Με λένε Rickard, και είμαι πειρατής!

Φίλοι, πολίτες, πειρατές:

Δεν είναι κάτι καινούριο…

Το όνομά μου είναι Rickard Falkvinge και είμαι ο ηγέτης του Κόμματος των Πειρατών.

Κατά τη διάρκεια της προηγούμενης εβδομάδας είδαμε μια σειρά από παραβιάσεις δικαιωμάτων.
Είδαμε την αστυνομία να κάνει καταχρήσεις. Είδαμε αθώους να βλάπτονται. Είδαμε πώς λειτουργεί η βιομηχανία των media. Είδαμε πολιτικούς στα υψηλότερα επίπεδα να σκύβουν για να προστατέψουν το μονοπώλιο τους.

Αυτό είναι σκανδαλώδες, πέρα από κάθε όριο. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο είμαστε εδώ, σήμερα.

Η βιομηχανία των media θέλει να πιστεύουμε ότι το ζήτημα αφορά τα μοντέλα πληρωμών, ότι αφορά τα έσοδα μιας συγκεκριμένης επαγγελματικής ομάδας.
Θέλουν να μας κάνουν να πιστεύουμε πως έχει να κάνει με την πτώση των πωλήσεων τους, με ξερούς αριθμούς, με στατιστικά στοιχεία.
Αυτό είναι μόνο η δικαιολογία τους. Στην πραγματικότητα θέλουν κάτι εντελώς διαφορετικό.

Για να κατανοήσουμε τη σημερινή κατάσταση, πρέπει να πάμε πίσω 400 χρόνια, στην εποχή που η Εκκλησία είχε το μονοπώλιο στον πολιτισμό και τη γνώση.

Ό,τι έλεγε η Εκκλησία ήταν η αλήθεια. Αυτή ήταν η πυραμίδα της επικοινωνίας. Ένα άτομο στην κορυφή να μιλάει και από κάτω η πυραμίδα. Ο Πολιτισμός και η Γνώση είχαν μία και μόνη πηγή.

Δεν είναι κάτι καινούριο…

Σήμερα γνωρίζουμε ότι το μόνο που πρέπει να συμβεί για να εξελιχθεί η κοινωνία, είναι να αφήσουμε τη γνώση ελεύθερη και δωρεάν.

Σήμερα γνωρίζουμε ότι ο Γαλιλαίος είχε δίκιο. Ακόμα κι αν έπρεπε να τα βάλει με ένα μονοπώλιο γνώσης.

Αργότερα ήρθε η τυπογραφία.

Ξαφνικά δεν υπήρχε μόνο μια πηγή γνώσης, αλλά περισσότερες. Οι πολίτες, οι οποίοι πλέον είχαν μάθει να διαβάζουν, μπορούσαν να έχουν το δικό τους τμήμα της γνώσης.
Η Εκκλησία έγινε έξαλλη.
Οι βασιλικοί Οίκοι έγιναν έξαλλοι.
Η βρετανική Βασιλική Αυλή έφτασε να κάνει νόμο που επέτρεπε την εκτύπωση βιβλίων μόνο σε εκείνους τους τυπογράφους που είχαν ειδική άδεια από το Βασιλιά. Μόνο αυτοί είχαν το δικαίωμα να προσφέρουν τη γνώση και τον πολιτισμό στους πολίτες.

Ο νόμος αυτός ονομάστηκε “δικαίωμα αντιγραφής” (copy right).

Δυο αιώνες αργότερα φτάσαμε στην “ελευθερία του τύπου”.
Ωστόσο παντού εξακολουθούσε να χρησιμοποιείται το ίδιο, παλιό μοντέλο επικοινωνίας: ένα άτομο μιλάει σε πολλούς. Και αυτό το γεγονός χρησιμοποιήθηκε από το Κράτος που εισήγαγε το σύστημα των «υπεύθυνων εκδοτών».
Οι πολίτες θα μπορούσαν πλέον να πάρουν τμήματα της γνώσης, αλλά πάντα έπρεπε να υπάρχει κάποιος, ο οποίος θα έχει την ευθύνη, μη τυχόν και ο λαός “τύχαινε” να αποκτήσει καμιά “στραβή” ιδέα…

Αυτό ακριβώς αλλάζει σήμερα από τα θεμέλια, επειδή το Διαδίκτυο δεν ακολουθεί πια το παλιό μοντέλο.

Γιατί πλέον μπορούμε να “κατεβάσουμε” τον πολιτισμό και τη γνώση. Μπορούμε ΚΑΙ να τον ανεβάσουμε σε άλλους ταυτόχρονα.
Μοιραζόμαστε αρχεία. Ως εκ θαύματος, η γνώση και ο πολιτισμός έχουν χάσει το κεντρικό σημείο ελέγχου τους.

