τελικών χρηστών τους για υλοποιήσεις που οι εταιρείες αυτές διανέμουν με κλειστά σχέδια και άνευ αδείας για δημόσια χρήση.

Όταν σχεδιάζονται σύμπλοκα συστήματα ιδιαίτερης κρισιμότητας για την κοινωνία μας, οφείλουν να γίνονται στη βάση ανοικτών σχεδίων που έχουν εξετασθεί από πολλούς συναδέλφους, έχουν αδειοδοτηθεί από το κράτος, βάσιζονται σε ευρέως γνωστές ανοικτές αρχιτεκτονικές που προωθούν τον ανταγωνισμό και δεν δημιουργούν μονοπώλια. Επιπροσθέτως, οφείλουν να βασίζονται σε ανοικτό λογισμικό που επιτρέπει να εντοπιστούν κακόβουλες κερκόπορτες, που συστηματικά παρουσιάζονται ως σχεδιαστικά λάθη, αλλά στη πραγματικότητα ενέχουν τον δόλο της υφαρπαγής κρίσιμων στοιχείων και δεδομένων μέχρι και τον έλεγχο των υποδομών από ξένες προς το δημόσιο οντότητες.

Στη βάση αυτών των σκέψεων έγραψα το διδακτορικό μου: «μία ανοικτή προσέγγιση στον αρθρωτό έλεγχο για ευέλικτους αυτοματισμούς», όπου εξετάζει το πώς μία ανοικτή κοινωνία οφείλει να βασίζεται σε ανοικτά πρότυπα, ανοικτή αρχιτεκτονική, ανοικτά σχέδια και ανοικτό λογισμικό ώστε να μην εμποδίζεται και να μην πιέζεται από προμηθευτές τεχνολογικών λύσεων που επιχειρούν την αντιστροφή του ελέγχου των προμηθειών, δηλαδή ο προμηθευτής να ορίζει το ποιες ανάγκες του προμηθευόμενου θα εξυπηρετηθούν, με τι κόστος και πότε.

Εντέλει, η ζωή μας, η τιμή μας, η αξιοπρέπειά μας και η περιουσία μας εξαρτάται από τις επιλογές μας τώρα στο σε ποιους θα παραδώσουμε, διά των μηχανών που μας προμηθεύουν, τον έλεγχο της αυτοδιάθεσής μας. 

Δρ. Δημητρόπουλος Γεώργιος

Μόνιμος σύνδεσμος σε αυτό το άρθρο: https://www.pirateparty.gr/%ce%bc%ce%b7%cf%87%ce%b1%cf%84%cf%81%ce%bf%ce%bd%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%ce%b1%ce%bd%ce%bf%ce%b9%ce%ba%cf%84%ce%ae-%ce%ba%ce%bf%ce%b9%ce%bd%cf%89%ce%bd%ce%af%ce%b1-%cf%83%ce%b7%ce%bc%ce%b1%ce%af%ce%bd/