Και καθώς αυτό είναι το κεντρικό σημείο της ομιλίας μου, επιτρέψτε μου να μπω σε λεπτομέρειες.

Η “λήψη” είναι το παλιό μοντέλο μέσων μαζικής ενημέρωσης, όπου υπάρχει ένα κεντρικό σημείο ελέγχου, ένα σημείο με έναν «υπεύθυνο εκδότη», κάποιον που μπορεί να διωχθεί στο δικαστήριο, να αναγκαστεί να πληρώσει ή να φυλακιστεί.
Ένα κεντρικό σημείο ελέγχου απ’ όπου ο καθένας μπορεί να “κατεβάσει” τη γνώση και τον πολιτισμό, ένα κεντρικό σημείο που μπορεί να παραχωρήσει δικαιώματα και να άρει τα δικαιώματα αυτά, με όποιον τρόπο νομίζει.

Μονοπώλιο Πολιτισμού και γνώσης. Έλεγχος.

Το μοίρασμα αρχείων περιλαμβάνει την ταυτόχρονη αποστολή και λήψη από κάθε συνδεδεμένο πρόσωπο. Δεν υπάρχει κεντρικό σημείο ελέγχου. Αντίθετα έχουμε μια κατάσταση όπου ο πολιτισμός και η ροή των πληροφοριών κυλούν μεταξύ εκατομμυρίων διαφορετικών ανθρώπων.

Κάτι εντελώς διαφορετικό, κάτι εντελώς καινούργιο στην ιστορία της ανθρώπινης επικοινωνίας. Κανείς δεν μπορεί να κατηγορηθεί, αν συμβεί να εξαπλωθεί η “λάθος” γνώση.

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι εταιρείες μέσων μαζικής ενημέρωσης μιλούν τόσο πολύ για «νόμιμο κατέβασμα».

Νόμιμη.

Λήψη.

Είναι επειδή θέλουν να τον κάνουν τον μόνο νόμιμο τρόπο να έχεις αυτό που θέλεις. Να το πάρεις από ένα κεντρικό σημείο, το οποίο βρίσκεται υπό τον έλεγχό τους. Η λήψη, το κατέβασμα, δεν είναι μοίρασμα.

Και αυτός είναι ακριβώς ο λόγος που θα αλλάξουμε αυτούς τους νόμους!

Κατά τη διάρκεια της εβδομάδας που πέρασε έχουμε δει που μπορεί να φτάσει η μια πλευρά για να μην χάσει τον έλεγχο.

Είδαμε το Σύνταγμα να παραβιάζεται.

Είδαμε ποιες μεθόδους βίας και επιθέσεων κατά της προσωπικής ακεραιότητας είναι έτοιμη να εφαρμόσει η αστυνομία, όχι για την καταπολέμηση του εγκλήματος, αλλά με προφανή πρόθεση να τρομοκρατήσουν όσους συμμετέχουν και όσους είναι κοντά τους.

Δεν είναι κάτι καινούριο, η ιστορία επαναλαμβάνεται.

Δεν πρόκειται για την πληρωμή μιας ομάδας επαγγελματιών. Πρόκειται για τον έλεγχο στον πολιτισμό και τη γνώση. Γιατί όποιος τα ελέγχει, ελέγχει τον κόσμο.

Η βιομηχανία των media έχει προσπαθήσει να μας κάνει να αισθανόμαστε ντροπή, να πει ότι αυτό που κάνουμε είναι παράνομο, ότι είμαστε πειρατές. Προσπαθούν να μας φιμώσουν. Ρίξτε μια ματιά γύρω σας και δείτε, έχουν αποτύχει.

Ναι, είμαστε πειρατές!

Αλλά όποιος πιστεύει ότι είναι ντροπή να είσαι πειρατής, κάνει λάθος. Είναι κάτι για το οποίο είμαστε περήφανοι.

Κι αυτό γιατί έχουμε ήδη δει τι σημαίνει να είσαι χωρίς κεντρικό έλεγχο. Έχουμε ήδη δοκιμάσει, αισθανθεί και γευθεί την Ελευθερία, έξω από το ελεγχόμενο μονοπώλιο του πολιτισμού και της γνώσης. Έχουμε ήδη μάθει να διαβάζουμε και να γράφουμε.

Και δεν πρόκειται να ξεχάσουμε πώς να διαβάζουμε και να γράφουμε, ακόμα κι αν τα Μέσα και τα συμφέροντα του χθες δεν το θεωρούν αποδεκτό.

Με λένε Rickard, και είμαι πειρατής!

Απόδοση στα Ελληνικά: Α.pp-2011